- Konu Sahibi gosrilankago
-
- #301
Istemıyosan yapma
Nasılsa 1. Yapsan 2. Ne zaman baskısı olucak hıc bıtmıycek
Nasılsa 1. Yapsan 2. Ne zaman baskısı olucak hıc bıtmıycek
Yalnız bazıları da dünyadan göçüp gidince kendilerinden bir şey kalsın istemezler.
Buna; Anti-Natalizm akımı denir.
Ayrıca Freud'a göre iki temel güdü olan yaşam ve ölüm etkisinde hareket ederiz.
Yaşam güdümüzün enerjisi, libidodur.
Ölüm güdümüzün enerjisi ise destructo.
Biri yok etme diğeri var etme güdüsü der.
Yani, davranışlarımızın altında bilinçaltında ya ölme güdüsü ya da yaşama güdüsü vardır.
Freudyen bakış açısına göre, yok olma isteği de insanlarda olabilir.Bu bilinçaltında kendini gösterir.
Yani bazı insanlar ölümle birlikte geride bir şey bırakmadan dünyadan gitmek de isteyebilir. Çocuk bizim parçamız ise kısmen bizden sonra da bizi yaşatacak varlıktır. Bazıları bunu istemeyebilir.
Yani herkesin bilinçaltında neslini devam ettirme güdüsü yok.
Freudyen bakış açısını biraz araştırın.O dediğiniz güdülenme hayvanlarda vardır.
Onlar üremek zorundadır.
Mesela bende çocuk sahibi olmak konusunda olumsuz gibiyim.Sırf bencilce çocuğum olacak diye, benim çektiğim tüm sıkıntıları çekecek olması hoşuma gitmiyor. Neden ki diyorum..
Ben çektim diye neden o da çekmeli diye düşünüyorum..
Yani bu konu biraz karışık. Herkeste aynı güdülenme yok..
İnsan çok komplike bir varlık..
Anlaşılması zor..
çocuk istemek fakirlikten mi?Aman deyim yapma sakin. Ben de seninle ayni kafadayim. Cogu insanin cocugu cok sevimsiz gelio bana. Bak ne tatli derler bos bos bakarim. Boyle birinin milletin aklina uyup cocuk yapması yıkım oluyo. Bence cocuk yapmak istemek biraz fakirlikten. Yapacak biseyleri yok hayatta bi tatile gitseler dunya para. Onu yapip onla avunayim deyip dünyadan vazgeciolar. Ha cok zenginler de her seyi denio bi o kalio ondan yapio. Yoksa akil isi degil.
Üremeniz gerektiğini düşünüyorsunuz çünkü çocuğunuzun dünyaya katkısı olacağından eminsiniz anladığım kadarıyla. Ben gayet anlaşılır ve kibar bir şekilde, kimseye saldırmadan kendi düşüncemi yazdım ve anne olanlar “nasıl sevmezsin” “ardında bir şey bırakmayacak mısın” ve “yaşlanınca sana kim bakacak” argümanlarıyla geri döndüler, ben de fikrimi belirttim.Ben bu konuya yazdığım önceki cevaplarda, çocuk sevmemenin yahut çocuk istememenin gayet normal olduğunu vurgularken, üstelik bunu bir anne olarak yaparken, çocuk sahibi olmayanların anne olanları gömmesini, oldukça tuhaf varsayımlar ile fikir yürütmesini dehşetle okuyorum.
Bazen bir pipo sadece pipodur dostlar. Sadece çocuk sahibi olmak ister insan. Bencil ve menfaatçi duygulardan ari, sadece istediği için ebeveyn olabilir. Kaldı ki insan ırkı bir şekilde devam edecekse, mümkünse zeki, ebeveynlik rolünü layığıyla üstlenecek, çocuğun sadece temel ihtiyaçlarını karşılamakla kalmayıp "eğitebilecek" kişilerin ebeveyn olması, insanlığa bir lütuftur. O bebekler toplumun daha gelişmiş olmasını sağlayacak insanlar olacak ileride.
Bazılarınızın yazdığı görüşler o kadar sığ ve saçma ki, alla alla hiç de böyle düşünmedim anne olurken diye söylendim okurken. Açıkçası ben öldükten sonra hiçbir şeyin önemi yok. Zaten ölmüşüm, arkamda biri kalmış kalmamış çok da umurumda değil. Dünya dediğin vakti gelince yok olup gidecek, dolayısıyla böyle takıntılarım yok gelecekle ilgili. Fakirlikten, boşluktan, yahut annelik güdülerimi tatmin etmek için de anne olmadım. Her ne kadar planladığım anda olmasa da bebeğim, zaten anne olacaktım. Bunu istiyordum. Onlarca sebep sayabilirim neden anne olduğuma dair. Ancak zerre pişman değilim birçok zorluğu olmasına rağmen. İyilik ve kötülük üzerine kurulu olan dünya yaşamında, ben iyi bir şey yaptım. Yapmaya da devam ediyorum. Üremeye şiddetle karşı çıkan ve içi boş aforizmalar savuran bireyler, yaşamlarını zamanında üremiş insanlar sayesinde sürdürüyor. Sağlığınızı emanet ettiğiniz doktorlar, gıda temin etmenizi sağlayan çiftçiler, işçiler vs halihazırda üremiş olan insanlar. Birileri üremek zorunda. Ve ben buna kibir yahut ego deseniz bile, üremesi gereken insanlar arasında yer aldığımı düşünmekteyim. İyi bir insan yetiştirmeye uğraşıyorum, psikopat değilim, oğlumu en iyi şekilde eğitme çabam var.
He bu başlığa boşluktan ibaret fikirler mıçan bir kısım insanlarla kesinlikle aynı fikirdeyim. Onlar üremesin. Mümkünse hiçbir şart altında üremesinler toplumun selameti, geleceğin teminatı için.
Üremeniz gerektiğini düşünüyorsunuz çünkü çocuğunuzun dünyaya katkısı olacağından eminsiniz anladığım kadarıyla. Ben gayet anlaşılır ve kibar bir şekilde, kimseye saldırmadan kendi düşüncemi yazdım ve anne olanlar “nasıl sevmezsin” “ardında bir şey bırakmayacak mısın” ve “yaşlanınca sana kim bakacak” argümanlarıyla geri döndüler, ben de fikrimi belirttim.
Peki çocuk sahibi olmak istemeyen insanların fikirlerinin mıçmık olduğunu düşünen birisi kendi oğlunu nasıl yetiştirecek acaba? Oğluna, kendisiyle aynı fikirde olmayan insanlara bu şekilde davranması gerektiğini mi gösterecek. Ya da oğlunuz dünyaya bu şekilde mi faydalı olacak. Bana ilginç geldi.
Unutmayın ki çocuk sahibi olmayan her insan dünya kaynaklarının daha az tüketilmesine yardımcı olur, belki bundan 100 yıl sonra bir doktor, çiftçi vs olmasındansa su ve gıda kaynaklarının bitmemiş olması daha önemli olacak. O zaman belki sizin nesliniz de bizim gibi çocuk yapmayan insanlar sayesinde ayakta kalacak. O yüzden lütfen fikirlerimize mıçmık olarak bakmadan bir daha düşünün.
Evet,örneğin annemin komşusu o yaşlı cadalozdan hep nefret ettim,çocukken bakkala gitmemize bile karışırdı,annem genç ve tecrübesizdi,ona uyarak bize nefes aldırmadı,ama o cadı kendi torunları yurtdışında eğitim alsın diye kendini yırttı.Her canlıya veya her şeye sevgi vermeyebilir insan. Böyle bir hakkı var. Ancak her canlıya karşı vicdani yükümlülükleri vardır. Sevmediğimiz hatta nefret ettiğimiz çok insan var ama zarar vermiyoruz onlara. Vicdanımız yahut insanlığımız engel oluyor buna. Ancak sevmiyoruz, sevmemek bizi kötü bir insan yapmaz. Zarar vermek ise vicdansız ve kötü olduğumuzun alametidir.
"He bu başlığa boşluktan ibaret fikirler mıçan bir kısım insanlarla kesinlikle aynı fikirdeyim. Onlar üremesin. Mümkünse hiçbir şart altında üremesinler toplumun selameti, geleceğin teminatı için. "Idrakyollariiltihabi nın “çocuk sahibi olmak istedim çünkü yetiştireceğim bireyin kaliteli olacağını düşünüyorum” demesinin değili “çocuk sahibi olmak istemiyorsunuz çünkü kalitesiz birey yetiştireceksiniz” demek değil. Bence yorumu yanlış anladınız
Size gelmiyor o taş işte. Kalitesiz denen siz değilsiniz :)"He bu başlığa boşluktan ibaret fikirler mıçan bir kısım insanlarla kesinlikle aynı fikirdeyim. Onlar üremesin. Mümkünse hiçbir şart altında üremesinler toplumun selameti, geleceğin teminatı için. "
Bu cümleden başka bir çıkarım yapmak mümkün değil bana kalırsa, önemi de yok dünyaya kaliteli insan bırakmalıyım gibi bir gayem yok zaten. Çocuk istemediğim için herşey olmuştum ama kalitesiz olmamıştım, değişiklik oldu :)
Konu sahibi olduğum için ve kibir ile ilgili daha önce yorum yaptığım için bana yazıldığını düşündüm. Yanlış anlamış olabilirim ama yazma dilinin oldukça sert olduğunu düşünüyorum. Yine de uyarı için teşekkürler :)Size gelmiyor o taş işte. Kalitesiz denen siz değilsiniz :)
Yorumlarınızı beğenerek okuyordum benzer düşüncelerde olduğumuz için ama burada bir yanlış anlaşılma var bence.
Kesinlikle artı 1500 diyorum.Bi de şu var;
İki kızın varsa mutlaka üçüncüyü yapmak zorundasın ,hani belki erkek olur.beni kınamayın ama sırf bu söylemler yüzünden erkek cocuklarından nefret ediyorum
Gecen asansörde komsuyla konusuyoruz
Kadının iki kızı bi oglu var,orta yaslarda bi kadın.bana dediki keske zamanında ikinci oglum olana kadar cocuk yapsaydım,ya bu ogluma bişey olursa ben naparım ogulsuz kalırım
Ayy nefret kustum orda ,bu nasıl bi düşünce
Konuyla çok alakalı olmadı ama içimi dökmek istedim iki ara bi derede
Bir arkadasimin da 9yasinda kizi...doktor demis ki sakin kardes istiyor diye yapmayinn bebek...siz kendiniz istiyorsanız yapin demis....cok istedigi zamanlar oldu çünkü sınıfta kardesi olanlara özenirdi epeydir demiyorKardeş istiyor mu?
Üremeniz gerektiğini düşünüyorsunuz çünkü çocuğunuzun dünyaya katkısı olacağından eminsiniz anladığım kadarıyla. Ben gayet anlaşılır ve kibar bir şekilde, kimseye saldırmadan kendi düşüncemi yazdım ve anne olanlar “nasıl sevmezsin” “ardında bir şey bırakmayacak mısın” ve “yaşlanınca sana kim bakacak” argümanlarıyla geri döndüler, ben de fikrimi belirttim.
Peki çocuk sahibi olmak istemeyen insanların fikirlerinin mıçmık olduğunu düşünen birisi kendi oğlunu nasıl yetiştirecek acaba? Oğluna, kendisiyle aynı fikirde olmayan insanlara bu şekilde davranması gerektiğini mi gösterecek. Ya da oğlunuz dünyaya bu şekilde mi faydalı olacak. Bana ilginç geldi.
Unutmayın ki çocuk sahibi olmayan her insan dünya kaynaklarının daha az tüketilmesine yardımcı olur, belki bundan 100 yıl sonra bir doktor, çiftçi vs olmasındansa su ve gıda kaynaklarının bitmemiş olması daha önemli olacak. O zaman belki sizin nesliniz de bizim gibi çocuk yapmayan insanlar sayesinde ayakta kalacak. O yüzden lütfen fikirlerimize mıçmık olarak bakmadan bir daha düşünün.
Idrakyollariiltihabi nın “çocuk sahibi olmak istedim çünkü yetiştireceğim bireyin kaliteli olacağını düşünüyorum” demesinin değili “çocuk sahibi olmak istemiyorsunuz çünkü kalitesiz birey yetiştireceksiniz” demek değil. Bence yorumu yanlış anladınız
Tabiki çocuk sahibi olmak zorunda değilsiniz.Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.
Konu sahibi olduğum için ve kibir ile ilgili daha önce yorum yaptığım için bana yazıldığını düşündüm. Yanlış anlamış olabilirim ama yazma dilinin oldukça sert olduğunu düşünüyorum. Yine de uyarı için teşekkürler :)
Evet bende sizin gibi düşünüyorum..Kırmızıyla belirttiğim yerler tam da benim düşündüklerim, hissettiklerim. Bu konuyla ilgili bir kitap okumadım, bir psikologla da konuşmadım ama hep merak ediyordum nedenini. Ölme güdüsünü ilk defa duyuyorum, araştıracağım.
Bu konuyla ilgili önerebileceğiniz bir kitap var mı?
Kesinlikle katılıyorum doktorun söylediğine. Merak ettiğim için sormuştum çünkü ben de tek çocuk düşünüyorum.Bir arkadasimin da 9yasinda kizi...doktor demis ki sakin kardes istiyor diye yapmayinn bebek...siz kendiniz istiyorsanız yapin demis....cok istedigi zamanlar oldu çünkü sınıfta kardesi olanlara özenirdi epeydir demiyor
Yazini cok bgendim. Benim soylemek istediklerimi okdar tam ifade etmissin ki...Ben bu konuya yazdığım önceki cevaplarda, çocuk sevmemenin yahut çocuk istememenin gayet normal olduğunu vurgularken, üstelik bunu bir anne olarak yaparken, çocuk sahibi olmayanların anne olanları gömmesini, oldukça tuhaf varsayımlar ile fikir yürütmesini dehşetle okuyorum.
Bazen bir pipo sadece pipodur dostlar. Sadece çocuk sahibi olmak ister insan. Bencil ve menfaatçi duygulardan ari, sadece istediği için ebeveyn olabilir. Kaldı ki insan ırkı bir şekilde devam edecekse, mümkünse zeki, ebeveynlik rolünü layığıyla üstlenecek, çocuğun sadece temel ihtiyaçlarını karşılamakla kalmayıp "eğitebilecek" kişilerin ebeveyn olması, insanlığa bir lütuftur. O bebekler toplumun daha gelişmiş olmasını sağlayacak insanlar olacak ileride.
Bazılarınızın yazdığı görüşler o kadar sığ ve saçma ki, alla alla hiç de böyle düşünmedim anne olurken diye söylendim okurken. Açıkçası ben öldükten sonra hiçbir şeyin önemi yok. Zaten ölmüşüm, arkamda biri kalmış kalmamış çok da umurumda değil. Dünya dediğin vakti gelince yok olup gidecek, dolayısıyla böyle takıntılarım yok gelecekle ilgili. Fakirlikten, boşluktan, yahut annelik güdülerimi tatmin etmek için de anne olmadım. Her ne kadar planladığım anda olmasa da bebeğim, zaten anne olacaktım. Bunu istiyordum. Onlarca sebep sayabilirim neden anne olduğuma dair. Ancak zerre pişman değilim birçok zorluğu olmasına rağmen. İyilik ve kötülük üzerine kurulu olan dünya yaşamında, ben iyi bir şey yaptım. Yapmaya da devam ediyorum. Üremeye şiddetle karşı çıkan ve içi boş aforizmalar savuran bireyler, yaşamlarını zamanında üremiş insanlar sayesinde sürdürüyor. Sağlığınızı emanet ettiğiniz doktorlar, gıda temin etmenizi sağlayan çiftçiler, işçiler vs halihazırda üremiş olan insanlar. Birileri üremek zorunda. Ve ben buna kibir yahut ego deseniz bile, üremesi gereken insanlar arasında yer aldığımı düşünmekteyim. İyi bir insan yetiştirmeye uğraşıyorum, psikopat değilim, oğlumu en iyi şekilde eğitme çabam var.
He bu başlığa boşluktan ibaret fikirler mıçan bir kısım insanlarla kesinlikle aynı fikirdeyim. Onlar üremesin. Mümkünse hiçbir şart altında üremesinler toplumun selameti, geleceğin teminatı için.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?