Dediğim gibi bununla kalsa keşke,ben bunlara kızınca başka şeylere saldırıyor.bu evlilikten hiç umudum yok.bir yaz ayrılmaya çalışmıştım.eşeklik ettim ayrılmayalım demişti ve bir şekilde biz barıştık.şimdi çocuk da oldu biliyor ayrılığın zor olduğunu bunu kullanıyor ve hakaret ediyor aşağılıyor.bebeğimin önünde ağladığımda onun da ağlamaya başlamasını unutmayacağım.bana ağır laflar edince sinir krizi geçirdim.ben hiç böyle çocuk büyütmeyi hayal etmemiştim.öğretmenim ve ailesince üzülen öğrencilerim ile dert ortağı oldum hep.onlarla ağladım güldüm...çocuklar dünyadır gelecektir.çok utanıyorum kızımdan özür diliyorum onun gözü önünde bu hale gelip Zayıf davrandığım için...ona böyle bi hayat sunduğum için....hatalı seçimlerden çocuklar mağdur oluyor.bin kere özür dilesem yine az yavrumdan...ağlamamalıydım kendime hakim olmalıydım kendimi mahfedercesine savrulmamalıydım.beni bu hale getirdiği için ve Çocuğum Şahit olduğu için nefret ediyorum ondan.göresim yok...ben yerde ağlarken onun koltukta oturup bilmiş konuşarak ellerini kavuşturmasını unutmayacağım!