Benimki de uyumuyor. Genelde dizi falan izliyorum hani ışıkları kapatayım desem uzun sürüyor I yüzden oyalanıyorum bende emzirirken sallarken bazen onu seyrediyorum konuşuyorum bazen ekrandayım bazen burada. İçim kıyılıyor ekmek arası ya da kuru meyve galan yiyip duruyorum
minik minik bölüyorum tabi
bebek böyle uyumayınca sabah uyanamıyorum ertesi gün yarısı bitmiş oluyor eşimle büyük oğlum kendileri hazırlanıp gidiyorlar, büyük oğlumla ilgilenemiyorum çocuğu ne kadar ihmal ettim çok zayıflamış demin farkettim
birinci sınıfa gidiyor.
Çok üzülüyorum kızlar ya. Ben de en büyük stresimi bu konuda yaşıyorum. Dehb ne zor bir şeymiş meğer. Allahım çaresiz dert vermesin dert diyorum ama, vicdan azabından ölüyorum bir yandan yok fazlası olmuyor benden. Eve geç geliyorlar okul uzak, koştur koştur yemek (sofrada oturamıyor hep dikkati başka yere gidiyor iştah da yok bağırış çağırış yaşanıyor) sonra ödev (başına oturmuyor otursa yapmıyor başka çocuğun 15 dakikada yapacağı iş bizde en az bir saat) sürekli evde bir şeyler dağılıp dökülüyor ama öyle böyle normal bir dağılma dökülme değil. Eşimle artık çocuğa bağırıp duruyoruz onu yapma buna dokunma öyle davranma normal ol artık yat yemeğini ye dişini fırçala, çok hırpalanıyor ama yok hiç bir tesiri yok. Bunları kavga çıkmadan, bağırmadan kötü söz duymadan yapmıyor. İlaç dışında destek almamız lazım devlette olmuyor özelde uçmuş. Biraz bebeklik videolarına baktım demin. Ne bebekliğini sevenşlmisim doğru düzgün ne anneliğimi yaşamışım hep stres hep koşturma. Tabi zorlanmamızın nedeni buymuş dehb varmış çocukta ama bir şeyler daha farklı olabşlirdi. Onyızden bu bebeğimde saha bilinçli olcam önceliğim yavrularım diyorum kimseyi de takmıcam o öyle dedi bu böyle olmalı değil en önemlisi mutlu bir yuva yapabilmek diyorum. Ama sabah bir beslenme hazırlayamıyorum hala onu ihmal ediyorum küçükle ilgilenecem diye
düzeltecem iyi bir anne mutlu çocuk mutlu es diye diye çocuk 6,5 yaşına geldi…