Annelik hep vicdan azabı ben bunu öğrendim. Ne yapsak da hep eksiklik. Elinde olmuyor insanın. En iyisi olsun diye çırpınıyor uz. Evet anne sütünü alsa iyi ama olmayınca da dünyanın sonu değil öyle de böyle de büyüyorlar. Sevgimizi verdik mi emek harcadık mi evet
Bu sefer kafam rahat doğrusu emmezse sağar veririm. İcmezse mama . İyi olsun yeter ki. Doğru bir tane değil ki. Şartlar ne gerekiyorsa o
o zamanlar meme yarası mahvetmis . Ayaklarımı yere vura vura ağlaya ağlaya emziriyorum yeter ki içsin derken bir de aaa sütum yetiyor mu soruları. Şimdi bakınca ne çok yipratmisim kendimi. Büyüdü martta üç yaşına girecek zaman geçiyor.
Annelik başka birşey kalbine siniyorsa içinden ne geliyorsa o. çevrenin de çok da fifi