- 8 Mart 2019
- 858
- 826
- 18
- Konu Sahibi gosrilankago
-
- #81
İmkansız diye birşey yoktur. Rabbim dilerse isterse herşey olur hakkınız da hayırlısı olsun şer görünen de hayır hayır görünen de ser vardır. Hiç üzülmeyin
İmkansız diye birşey yoktur. Rabbim dilerse isterse herşey olur hakkınız da hayırlısı olsun şer görünen de hayır hayır görünen de ser vardır. Hiç üzülmeyinKararıniza tabiki saygı duymak zorundalar belki iyiliğinizi düşünüyorlar keşke bende sizin gibi düşünsem 19 yaşımda evlendim suan 22 yaşindayım ilk günden cocuk istiyoruz ve dr bize imkansız diyor artık rabbimden cocuk istemek yerine bu fikri kafamdan atmasını istiyorum
Bana da devamlı çocuk yapın sevelim diyorlardı.Bir sene Sonra doktor tüp bebek yaptırın sorun var dedi.Bende yakın aileme söledim şimdi kimse ağzına çocuk kelimesini alamıyor artık.Bence sizde istemiyorum demeyin olmuyor diyin o zaman yorum yapamazlarHerkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.
Tabii çevremde böyle bir veri yok herkes benim yaşımda :) ama kendime baktığımda da ailemden 500 km uzakta yaşıyorum ve 6 ay sonra yurtdışına taşınacağız. Yılda taş çatlasın 4 kere görebileceğim annemi babamı . Allah korusun hasta olsalar tabii ki yanlarında olurum. Ama şu an ne kadar yanlarındayım diye düşünmeden edemiyorum.Zaten o yüzden oluyor toplum baskısı bakın ben tercihinize sonuna kadar saygı duyuyor ve hisleriniz bu şekilde olduğu için en doğru karar olduğunu düşünüyorum. Amacım asla karşı görüşte olmak değil. Sadece tecrübelerden yaşantılardan kaynaklı bir durumdan bahsediyorum. Çocuk sadece 0-18yaş aralığında sahip olunan güzellik değil sadece bebek sahibi olmak da değil hayatın ilerleyen zamanlarında daha farklı yaşadığımız başka bir yerde olan bir aile üyesi. Bebek bakma çocuk büyütme zorluğu ve korkusunu anlarım ama ilerideki sizin 60 çocuğun 25 yaşında olduğu dönemleri de yok sayıyorsunuz. Burada sizin gibi düşünen bir çok arkadaş var ki yaş grupları hemen hemen yakın bir de aynı soruyu 60 yaş üstünde kendi isteği ile çocuk sahibi olmayan kadınlara yöneltsek o duyguyu hiç bilmemelerine rağmen aynı desteği görebilir miyiz?
Ben de böyle düşünüyorum. Bebeğimi çok fazla seviyorum ve çok tatlı bence. Hani varlığıyla bi sorunum yok :) ama bir daha dünyaya gelsem çocuk yapmam. Hem fiziksel hem ruhsal anlamda çok yorucu. Hep onu düşünmek, hep onun için uğraşmak, ben değilim artık ve bu his o 50 yaşına bile gelse sürecek benceTebrik ediyorum. 2 tane dünya tatlısı kızım var. Hayatla ilgili hiç bir sorunum yok ama geçmişe dönebilsem çocuk sahibi olmazdım.
Yalnız olmadığımı bilmek güzel :)Sevgili konu sahibi;
31.yaşıma gireceğim. Ve ben de 3 yıllık evliyim.
Çocuk kelimesi benim de asabımı bozuyor.
Bu konuda rakip tanımıyordum kendime sizin konunuzu okumadan önce. Çocuklardan hoşlanmıyor oluşum o kadar zirvedeki... beni herkes bu ozelligimle tanir.
Aslında buna sebep hep umursuz anneler. Evimde taş taş üstune bırakmayan çocuklar.
Sonuç olarak ben de ciddi bir toplumsal baskı altındayim.
Insanlar çocuk yapmıyor oluşumu bir tercih olarak almıyorlar.
Çocuğun olmuyor mu diye soruyorlar. O kadar ofkeleniyorum ki...
Aslında madem ki çocuk yapmak zorundayim... madem ki doğduğum coğrafyada aksi söz konusu bile olamaz... ya rabbim neden içime sevgi koymadın diye resmen isyanlara giriyorum.
Eğer bu bir hormonal bozukluksa (ki hiç sanmıyorum).
. Ben razıyım. En azından içinde bulunduğum durumun toplum tarafından kabul edilir bir adı olur. Gider tedavisini yaptırırım da normale dönerim.
Konuyu takip edecegim. Belki bana da çare olacak bir yorum olur.
Malesef değillerÇocuk sevmezseniz,istemezsiniz cok normal.
Ama çocuktan nefret eder gibi bahsetmeniz de normal dğeil yani
Ne demek torunu için bence tatlı değil demek falan.
Butun çocuklar güzeldir.
Gercekten çocuk yapmayın bu kafayla.
kesinlikle katılıyorum. herkesin yavrusunu allah bağışlasın.benim de bir evladım var şükür. ve anne olduktan sonra anladığım en önemli gerçek doğurmanın hiç bakmanın ise esas annelik olduğunu net biçimde hissetmem.daha 1 aylıkken diyordum. şimdi gelip bi karışıklık olmuş sizin değil deseler hislerimde 1milimlik değişiklik olmazki.veya al bu senin dedikleri çocuğa onun gibi bağlanabilir miyim?eşinizde hemfikirse bence de düşünün.butun imkanları denediyseniz ve olmuyorsa çok üzgünüm ama bence evlat edinebilirsiniz . aynı sey mi değil mi bilemem elbette değişebilir düşünceler doğurmakla aynı olmaz diyebilirsiniz. ama gelin görunki doğuran değil bakan önemli olan.. hem sevap işlemiş olursunuz hm yalnızlığınıza ii gelir oyalanırsınz.. bi düşünn derim. .
:)))En doğru kararı vermişsin vallahi
bir insanın çocuk sahibi olmak istememesine inanamıyorum o kadar imkansız geliyo ki bana...
doğa nın içimize doğuştan verdiği bir his gibi bu hayata devam etme arzusu. ölsem bile geride benden bir parçam kalsın olayı.
Zaten hiçbir zaman çocuk isteğim olmadı ya da çocuklarla yakıın ilişki kuramadım. Bunda yakın çevremde ve ailemde çok fazla çocuk görmemiş olmamamda etkili oldu.Ama çevremde yeni anne olan arkadaşlarımı görünce bu kararım pekişti, artık kadınlar pişmanlıkları konusunda daha net konuşabiliyorlar. Yeni kuşak annelik kutsaldır ve her kadın anne olmalıdır diye düşünmüyor sanırım. Yakın arkadaşlarımdan gördüğüm ve duyduğum şeyler beni anne rolünden giderek uzaklaştırdı. Kendimi, yıllardır emek verdiğim işimi bırakmış, gözlerimin altı mor, birine bağımlı , 6 aydır uyumamış , bir kahve içmek için eşini beklemek zorunda kalan ve ömür boyu bir sorumluluk almış biri olarak göremiyorum. Daha doğrusu istemediğim birşey için bunları neden kaldırayım ki.
Çocuğu olup bundan mutlu olan annelere saygı duyuyorum, yazdıklarım yanlış anlaşılmasın.
malesef :) içinde bulunduğumuz topluma göre fazla bir dilek sizinki. böyle bir anne baba modeli düşünemiyorum.tek teselli edebileceğim durum birkaç yıla umutlarını iyice kaybedip kabullenmeleri olur. ama mutlaka arada sırada laf sokmalar olacaktır.Açıkcası bir ara öyle düşündüler bu sefer de tüp bebek vs önermeye başladılar. Açıkcası öyle söylemek yerine benim kararıma saygı duymalarını istiyorum. Bu konuda yalan söylemek zorunda kalmamalı bence hiçbir kadın.
Bunu deyipte 3 çocuk sahibi olman daEn doğru kararı vermişsin vallahi
Arkadaşım annelik kutsal falan değil bence de. Kendinden çok fedakarlık ettiğin ve bunu bile isteye yaptığın bir süreç sadece.
Mesela ben bir doktora tezi yazmaya çalışıyorum, bebek 7 aylık, çok sosyal biri değildim hani yaşantım fazla kısıtlanmadı, bebeğim de uyumlu, çoğu zaman uykusu düzenli falan ama ben bitik duruma geldim yani yine de. Minnoş kızım çok tatlı çok da güzel zaman geçiriyoruz ona bişeyler öğretmek çok keyifli ama bu gerçkten istemeden yapılırsa hakkını verebileceğin bir şey değil. Ve istemediğin için bir zorunluluk haline dönüşür. Mesela ben 2.yi hiç istemiyorum. Biliyorum ki bu kadar sevmem ve iyi de bakmam. Yapamam yani kendimi iyi tanıyorum. O yüzden ben de 2. Ne zaman sorusuyla kaşılaştığımda çok açıklama yapmayacağım çünkü bunu soranlar beni anlayacak durumda insanlar olmayacak (kayınvalide vs) direkt ben erken menapoza girdim falan demeyi düşünüyorum anlamayacak olanlara
Bunu deyipte 3 çocuk sahibi olman da
Ay başka biriyle karıştırdım ben pardonKız tövbe de bende bi tane var yetti bana
Ben yeterliğe girdiğimde 4 aylık hamileydim. Tez döneminde sık gidiş geliş olmayacağından düşünülebilir ama tezim çok yavaş gidiyor seneye bitirmem imkansız mesela uzatıcam mecburenBende doktora yapıyorum üstelik doktoraya 11 saatlik mesafede bir yere gidiyorum haftada en az 3 gün evimde yokum, her hafta aksatmaksızın o yolu tepiyorum bazen uçak bazen otobüs... Geri kalan zamanlarda buradaki okulumda çalışıyorum. Şimdi yaş 30 a geldi diye herkes yeterlilikte ya da tezde yap gitsin deyip duruyor. Tez dönemi büyür gider diyor. (Kolaydı sanki) Ne malum benim istediğim? İstesem de gebeliğin çok rahat geçeceği bebeğin sorunsuz olacağı ne malum? Zaten çok fazla iş-okul odaklı biriyim bölümüm ağır bir bölüm, çalışmalarımız yoğun.. Eşim de 40 lara yaklaşıyor o da istiyor haliyle ama içimden gerçekten gelmiyor. Bebekleri de severim tatlı da bulurum çok anaç olmasam da. Hiç olmaz demiyorum yine de büyük konuşmayayım. Etrafımda çocuklu yakınım pek olmadı.Annemi genç yaşta kaybettim zaten destek alacapım kimsem yok bunlar da etkili belki bilmiyorum.... Yaparsam da tek çocukta kalmayı düşünüyorum bende... Kolay gelsin bu arada umarım teziniz tez zamanda biter:))
Çocuktan nefret etmiyorum. Sadece kendi torununa duyduğu hisleri benim de beslememi beklemesi abes. Herkesin çocuğu, torunu kendine güzel ama diğer insanlar aynı fikirde olmak zorunda değil.Çocuk sevmezseniz,istemezsiniz cok normal.
Ama çocuktan nefret eder gibi bahsetmeniz de normal dğeil yani
Ne demek torunu için bence tatlı değil demek falan.
Butun çocuklar güzeldir.
Gercekten çocuk yapmayın bu kafayla.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?