Slm kızlar herkes bı hayat telaşına düştü ikinci çocuklar ilklerin zor zamanlari hepimiz uzaklastik sanırım bizde durumlar maalesef hiç açıcı değil ne yapacağımı nasıl yapacağımı bilmiyorum sezeryan sonrası ağrım geçti gibiydi yine sağ tarafımda yineleyen ağrı var yarın Dr gideceğim tekrar 20 günden sonra cocukla ev herşeyi tek başıma ilgilendim kızım kıskançlık dışında farklı bir durumdayız yapma dediğim herşeyin tersini yapıyor kural koyamıyorum yemek oturarak başlıyor sonunda gezerek devam ediyor eller pis yıkatmiyor sildirmiyor atletle geziyor üzerini giymiyor vurma karnıma diyorum aksini yapiyor ve bende böyle yaparsan seni dışarı cikarmam şura göndermem istediğini yapmam sen bunu yaparsan ben bunu yaparım şeklindeyiz hep ağlayarak istiyor çok sabrımı zorladiginda vuruyorum eline
Canım zor zamanlar gerçekten, Allah yardımcın olsun.
Bu ara bizimkinin ergenliği de tavan yaptı. Bugün bir başka konuya da yazdım, hangisi hatırlamıyorum, inatlaşmakta tavan yapıyor. Ayağına küçük gelen ayakkabıyı giymekte ısrar etmek, uykusuzluktan ölse de yatağa gitmeye direnmek, nedensiz öfke patlamaları yaşayıp sağa sola oyuncak fırlatmak, yemek diye peşimde dolanırken yemek hazır olduğunda herşeyi itmek, yememek.. Anlayış göstermeye çalışıyoruz, yapacak bir şey yok. Bu da bir dönem.
Dün akşam elindeki oyuncağı fırlatınca kardeşinin yüzüne geldi. Kızım çok ağlayınca, oğlum da korktu. İkisini sakinleştirmek de eşimle bana düştü. Mümkün olduğunca onun kararına uymaya çalışıyorum. Mesela saat 9 da yatmak istemiyor. Biraz daha oyna sonra yatacağız diyorum. 10 dakika sonra tekrar soruyorum. Tekrar reddediyor. Bu şekilde yarım saat sürüyor. En sonunda benim zorumla da olsa yatağa giderken kıyametler kopmuyor.
Her direnişini oyuna çevirmeye çalışıyoruz. En sinirli olup bizi ittiği anlarda bile sarılmak iyi gelecek hadi sarılalım diyoruz.
Ya da bazen neye kızdığını anlamadım oğlum, göster ya da anlat bana beraber halledelim diyoruz.
Yalnız bazen benim de sabrım tükeniyor. Özellikle sağa sola yemek fırlatmasına hiç tahammülüm yok. Bunu yaptığı zaman mutfaktan kovuyorum ve bu esnada çok da sakin ve nazik olduğumu söyleyemem. Bu noktada kendime daha çok hakim olmam gerekiyor. Bazen oluyor, bazen yapamıyorum.
Belki bu cümleler biraz fikir verir sana. Kızını sakinleştirmenin yolunu senin bulman lazım. Ki bu da her zaman olmuyor ne yazık ki. Ben farkettim ki ne zaman sinirim yükselse evde herkes (eşim de dahil) benden sinirli. Ben ne zaman sakin ve dinginsem evdeki herkes daha huzurlu.
Yükümüz çok ağır, zor.. ama ne yazık ki sanrım daha sakin bir ortamın sırrı kendimizi sakin tutmaktan geçiyor.
ben de isyanlardayım. gece benle yatmak istiyor. 12 aydır yalnız uyuyan çocuk okula başladığından beri beni çıldırtıyor geceleleri. tam içi geçiyor kalkıyorum hiç abartmıyorum 1 dakika sonra bağırmaya başlıyor. eşim bu sefer ben giderim diyor kesinlikle kapıdan ayağını içeri atamıyor. geceleri babasını kesinlikle istemiyor. anne diye bağırıyor. bi de sarılıyor bana kafama yatıyor kalkmayayayım diye 
