Geçen hafta boşanma kararı aldığımızda ben o anlık ruh hali ile eşimin abi gibi dertleştiği bir arkadaşına mesaj atmıştım. Hatta bizim dava dilekçemizi o adam hazırlayacaktı. Geçen hafta şehir dışındaydı. Dün gelmiş. Eşimin telefonunda daha önceki yazışmalarını görmüştüm. Adam boşanma kararının yanlış olduğunu söyleyip vazgeçirmeye çalışıyordu. Ben o an kendimde değildim. Kimseye de derdimi anlatamadım. Kendimi tutamayıp adama mesaj yazarak içimi döktüm. Eşimle tekrar konuşmasını istedim. Yardımcı olmasını, yardımcı olmayacaksa bu mesajdan eşime bahsetmemesini istedim. Hatta hayatında biri olup olmadığını bile sordum. Adam da hayatında biri olmadığını, büyükşehirin eşime iyi gelmediğini, onu bunalttığını söyledi. Tekrar konuşacağını, yardımcı olacağını ve mesajdan eşime bahsetmeyeceğini söyledi.Yani bu adam şizofrenmi diyecem bilmiyom cnm.. Şizofrenler yapacakları şeyleri planlamakta ustalar. Bizim bile burda ruh halimizi bozdu seni düşünemiyom.adam 5 yılınızı 5günde silip geçti bitirdi.tek bildigim Sen ona artık hayatın boyunca asla güvenemiyeceksin cnm. Boyle nasıl yasarsın bilmiyom.ALLAH yardımcın olsun..
Bunu da sordum, neden benimle içinden geçenleri paylaşmadın dedim. Bana "senin çocuktan başka bir şeyi gözün görmüyordu." dedi. Yine de tavrımı koymaya çalışıyorum. Hala ona karşı mesafeliyim. Ne istiyorsan yapmaya hazırım, yeter ki sen yanımda ol diyor. Bilmiyorum. Benim de bir desteğe ihtiyacım var sanırım.Kötü günleri beraber atlaşmışsınız işe girmiş biraz rahata erince de böyle şeyler yaşanıyor.Kötü günler geçiriyorsa senden yardım isteyecek sen de ona destek olacaksın.Bunu hiç mi düşünememiş? Özrü kabahatinden büyük.Tavrını korumalısın.
Bunu da sordum, neden benimle içinden geçenleri paylaşmadın dedim. Bana "senin çocuktan başka bir şeyi gözün görmüyordu." dedi. Yine de tavrımı koymaya çalışıyorum. Hala ona karşı mesafeliyim. Ne istiyorsan yapmaya hazırım, yeter ki sen yanımda ol diyor. Bilmiyorum. Benim de bir desteğe ihtiyacım var sanırım.
canım hayretle okudum ve ben eşine benzemesemde anladımBunu da sordum, neden benimle içinden geçenleri paylaşmadın dedim. Bana "senin çocuktan başka bir şeyi gözün görmüyordu." dedi. Yine de tavrımı koymaya çalışıyorum. Hala ona karşı mesafeliyim. Ne istiyorsan yapmaya hazırım, yeter ki sen yanımda ol diyor. Bilmiyorum. Benim de bir desteğe ihtiyacım var sanırım.
Bunu da sordum, neden benimle içinden geçenleri paylaşmadın dedim. Bana "senin çocuktan başka bir şeyi gözün görmüyordu." dedi. Yine de tavrımı koymaya çalışıyorum. Hala ona karşı mesafeliyim. Ne istiyorsan yapmaya hazırım, yeter ki sen yanımda ol diyor. Bilmiyorum. Benim de bir desteğe ihtiyacım var sanırım.
Başka bir şehirden gelecek. Okuması yazması da var ama yine de otobüse binip buraya bile gelemez. Ben çocukla gidip bir de onu otogardan alıp eve getirecekmişim. Bir de ona çok iyi bakacakmışım, iyi etmeden göndermeyecekmişim.O kadın hastalık hastası ne kadar ilgi göstersenizde hep daha fazlasını ister.Kapıyı açmazsınız sizde istemiyorsanız iletişiminizi keseceksiniz.Size zarar verecek birileri varsa kendi ailen bile olsa uzak tutacaksın kendinden.Herkesin hayatı önemlidir.Kendinize bu denli haksızlık yapmayın ve yaptırmayın lütfen
Başka bir şehirden gelecek. Okuması yazması da var ama yine de otobüse binip buraya bile gelemez. Ben çocukla gidip bir de onu otogardan alıp eve getirecekmişim. Bir de ona çok iyi bakacakmışım, iyi etmeden göndermeyecekmişim.
Evliliğimizin ilk aylarında beni evlerinde hizmetçi gibi kullanıyorlardı. Hatta eşim bir gün annesine kızdı. "Ben zor buldum siz çabuk mu kaçırtacaksınız. Senin o işi yapmaya gücün yetmiyorsa ben yaparım karıma yaptırmam." demişti. Bu sözü benim çok hoşuma gitmişti. Ailesi kendisine ne derse desin bana laf ettirmezdi. Ben gitmek istemesem bile eşim ben göndermedim derdi. Eşim ailesiyle benim de görüşmemi istemiyor. Telefonlarını açma cevap verme ne halleri varsa görsünler dedi. 4 ay önce geldiklerinde eşim onlarla aynı sofraya bile oturmadı. Bir hafta boyunca ailesine surat astı. En iyisi telefonlarını açmamak. Ne derlerse desinler. Umrumda değil bu saatten sonra.
Ben oğluma kendimi o kadar vermişim ki. Eşimdeki değişimleri hiç fark edememişim. Eşim konuştukça kendimdeki hataları da fark ettim. Ama bu yaşadıklarımı hak ettiğim anlamına gelmez. Eşime dedim ki "Kendi baban gibi bir baba mı olmak istiyorsun. Bu çocuk da ileride senin gibi olacak. Ondan sevgini esirgeme. Senin içindeki boşluğu dolduracak olan o. Biraz onunla yalnız vakit geçir. Gelebilirsen akşam eve erken gel. Beraber parka gidin. Biraz dolaşın. Arkadaşlarınla çay içmeye giderken oğlunu da al. İnan bana herkes sana imrenecektir. Yaşayamadığın çocukluğu oğlunla beraber yaşa." dedim.Aslında ilk başından beri konunuzu takip ediyorum, arada kaçırdığım noktalar olmuştur mutlaka ama, ben ilk baştan beri eşinizin psikolojisinin bozulmuş olabileceğine inandım. Bir insan erkek yada kadın bir anda sabah uykusundan uyanıp "haydi boşanalım" demez. Erkekler yenilmişliği kolay kabul etmezler, hep kuyruğu dik tutmaya çalışırlar. Çünkü toplum olarak üzerlerinde ki manevi baskı çok fazla. Yaşadığı buhranı sizinle paylaşırsa size karşı küçük düşecekti, belki de kendince saygınlığını kaybedecekti. Yenilmiş olacaktı, debelendikçe battı bence. Yaşadıklarınız kolay değil, unutur musunuz? Evet... İyi bir uzman yardımı, aile danışmanı ile bunu yapabilirsiniz. Ve nacizane tavsiyem, mutlaka bir işe girin ve çalışın. Ayaklarınızın üzerinde durun, çalışmak bırakın maddiyatı çoğu zaman psikolojik olarak iyi gelir insana. Umarım hakkınızda hayırlısı olur, eşinize tavırlarınızı belirlerken lütfen psikolojisinin bozuk olduğunu unutmayın.
Arkadaşı da söylemiş, Sevmeyen adam 5 yılını bir kadınla aynı evde geçirmez. ondan çocuğu olsun istemez. diye. Demek ki eşim hala seviyor ki arkadaşının sözleri onun üzerinde bu kadar etkili olmuş. Önce kendime çok kızdım neden mesaj attım. kendimi küçük düşürdüm diye. Ama iyi ki gönderdim.canım sen ne düşünüyorsun bu çok önemli bazı konular çok farklı canım eşinin psikolojik destek alması lazım yoksa daha zorlaşmasın bende sevindim yoluna girmesini ama şunu sana söyleyebilirim eşinle evlendikten sonra baya yola getirmişsin. sevgisizlikten aç büyüyen insanlar farklıdır ama sen baya değiştirmişsin ben onu anladım sensiz yapamıyor artık eğer ki sensiz yapabileceğini anlasaydı kimseyi dinlemez yine yapardı kv meselesine gelince açık ve net şekilde söyle anne k.bama ama sen gelince seninle ilgilenemem sınavlarıma çalışmam lazım de onlar madem açık açık söylüyor herşeyi sende söyle canım biz gelin olarak iyi niyetli yapsakta kötüyüz farkeden yoktu karşımızdaki insanların düşüncelerini değiştiremiyoruz.
Ben oğluma kendimi o kadar vermişim ki. Eşimdeki değişimleri hiç fark edememişim. Eşim konuştukça kendimdeki hataları da fark ettim. Ama bu yaşadıklarımı hak ettiğim anlamına gelmez. Eşime dedim ki "Kendi baban gibi bir baba mı olmak istiyorsun. Bu çocuk da ileride senin gibi olacak. Ondan sevgini esirgeme. Senin içindeki boşluğu dolduracak olan o. Biraz onunla yalnız vakit geçir. Gelebilirsen akşam eve erken gel. Beraber parka gidin. Biraz dolaşın. Arkadaşlarınla çay içmeye giderken oğlunu da al. İnan bana herkes sana imrenecektir. Yaşayamadığın çocukluğu oğlunla beraber yaşa." dedim.
Sabah eşim işe giderken oğlunun kendinden uzaklaştığını hissetti. Bana neden bay bay yapmıyor dedi. Ben de biraz ilgilen tekrar sevgisini kazan dedim.
Hak etmedim derken kendi adıma söyledim. Şu an psikolojik olarak çok yorgunum. Savaştan çıkmış gibiyim. Bu şekilde bir hafta daha sürseydi kendimi kaybederdim herhalde. Şu an beklemedeyim. Zamana bıraktım. Biraz zihnim dinlensin. Sular bir durulsun.Tabi ki bende hak ettiğinizi söylemedim zaten, ben olaylara bakarken kadın-erkek ayrımı pek yapmamaya çalışırım genelde. Ama işte erkekler bizden farklılar, biz gibi düşünemiyorlar. Bu farklılıkları kabul ederek yaşarsanız emin olun daha mutlu olursunuz. Düşünün ki, bir kadın annelik iç güdüleri ile doğarken erkekler ancak evlat sahibi olunca öğrenmeye başlıyorlar babalığı. O yüzden sanırım bebeğinizi büyütürken babasını da büyütmek zorunda kalacaksınız. Biraz emek vererek herşeyi yoluna sokacağınızı düşünüyorum.
inşallah evliliğinize öncekinden dahada huzur muhabbete kavuşursunuz, yazınızın ilk başlarını geçen hafta içinde okumuştum, bu haftada bakma fırsatım oldu, bende evliliğimde yaklaşık iki yıl sıkıntılar çektim çok şükür atlattım diyebilirim, o dönemde ailemin anlayışı desteği olmasaydı hemen mantığıma uyup bende boşanma fikrindeydim ama çok şükür böyle bir hata yapmamışım, sizin gibi fiziksel ve psikolojik darba maruz kaldım eşimin en son yapacağı şeydir fiziksel darp ben sinir oldukça onuda sinir ettim neyseki bu kötü günler geçti inşallah birdaha gelmez yuvalarımıza.. maddi konular insanı çok ama çok bunaltıyor anlıyorum, yazınıza baktığımda hemen boşanma kanısında değildim millet bir anda fevri davranıyor, gerçekten arada sadakat ve sevgi varsa bu tür durumlar geçici oluyor, Allah zina gibi kötü durumlardan korusun yuvamızı, evliliğinize 5 yıl emek vermişsiniz bir haftada bitecek bir durum değil bu, inşallah zamanla herşey rayına oturur, sevgi herşeyin ilacı inanın buna, bunlarda geçmişte kötü birer anı olarak kalır, eşimle aramızda sevgi bağı bu kadar güçlü olmasaydı bu sıkıntıları atlatamazdık, Allah'a emanet olun duyorum, tekrardan geçmiş olsun.Hak etmedim derken kendi adıma söyledim. Şu an psikolojik olarak çok yorgunum. Savaştan çıkmış gibiyim. Bu şekilde bir hafta daha sürseydi kendimi kaybederdim herhalde. Şu an beklemedeyim. Zamana bıraktım. Biraz zihnim dinlensin. Sular bir durulsun.