Hiç anlamıyorum günler nasıl geçiyor. Eşimle tüm gün hareket halindeyiz. O büyükle ben de küçükle ilgileniyoruz. Valla ne ara akşam oluyor ne ara sabah oluyor bilmiyorum. Bugün eskaza hepimiz 10’a kadar uyumuşuz. Diğer oğlum 4 yaşında 4 senedir 2. Defa oldu bu.
Allahım dedim dünya varmış. Uykumu aldım. İnsan bazen uyumasa bile yatakta keyif yapmak istiyor ama çocukla bu hiç olmuyor.
Ufak bebekle 2. Çocuk zor bayağı. İlkinde o uyuyunca ben de dinleniyordum, şimdi ya büyükle oynuyorum ya da ona bir şeyler yapıyorum. İçimden de “dayan noram 3 yaşından sonra kolaylaşıyor.” diyorum.
Onlar büyüdükçe gelişimlerine bizde çok çabuk adapte oluyoruz. Bebeklik dönemleri de unutuluyor. Kendime de sürekli hatırlatıyorum “geri dönülemez şekilde büyüyorlar. Her geçen gün her geçen saniye.” Hem büyüsünler istiyorum hem büyümesinler. Büyük oğlumun kıyafetlerini giyiyor küçüğüm. O zaman hiç büyümeyecek gibi geliyordu. Zaman hızlı ve acımasız valla. Cidden tadını çıkarmak lazım.