Kızlar selam herkese
Çok dertliyim bebenin uykusundan dolayı. Gündüz zaten uyumuyordu ama gece 12de yatıyorsu ben bundan bile mutluydum kendi adıma uykumu alıyordum. Sadece uyumadığı için gelişimi de geride kalacak çekincem vardı o nedenle bi düzeni olsun istiyordum. Uyku eğitimi seminerine filan gitmiştim belki okumuşsunuzdur yazmıştım. Tabi ki uyku eğitimi ağlamalı bir süreç ve bazı pedagoglar da anne bebek arasındaki güven duygusunu zedeler diyor. Diğer taraftan bebeğe daha çok sarılın sizinle yatmak istiyorsa yatsın diyen bir kesim var. Benim veletse benim mememde uyumaya alıştı ve ağzında emzik gibi tutup uyumak istiyor. Bütün gece almasam emer o derece. Dün akşam 3saat ağzındaydı bıkmadı en son 2de uyudu da aldık yerine yatırdık.
Geçenlerde bi gün gündüz 2saat uyudu, yemin ederim hayata bakışım değişti kitap falan okudum bi kaç sayfa. Moralim tavan yaptı, sadece 2saatle.
Ama 3gündür resmen çöktüm. Duş bile alamıyorum, akşamları babasında dururdu şimdi onda da ağlıyor. Daha çok sarılın bırakmayın diyen uzmanlar var evet de bende insanım ya. Tuvaletim geliyor hiçbişey yapmasam bile. Ben yanlış mı düşünüyorum. Bencillik edip kendimi mi düşünüyorum, analık böyle bişey mi?? Kendini tamamen çöpe atmak mı? Bana bi akıl verin a dostlar.