Ben 24 yaşında evlendim,o zamandan beri istesem de,çocuk olmadı,31 yaşıma 1 ay kala anne oldum,nasip bu yaşımaymış demek ki.Ben de bazen keşke çocuğum erken olsaydı diyorum,yaşıtlarımın çocukları ana okulundan mezun oluyor,ya da ana okuluna başlıyor.Sonra da diyorum ki,her kesin kendi zamanını yaşıyor,hiç kimseden ne geri değilsin,ne ileri.Erken anne olsaydım belki de bu kadar bilinçli olmayacaktım.Böyle teselli ediyorum kendimi.
Benim oğlum da her şeye el atıyor,"olmaz" diyerek geziyorum evde.Tencereyi tutup çekmek istemişti,termosu devirdi,eşimin bardağını yere atdı ve s.saysam çok var
Aile içinde küçük bir kutlama yapıla bilir,ilk doğum günü,hatıra kalır.Vantilatör ayaklı ve başı dönerek çalıştırıyorum,o uyurken açıyorum,oğlum onun yanına gitmiyor,dün kucağımdayken eliyle vurdu.Yalnız bırakmıyorum oğlumu.O odada çekmeceler var,onlar ona daha cazip geliyor
nese benim tek bebem var. Benimki uyumamak için direniyor.cok yaramazlasti. Geçen gün eşimin kucagindayken demliği tuttu kaldırmaya calisti. Eşime kızdım. Ertesi gün kucağımda düdüklü tencereyi avuçladi. Alahtan bir şey olmadı.bugynde hametan krem yemeye çalışıyordu. Bu çocuk beni öldürecek 
acıktı mi yanımda bitiyor meme diyip duruyor.
çok zorlanıyorum
