Kızlar burda çoğu kişi yazmıştı ağladım dayanamadım diye.
Dün ben de ağladım artık dayanamadım.
Uykusuzluktan kemiklerim dökülüyor artık, buna ek olarak da bebeğin sürekli ıkınması huzursuz olması ağlaması psikolojimi bozdu. Bir bebek hiç mi uyumaz dedim durdum ağladım.
Dün gündüz beş saat boyunca ben uyuttum o uyandı. Beşiğe koydum, pusete koydum, yanıma yatırdım yok, memede dalıyor tam bırakıyorum iki dakika geçmeden başlıyor ıkınmaya ağlamaya.
En sonunda tamam memede uyusun kucağımda uyusun yeter ki uyusun dedim ama onda bile uyumadı.
Akşam banyo yaptırdım biraz rahatladı da uyudu
İlk çocuğum böyle olsaydı ikinciye hiç cesaret edemezdim
İlk kızım sakin bir bebekti bizi hiç yormadı, ona güvenip ikinciyi arayı açmadan yaptım ama kendimi duvara toslamış gibi hissediyorum