- Konu Sahibi deeplydisturbed
- #57.581
Bizimki koltuk değil ama sandalyelere çıkıp ağırlığını yaslanma yerine veriyor.. Yapma etme derken yere kafaüstü çakılıyordu, ayağından yakaladım 13 kilo çocuğu, tavuk gibi havaya kaldırdım :))))) bu halimle nasıl yaptım bilmiyorum inan. Hiç bir yerini vurmadı, yaralamadı kendini Allahtan ama ben çok korktum. O da çok korktu. Hemen sarıldı bana tontişim.. O günden beri sandalyelerde daha temkinli.. Ben de daha yakın markajda tutuyorum tabi.kızlar merhaba,
3 ay oldu. oğlum koltuk tepelerinde geziyor. yaptığının yanlış olduğunu söylemekten dilimizde tüy bitti. duvarlardaki tablolar için çıktığını düşünüyorduk. tabloları, aksesuarlı duvarlardan aldık. eliyle vurup bildiğiniz uçuruyordu. yine çıkmaya devam ediyor. kaydırak misali kullanıyor. kendini kaydırıyor. bir yerine bir şey olacak diye korkuyoruz. anlamıyor ya da anlamak istemiyor. o kadar dar ki yürüdüğü yer anlatmam. parmak ucunda durarak yürüyor. sizler de var mı koltuk tepelerine çıkmak nasıl vazgeçirebiliriz.
Benim oğlumdan gördüğüm, birşeyi yapma dedikçe ısrarla yaptığı ve bundan keyif aldığı. O yüzden yaptığı koltukta zıplamaksa yapma demek yerine, yakınımda tutuyorum. Lambaderi hunharca silkeliyor bazen, o zaman yanına gidip ayaklarını vs gıdıklayıp dikkatini dağıtıp başka oyuna yönlendiriyorum. Gibi gibi..
Ama bazen cidden tehlikeli işler beceriyor. O zaman kolundan tutup çıkarıyorum banyodan (tehlikeli ve pis işleri genelde banyoda beceriyor çünkü). Ağlıyor ilgilenmiyorum, susunca gelip sarılıyor barışıyoruz.
kapısının önünden bile geçince kriz oluyor tüm kapılar sürekli kapalı biri açık unuttu mu kendimi camdan atasım geliyor 
insanın inanası gelmiyordu çünkü
