Ben 1 ay önce verdim idrarda bişey çıkmadı ama geçen hafta 3 gün hastanede kaldım aşırı kusma ve ishalden o gün kan ve idrar istemişti kanda enfeksiyon crp yüksekti baya idrarda da lökosit 13 çıkmıştı doktor idrar yolu enfeksiyonu ama çok yüksek değil dedi o yüzden ilaçta vermedi kültür de istemedi bende sağlık ocağında yaptım idrar ve kan tahliliİnşallah.
Kültür vermiş miydin?
Canım yanlış bişey söyleyip duygularına yön vermek istemem ama söylemeden de geçemicrğim şeyler var. bu süreçte nedenseee ben anlam veremiyorum ama erkekler de hamile gibi oluyor o yetmiyormuş gibiKızlar, sizi de bunaltmak istemiyorum. Ama en çok siz anlarsınız diye paylaşmak istedim. Ruh halim yerlerde. Moralim çok hızlı değişiyor. Kimsenin yüzünü görmek ve konuşmak istemiyorum, eşim dahil. Yataktan kalkıp yemek yiyecek halim yok, zaten ne yemek istediğimi de bilmiyorum. İştahım da yok. Haliyle evi de toparlayamıyorum. Az birşey yapınca yoruluyorum. Dolayısı ile eşim artık evin dağınıklığından, benim depresif hallerimden sıkılmaya başladı. Doktora gittik plasenta aşağıda olmasına rağmen cinselliğe okey verdi. Bir tane kaybım olduğundan çok tedbirli davranıyorum. Eşim de anlamıyor, senin psikolojik sorunlarına ancak kendin yardım edebilirsin, sürekli bu şeyleri takmalarından bunaldım diye azarlıyor bir yandan. Ne yapacağımı bilmiyorum, diyorum ki bu halde görmek istemiyorsan annemin yanına gönder İstanbul’da kalayım doğuma kadar. O kadar soğudum ki ondan anlatamam. Ben mi çok pimpirikli ve depresifim yoksa insanlar mı anlayışsız bilemedim
Haklısın, irade de lazım kendini toparlayabilecek. Bir şekilde yapıyorum da eskisi kadar pürüzsüz durmuyor ev. Ama çok zorlanıyorum ya. Ev dublex en basitinden elektrikli süpürgeyi oradan oraya rahat taşıyamıyorum ağır diye. Onu beklemek zorundayım ki yardım etsin. En çok da anlayışsızlığı beni üzüyor. Daha yolun başındayız, daha doğum sonrası neler olacak nelercanım bende bazen öyle oluyorum sabah yataktan çıkamıyorum evi hiç toplayasım gelmiyor bişey yiyesim olmuyor ama bi şekilde toparlıyorum kendimieşinin söyledikleri doğru değil üzüldüm senin adına öyle olunca insan daha çok kötü olur yani umarım en kısa zamanda kendini iyi hissedersin şuan hormonlardan falan böyle oluyoruz bence yalnız değilsin
Çok trajikomik yaCanım yanlış bişey söyleyip duygularına yön vermek istemem ama söylemeden de geçemicrğim şeyler var. bu süreçte nedenseee ben anlam veremiyorum ama erkekler de hamile gibi oluyor o yetmiyormuş gibi
bir de doğumdan sonra lohusa da onlar oluyor. kızlar hiç şaşırmayın eşleriniz lohusa gibi davranırlarsa. ben 2. doğumumdan sonra hayatımın şokunu yaşadım. resmen ben eşimin lohusalığını çektim şaka gibi. herseye kızıyordu , onca çabalamama rağmen eksik yaptığım şeyleri yüzüme çarpıp hiç yapma daha iyi diyordu, beni tamamlaması gerekirken.
yani evet sana anlayışlı davranması gereken o.. ama ne yazık ki
bu olmayabiliyor her zaman. sen de duymazdan gelmeye çalış, sonuçta kontrol edemiyorsun şuan herşeyi istediğin gibi. akışına bırak. cinsellik konusunda da seni anlamak zorunda, sonuçta bi kaybınız var, onun da aybı hassasiyeti göstermesi gerekir.
ben ilk kızımda çok zor tüp bebekle hamile kalmıştım biz 1 sene hiç ilişkiye girmedik ne eşim istedi ne ben. korkumuzdan. yeter ki bebeğimiz sağlıkla doğsun diye.
bir de hazal kayanın bir röportajını dinlemiştim orda da diyor ki, çok fazla belgesel seyreden bir
insanmış ve doğum sonrası ile ilgili belgesel de izlemiş. orda söylemiş, bilimsel olarak erkeklerin de doğumdan etkilendiğini ve gerçekten lohusa olduklarını. orda daha da şaşırdım demek
ki normalmiş dedim
sen sakin kal canım bırak kendi haline
. Erkekler, size ne oluyor . Eşleri hamile iken erkekler de aynı hisleri yaşıyormuş diyorum daha neler diyor. Psikolog ya kendisi beni çocuk pozisyonunda görüyor ve benim büyümem gerektiğini anlatıyor bilimsel olarak. Ya şu kadarcık naz yapma hakkımız yok. Zaten zor duruyorum bırakıp gidesim var her şeyi. Anlatamayınca da kafamda kura kura kafam dolu yatağa giriyor ve uyuyamıyorum. Öpmesine bile tahammülüm yok düşün Canım,vajinal kültür verip rahatlasan mı? Yoksa enfeksiyon mu var, bebeğe zarar gelecek mi diye düşünmekten strese girersin. Baksana kaç gündür oyalıyor seni.
İlk çocuk mu canım, benim ilk ve eşimle 1. Yılımız yeni doldu bende hiç kestiremiyorum şuanda doğumdan sonra bizi ne bekliyor bakalımÇok trajikomik ya
benimde tavsiyem kafanda ne kadar az kurarsan o kadar iyi çocuğun için 
Pazartesi çıkan sonuca göre yazıcam doktora canım inşallah enfeksiyon geçmiştir gerek kalmaz
Evet canım, ilk çocuk ve 2. Hamilelik. Elimden geldiğince kafamda kurmamaya çalışıyorum. Bizim de 1. Yılımızİlk çocuk mu canım, benim ilk ve eşimle 1. Yılımız yeni doldu bende hiç kestiremiyorum şuanda doğumdan sonra bizi ne bekliyor bakalım
İnşallahPazartesi çıkan sonuca göre yazıcam doktora canım inşallah enfeksiyon geçmiştir gerek kalmaz
Canım eminim hepimiz ara ara büyüklü küçüklü bu tür şeyler yaşıyoruzdur. Bu süreçte ne yazık ki hamilelik bizim duygularımızı çok fazla etkiliyor. Normalde aslında eşlerimizin takılmayacağımız davranışlarına sözlerine çok daha içerleyebiliyoruz. Biraz kulak asmamayı denesen. Malesef bazen insan kendi kendine iyileşmek zorunda kalıyor. İçinde ki güce sarıl. Mucize yaşıyor içinde, onun hatrına kendini demoralize etme. Eşinle karşılıklı konuş sürecini anlat. Herşey mükemmel olmak zorunda değil. Kendine zaman ayır, kitabını oku müziğini dinle bazen dans etKızlar, sizi de bunaltmak istemiyorum. Ama en çok siz anlarsınız diye paylaşmak istedim. Ruh halim yerlerde. Moralim çok hızlı değişiyor. Kimsenin yüzünü görmek ve konuşmak istemiyorum, eşim dahil. Yataktan kalkıp yemek yiyecek halim yok, zaten ne yemek istediğimi de bilmiyorum. İştahım da yok. Haliyle evi de toparlayamıyorum. Az birşey yapınca yoruluyorum. Dolayısı ile eşim artık evin dağınıklığından, benim depresif hallerimden sıkılmaya başladı. Doktora gittik plasenta aşağıda olmasına rağmen cinselliğe okey verdi. Bir tane kaybım olduğundan çok tedbirli davranıyorum. Eşim de anlamıyor, senin psikolojik sorunlarına ancak kendin yardım edebilirsin, sürekli bu şeyleri takmalarından bunaldım diye azarlıyor bir yandan. Ne yapacağımı bilmiyorum, diyorum ki bu halde görmek istemiyorsan annemin yanına gönder İstanbul’da kalayım doğuma kadar. O kadar soğudum ki ondan anlatamam. Ben mi çok pimpirikli ve depresifim yoksa insanlar mı anlayışsız bilemedim
yani bırak dünya sana ters gelsin insanlar anlamasın. Onlar bu dönemde yakalayacakları sevap pointlerini kaçırdıkları için kendi hallerine yansınlar. Kadınlar olarak zaten bence çok güçlüyüz hele bide şimdi içimizde bir can var ve anneyiz oho bizi kimse tutamaz. Eşinle kesinlikle güzelce konuşmanı güçlü durmanı tavsiye ederim. Baktın anlamıyor sen kendini mutlu etmeye çalış bu süreç geçecek zaten. Hafifleyecek duyguların 
canım eşin psikolog mu bir de.. işte terzi kendi söküğünü dikemezmiş diye boşuna demiyorlar. bence anlamasa bile ya anlatamaya devam et sinir olmucaksan, ya da bırak istediği gibi düşünsün. ki bence en iyisi salmak. senin için de bu düşünceler geçici merak etme hepsi geçicek biraz sabırÇok trajikomik ya
Çok güçlü ve çok derin yazmışsınCanım eminim hepimiz ara ara büyüklü küçüklü bu tür şeyler yaşıyoruzdur. Bu süreçte ne yazık ki hamilelik bizim duygularımızı çok fazla etkiliyor. Normalde aslında eşlerimizin takılmayacağımız davranışlarına sözlerine çok daha içerleyebiliyoruz. Biraz kulak asmamayı denesen. Malesef bazen insan kendi kendine iyileşmek zorunda kalıyor. İçinde ki güce sarıl. Mucize yaşıyor içinde, onun hatrına kendini demoralize etme. Eşinle karşılıklı konuş sürecini anlat. Herşey mükemmel olmak zorunda değil. Kendine zaman ayır, kitabını oku müziğini dinle bazen dans et
. Teşekkür ederim 
. Onunla konuşunca anlamıyor, kendi kendime mutlu olabilmem için de bazen yok saymam lazım. Bu durumda da karşıma geçip sana ne oluyor diyor ya bi sal beni çok güzel demişsin canım, en önemli şey o kendi kendini mutlu edebilmek. ama müzikle ama diziyle ama arkadaşlarla ama kadınlar kulübüyleCanım eminim hepimiz ara ara büyüklü küçüklü bu tür şeyler yaşıyoruzdur. Bu süreçte ne yazık ki hamilelik bizim duygularımızı çok fazla etkiliyor. Normalde aslında eşlerimizin takılmayacağımız davranışlarına sözlerine çok daha içerleyebiliyoruz. Biraz kulak asmamayı denesen. Malesef bazen insan kendi kendine iyileşmek zorunda kalıyor. İçinde ki güce sarıl. Mucize yaşıyor içinde, onun hatrına kendini demoralize etme. Eşinle karşılıklı konuş sürecini anlat. Herşey mükemmel olmak zorunda değil. Kendine zaman ayır, kitabını oku müziğini dinle bazen dans et
zaten bebişler olunca şöyle bişey oluyor; kızsan da üzülsen de bebeğini görünce kızgınlığın geçiyor üzüntün geçiyor. amaan ben bunlara mı takmışım oluyorsun.. o yüzden hepsi geçer , sadece bunun farkına varmak lazım Tam terzi misali. Haydi diyelim benim psikolojimi anlamıyorsun, hamilelerinkini de mi anlamıyorsuncanım eşin psikolog mu bir de.. işte terzi kendi söküğünü dikemezmiş diye boşuna demiyorlar. bence anlamasa bile ya anlatamaya devam et sinir olmucaksan, ya da bırak istediği gibi düşünsün. ki bence en iyisi salmak. senin için de bu düşünceler geçici merak etme hepsi geçicek biraz sabır
♀ benimle konuşmayıp çözmeye çalışmasa daha kolay olacak çünkü anlaşamıyoruz. Sanki hamile olan o Hangi ülkedesin pekiİnşallah
Rusya dayım canım
sen onu sal o zaman canım bırak istediği gibi düşünmeye devam etsin. anlamıyor seni madem. sen kendine ve bebişine odaklan. arada çık dışarı uzun uzun vakit geçir sevdiklerinle, sana ne iyi gelicekse onu yap daha iyi hissediceksinTam terzi misali. Haydi diyelim benim psikolojimi anlamıyorsun, hamilelerinkini de mi anlamıyorsun
Aaah ah keşke sevdiklerim olsa burada. Onun ailesi hayatı burada, ben herşeyi İstanbul’da bıraktımsen onu sal o zaman canım bırak istediği gibi düşünmeye devam etsin. anlamıyor seni madem. sen kendine ve bebişine odaklan. arada çık dışarı uzun uzun vakit geçir sevdiklerinle, sana ne iyi gelicekse onu yap daha iyi hissediceksin
İnşallah çok güzel bi hamilelik geçirip sağ Salim alırsın kucağına bebeğini
güzel düşünelim güzel şeyler olsun
Estağfurullah, ne bunaltması...Kızlar, sizi de bunaltmak istemiyorum. Ama en çok siz anlarsınız diye paylaşmak istedim. Ruh halim yerlerde. Moralim çok hızlı değişiyor. Kimsenin yüzünü görmek ve konuşmak istemiyorum, eşim dahil. Yataktan kalkıp yemek yiyecek halim yok, zaten ne yemek istediğimi de bilmiyorum. İştahım da yok. Haliyle evi de toparlayamıyorum. Az birşey yapınca yoruluyorum. Dolayısı ile eşim artık evin dağınıklığından, benim depresif hallerimden sıkılmaya başladı. Doktora gittik plasenta aşağıda olmasına rağmen cinselliğe okey verdi. Bir tane kaybım olduğundan çok tedbirli davranıyorum. Eşim de anlamıyor, senin psikolojik sorunlarına ancak kendin yardım edebilirsin, sürekli bu şeyleri takmalarından bunaldım diye azarlıyor bir yandan. Ne yapacağımı bilmiyorum, diyorum ki bu halde görmek istemiyorsan annemin yanına gönder İstanbul’da kalayım doğuma kadar. O kadar soğudum ki ondan anlatamam. Ben mi çok pimpirikli ve depresifim yoksa insanlar mı anlayışsız bilemedim
Şunu da unutma birçoğumuz bunları yaşıyoruz zaman zaman, yalnız değilsin.
