ve evdeyiz..
4 ay yogunbakim,5 hafta servis,10 gun palyatiften sonra evdeyiz.
16 sindaydi kuzumun dogumgunu. annesi herkesi cagiracakti,hatta disarida bir yerde kutlayacakti paşasının dogumgununu.
ama olmadi.
enfeksiyon kapmasin diye dogumgununu yapmamayla,ilk dogumgunu olmasimin hevesi arasinda kaldik. yapsak mi yapmasak mi?
yaptik. kuzum odasinda,hala babaanne dede kuzenler yanina yaklasmadan kapinin agzinda,pasta ufledik.
eger bunlari yasamasaydik da evet emirim pastasini ufleyemeyecekti,nefesi oraya kadar yetmeyecekti,kendi kendine püf püf yapacakti. evet yine biz yardim edecektik ama boyle olmayacakti.yine de yanimizda,sembolik de olsa kutladik. tek dilegim kuzuma nefes,baska hicbir sey istemiyorum.
testlere gelince sma temiz geldi.sma degilmis.
2 gun once yeni bir test icin kan alindi.
6 saat hastanelerdeydik tüm cihazlarimizla. hakikaten "yasamayan anlamaz"mış bunlarin sıkıntısı. yanimizdan gecer giderdi insanlar. sadece allah yardim etsin derdik. hakikaten "yardim" lazimmis.
bana gelince yorgunum. anlatamayacagim kadar yorgunum.
ruhen ve bedenen. esimin de benim de belimiz iptal ki emir 7.5 kg.
buna ragmen beller gitti. 3 saatte bir bakim yapiyoruz. emir asiri terliyor. 3 saatte bir ustunu degis,komple carsaflari degis. altini ustunu temizle giydir. aspire yap. diger bakimlarini yap. egzersiz yap.besle derken hepsi 1 saat suruyor. ortaligi topla derken yeni bakim saati geliyor. evde surekli bir is yapma hali.
gucumuz nereye kadar yeterse. allah bize bol bol guc kuvvet versin. kuzuma da tez zamanda sifa versin.