Kabus gibi bir gündü. Bir pazarım var banyo yapmak evi süpürmek tırnak kesmek hatta rahat rahat tuvalete gidebilmek için... ama ne yazık ki hiçbirini ğzar günleri yapamıyorum. Kocam sağolsun ana baba delisi bir insan ve ben artık bu durumu kaldıramıyorum

hafta içi akşam yemeğe gidiyoruz yetmiyor beyimize bir de pazar gününü onlarla geçiriyoruz. Kendime ayıracak vaktim olmadığını anlatıyorum ama nafile ben onun ailesini istemiyormuşum olayına bağlıyor. Çocuk yokken haftada 3-4 giderdik ama çocuk olunca gerçekten istemiyorum. Uykusu geliyor çocuğun ne çabuk uykusu geldi derler, acıkınca ne çabuk acıktı ne çabuk mama istiyor. Sanki çocuğu kaçırıyorum gibi muamele. Bugün mesela çoçuğum memede uyuyor tam dalacak görümcem geldi Yok yok bunun uyumaya niyeti yok dedi Yüksek sesle çocuk açtı gözlerini geldi bir de konuşup duruyor. Her seferinde diyorum ki benim çocuğum seste uyumuyor. Sürekli gürül gürül odaya dalıp konuşmalar. Ben onlara fısıltıyla cevap veriyorum onlar bağırarak. Yemin ediyorum şaka gibi ya! Artık bu anlayışsızlıklara dayanacak gücüm kalmadı. Bir de kalktık akraba ziyareti yaptık koca gün.
Bunun karşılığında bana markete gitme ödülü verecekti bir de. Dedim ne marketi ya dışarı çıkabildiğm bir pazar günü var onun da içine ettin. Bir de salı günü bana gelecekler sülalecek. Dedim eşime git hazır birşeyler al evi de sen süpür. Umrumda değil evim pismiş yiyecek yokmuş falan. Yaparsa yapar yapmazsa da umrumda değil valla. Kusura bakmayın uzun yazdım ama gerçekten psikolojikman çökmüş durumdayım. Kaş bıyığı geçtim bacak macak fena haldeyim banyo yapamamaktan kokar hale geliyorum. Adamın umrunda değil ya!