Yanıtın için çok teşekkür ederim, yorumların gerçekten rahatlatıyor beni.
Aslında komşumla kapıda merhabalaşma dışında hiç bir ilişkim yok. Seneler önce çok zor bir dönemden geçerken ben de psikolojik danışmanlık almıştım, bu sebeple kişisel ilişkim olmaması gerektiği konusu benim de aklıma geldi. Ancak kapıda merhabalaşma dışında bir iletişiminiz olmadığı için sakıncası olmaz diye düşündüm. Yanlışsam lütfen beni düzelt.
Beni endişelendiren, oğlumda geriye dönük bir takım şeyler görmem. Sofra alışkanlığını kaybetmesi, gece altını ıslatması, oyuncaklarını fırlatması.. Son bir kaç gündür uyumadan önce yanına hem babasını hem beni istemesi..
Açıkçası hayat çok hızlı, iki çocukla inan ki daha hızlı. Bahane için söylemiyorum bunu ama hiç bir şeye vakit yok gibi. Sofrayı bile çocuklar uyuduktan sonra topluyorum onların zamanlarından çalmamak için. Bakıcımız yemek yaparsa yemeğimiz var, yoksa lahmacuna talim :) Bu tempoda acaba duygusal anlamda çocuklarımı eksik bırakıyor muyum, yanlış yapıyor muyum diye kendimi çok sorguluyorum.
Çok şükür iki bebeğim de güler yüzlü, neşeli, sevgi dolu. Kızım 6 aylık oldu, oğlum daha bir kere zarar verme teşebbüsünde bulunmadı. Her sabah kızımın saçlarını sever, yanaklarını öper. Bir de kızımın burnunu sıkmayı çok seviyor, neden bilmiyorum :) Kızım abisini gördüğünde gülücükler saçar. Bu mizaçlarını bozabilecek bir şey yapmaktan öyle çekiniyorum ki! Sanırım bu sebeple oğlumun davranışlarını çok didikliyorum, akışına bırakamıyorum.
Öff ya, amma dert döktüm ben de, kusura bakma :) Kafamdaki soruları sıraya koymaya, çözmeye çalışıyorum işte.