Evet bilmediğimiz duyguya ön yargılı yaklaşmak yanlış. Biraz da önyargılarımızda haklı çıkma korkusu var. Ben biraz annemin kızıyım sanırım annem aşırı sevgi dolu değildi bize karşı, cool bir kadın ve hayatının merkezinde kendisi var.Anne olmadan önce çocuk sesine zerre sabrım olmazdı. Bebek cocuk sevmezdim özgürlükçü bir insanım. İşten gelir yeğenimin sesine bile katlanamazdım. Kendi çocuğumdan sonra sanki evrim geçirdim çok başka ve güzel bir duygu. Bazen önyargılı olabiliyoruz.
Çocukları sevmeyen insanları anlayamıyorum. Bu tamamen bakış açısıdır. Size de saygı duyuyorum tabiki. kimsenin hadi çocuk yap deme hakkı yoktur bu eşler arsında alınacak bir karardır. bir oğlum var ve oğluma aşığım. oğlumu ne anneme ne de kv'me güvenerek yapmadım. bakamayacağı ve sevgisini veremeyeceği çocuğu hiç kimse yapmamalı. en doğru kararı almışsınız gerçekten bir çocuğu sevemeyeceğinizi düşünüyorsanız en doğrusu. Sevgisiz büyüyen bir çocuktan gelecekte bir hayır beklemek dünyanın en saçma şeyi.Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.
Bu çocuk sevme, sevmeme meseli değil bence. Ben 10 yaşımda da bebeklere gönüllü bakar, onlarla çok eğlenceli vakit geçirirdim, şimdi de bu geçkin yaşımda yeğenlerime bakıcılık yapıyor, severek eğlenerek saatler geçirebiliyorum. Görmesem özlüyorum, gözlerim doluyor hatırlasam. Arkadaşlarımın, akrabaların çocuklarını, yolda gördüğüm bebekleri vs çok seviyorumÇocukları sevmeyen insanları anlayamıyorum. Bu tamamen bakış açısıdır. Size de saygı duyuyorum tabiki. kimsenin hadi çocuk yap deme hakkı yoktur bu eşler arsında alınacak bir karardır. bir oğlum var ve oğluma aşığım. oğlumu ne anneme ne de kv'me güvenerek yapmadım. bakamayacağı ve sevgisini veremeyeceği çocuğu hiç kimse yapmamalı. en doğru kararı almışsınız gerçekten bir çocuğu sevemeyeceğinizi düşünüyorsanız en doğrusu. Sevgisiz
Çocukları sevmeyen insanları anlayamıyorum. Bu tamamen bakış açısıdır. Size de saygı duyuyorum tabiki. kimsenin hadi çocuk yap deme hakkı yoktur bu eşler arsında alınacak bir karardır. bir oğlum var ve oğluma aşığım. oğlumu ne anneme ne de kv'me güvenerek yapmadım. bakamayacağı ve sevgisini veremeyeceği çocuğu hiç kimse yapmamalı. en doğru kararı almışsınız gerçekten bir çocuğu sevemeyeceğinizi düşünüyorsanız en doğrusu. Sevgisiz büyüyen bir çocuktan gelecekte bir hayır beklemek dünyanın en saçma şeyi.
Çocuk sevmek, bilmiyorum kendi görüşüm belli bir yaştan sonra iç güdüseldir diye düşünüyordum ilk kez çocuk sevmeyen birinin yazısını okudum inanın. Ergenliğimde ben de çocuk seslerinden hoşlanmazdım ama 25'li yaşlarıma gelince bebek sevgisi girdi içime. 26 yaşımda da anne oldum. allah isteyen herkese bu duyguyu tattırsın inşallah.
Ajda Pekkan çocuk istememiş gençeken ama yıllar sonra çok kez dile getirmiştir keşke çocuk yapsaydim diye. Yani iyi düşünüp karar vermek gerekiyor yine de. Konu sahibi hiç istemiyorsa olmasın tabi. Sonra çocuğa yazık olurHerkes cocuk sevmez her kadın anne olmak zorunda da değildir
Kendinizi eksik veya sorunlu hissetmeyin
Bakın ajda pekkanında cocugu yok
Valla ben olsam cok bunaltırlarsa evet sorunum var cocuk sahibi olamıyorum vs diyip agızlarını kesin bi dille kapatırım bi dahada konusamazlar
Anne olmadan önce çocuk sesine zerre sabrım olmazdı. Bebek cocuk sevmezdim özgürlükçü bir insanım. İşten gelir yeğenimin sesine bile katlanamazdım. Kendi çocuğumdan sonra sanki evrim geçirdim çok başka ve güzel bir duygu. Bazen önyargılı olabiliyoruz.
Ilginiz için çok çok teşekkür ederim istanbul da 2 kere götürdüm dil terapistine henüz çok küçük dediler.Antalya da geçen gün götürdüm oraya taşındık bir kaç soru yöneltti oğluma aslında çok net anliyor hatta terapist algısı son derece iyi ve bir kaç kelime olsa da çıkarıyor biraz daha bekleyelim dedi kreş desteği ile aşabiliriz bu süreci deyince artik okulu bekliyoruz inşallah konuşup cümle kurucak o günleri gorucem.Özel bir dil terapisti mi arıyorsunuz. Bu pahalıya patlayabilir, devletten rapor alırsan bu raporla özel eğitime gönderebilirsiniz. Tabi orda da dil terapisti olursa. Yaşadığınız yer büyükşehirse muhakkak bulunur. Allah kolaylık versin. Durumunu çok ii anlıyorum.
Annem ve anneannem de çocuk sevmeyen insanlardı. Ama annem 3, anneannem 7 çocuk yaptı çevre baskısıyla. Annem sevgi görmeden büyüdüğü için beni de o şekilde büyüttü. Beni dövmediği bir Allahın günü bile olmazdı. Bir kere bile "kızım" demedi bana. Fiziksel şiddete bir yerden sonra alıştım (her ne kadar zor olsa da) ama psikolojik şiddetin izlerini hala taşıyorum. Her gün hakaretler, beddua okumalar, "şimdiki aklım olsa asla çocuk yapmazdım"lar. Benim tüm bunlara katlandığımı görünce daha da deliriyordu. Ağlamadığımı gördükçe çıldırıyordu. İşin garibi insanlar anneme "ne güzel, hanım hanımcık kızın var" deyince de kasım kasım kasılıyordu. Eften püften bahanelerle kemiklerimi kırmasına engel değildi bu tabii. Babam iki işte birden çalıştığı için varlığı yokluğu belli değildi. Eve yemek yemeye ve yatmaya geliyor gibi bir şeydi. Kısacası berbat bir aile ortamında büyüdüm. Her gün kavga, her gün bağrış çağrış. Üniversiteye gidince nefes alabildim ancak.
Üzülerek söylüyorum ki annemde olduğu gibi, bende de çocuk sevgisi yok. Bu tarz şeyler gerçekten genetik olabiliyor. Çocuk sesine katlanamıyorum, elimde değil. Halbuki çok sabırlı biriyimdir, sesimi yükselttiğimi bile görmemiştir kimse. Hayvanları da çok severim ve insanlara tahammül ve hoşgörü sınırım da tuhaf derecede yüksektir. Buna rağmen çocuk sevgisi yok içimde. Sessiz ve utangaç çocuklarla bir sorunum yok ama şımarık ve bas bas bağırıp duran çocukları görünce Allah ailelerine sabır versin diyorum. Ben olsam sıyırırdım çünkü.
Bu arada "çocukları sevmeyen kişileri anlayamıyorum" diyenler, elbette anlayamazsınız. Siz çocuk seviyorsunuz çünkü. İçinizde o dürtü mevcut. Çocuk sevmeyen biri olarak ben de sizi anlayamam. Allah isteyene versin ama istemeyene de zorla yaptırmaya çalışmasınlar. Daha bu sene doğum yaptı bir arkadaşım. 15 sene evlilikten sonra. Kadın çocuk istemiyordu ama "yaşlandığında ne yapacaksın" diyenlerin baskısına dayanamayıp yaptı bir tane. Yanına gittiğimde sigara içiyordu el kadar çocuğun olduğu odada. Çocuk hakkında bir şey soruyorum, omuz silkiyor "bana ne" gibisinden. Annesine güvenip yapmış çocuğu (yani annesi bakar diye) ama annesi hastalıktan vefat edince bebek üzerine kaldığı için (kendi bebeğinden bahsediyorum) sinirlenmiş resmen. Baş belası gibi görüyor. Çocukları sevmeyen kişilerin çocuk yapmasına şiddetle karşıyım o yüzden.
Konuyu açalı çok olmuştu ama tekrar yorumlar gelmiş sanırım. Eşimden baskı görürsem beni kaybeder , erkekler böyle bir şeye karar verebilecek konumda değiller ne yazık ki, bütün ceremeyi kadınlar çekiyor çocuk konusunda, erkeklerin hayatında çok da birşey değişmiyor. Eğer bu konuda eşimden baskı görürsem gidip başka birisinden yapabilirsin derim herhalde :)Evet zorunda değilsin ama iki gün sonra eşinden baskı görebilirsin bu konuda. Yenı evlısınız daha ıkı yıl nedır kı bı +5oldugunuzda o da cocuk ıstegını baskılayamayacak bence. Cunku benım esımde oyleydı ben zaten 40a yaklastım yaslanınca cocuk zırıltısı cekemem hıc cocuk yapmayalım demıstı bana. Ama evlendık ıkı yıl gectı olsun dıye agaca cıktı 5yılın sonunda allah nasıp ettı oldu sımdı gozu kımseyı gormuyo adam oglum derken bı oglum daha cıkıyo agzından. Demem o ki fikirler değişkendir
Çocuk sevmiyor olmanın bir problem olduğunu düşünmüyorum. Siz sevdiğiniz için sevmiyor olmanın ne demek olduğunu anlayamazsınız çünkü ben de sizin nasıl çocuk sevebildiğinizi anlayamıyorum mesela. Çocuklara iğrenerek bakmıyorum sadece iletişim kurmak zorunda olmaktan hoşlanmıyorumCocuk istemeyebilirsiniz bu gayet normal.Lakin baskalarinin çocuğuna igrenerek bakmak yada onlari sevmemek bence asıl sorun bu.Ben doktora gitmenizi tavsiye ederim.Her kadınoin ruhunda anaç bir yapı vardır.Cocuklara karsi dusunleriniz olumsuz olmamali.Siz dogurmak bakmak istemezsiniz belirli bir rotaniz vardir bu ikisi cok cok ayri.
Daha sıkı korucacağım sayenizde, korktum okuyunca :)Ay tam benim konum. 15 yıllık evliyim. Çocuk istemedim. Anne babalar değil ama arkadaş çevresi çok baskı yaptı. Benimle hep inatlaşmaya gittiler. İleride isteyeceksin olmayacak. Bu arada 38 yaşındayım. Sanıyor musun hemen ilk aydan olacak. Daha neler neler. Ben de millettin gazına geldim, eşimle bir defa alkollüyken korunmadık. Allahım 10 haftalık hamileyim şu anda. Öğrenince değişecek ruh halin dediler, değişmedi. Kalp atışını duyunca heyecanlanacaksın dediler henüz tık yok. Ben de sizin gibi etraftaki çocukları da sevmem öyle. Hatta eşime derim nasıl katlanıyor anne babalar diye. Bu tamamrn karakter meselesi yani. Eğer ömrü varsa doğacak, bakalım o zaman kendimi merak ediyorum. Hayvanlara karşı çok sabırlıyımdır. Kesin çok iyi bir anne olacaksın diyorlar ama o iş öyle değil işte. Kedi köpek bana nedense hep daha masum, daha muhtaç geliyor. Bir de şu var bu bebeği biz dünyaya Getiriyoruz. Kararını biz verdik. Aslında o çocuktan kaynaklanan bütün olumsuzlukların, mutsuzlukların sebebi biziz.Karnımdakine birşey olsa bir daha dener miyim. Sanmıyorum.
Sizde cocuk sevmek nedir bilmediginiz icin size garip geliyor cocuklar.Siz sevmiosunuz diye evinize esinizin bi cocuk akrabasi gelmicek yada kimse onu sevmicek diye bi kaide yok.Keske evlenmeden esine soleseydin cocuk sevmediğini.Belki o seviodur.Belki o da cocuk diye ici gidiodur.Bu konularda hemfikir insanlar evlenmeli bence.Diger tarafa haksizlik oluyor bence.Çocuk sevmiyor olmanın bir problem olduğunu düşünmüyorum. Siz sevdiğiniz için sevmiyor olmanın ne demek olduğunu anlayamazsınız çünkü ben de sizin nasıl çocuk sevebildiğinizi anlayamıyorum mesela. Çocuklara iğrenerek bakmıyorum sadece iletişim kurmak zorunda olmaktan hoşlanmıyorum
Konuyu okursanız zaten çocuk mevzusunu konuşarak evlendiğimizi yazmıştım. İsteyen çocuk sevebilir , evime de geliyorlar zaten ama kimse beni gelen çocuklarla ilgilenmeye ve onları sevmeye zorlayamaz. Bana itici gelen kısım bana çocuk kilitleyrek benim de çocukları seveceğimi düşünmeleriSizde cocuk sevmek nedir bilmediginiz icin size garip geliyor cocuklar.Siz sevmiosunuz diye evinize esinizin bi cocuk akrabasi gelmicek yada kimse onu sevmicek diye bi kaide yok.Keske evlenmeden esine soleseydin cocuk sevmediğini.Belki o seviodur.Belki o da cocuk diye ici gidiodur.Bu konularda hemfikir insanlar evlenmeli bence.Diger tarafa haksizlik oluyor bence.
Cok oldu siz konuyu acali.unutmusum bu ayrıntıyı.Konustuysaniz tamm ozman.Baskalarinin hareketlerini kisitlayamazsiniz ki.Kayinvalide veya akrabalarina istemiyorum diye 10000 kere de soleseniz onlar size hep soleyecek.Buna care bulamazsiniz.Allah kolaylik versn.Konuyu okursanız zaten çocuk mevzusunu konuşarak evlendiğimizi yazmıştım. İsteyen çocuk sevebilir , evime de geliyorlar zaten ama kimse beni gelen çocuklarla ilgilenmeye ve onları sevmeye zorlayamaz. Bana itici gelen kısım bana çocuk kilitleyrek benim de çocukları seveceğimi düşünmeleri
Çok şaşırdım ilk defa çocuk istemeyen birini görüyorum tamam başka cocuklar size sevimsiz gelebilir ama kendi cocugunuzu hayal ettiginde onu da mi sevemessiniz bence psikologa gidin ve anlatin çocuk istememenizin normal olup olmadigini sorun normal derse yapmayin (ama içimden bi ses diyor ki kazayla çocuğunuz olursa çocuğunuza deli gibi aşık olacaginizi söylüyor)Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?