Ya ben ağlamasına o anda tahammül edemediğim için alıyorum, üzüldüğüm içşn değil.. o anda ağlarken Benin elim ayağıma dolaşıyor yA bir şeyi yakıyorum yA yemeğin içine birşey koymayı unutuyorum gibi.. bu yüzden alıyorum, etrafa tezgaha oturtuyorum, sonra yine kucak derken bi şekilde oluyor ama dediğin gibi bel, boyun, bacak kalmıyor
senin bi de fıtık var daha kötü, aslında hiç kucağına almaman Laz'ım ama mümkün değil..
Kız aynı, tuvalete de benimle geliyor, saçımı sabahları yaparken de, dışımı fırçalarken de,makyaj yaparken de :) her an yanımda bırakmıyor velet :)))
Haklısın sağlıklı olsunlar da, ama işte bi de sinirlenmesem, bazen tahammülsüz oluyorum kızıyorum.. gereksiz ama işte birikim oluyor :))
Benim derdim illa yalnız bişi yapmak değil, ayazı seve seve o dediğin hayallerin içine katmak isterim ama durmuyor kş velet dışarıda, sürekli kırıp döküyor kıpır kıpır sanırsın at koşturuyor :) bu yüzden de en iyisi çıkmamak diyorum..
Cafelerden geçerken çok görüyorum kadın akmış çocuğunu küçük ayazdan belki de yaşıtı, oturtmuş mama sandalyesine, çocuk ordan bi şeyler yerken o da hem dergisini okuyup aynı zamanda kahvaltısını yapıyor.. bu bende mümkün değil daha doğrusu bizde :)