- 24 Ocak 2014
- 16.691
- 9.728
- 32
-
- Konu Sahibi deeplydisturbed
- #58.781
Maşallah
Herşeyleri zor yemin ediyorum da.. sevgileri çok başka işte. Yoksa akıl işi değil ebeveyn olmak :)
Bugün oğlumun harfleri tanıdığını farkettim mesela. Tshirtumun üzerindeki harfleri tek tek ingilizce olarak saydı. Seslerini de çıkardı.. Ben şok.. Hani birleştirip okumadı ama bir o kaldı yani
Hiç de sevmediğim şeyler vaktinden evvel öğrenilmesi okumanın filan.. 3 yaşına kadar kakasını söylemeyen oğlum, 5-6 yaşında yapması gerekeni yaptı. Açıkçası mutlu olamadım. Şaşırdım ve endişelendim..
Tıpkı kızım vaktinden önce çişini ve kakasını tuvalete yapınca şaşırıp endişelenmem gibi..
Benim devrelerimi yakıyor bu cücükler..
Bu fırlatma konusu bizde de bol miktarda mevcuttu. Oyuncakları saklamak vs hiç bir işe yaramadı.. Yani moralini bozmak istemem de..Sinirini ya da duygularını bu şekilde ifade etmeye alıştı çocuk ve ne yapsak geri döndüremedik. Tabak çanak fırlatmazdı ama oyuncaklar, telefonlar, süs eşyaları (evet, vardı eskiden) hepsi paramparça oldu. Bir de benim bu seslerden rahatsız olduğumu keşfedince, özellikle ses çıkaracak şekilde yapmaya başladı.L llally merhaba canım üzüntünü hayal kırıklığını anlayabiliyorum bizim de oğlum ile başımız dertte ben çocuklarına kızamayan bağıramayan çok yumuşak bir anneyim eşim daha sert kızar sert konuşur gerektiğinde oğlum aşırı ama aşırı vuruyor bizlere babasını beni ablasını baya baya elden geçiriyor yani gözümden yaş geliyor acıtıyor da
kızıyoruz olmuyor, güzel güzel uyarıyoruz olmuyor, tepkisiz kalıyoruz olmuyor, tavır yapıyoruz olmuyor, olmuyor da olmuyor yani.. sanırım erkek çocuklarında böyle bir dönem oluyor diye düşünüyorum umarım kalıcı olmaz..
oğlunun durumunda ise diğer çocuklar ve aileleri için çok üzücü bir durum
mesela benim oğlum çok oyuncaklarını fırlatıyor atıyor ben de artık attığın her oyuncak seni terkedecek diye defalarca söyledim ve attığı oyuncakları saklıyorum ben de umarım işe yarar
vurma konusunda herkeslere sıkı sıkı tembihledim her seferinde vurma hayır olmaz yanlış anneanneye vurulmaz dedeye vurulmaz vs vs söyleyip duracağız işe yarar inşallah ben doktora gidince doktora bile söyletiyorum hayır vurmak yok diye en son çare valla polis ile korkutacağım ne yapalım bebek doğunca çok hırpalar valla oğlum
eşimle gözlüklüyüz ikimizin de gözlükleri defalarca kırıldı telefonlarımız defalarca kırıldı evde çeyizim kalmadı tabak bardak her şey kırıldı aniden önünde duran bir şeyi fırlatıp atıyor
annemler bebekken geçirdiği nöbetler yüzünden ilaçlar ameliyatlar yüzünden şimdi böyle oldu diye düşünüyor şimdi etkileri ortaya çıktı diye düşünüyor biz de nörologa tekrar gitmeyi düşünüyoruz açıkçası bebekken gittiğimiz doktora..
sizde durumlar nasıl oldu düzeldi mi
Canım bu mesajını yeni gördüm. Sunduğun bu tabloda matematik çalışmak zorunda olduğunu net bir biçimde ortaya koyuyor. Çalışan anne olmanın psikolojik yükünü çok iyi anlıyorum. Oğlumu 2,5 aylık, kızımı 29 günlük bakıcıya bıraktım ve işe döndüm.merhabalar kızlar,
Biz eşimle bir iki gündür 2. çocuğun düşünceleri içinde boğuşuyoruz. Oğluma kesinlikle bir kardeş yapacağız allah izin verirse, ama ne zaman? Ben tamamen maddi yönünü hesaplamaktan kafa kaldıramıyorum. Çünkü 2.si olursa en az 1 yıl çalışmak istemiyorum (1 yıl demek bir maaş demek)
Malum ev kredimiz var, özel bir kreş var. bunun yanında kılık kıyafet ev masraflarını hiç hesaplamıyorum. Ben sadece oğlumun eğitiminden mahrum kalması beni şu anda çok strese sokuyor. Oğlum 2,5 yıl daha kreşe gidecek yani 1. sınıfa kadar. Mesela şimdi olsa 2.si özel kreşe gönderemeyebilirim. Devletin anasınıfı var ama yarım gün, giden arkadaşlarım hiç verimli değil yemek yiyene kadar öğlen oluyor diyorlar vs vs.
Eşimin maaşı çok yüksek değil 3.200 TL alıyor. Ben de 3.100 TL alıyorum. Şimdi işten çıksam yani şimdi doğum yaptığımı saysam: (1.300 kredi, 900 TL de kreş, diğer masrafları saymıyorum) Bize ayda 1.000 TL kalacak ve bu parayla ne yapabiliriz yeni doğan bir bebek, 4 yaşında bir çocuko kadar çok düşünceler içerisindeyim ki. (gelen rıskıyla gelir biliyorum ama hayatın da bir gerçeği vardır) Yardımcı olur musunuz. Biraz daha askıya alalım mı 2. bebek düşüncesini. Çünkü çalışmayı istemiyorum herşey bu noktada bozuluyor.Çalışmaya devam etmek istesem hiç bir sıkıntımız olmayacak eşim de sen nasıl dersen, ben senin her dediğini yaparım seni seviyorum diyor.
Erkek çocukları çok zor bu konuda. Evet o hafta yaşadığımız olay üzerine konuşmamız oldu ve 2. haftaya girdik dilimi ısırıp söyliyim bir melek oldu okulda :) öğretmeni her uslu durduğu gün sonunda eline yıldız yapacağını söylemiş. onun için midir bilmem ama 2 haftadır çok değişti. evde de bana kafa tutmuyo artık akıl vermeye kalkmıyo maşallah diyim öyle iyi bişey oldu bizim sıpa. Tabi dün babamla güreş yapıyorlardı uyardım yarın bir şikayet gelsin tüm oyuncakların çöpe gidecek diye.L llally merhaba canım üzüntünü hayal kırıklığını anlayabiliyorum bizim de oğlum ile başımız dertte ben çocuklarına kızamayan bağıramayan çok yumuşak bir anneyim eşim daha sert kızar sert konuşur gerektiğinde oğlum aşırı ama aşırı vuruyor bizlere babasını beni ablasını baya baya elden geçiriyor yani gözümden yaş geliyor acıtıyor da
kızıyoruz olmuyor, güzel güzel uyarıyoruz olmuyor, tepkisiz kalıyoruz olmuyor, tavır yapıyoruz olmuyor, olmuyor da olmuyor yani.. sanırım erkek çocuklarında böyle bir dönem oluyor diye düşünüyorum umarım kalıcı olmaz..
oğlunun durumunda ise diğer çocuklar ve aileleri için çok üzücü bir durum
mesela benim oğlum çok oyuncaklarını fırlatıyor atıyor ben de artık attığın her oyuncak seni terkedecek diye defalarca söyledim ve attığı oyuncakları saklıyorum ben de umarım işe yarar
vurma konusunda herkeslere sıkı sıkı tembihledim her seferinde vurma hayır olmaz yanlış anneanneye vurulmaz dedeye vurulmaz vs vs söyleyip duracağız işe yarar inşallah ben doktora gidince doktora bile söyletiyorum hayır vurmak yok diye en son çare valla polis ile korkutacağım ne yapalım bebek doğunca çok hırpalar valla oğlum
eşimle gözlüklüyüz ikimizin de gözlükleri defalarca kırıldı telefonlarımız defalarca kırıldı evde çeyizim kalmadı tabak bardak her şey kırıldı aniden önünde duran bir şeyi fırlatıp atıyor
annemler bebekken geçirdiği nöbetler yüzünden ilaçlar ameliyatlar yüzünden şimdi böyle oldu diye düşünüyor şimdi etkileri ortaya çıktı diye düşünüyor biz de nörologa tekrar gitmeyi düşünüyoruz açıkçası bebekken gittiğimiz doktora..
sizde durumlar nasıl oldu düzeldi mi
ikinci çocukta çalışmaya ara vermek istiyorum en az 1 yıl. diğerinin okulu, yeni olacak bebeğin o ilk yıl eğitimi hepsini ben yapmak istiyorum ve benim çalışmamam bütçemizi felaket bir şekilde sarsacak. Eşimle oturduk konuştuk. Allah ne zaman kısmet ederse, bizim de istediğimiz bir zaman yapcaz inşallah.Canım bu mesajını yeni gördüm. Sunduğun bu tabloda matematik çalışmak zorunda olduğunu net bir biçimde ortaya koyuyor. Çalışan anne olmanın psikolojik yükünü çok iyi anlıyorum. Oğlumu 2,5 aylık, kızımı 29 günlük bakıcıya bıraktım ve işe döndüm.
Benim kendi ofisim olduğu için ara verme şansım olmadı, olsaydı da bırakamazdım. Lütfen yanlış anlaşılmasın, ortalamanın üstünde bir gelire sahibim ve çocuklarımın geleceği için çalışmak zorundayım. Buna rağmen çocukların okul parası (yeğeniminkini de biz ödüyoruz), bakıcının parası, sigortası, kartım, evin kredisi benim maaşımdan ödeniyor. Ve bana çoğu zaman 1TL bile kalmıyor :) Eşimin maaşı ise evin giderlerine gidiyor ve aylık evi döndürüyor.
Şimdi bu mantıkla bakarsam çalışmamın anlamı yok gibi görünüyor. Ama bu düzen böyle gitmeyecek, çocuklar ve ihtiyaçları büyüyecek. Onlara yetebilmek için çalışmak zorundayım.
Sizin olayınıza gelirsem tekrar.. Benim naçizane fikrim, eğer çalışmaya devam edeceksen ikinci bebeği yap derim. Yoksa çok zorlanacak gibi duruyorsunuz. 1000TL dediğin şey, günümüz ekonomisinde bir anda pul oluyor.
Yok ben seni çok iyi anladım. Ama acaba ben olsaydım, ben yapsaydım daha mı iyi ya da farklı olurdu sorusu devamlı aklımızın bir kenarında kalıyor ne yazık ki. Çocuklarımın ilklerine şahit olamamak benim de içimde kalan bir konudur ve senin bunu tekrar yaşamak istememeni de çok çok iyi anlıyorum, emin ol.ikinci çocukta çalışmaya ara vermek istiyorum en az 1 yıl. diğerinin okulu, yeni olacak bebeğin o ilk yıl eğitimi hepsini ben yapmak istiyorum ve benim çalışmamam bütçemizi felaket bir şekilde sarsacak. Eşimle oturduk konuştuk. Allah ne zaman kısmet ederse, bizim de istediğimiz bir zaman yapcaz inşallah.
Neden o ilk yıl istiyorum aslında söliyim. oğluma kayınvalidem baktı, allah razı olsun iyi de baktı çok iyi baktı. ama işte annenin istediği gibi olmayabiliyor bazı şeyler. ben şunu bunu yap yapma dediğimde tamam dese bile o günün verdiği iş yoğunluğunda yapabiliyor veya yapamıyor. oğlum çok geç konuştu mesela, ilgilendi de, konuştu da ama işte ben bakmadığım görmediğim için bazı şeyleri eksik mi yaptı falan diye içimde hep kaldı. eşime bile bunu söylemedim darılmasın diye. ya çok iyi baktı kitaplar okudu, parka götürdü. Bilmiyorum anlar bütün anneler illaki beni. hain biri ya da kıymet bilmeyen biri olmak da istemiyorum bu konuda. Allah razı olsun diyorum doyurdu temizledi yıkadı herşey yaptı. ilk adımlarını o gördü. ilk anne diyişini o duydu. ben akşamları bugün bunu yaptı şunu dedi demekten başka birşey görmedim. o yüzden bu ilk bir yıla taktım kafayı. Haaa böyle diyorum ya hani. Belki doğum yaptığım zamandan bir kaç ay sonra mecbur kalcam işe gitmeyi onu da bilemiyorum o zamanlar şartlar mecbur kılarsa yine işe gitmek zorunda kalırım büyük konuşmak istemem hiç bir zamansadece planım bu ve bunu uygulamak için alt yapının sağlam olması şart.
İşte annelik nasıl bişey kimse anlamaz bizler dışında:) Yaklaşık 2 yıldır birikim yapıyoruz. Tabi benim bu birikim yapma düşüncem oğlumun okulu içindi. Yani öyle başlamıştım :) şimdi ikinci bebek planı işin içine girince o birikimin yarısı oğlana kalacak gibi. Ama işte yaşam şartları vs. şu an çalıştığım halinin % 60'ı denk gelecek. Kısmet diyorum artık. olabildiğince para toplıcam ki çocuklarım rahat etsin. benim bir de mama sorum olacak falan kafada deli sorular. az önce mama fiyatlarına baktım. oğluma aldığım mama kutusu 42 TL idi. Şimdi 90 TL olmuş aynısı ve bu mama kutusu bebek büyüdükçe 3 4 günde bitiveriyodu :) Allah dedim inşallah sütüm gelir dedim içimden. :) öyle bakıyorum fiyatlara. doğum yaptığım hastane 1.600dü sezaryen. Şimdi 5.000 olmuş meselaYok ben seni çok iyi anladım. Ama acaba ben olsaydım, ben yapsaydım daha mı iyi ya da farklı olurdu sorusu devamlı aklımızın bir kenarında kalıyor ne yazık ki. Çocuklarımın ilklerine şahit olamamak benim de içimde kalan bir konudur ve senin bunu tekrar yaşamak istememeni de çok çok iyi anlıyorum, emin ol.
Sadece duygusallığı bir kenara koyup mantık çerçevesinde yaklaşmaya çalıştım. Çünkü işin içine annelik girdiği zaman, beyin denen organ devre dışı kalabiliyor :) Oğlumu ilk bakıcıya bırakmam gerektiği zaman eşime, "ben işten ayrılamam çünkü biliyorsun ki evin gelirinin çoğunu ben sağlıyorum. O yüzden sen işten ayrıl, çocuğumuza bak" demiştim :))))) hatta sigortasını hariçten ödeyip devam ettirmeyi de vaat etmiştim.. Hormonlara gel :)) Eşim çıldırmışım gibi bakmıştı yüzüme..
Eğer 1 yıl evde oturma kararın kesinse mümkün mertebe birikim yapmaya gayret et. En azından bebeğin masraflarının bir kısmı hazır olsun. Yapabiliyorsan her ay gram altın al mesela.. Ne yapsan kardır.
Ya o mama olayi hakkaten masrafli ve mesakkatli.. benim ikisinde de mama olayim olmadi. Yani oldu da, ogluma toplasan 5-6 kutu, kizima ise bir kutu bile olmadi yani.. benim oglan dana oldugu icin, ben isten gelene kadar 500-600 ml iciyordu.. e inek olmadigima gore.. bir kismini sagip bir kismini mama veriyordum :) ne gunlerdi..İşte annelik nasıl bişey kimse anlamaz bizler dışında:) Yaklaşık 2 yıldır birikim yapıyoruz. Tabi benim bu birikim yapma düşüncem oğlumun okulu içindi. Yani öyle başlamıştım :) şimdi ikinci bebek planı işin içine girince o birikimin yarısı oğlana kalacak gibi. Ama işte yaşam şartları vs. şu an çalıştığım halinin % 60'ı denk gelecek. Kısmet diyorum artık. olabildiğince para toplıcam ki çocuklarım rahat etsin. benim bir de mama sorum olacak falan kafada deli sorular. az önce mama fiyatlarına baktım. oğluma aldığım mama kutusu 42 TL idi. Şimdi 90 TL olmuş aynısı ve bu mama kutusu bebek büyüdükçe 3 4 günde bitiveriyodu :) Allah dedim inşallah sütüm gelir dedim içimden. :) öyle bakıyorum fiyatlara. doğum yaptığım hastane 1.600dü sezaryen. Şimdi 5.000 olmuş mesela
Bu fırlatma konusu bizde de bol miktarda mevcuttu. Oyuncakları saklamak vs hiç bir işe yaramadı.. Yani moralini bozmak istemem de..Sinirini ya da duygularını bu şekilde ifade etmeye alıştı çocuk ve ne yapsak geri döndüremedik. Tabak çanak fırlatmazdı ama oyuncaklar, telefonlar, süs eşyaları (evet, vardı eskiden) hepsi paramparça oldu. Bir de benim bu seslerden rahatsız olduğumu keşfedince, özellikle ses çıkaracak şekilde yapmaya başladı.
Geçen gece, uyumak istemiyorum dedi. Uyuması gerektiğini anlattım. Elinde iki tane oyuncak arabası vardı. Bunları atacağım ben çünkü çok üzüldüm dedi. O zaman bana ver dedim, elinden aldım. Öptüm sevdim sakinleştirip uyuttum.
Demem o ki, biliyorsun, 4 yaş civarında duyguları regüle etmeye başlıyorlar. Bizimkinde ufaktan bu kontrol mekanizması çalışmaya başladı. O zamana kadar sabretmen gerekebilir senin de. Tam bu 2 yaş civarı kabus gibiydi, tavan yapmıştı resmen..
Erkek çocuklar gerçekten kız çocuklar gibi olmuyor. Yani erkek kız diye genellemek yanlış ama gördüğüm daha kolay hırçınlaşabiliyorlar sanki..
Bebeğin için endişelenmekte haklısın ama muhtemelen onu fazla hırpalamayacaktır. Çocuklar küçük bebeklere pek ilişmeyebiliyorlar. Ta ki o bebek kendini gösterene kadar :)
Ne diyeyim, allah hepimizin yardımcısı olsun.
Erkek çocukları çok zor bu konuda. Evet o hafta yaşadığımız olay üzerine konuşmamız oldu ve 2. haftaya girdik dilimi ısırıp söyliyim bir melek oldu okulda :) öğretmeni her uslu durduğu gün sonunda eline yıldız yapacağını söylemiş. onun için midir bilmem ama 2 haftadır çok değişti. evde de bana kafa tutmuyo artık akıl vermeye kalkmıyo maşallah diyim öyle iyi bişey oldu bizim sıpa. Tabi dün babamla güreş yapıyorlardı uyardım yarın bir şikayet gelsin tüm oyuncakların çöpe gidecek diye.
hemen cevap: tamam tamam anneeeee, dede kak anne işin vemiyo kışıyo.
babamın cevabı: git işine bak sen hadi. erkek o güreşecek tabi. Pısırık mı olsun, okuldaki çocuklarda korusun kendini vurdurmasınlar. Ne diyim şimdi buna ben söyler misin.
Belki hiperaktif bir çocuktur. Gitmeyi düşünüyorsanız hiç aksatmayın canım içiniz rahat etsin.
Bir süre daha askıda kalacak ikinci çocuk. Sonra biz isteyince Allah da nasip ederse inşallah olacak.aman canım maşallah.. öğretmenin Fikri de güzelmiş bu arada.. ikinci çocukla ilgili benin görüşüm tabi iki olsun üç olsun dört olsun yani ama benim tuzum kuru sonuçta küçük şehirde yaşıyorum ben burada üç çocuğun toplam yıllık özel okul parası İstanbul’da tek çocuğa denk geliyor.. ama iki çocuk iyi olur gene de inşallah birikim iyi yaparsınız varsın ilk 4 yıl devlet okuluna gitsinler sonra özellerde %30-40 burs elde ederler siz de özele gönderirsiniz şimdilik masraf çok olmuyor tabi mesela küçük oğluma abisinden o kadar çok kıyafet ayakkabı kaldı ki hepsi yepyeni yeniden pek bir şey alma gereği duymadım. Beşik desen var kanguru desen var bebek arabası var oto koltuğu var tekrar masrafa gerek yok aralarında iki buçuk yaş olacak.. ben kızımın çoğu şeylerini de gene oğluma giydirdim yani ayakkabıları pembe olmayan kıyafetleri.. :) ana pembe giydirdiğim De oldu ev içinde kendi aramızda :)) bebekken çok masraf olmuyor büyüdükçe tabi masraflar artıyor
Maşallahın var cnm allah uzun ömürler versin tüm evlatlara, bizleri evlatsız, evlatlarımızı da bizsiz bırakmasın rabbim inşallah. 2020 bol sağlık bol kazanç bol bereket bol bol mutluluk getirsin. :)Arkadaşlar 2020 ye gireceğimiz için heyecanlanıyorum 5 kişilik bir aile olacağız Allah izin verirse .. ben ilk çocuğumu 2016da dünyaya getirdim üçüncü çocuğum Allah izin verirse 2020de doğacak 4 yıla nasıl 3 çocuk nasıl sığdırdım biraz kendim de şaşırıyorum açıkçasıilk bebeği kaybedince artık nasıl içime oturduysa diyorum.. Allah beterinden korusun acılarını göstermesin yavrularımızın
Maşallah canım arka arkaya 3 sene atladimi sonrası biraz daha kolay olur herhalde 2020 sağlıcakla alırsın kucağına bebeğini inşallah bizim gidişat 2020 için pek hoş gözükmüyor oğlumun bitmek bilmeyen kulak akıntısı ve son nokta kulakta delik olabilire geldik bakalım son sonuç ne çıkacak hepimiz için sağlık bereket dolu bir yıl gelsin inşallahArkadaşlar 2020 ye gireceğimiz için heyecanlanıyorum 5 kişilik bir aile olacağız Allah izin verirse .. ben ilk çocuğumu 2016da dünyaya getirdim üçüncü çocuğum Allah izin verirse 2020de doğacak 4 yıla nasıl 3 çocuk nasıl sığdırdım biraz kendim de şaşırıyorum açıkçasıilk bebeği kaybedince artık nasıl içime oturduysa diyorum.. Allah beterinden korusun acılarını göstermesin yavrularımızın
Artık çalışıyor tabi kafalar, dilleri de maşallah pabuç.. :))Kızlar selam herkese,
oğlum yaklaşık 20 aylık olduğundan beri odasında ayrı uyuyan bir çocuk. çok rahat ettik bu durumla birlikte. Ama artık maymun gözünü mü açtı desem, kafa çalışmaya mı başladı desem bilemiyorum. Artık neredeyse 4 yaşında sayılacak ve yalnız uyumak istemiyor. Gece elinden geleni yapıyor yalnız kalmamak için. ben ya da eşim fark etmez ikimizden biri olsun yeter. Ben bebeğim bebekler yalnız uyumaz diyo, hayalet gelcek uyuyamam diyo, ben seni tutcam sakın kalkma diyo (yüzmüzü iki elinin arasına alıp uyuyo)
yok karnım ağrıdı, yok susdım, yok yalnız kaldım şimdi altıma yapcam neler neler her gece ayrı bir tantana. belki bir gecede saat başı bu mıymıylanmalar. Alıp karşıma konuşuyorum, daha lafımı bitirmeden anne olmaz konuşamayız bu konuyu diyo bana. o zaman babam yatsın yanıma diyo cevapları hazır. ben bebek oldum artık diyo, ne yapacağımızı şaşırdım. eşim gece vardiyasında bu gece annem kaldı kal diye ısrar ettim uyumak için. İnanmıyordu o kadar değildir diyodu o da şahit oldu bu duruma, anneanne sen git annem gelsin diye saatlerce ağladı, dayanamayıp kalkıp odasına gittip patlattım kıçına yeter artık diye, kesiyolar gibi bağırdı. millet duymasın diye susturmaya çalışmakla zaman geçti. konuşmak da vurmak da çare değil. annem alın yanınıza diyo. Asla almam dedim uyanmaya razıyım yerini bilecek. karı koca birlikte uyur kuralını devam ettirmek istiyorum
Bizde de aynı konuşmalar olur herkes nerede uyuması gerektiğini çok küçük örendi. bize ihtiyacından değil yaptıkları, tamamen kapris yaptığında kanaatimiz. Sonsuza kadar mı uyur bilmem ama en yakınımdan örnek vereyim ağzın açık kalsın. Dayımın kızı 13 yaşında hala annesiyle uyur. Eltimin kızı 10 yaşında hala eltimle uyurArtık çalışıyor tabi kafalar, dilleri de maşallah pabuç.. :))
Benim oğlum da kendi odasında, kendi yatağında uyur. Ama uykuya bizimle geçer. Babası ya da ben, paşamın gönlü kimi istediyse onunla gider yatağa. Ama o uyuduktan sonra yanında olmayacağımızı bilir.
Bazen sayıyor, Toprak Ali kendi yatağında, Dudu (Duru) kendi yatağında, anneyle baba anne-baba yatağında uyur dimi anne diye yoklama çekiyor. Çünkü kardeşinin bazen yanımızda yattığının farkında :) Ben de evet, ne zaman istersen bizi yataklarımızda bulabilirsin diyorum.
Bazen karanlıktan korktum diyor.. Korkabilirsin çok normal, hadi gece lambanı açalım diyorum.
Anne ses geldi diyor.. Komşularımız oyuncak düşürmüş diyorum.
Çişim geldi, susadım fasıllarına geçiyoruz ve başarıyla engelleri atlatıyoruz. En son uyumak istemiyorum diyor.
O anda artık kalan sabrıma göre ya kızıyorum, ya mayıştırıyorum artık.. Orası değişken :))
Yanına almak konusunda, aile dinamikleri tabi ki önemli. Bence oğlun gerçekten sizinle uyumaya mı ihtiyaç duyuyor yoksa kapris mi yapıyor onu anla. İhtiyaç duyuyorsa ayırma bence yanından. Sonsuza kadar bizimle uyumayacaklar sonuçta :) Birşeylerden korkma olayı bizimkinde de başladı bu arada. Sesler, hayaletler filan.. Çizgi filmlerden artık ne gördüyse. Sabırla anlatıyoruz onların gerçek olmadığını.
Kızlar selam herkese,
oğlum yaklaşık 20 aylık olduğundan beri odasında ayrı uyuyan bir çocuk. çok rahat ettik bu durumla birlikte. Ama artık maymun gözünü mü açtı desem, kafa çalışmaya mı başladı desem bilemiyorum. Artık neredeyse 4 yaşında sayılacak ve yalnız uyumak istemiyor. Gece elinden geleni yapıyor yalnız kalmamak için. ben ya da eşim fark etmez ikimizden biri olsun yeter. Ben bebeğim bebekler yalnız uyumaz diyo, hayalet gelcek uyuyamam diyo, ben seni tutcam sakın kalkma diyo (yüzmüzü iki elinin arasına alıp uyuyo)
yok karnım ağrıdı, yok susdım, yok yalnız kaldım şimdi altıma yapcam neler neler her gece ayrı bir tantana. belki bir gecede saat başı bu mıymıylanmalar. Alıp karşıma konuşuyorum, daha lafımı bitirmeden anne olmaz konuşamayız bu konuyu diyo bana. o zaman babam yatsın yanıma diyo cevapları hazır. ben bebek oldum artık diyo, ne yapacağımızı şaşırdım. eşim gece vardiyasında bu gece annem kaldı kal diye ısrar ettim uyumak için. İnanmıyordu o kadar değildir diyodu o da şahit oldu bu duruma, anneanne sen git annem gelsin diye saatlerce ağladı, dayanamayıp kalkıp odasına gittip patlattım kıçına yeter artık diye, kesiyolar gibi bağırdı. millet duymasın diye susturmaya çalışmakla zaman geçti. konuşmak da vurmak da çare değil. annem alın yanınıza diyo. Asla almam dedim uyanmaya razıyım yerini bilecek. karı koca birlikte uyur kuralını devam ettirmek istiyorum
bizde şimdi de hasta oldum numarası var. hemen ilaç ver iççem diye ağlıyor bir kaç kez verdim her akşam istiyo oldu. ben de dün suya bal koyup ilaç kaşığıyla verdim. oh geçti başım acımıyo şimdi dedi saniye içinde çok yalancı oldu ya.biz de çocukların odasını ayırdık güya ben bi çocuğun yanına yatıyorum eşim diğer çocuğun yanına böyle çocuk odasında dört kişi yatıyoruz küçücük yataklarda bakalım nereye kadar yani kelin ilacı olsa kendime süreyim hehe:)
bu arada bebek gibi davranma bu yaşta görüşüyor sanırım benim kızım da bebek gibi davranıyor or