- 7 Mart 2008
- 417
- 12
maşallah sana da bebeğine de canım.inş.bana da nasip olur böylesi bi doğum.
Malum doktorum tatilde diye o gelmeden doğurmak istemedim. Gerçi bu hafta sonu doğurabilirsin çok yaklaştın demişti ama ben kendimi 12 haziran çarşamba gününe odaklamıştım. O zamanakadar doğum olmazsa suni sancı verecekti. Ben kendimi tamamen bu fikre kitleyip doğumu hiç aklıma getirmiyordum. Cumartesi günü hava çok güzeldi plaja gittik. Güneşlendim hatta denize bile girdim. Pazar Günü'de su Parkı'na gittik bol bol eğlendik. Herkes koca karnımla orda ne aradığımı düşünedursun ben bol bol eğlendim. Bazı insanlar ikizmi diye sordular bazılarıda bebek çıkmak üzere sakın burda doğurma falan dediler ben güldüm geçtim. Pazartesi sabahı işe gitmek için yola çıkmıştım eşim aradı sakın gelme asistanlar hasta sana bulaşmasın bugün evde kal dedi. Benim canıma minnet eve geldim biraz temizlik yaptım duvarlara asılacak resimler vardı onları astım ve Karadayı dizisini izledim. Ara ara belimden giren sancılar vardı ama ben ciddiye almadım. Yalancı sancılar dedim geçtim. Dizi bitince tuvalete gittim pembe bir lekelenmem olduğunu farkettim ama yine ciddiye almadım. Çünkü nişanı gelenler baya bir beklediler o yüzden önemsemedim. Hatta egzersiz topuna oturup egzersiz yaptım çarşambaya hazırlık için. Bu arada sancılarım dahada artmış ve güçlenmişti. Yine yalancı sancılar deyip ciddiye almadım ve banyoya girdim. Uzun uzun kaldım duşun altında. Bu arada karnımın iyice aşağıya düştüğünü farkettim. Çok garip görünüyordu. O sırada eşim işten geldi ve yüzüme baktığı ilk anda bir problem var dedi. Ben yok dedim hergünkü gibi sancılarım var ama biraz daha can acıtıyor. Kaç dk da bir dedi. Bilmem dedim bakmadım. Saçlarımı kuruttum yemek yedim sancılarımız şiddeti artmaya başladı. Hatta bir ara sancı gelince yürüyemedim yığıldım kaldım.eşim görünce hadi hastaneye bu normal değil dedi. Dakika tutmaya başladık her 6 dk da bir. Çantam arabadaydı zaten. Okunmuş hurmalarımı, cevşenimi ve Yasin kitapçığımı çantama koydum. Telefon ve iPad charger koydum. Sancılarım 5 dk da bire düştü. Bende hiç telaş yok. Gayet rahat ve sakinim ve bu sancıların en az 5-6 saat süreceğini düşünüp ağırdan alıyorum. Sonunda yola çıktık ilk gerçek sancım yolda geldi. Oha dedim doğum sancısı bumuymuş nefesim kesildi parmaklarım uyuştu canımın acısından nereye tutunacağımı bilemedim. Çığlık atmak istedim ama birden nefes egzersizi eğitmeninin söylediği aklıma geldi. Çığlık atmak bebeği strese sokar kakasını yapabilir demişti. Çok korktum kendimi tutup nefes alıp vermeye başladım. Sancı geçince hemen okunmuş hurmalarımdan 3 tanesini yedim ve bol bol su içtim. Hastanenin kapısında bir sancı daha geldi dizlerim çözüldü arabadan inemedim. Eşim hemen koşup tekerlekli sandalye getirdi içeri girdik. Sancı geçince kaydımı yaptırdım beni gelip almalarını beklemeye başladık. Bu arada sancılar her 3 dk da bir geliyordu. Orda bizi 10 dk kadar beklettiler eşim sinirlenmeye başlamıştı ki hemşire geldi bizi içeri aldı bir odaya götürüp üzerime giymem için bişey verdi. Ben giyinmek için ayağa kalktım foşşş diye suyum boşaldı. Hemşire beni öyle görünce çabuk çabuk doğum odasına gidiyoruz dedi hemen hızla odaya götürüp yatağa yatırmak istediler ama ben oturamadım bebeğin kafasına oturuyorum sanki olmuyor deyince kadın muayene etmek istedi.yan olarak yatırdılar ve muayene etti 4 cm açılma var dedi. Ben Epidural istedim hemen aradılar 10 dk içinde Epidural geldi ama vermeden önce tekrar muayene etmeleri gerekiyormuş ettiler 7 cm!!! Epidural için çok geç dediler. Tabi ben acıdan kıvranıyorum yalvarıyorum nolur Epidural verin dayanamıyorum yalvarırım diye ağlıyorum. Çok üzgünüz ama mümkün değil dediler. Ben yıkıldım tabii. Sancı gelince yatağın kenarlarını nasıl sallıyorum ortalık yıkılıyor sanki. Epiduralden umudu kesince hemşire ne dediyse can havliyle Yapmaya başladım. Doktor hala gelmemişti. Aradan bir 10 dk geçmiş geçmemişti Birden bir telaş sardı ortalığı. Bacağını tutun aşağıya çekin dizlerini itin falan diye bağıran bağırana. Ben ne olduğunun farkında değilim acı içinde kıvranıyorum. Nefes alıyorum veriyorum. Birden ıkınma ihtiyacı hissettim. Can havliyle bütün gücümle ıkındım. Korkunç bir yanma ve acı hissettim önce sonra bütün acım biranda geçti. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken karnımın üstünde bebeğimi gördüm. Şaka gibiydi resmen. Şoktayım dilim tutuldu. Minnacıktı ağlıyordu. Sonra beni gördü o bana bakıyor ben ona bakıyorum o kadar güzeldiki. 3 dk bekleyip eşime göbeğini kestirdiler ve bana verip emzirmemi istediler. Ben emzirirken doktor geldi. Tüh dedi partiyi kaçırdım. Beni muayene etti hiç yırtılma yok herşey çok güzel dedi bebeği kontrol etti. Çok sağlıklı yarın gelip sünnet ederim dedi gitti. Sora oğlumu temizlemeden sarıp sarmaladılar odamıza götürdüler. Ertesi güne kadarda temizlemediler. Sıkı sıkı kundaklayıp kucağıma verdiler göğsümde uyutmamı söylediler. Hastanede 2 gün kaldık bir sürü testler yaptılar sonra sünnetimizde olduk ve evimize geldik. Biraz ayrıntılı oldu ama zaten kısa bir doğum olduğu için hikayesi biraz uzun olsun bari dedim kusura bakmayın.
.bizim dogum hikayemiz bayagı bi komik.ama şunu söyleyebilirimki normal dogum yani kendi sancınla gelen dogum okadar kolaymış o kadar rahatmışki
benim büyük oglumda çok cahildim 37 haftalıkken yapılan çatı kontrolünde 4 cm acılma oldugunu söyleyip doktorum suni sancı ile serum baglayıp dogum yaptırtmıştı.ve altta 15 dikişim vardı yırtıgım vardı kanamam çok olmuştu.20 gün ben yürüyememiştim sünnet olmuş gibi.
cok salakmışım ozaman.ama bide doktordanda kaynaklanıyor biraz.
neyse gel gelelim 3 sene sonra ddogan bu ogluma.29 haftalıkken su sızıntı kanama flan derken hep yattım ilaçlar antibiyotikler ignlere derken 40 haftaya geldik şükür.ben her agrıda panikleşiyordum acaba dogummu diye hemen arabaya atlayıp gidiorduk hastaneye ama geri geliyorduk
neyse ben 4 haziran da gece 4 gibi ishal olmuşum gibi karın agrısı ile uyandım afedersiniz altıma yapcam diye bende wc ye bi koşuşu var gittim wc ye bişey yok.kalktım yataga geri giderken yine kakam geliyor gibi oldu gittim yine yok..kalktım yine gelio gibi oldu ayyy dedim çamaşırım hep kaka olcak diye koşarak yine gittim gelmedi bende wc ye oturdum ha bire ıkınıyorum kakam gelsin diye .sabah 7 ye kadar ugraştım kakam gelmedi neyse eşim uyandı sabah işe gitcek dedimki ya ben ishal olmuşum yapamıorum dedim.oda napsın elinden gelen bişey yok.sonra kayınvalidem uyandı ne oluyo dedi dedimki ya ishal olmuşum ama yapamıorum gece 4 ten beri ugraşıorum dedim güldü güldü dediki sen doguruyorsun dedi.bende olurmu agrım yok sancım yok sadece kakam düşmüo dedim.yine güldü eşime hadi dogum cantanızıda alın hastaneye gidin dedi.ben diyorum ya dogurmuyorum diyorum.neyse ebeyi aradım doktoru aradım doktor dediki çabuk gel o kaka sandıgın bebek dedi.heycandan elim ayagım titredi birazda mutluydum.ben farklı bi şekilde gitmeyi hayal ediyordum korkarak yada bagırarak acı ve sancı içinde eşim kucagına almış flan hayal ediyordum ama güle oynaya kendim yürüyerek agrısız sancısız hastanenin yolunu tuttuk bende sadece kaka yapma istegi vardı onun dışında bi şeyim yoktu neyse hastaneye girdik ebe hanım çatala aldı evet sibel dedi beklenen an gelmiş 9 cm acılman var ve bebegin sacları gözüküyor dedi.nasıl olur agrım yok dedim daha suyumda gelmedi dedim suyu herkesin gelmeyebilir dedi.neyse dogum kayıtları için beni nts ye baglamak zorunda kaldı nts de sancılarım 125 lerde cıktı fazla degildi.doktor geldi 7.30 da baktı dediki doguruyor ya bu hemen dogum haneye alın dedi.dogum haneye gecip ebe hanım parmaklayarak suyumu patlattı.saat 8 e geliyordu hadi sibel 8 ekadar dogur 15 dakikada dogurursun bebek gelmiş ıkın dedi.3 fefa ıkındım 3.ıkınmada geldi bebegim.yani okdar güzel bi dogumum olmuştuki dogumun böyle oldugunu bilmiordum.rabbim bütün hamilelere benim gibi agrısız sancısız dogum nasip etsin.bebegim dogduktan sonra doktorumun dedigi şu sen hastaneyde gelmenede gerek yokmuş kakanı yapcam diye sen wc ded doguruyormuşun dedi gercektenmi dedim evet dedi.odaya cıktıktan sonra ise 4 saat sonra doktor odaya gelmişti kanama bakmak için karnıma bastırarak içimdeki pisligi cıkartcaktı ama ben işi dogumdan sonra wc ye girdikten sonra oturup karıma karnıma bastırdım karnıma çöktüm ve bütün kanama ve pislik aktı gitti.hocam dedim ben o işi wc de yaptım oturdum karnıma bastırdım aktı dedim .yüzümü okşayıp bilinçli hastaları çok seviorum ded.içok iyi gözüküyorsun evinize çıkın bebekte hastane ortamında kalmasın dedi.sabah 8 de dogum yapmıştım ikindiye dogru çıkmıştık.
bu arada ne yırtıgım vardı ne dikişim.bebegin göbegini keserlerken ebe hanıma dedimki eee dikmiycekmisiniz dedim ne dikişi yırtıgın bile yok rahmin çok güzel açılmış dedi.doktorumda kendin bile kalkabilirsin dedi neyse kalktım ve odama kendim yürrdüm dsanki hiç dogurmamaışım gibi.
ama tek sorunumuz sütüm hemen inmemişti.3.günün sonunda sütüm anca inmişti.o zamana kadar mama verdik.
bebegimin göbegide 3. gün düşmüştü.şuan 9 günlügüz ve her gün yıkıoruz
MUHAMMED EREN İM DOGDU HAYATIMIZA HOŞGELDİ
İŞTE BENİM PRENSİM
Malum doktorum tatilde diye o gelmeden doğurmak istemedim. Gerçi bu hafta sonu doğurabilirsin çok yaklaştın demişti ama ben kendimi 12 haziran çarşamba gününe odaklamıştım. O zamanakadar doğum olmazsa suni sancı verecekti. Ben kendimi tamamen bu fikre kitleyip doğumu hiç aklıma getirmiyordum. Cumartesi günü hava çok güzeldi plaja gittik. Güneşlendim hatta denize bile girdim. Pazar Günü'de su Parkı'na gittik bol bol eğlendik. Herkes koca karnımla orda ne aradığımı düşünedursun ben bol bol eğlendim. Bazı insanlar ikizmi diye sordular bazılarıda bebek çıkmak üzere sakın burda doğurma falan dediler ben güldüm geçtim. Pazartesi sabahı işe gitmek için yola çıkmıştım eşim aradı sakın gelme asistanlar hasta sana bulaşmasın bugün evde kal dedi. Benim canıma minnet eve geldim biraz temizlik yaptım duvarlara asılacak resimler vardı onları astım ve Karadayı dizisini izledim. Ara ara belimden giren sancılar vardı ama ben ciddiye almadım. Yalancı sancılar dedim geçtim. Dizi bitince tuvalete gittim pembe bir lekelenmem olduğunu farkettim ama yine ciddiye almadım. Çünkü nişanı gelenler baya bir beklediler o yüzden önemsemedim. Hatta egzersiz topuna oturup egzersiz yaptım çarşambaya hazırlık için. Bu arada sancılarım dahada artmış ve güçlenmişti. Yine yalancı sancılar deyip ciddiye almadım ve banyoya girdim. Uzun uzun kaldım duşun altında. Bu arada karnımın iyice aşağıya düştüğünü farkettim. Çok garip görünüyordu. O sırada eşim işten geldi ve yüzüme baktığı ilk anda bir problem var dedi. Ben yok dedim hergünkü gibi sancılarım var ama biraz daha can acıtıyor. Kaç dk da bir dedi. Bilmem dedim bakmadım. Saçlarımı kuruttum yemek yedim sancılarımız şiddeti artmaya başladı. Hatta bir ara sancı gelince yürüyemedim yığıldım kaldım.eşim görünce hadi hastaneye bu normal değil dedi. Dakika tutmaya başladık her 6 dk da bir. Çantam arabadaydı zaten. Okunmuş hurmalarımı, cevşenimi ve Yasin kitapçığımı çantama koydum. Telefon ve iPad charger koydum. Sancılarım 5 dk da bire düştü. Bende hiç telaş yok. Gayet rahat ve sakinim ve bu sancıların en az 5-6 saat süreceğini düşünüp ağırdan alıyorum. Sonunda yola çıktık ilk gerçek sancım yolda geldi. Oha dedim doğum sancısı bumuymuş nefesim kesildi parmaklarım uyuştu canımın acısından nereye tutunacağımı bilemedim. Çığlık atmak istedim ama birden nefes egzersizi eğitmeninin söylediği aklıma geldi. Çığlık atmak bebeği strese sokar kakasını yapabilir demişti. Çok korktum kendimi tutup nefes alıp vermeye başladım. Sancı geçince hemen okunmuş hurmalarımdan 3 tanesini yedim ve bol bol su içtim. Hastanenin kapısında bir sancı daha geldi dizlerim çözüldü arabadan inemedim. Eşim hemen koşup tekerlekli sandalye getirdi içeri girdik. Sancı geçince kaydımı yaptırdım beni gelip almalarını beklemeye başladık. Bu arada sancılar her 3 dk da bir geliyordu. Orda bizi 10 dk kadar beklettiler eşim sinirlenmeye başlamıştı ki hemşire geldi bizi içeri aldı bir odaya götürüp üzerime giymem için bişey verdi. Ben giyinmek için ayağa kalktım foşşş diye suyum boşaldı. Hemşire beni öyle görünce çabuk çabuk doğum odasına gidiyoruz dedi hemen hızla odaya götürüp yatağa yatırmak istediler ama ben oturamadım bebeğin kafasına oturuyorum sanki olmuyor deyince kadın muayene etmek istedi.yan olarak yatırdılar ve muayene etti 4 cm açılma var dedi. Ben Epidural istedim hemen aradılar 10 dk içinde Epidural geldi ama vermeden önce tekrar muayene etmeleri gerekiyormuş ettiler 7 cm!!! Epidural için çok geç dediler. Tabi ben acıdan kıvranıyorum yalvarıyorum nolur Epidural verin dayanamıyorum yalvarırım diye ağlıyorum. Çok üzgünüz ama mümkün değil dediler. Ben yıkıldım tabii. Sancı gelince yatağın kenarlarını nasıl sallıyorum ortalık yıkılıyor sanki. Epiduralden umudu kesince hemşire ne dediyse can havliyle Yapmaya başladım. Doktor hala gelmemişti. Aradan bir 10 dk geçmiş geçmemişti Birden bir telaş sardı ortalığı. Bacağını tutun aşağıya çekin dizlerini itin falan diye bağıran bağırana. Ben ne olduğunun farkında değilim acı içinde kıvranıyorum. Nefes alıyorum veriyorum. Birden ıkınma ihtiyacı hissettim. Can havliyle bütün gücümle ıkındım. Korkunç bir yanma ve acı hissettim önce sonra bütün acım biranda geçti. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken karnımın üstünde bebeğimi gördüm. Şaka gibiydi resmen. Şoktayım dilim tutuldu. Minnacıktı ağlıyordu. Sonra beni gördü o bana bakıyor ben ona bakıyorum o kadar güzeldiki. 3 dk bekleyip eşime göbeğini kestirdiler ve bana verip emzirmemi istediler. Ben emzirirken doktor geldi. Tüh dedi partiyi kaçırdım. Beni muayene etti hiç yırtılma yok herşey çok güzel dedi bebeği kontrol etti. Çok sağlıklı yarın gelip sünnet ederim dedi gitti. Sora oğlumu temizlemeden sarıp sarmaladılar odamıza götürdüler. Ertesi güne kadarda temizlemediler. Sıkı sıkı kundaklayıp kucağıma verdiler göğsümde uyutmamı söylediler. Hastanede 2 gün kaldık bir sürü testler yaptılar sonra sünnetimizde olduk ve evimize geldik. Biraz ayrıntılı oldu ama zaten kısa bir doğum olduğu için hikayesi biraz uzun olsun bari dedim kusura bakmayın.
41 kere maşallah.bizim dogum hikayemiz bayagı bi komik.ama şunu söyleyebilirimki normal dogum yani kendi sancınla gelen dogum okadar kolaymış o kadar rahatmışki
benim büyük oglumda çok cahildim 37 haftalıkken yapılan çatı kontrolünde 4 cm acılma oldugunu söyleyip doktorum suni sancı ile serum baglayıp dogum yaptırtmıştı.ve altta 15 dikişim vardı yırtıgım vardı kanamam çok olmuştu.20 gün ben yürüyememiştim sünnet olmuş gibi.
cok salakmışım ozaman.ama bide doktordanda kaynaklanıyor biraz.
neyse gel gelelim 3 sene sonra ddogan bu ogluma.29 haftalıkken su sızıntı kanama flan derken hep yattım ilaçlar antibiyotikler ignlere derken 40 haftaya geldik şükür.ben her agrıda panikleşiyordum acaba dogummu diye hemen arabaya atlayıp gidiorduk hastaneye ama geri geliyorduk
neyse ben 4 haziran da gece 4 gibi ishal olmuşum gibi karın agrısı ile uyandım afedersiniz altıma yapcam diye bende wc ye bi koşuşu var gittim wc ye bişey yok.kalktım yataga geri giderken yine kakam geliyor gibi oldu gittim yine yok..kalktım yine gelio gibi oldu ayyy dedim çamaşırım hep kaka olcak diye koşarak yine gittim gelmedi bende wc ye oturdum ha bire ıkınıyorum kakam gelsin diye .sabah 7 ye kadar ugraştım kakam gelmedi neyse eşim uyandı sabah işe gitcek dedimki ya ben ishal olmuşum yapamıorum dedim.oda napsın elinden gelen bişey yok.sonra kayınvalidem uyandı ne oluyo dedi dedimki ya ishal olmuşum ama yapamıorum gece 4 ten beri ugraşıorum dedim güldü güldü dediki sen doguruyorsun dedi.bende olurmu agrım yok sancım yok sadece kakam düşmüo dedim.yine güldü eşime hadi dogum cantanızıda alın hastaneye gidin dedi.ben diyorum ya dogurmuyorum diyorum.neyse ebeyi aradım doktoru aradım doktor dediki çabuk gel o kaka sandıgın bebek dedi.heycandan elim ayagım titredi birazda mutluydum.ben farklı bi şekilde gitmeyi hayal ediyordum korkarak yada bagırarak acı ve sancı içinde eşim kucagına almış flan hayal ediyordum ama güle oynaya kendim yürüyerek agrısız sancısız hastanenin yolunu tuttuk bende sadece kaka yapma istegi vardı onun dışında bi şeyim yoktu neyse hastaneye girdik ebe hanım çatala aldı evet sibel dedi beklenen an gelmiş 9 cm acılman var ve bebegin sacları gözüküyor dedi.nasıl olur agrım yok dedim daha suyumda gelmedi dedim suyu herkesin gelmeyebilir dedi.neyse dogum kayıtları için beni nts ye baglamak zorunda kaldı nts de sancılarım 125 lerde cıktı fazla degildi.doktor geldi 7.30 da baktı dediki doguruyor ya bu hemen dogum haneye alın dedi.dogum haneye gecip ebe hanım parmaklayarak suyumu patlattı.saat 8 e geliyordu hadi sibel 8 ekadar dogur 15 dakikada dogurursun bebek gelmiş ıkın dedi.3 fefa ıkındım 3.ıkınmada geldi bebegim.yani okdar güzel bi dogumum olmuştuki dogumun böyle oldugunu bilmiordum.rabbim bütün hamilelere benim gibi agrısız sancısız dogum nasip etsin.bebegim dogduktan sonra doktorumun dedigi şu sen hastaneyde gelmenede gerek yokmuş kakanı yapcam diye sen wc ded doguruyormuşun dedi gercektenmi dedim evet dedi.odaya cıktıktan sonra ise 4 saat sonra doktor odaya gelmişti kanama bakmak için karnıma bastırarak içimdeki pisligi cıkartcaktı ama ben işi dogumdan sonra wc ye girdikten sonra oturup karıma karnıma bastırdım karnıma çöktüm ve bütün kanama ve pislik aktı gitti.hocam dedim ben o işi wc de yaptım oturdum karnıma bastırdım aktı dedim .yüzümü okşayıp bilinçli hastaları çok seviorum ded.içok iyi gözüküyorsun evinize çıkın bebekte hastane ortamında kalmasın dedi.sabah 8 de dogum yapmıştım ikindiye dogru çıkmıştık.
bu arada ne yırtıgım vardı ne dikişim.bebegin göbegini keserlerken ebe hanıma dedimki eee dikmiycekmisiniz dedim ne dikişi yırtıgın bile yok rahmin çok güzel açılmış dedi.doktorumda kendin bile kalkabilirsin dedi neyse kalktım ve odama kendim yürrdüm dsanki hiç dogurmamaışım gibi.
ama tek sorunumuz sütüm hemen inmemişti.3.günün sonunda sütüm anca inmişti.o zamana kadar mama verdik.
bebegimin göbegide 3. gün düşmüştü.şuan 9 günlügüz ve her gün yıkıoruz
MUHAMMED EREN İM DOGDU HAYATIMIZA HOŞGELDİ
İŞTE BENİM PRENSİM
Malum doktorum tatilde diye o gelmeden doğurmak istemedim. Gerçi bu hafta sonu doğurabilirsin çok yaklaştın demişti ama ben kendimi 12 haziran çarşamba gününe odaklamıştım. O zamanakadar doğum olmazsa suni sancı verecekti. Ben kendimi tamamen bu fikre kitleyip doğumu hiç aklıma getirmiyordum. Cumartesi günü hava çok güzeldi plaja gittik. Güneşlendim hatta denize bile girdim. Pazar Günü'de su Parkı'na gittik bol bol eğlendik. Herkes koca karnımla orda ne aradığımı düşünedursun ben bol bol eğlendim. Bazı insanlar ikizmi diye sordular bazılarıda bebek çıkmak üzere sakın burda doğurma falan dediler ben güldüm geçtim. Pazartesi sabahı işe gitmek için yola çıkmıştım eşim aradı sakın gelme asistanlar hasta sana bulaşmasın bugün evde kal dedi. Benim canıma minnet eve geldim biraz temizlik yaptım duvarlara asılacak resimler vardı onları astım ve Karadayı dizisini izledim. Ara ara belimden giren sancılar vardı ama ben ciddiye almadım. Yalancı sancılar dedim geçtim. Dizi bitince tuvalete gittim pembe bir lekelenmem olduğunu farkettim ama yine ciddiye almadım. Çünkü nişanı gelenler baya bir beklediler o yüzden önemsemedim. Hatta egzersiz topuna oturup egzersiz yaptım çarşambaya hazırlık için. Bu arada sancılarım dahada artmış ve güçlenmişti. Yine yalancı sancılar deyip ciddiye almadım ve banyoya girdim. Uzun uzun kaldım duşun altında. Bu arada karnımın iyice aşağıya düştüğünü farkettim. Çok garip görünüyordu. O sırada eşim işten geldi ve yüzüme baktığı ilk anda bir problem var dedi. Ben yok dedim hergünkü gibi sancılarım var ama biraz daha can acıtıyor. Kaç dk da bir dedi. Bilmem dedim bakmadım. Saçlarımı kuruttum yemek yedim sancılarımız şiddeti artmaya başladı. Hatta bir ara sancı gelince yürüyemedim yığıldım kaldım.eşim görünce hadi hastaneye bu normal değil dedi. Dakika tutmaya başladık her 6 dk da bir. Çantam arabadaydı zaten. Okunmuş hurmalarımı, cevşenimi ve Yasin kitapçığımı çantama koydum. Telefon ve iPad charger koydum. Sancılarım 5 dk da bire düştü. Bende hiç telaş yok. Gayet rahat ve sakinim ve bu sancıların en az 5-6 saat süreceğini düşünüp ağırdan alıyorum. Sonunda yola çıktık ilk gerçek sancım yolda geldi. Oha dedim doğum sancısı bumuymuş nefesim kesildi parmaklarım uyuştu canımın acısından nereye tutunacağımı bilemedim. Çığlık atmak istedim ama birden nefes egzersizi eğitmeninin söylediği aklıma geldi. Çığlık atmak bebeği strese sokar kakasını yapabilir demişti. Çok korktum kendimi tutup nefes alıp vermeye başladım. Sancı geçince hemen okunmuş hurmalarımdan 3 tanesini yedim ve bol bol su içtim. Hastanenin kapısında bir sancı daha geldi dizlerim çözüldü arabadan inemedim. Eşim hemen koşup tekerlekli sandalye getirdi içeri girdik. Sancı geçince kaydımı yaptırdım beni gelip almalarını beklemeye başladık. Bu arada sancılar her 3 dk da bir geliyordu. Orda bizi 10 dk kadar beklettiler eşim sinirlenmeye başlamıştı ki hemşire geldi bizi içeri aldı bir odaya götürüp üzerime giymem için bişey verdi. Ben giyinmek için ayağa kalktım foşşş diye suyum boşaldı. Hemşire beni öyle görünce çabuk çabuk doğum odasına gidiyoruz dedi hemen hızla odaya götürüp yatağa yatırmak istediler ama ben oturamadım bebeğin kafasına oturuyorum sanki olmuyor deyince kadın muayene etmek istedi.yan olarak yatırdılar ve muayene etti 4 cm açılma var dedi. Ben Epidural istedim hemen aradılar 10 dk içinde Epidural geldi ama vermeden önce tekrar muayene etmeleri gerekiyormuş ettiler 7 cm!!! Epidural için çok geç dediler. Tabi ben acıdan kıvranıyorum yalvarıyorum nolur Epidural verin dayanamıyorum yalvarırım diye ağlıyorum. Çok üzgünüz ama mümkün değil dediler. Ben yıkıldım tabii. Sancı gelince yatağın kenarlarını nasıl sallıyorum ortalık yıkılıyor sanki. Epiduralden umudu kesince hemşire ne dediyse can havliyle Yapmaya başladım. Doktor hala gelmemişti. Aradan bir 10 dk geçmiş geçmemişti Birden bir telaş sardı ortalığı. Bacağını tutun aşağıya çekin dizlerini itin falan diye bağıran bağırana. Ben ne olduğunun farkında değilim acı içinde kıvranıyorum. Nefes alıyorum veriyorum. Birden ıkınma ihtiyacı hissettim. Can havliyle bütün gücümle ıkındım. Korkunç bir yanma ve acı hissettim önce sonra bütün acım biranda geçti. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken karnımın üstünde bebeğimi gördüm. Şaka gibiydi resmen. Şoktayım dilim tutuldu. Minnacıktı ağlıyordu. Sonra beni gördü o bana bakıyor ben ona bakıyorum o kadar güzeldiki. 3 dk bekleyip eşime göbeğini kestirdiler ve bana verip emzirmemi istediler. Ben emzirirken doktor geldi. Tüh dedi partiyi kaçırdım. Beni muayene etti hiç yırtılma yok herşey çok güzel dedi bebeği kontrol etti. Çok sağlıklı yarın gelip sünnet ederim dedi gitti. Sora oğlumu temizlemeden sarıp sarmaladılar odamıza götürdüler. Ertesi güne kadarda temizlemediler. Sıkı sıkı kundaklayıp kucağıma verdiler göğsümde uyutmamı söylediler. Hastanede 2 gün kaldık bir sürü testler yaptılar sonra sünnetimizde olduk ve evimize geldik. Biraz ayrıntılı oldu ama zaten kısa bir doğum olduğu için hikayesi biraz uzun olsun bari dedim kusura bakmayın.
bugün 12.50 de oglum dogdu
3275 gr
spinal sezeryan
uzun bir dogum hikayem yok gûnü belliydi zaten. saglıkla büyür inşallah
ismi Mehmet Yiğit.
bugün 12.50 de oglum dogdu
3275 gr
spinal sezeryan
uzun bir dogum hikayem yok gûnü belliydi zaten. saglıkla büyür inşallah
ismi Mehmet Yiğit.
.bizim dogum hikayemiz bayagı bi komik.ama şunu söyleyebilirimki normal dogum yani kendi sancınla gelen dogum okadar kolaymış o kadar rahatmışki
MUHAMMED EREN İM DOGDU HAYATIMIZA HOŞGELDİ
İŞTE BENİM PRENSİM
Malum doktorum tatilde diye o gelmeden doğurmak istemedim. Gerçi bu hafta sonu doğurabilirsin çok yaklaştın demişti ama ben kendimi 12 haziran çarşamba gününe odaklamıştım. O zamanakadar doğum olmazsa suni sancı verecekti. Ben kendimi tamamen bu fikre kitleyip doğumu hiç aklıma getirmiyordum. Cumartesi günü hava çok güzeldi plaja gittik. Güneşlendim hatta denize bile girdim. Pazar Günü'de su Parkı'na gittik bol bol eğlendik. Herkes koca karnımla orda ne aradığımı düşünedursun ben bol bol eğlendim. Bazı insanlar ikizmi diye sordular bazılarıda bebek çıkmak üzere sakın burda doğurma falan dediler ben güldüm geçtim. Pazartesi sabahı işe gitmek için yola çıkmıştım eşim aradı sakın gelme asistanlar hasta sana bulaşmasın bugün evde kal dedi. Benim canıma minnet eve geldim biraz temizlik yaptım duvarlara asılacak resimler vardı onları astım ve Karadayı dizisini izledim. Ara ara belimden giren sancılar vardı ama ben ciddiye almadım. Yalancı sancılar dedim geçtim. Dizi bitince tuvalete gittim pembe bir lekelenmem olduğunu farkettim ama yine ciddiye almadım. Çünkü nişanı gelenler baya bir beklediler o yüzden önemsemedim. Hatta egzersiz topuna oturup egzersiz yaptım çarşambaya hazırlık için. Bu arada sancılarım dahada artmış ve güçlenmişti. Yine yalancı sancılar deyip ciddiye almadım ve banyoya girdim. Uzun uzun kaldım duşun altında. Bu arada karnımın iyice aşağıya düştüğünü farkettim. Çok garip görünüyordu. O sırada eşim işten geldi ve yüzüme baktığı ilk anda bir problem var dedi. Ben yok dedim hergünkü gibii sancılarım var ama biraz daha can acıtıyor. Kaç dk da bir dedi. Bilmem dedim bakmadım. Saçlarımı kuruttum yemek yedim sancılarımız şiddeti artmaya başladı. Hatta bir ara sancı gelince yürüyemedim yığıldım kaldım.eşim görünce hadi hastaneye bu normal değil dedi. Dakika tutmaya başladık her 6 dk da bir. Çantam arabadaydı zaten. Okunmuş hurmalarımı, cevşenimi ve Yasin kitapçığımı çantama koydum. Telefon ve iPad charger koydum. Sancılarım 5 dk da bire düştü. Bende hiç telaş yok. Gayet rahat ve sakinim ve bu sancıların en az 5-6 saat süreceğini düşünüp ağırdan alıyorum. Sonunda yola çıktık ilk gerçek sancım yolda geldi. Oha dedim doğum sancısı bumuymuş nefesim kesildi parmaklarım uyuştu canımın acısından nereye tutunacağımı bilemedim. Çığlık atmak istedim ama birden nefes egzersizi eğitmeninin söylediği aklıma geldi. Çığlık atmak bebeği strese sokar kakasını yapabilir demişti. Çok korktum kendimi tutup nefes alıp vermeye başladım. Sancı geçince hemen okunmuş hurmalarımdan 3 tanesini yedim ve bol bol su içtim. Hastanenin kapısında bir sancı daha geldi dizlerim çözüldü arabadan inemedim. Eşim hemen koşup tekerlekli sandalye getirdi içeri girdik. Sancı geçince kaydımı yaptırdım beni gelip almalarını beklemeye başladık. Bu arada sancılar her 3 dk da bir geliyordu. Orda bizi 10 dk kadar beklettiler eşim sinirlenmeye başlamıştı ki hemşire geldi bizi içeri aldı bir odaya götürüp üzerime giymem için bişey verdi. Ben giyinmek için ayağa kalktım foşşş diye suyum boşaldı. Hemşire beni öyle görünce çabuk çabuk doğum odasına gidiyoruz dedi hemen hızla odaya götürüp yatağa yatırmak istediler ama ben oturamadım bebeğin kafasına oturuyorum sanki olmuyor deyince kadın muayene etmek istedi.yan olarak yatırdılar ve muayene etti 4 cm açılma var dedi. Ben Epidural istedim hemen aradılar 10 dk içinde Epidural geldi ama vermeden önce tekrar muayene etmeleri gerekiyormuş ettiler 7 cm!!! Epidural için çok geç dediler. Tabi ben acıdan kıvranıyorum yalvarıyorum nolur Epidural verin dayanamıyorum yalvarırım diye ağlıyorum. Çok üzgünüz ama mümkün değil dediler. Ben yıkıldım tabii. Sancı gelince yatağın kenarlarını nasıl sallıyorum ortalık yıkılıyor sanki. Epiduralden umudu kesince hemşire ne dediyse can havliyle Yapmaya başladım. Doktor hala gelmemişti. Aradan bir 10 dk geçmiş geçmemişti Birden bir telaş sardı ortalığı. Bacağını tutun aşağıya çekin dizlerini itin falan diye bağıran bağırana. Ben ne olduğunun farkında değilim acı içinde kıvranıyorum. Nefes alıyorum veriyorum. Birden ıkınma ihtiyacı hissettim. Can havliyle bütün gücümle ıkındım. Korkunç bir yanma ve acı hissettim önce sonra bütün acım biranda geçti. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken karnımın üstünde bebeğimi gördüm. Şaka gibiydi resmen. Şoktayım dilim tutuldu. Minnacıktı ağlıyordu. Sonra beni gördü o bana bakıyor ben ona bakıyorum o kadar güzeldiki. 3 dk bekleyip eşime göbeğini kestirdiler ve bana verip emzirmemi istediler. Ben emzirirken doktor geldi. Tüh dedi partiyi kaçırdım. Beni muayene etti hiç yırtılma yok herşey çok güzel dedi bebeği kontrol etti. Çok sağlıklı yarın gelip sünnet ederim dedi gitti. Sora oğlumu temizlemeden sarıp sarmaladılar odamıza götürdüler. Ertesi güne kadarda temizlemediler. Sıkı sıkı kundaklayıp kucağıma verdiler göğsümde uyutmamı söylediler. Hastanede 2 gün kaldık bir sürü testler yaptılar sonra sünnetimizde olduk ve evimize geldik. Biraz ayrıntılı oldu ama zaten kısa bir doğum olduğu için hikayesi biraz uzun olsun bari dedim kusura bakmayın.
oğluşum geldi...
adı: Ömer Adil
d.haftası: 38+3
doğum tarihi:29/5/2013
d. saati:06:36
d.şekli:sezaryen
benim doğum hikayem cok kısa ya :)
salı günü bende gün vardı 15 kişiydik yaklaşık olarak.. annem oglumun esyalarını getirmişti onları yerleştirdik... aksam üzeri birçoğu gitti kayınvalidem kayınbabam kaldılar onlarda gece 12 gibi gittiler.. o gün hep dalga geciyodum ben bugün doğucam sanırım diye adet sancısı gibi ağrılar oluyodu.. saat 1 gibi uyuyalım artık dedim eşime ertesi gün kadın doğumcumda randevumuz vardı bebeğin d.tarihiyle ilgili konusacaktık... ama o gece suyum geldi... eşimi uyandırdım telaş yaptı sakinleştirdim onu.. hastaneye gittik nöbetçi drmuayrne etti 1cm acıklık su gelişi var bebek ters hemen sezeryan dedi. nst ye bagladılar 70lerde sancım vardı ama hisstmiyodum biz annemlere hbr verene kada beni sezeryana aldılar. onlar geldiğinde bebişim doğmuştu... yani anlaşılan kolay bir doğum hikayem var:)
haftası : 39+4
kilo: 3300
boy: 51
hastane: fatih has (turgut özal) yüksel hanım
doğum saati:9.30 29 mayıs 2013
kızım bebeğim hep normal doğumla gelsin isteyen bi anneydim ve bu yüzden son gün 27 mayıs muayenemde nişanım geldiği gün bile yürüyüp öyle gittim hastaneye. Ama doktorum çocuk normal doğmayacaksa traktöre binsen ne çare dedi :) 29 mayıs ta uçuk pembe nişanım geldi, nst ye bağlandım kalp atışları normaldi geri döndük bekleyecektik sancıları.. 28 mayısta tekrar gittik tekrar nst, fakat nişanım durmamıştı kırmızılar da geliyodu bu durum doktorumu rahtasız etti, nişan gelir biter yarın sabah 6 da suni sancı ile normal doğuma çalışalım bebekte sıkıntı olmasın dedi. Eve geldik, yarını nasıl beklerim derkeeeeeeeeeeeeeen benim sancım tuttu :) 15 dk da bir , 10 dk da bir ve 5 dk da bir olmaya başladı. Eşime kızımızın yarın sabahı bekleyemeceğini söyledim hemen geri geldi ben o gece yine nst ye bağlandım ve toplam 15 saat kendi sancımla açılmayı bekledim ama 6 cm in ötesine geçemedim. sabah 7de 2 saar suni sancı takviye edildi ama yine açılmayınca bu bitmiş halde zaten normal doğuramayacağım artık ben sezaryen istedim, bebeğimiz kalbi yorulmuştu çünkü... Ve sonunda kendi isteğimle epidurale alındım, meleğimi kucağıma aldım...
Doğum yapalı 3 gün oldu ama sanki o sancıları çekeli aylar oldu, anlayacağınız unuttuuuuuuuum gitti. unutuluyomuş gerçekten, doğumdan sonra dikişler zor biraz ama geçecek, çok şükür kızım sağ salim geldiya beşiğim doluya önemli olan o....
Bi avazda doğurursun inşallah duası ne güzel duaymış diyorum şimdi, herkese bi avazda doğumlar diliyorum.
ENSAR BERAmı oglusumu kucagıma aldım RABBIME sonsuz sukurler olsun:)nete ancak gırebıldımm.29 mayıs carsamba gunu genel anestezı ıle 37+2 de 11:54 de oglusum dunyaya geldı :)bebegımın erken sezeryan olma sebebı suyunun az olmasından dolayı oldu cok sukur saglıcakla kucagımıza almayı RABBIM nasıp ettı.hep normal bı dogum hayal etmıstım hayırlısı boyleymıs dmekkı...oglusum 48 cm ve 2720 gr olarak dogdu 2 gece 3 gun doktor takıbınde kaldık kucuk bı bebıs oldugu ıcın takıp edılmesını uygun gordu doktor cuma gunu evımıze geldık cok sukur.dogum yapacak butun annelere RABBIM kkolaylıklar versın ınsallahhhh bebısı ıolanlara hayırlı saglıklı mutlu omurler nasıp eder ınsallahh RABBIMM :)
Doğum günü : 28/05/2013
Doğum saati : 22:30
Doğum şekli : Normal doğum
Hastane : Gaziosmanpaşa Avrupa Şafak Hastanesi
Bebeğin Kilosu : 3488 gr
Bebeğin boyu : 54 cm
Merhaba herkese,
28.05.13 tarihinde doktor kontrolümüz vardı. Bir gün öncesinde regli olacakmışım gibi belimde ve kasıklarımda sürekli devam eden ağrılarım vardı. 28.05 günü saat 9:30 civarı doktora gittik ağrılarım geçmişti ama arada belimden gelen bir sancı vardı. takip etmedim düzenini. Hastaneye gittik 3 cm civarı açılmam vardı. Nst ye girdim. O sırada sancılarımı takip ettim ve 6 dk bir düzenliydi. Bu sancılar nst de çıktı. Doktor yatırmam lazım dedi ya da evin yakınsa git daha sıklaşınca gel dedi. Eve gittik. Sancılarım çok şiddetli değildi ama. Eve geldim elektrik yok. Kayınvalidemlere gittim o sancıyla 6 kat merdiven çıktım, orada duş aldım. Geri eve geldim, biraz dinlendim eşimle beraber parka gidip yürüyüş yaptık. Bu arada sancılarım 6 dk da bir devam ediyor. Akşam 5-6 civarı sancılarım yine aynı aralıkta ama şiddeti dahada arttı, biraz kıvrandırmaya başladı beni. Sancı vurdukça kalkıp evde yürüdüm. Aralıkları 4-5 dk civarına düştü yemek yedim artık doğuma gitmeye hazırlanıyordum. Akşam saat 8 de 3 dk ya düşünce hepimiz toplanıp hastaneye gittik. Nst ye bağladılar, doktorumu evinden çağırdılar, açılmam 4 cm di. Suni sancı serumu taktılar. Artık sancılarım daha şiddetli ve 1-2 dk arası vardı. Doktorum gecikeceği için suni sancıyı çıkardılar, bebek besleyici serum taktılar. Ebe 10 dk sonra tekrar muayene etti açılmam 10 cm di, hemen doğumhaneye almamız lazım bebek geliyor dedi. Doğum haneye gittiğimde bebeğin saçları görünüyor dediler. Ama doktorum geciktiği için ıkınma dediler. arada çok fena ıkınma isteği geliyordu, kendimi sıkıp, nefes alıp verdim. Ikınma isteği yokken hemşirelerle felan gülüştük, espiriler yaptık. yaklaşık 40 dk doktor yüzünden bu şekilde beklemek zorunda kaldım. Doktor geldiğinde çok az kesik attı. 2 güçlü ıkınmada bebeğim doğdu. Karnım bir anda rahatladı. Bebeğimi doktor karnımın üstüne koydu, ne ağlayabildim, ne gülebildim. boş boş baktım çocuğa. Çok şaşkındım, bu bir mucizeydi. Dikişim atıldıktan sonra eşimde 1 ıkınmayla kolayca çıktı. O da çıkınca tamamen karnım rahatladı. Sanki üzerimden bir ağırlık kalktı. Doğumdan önce ne nişanım ne de suyum gelmedi.
Kızlar gerçekten doğumum çok kolay oldu. Doktor gecikmesi yüzünden biraz çektim ama gerçekten kolaydı.Ebe bile çok kolay bir doğum yaptın dedi. saçlarım fönlü, gayet rahat bir şekilde doğuma gittim. Benden başka herkes telaşlıydı. Doğumhaneden çıkarkende beni lavobaya götürmelerini istedim, güldüler bana. Saçlarımı düzeltip, tacımı takıp sanki hiç doğum yapmamışım gibi ailemin karşısına çıktım. Çünkü hepsinin telaş içinde beklediğini biliyordum ve onları rahatlatmak istedim. odam süslenmiş beni bekliyordu. Kızım yanıma geldi, işte o zaman bebeğim olduğunu farkettim ve ağlamaya başladım. beklediğimizden daha kilolu ve daha uzun bir bebekti. Doktor bile şaşırdı, bu kız kocaman dedi. Emzirmek için göğsümü açtım ve sütüm göğsümün ucuna gelmiş bile, bu da ayrı bir mucize dedim. kızım sanki açlıktan ölmüş gibi saldırdı göğsüme ve hemen emdi. Hiç zorlanmadık. ertesi gün 16:00 civarı taburcu olduk. Sadece dikişten dolayı oturup kalkmakta biraz zorlandım ama, rahat bir şekilde her ihtiyacımı karşıladım ve kızımla ilgilenebildim.
Bütün normal doğum yapacaklara tavsiyem kesinlikle sancılarınız sıklaşınca hastaneye gidin, evde daha rahat oluyor insan. Herkese kuran okuttum, kendim sürekli dua ettim. Dualarla gittim doğuma.
Doğum Tarihi : 29 / 05 / 2013
Doğum Saati : 13 .55
Doğum Şekli : Normal Doğum ( Suni sancı )
Hastane : Nisa Hastanesi / İstanbul - yenibosna
Bebeğin Kilosu : 3500 gr
Bebeğin Boyu : 52 cm
Doğum Haftası : 39 + 4
Tahmini doğum tarihim 01 hazirandı. Ama 3 gün evvelinden doğumum oldu. 28 mayısta Hastaneye kontrole gitmiştik doktor 4 cm açılman var, istersen seni bu akşam doğuma alayım. Suni sancıyla 3 saatte doğurturum seni dedi. Beni bi panik aldı. Ama benim doğumuma daha bikaç gün var ben bugün doğuramam, olmaz. Sancımda yok demeye başladım. Doktorda ama güzelim nst de sancıların görünüyo. Sen farkında değilsin ağrı eşiğin yüksek sanırım daha fazla beklenmesi tehlikelere yol açar ddeyince peki dedim. Ertesi gün sabah saat 09.00 da hastaneye yatışım yapıldı. saat 10.00 sıralarında hemşire geldi ve suni sancı serumunu taktı. Yanımda annem , babam, eşim kardeşim vardı. Ben, az sonra başıma geleceklerden habersiz güle oynaya sohbet ediyorum. İlk doğumum olduğundan cahil cesareti var. Az sonra hafif hafif sancılar girmeye başladı fakat dayanabiliyordum. Yarım saat sonra açılmam 5 cm ye çıkmıştı. Doktorum sancılarımın ve açılmamın artabilmesi için suyumu açtı. Nişanımda suyumda herşeyleriim o zaman gelmeye başladı. Ağrılarım da hissedilir derecede artışlar olunca eşime zaman tutmasını söyledim. Sancı kaç dakka da bi geliyo ne kadar sürüyo kontrol ediyordu. Saat 13 . 00 olduğunda artık sancıdan duramaz olmuştum.Bi yanım da annem bi yanım da da eşim duruyodu. Bana sancı geldikçe acıdan onların ellerini sıkıp çığlık çığlığa bağırıyordum. Acayip ter basmıştı annem boşta kalan eliyle bana yelpaze yaparken eşimde bi yandan kollarımı ovdu bunlar bana çok fayda etti gerçekten. Bi yandan feryat ediyorum ahh annecim dayanamıyorum, ahh annecim ne çok zormuş, Allahım bana yardım et , sabır ver diye.Annem beni böyle görünce çok duygulandı, başladı ağlamaya. O sıralarda tekrar muayeneye aldılar beni açılmam 9 cm ye ulaşmıştı. Hemşire artık ıkınmaya başlayabilirsin doğumuna çok az kalmış, oğulunu görüyorum kara kara saçları var dedi :) Saat 13 . 45 olduğunda doğumhaneye alındım ve doktorum geldi. Artık sona gelmiştik ama benim sancılar korkudan birden bire azaldı. Baktılar olmuyo sancı serumunu açtılar azalan sancılar tekrardan vurmaya başladı. O esnadan yan doğumhanede başka bi doğum gerçekleşiyordu. Biz karşılıklı iki gebe çığlık çığlığa ıkınıyorduk :) Birden yan d.haneden bebek viyaklamalası yükseldi, doktoruma bebekleri doğdu sanırım ne güzel bende doğurabilicekmiyim ki dedim. doktorum da ooo tabiki ne kaldıki dedi.Bi kaç sancı daha çektikten sonra sanki nefesim keslilircesine 2 kere ıkındım. Allahım kurtulmak için ya doğurucam ya da doğurucam başka bi çarrem yok dedim. O anda karnımın içinde hızlı bi akım oluştu.Bebeğim içimden kayıvermişti. Bide baktım doktorun elinde bebeğim. Dünyalar benim olmuştu. Böyle b rahatlama olamazdı. Sonrası zaten mühim ddeğildi dikişim atıldı ve odama çıkarıldım. 1 Saat sonrada oğlum yanı başımdaydıııı. İşte arkadaşlar benim hikayem de böyle.
Ama bi haftadır anneliğe uyum sağlamaya çalışıyorum. Emzirmeye çalışmak hakikaten çok zor.Sütüm çok az bu emme sorunlarını da bi aşşak herşey daha da güzel olacak. Allah hepimizin bebişlerini bağışlasın, uzun ömürler versin. Doğumu olmayan arkadaşlara da Allahtan kolay doğumlar diliyorum. Bi avazda kurtulun inşallah :) Şimdi oğluşum bi bakiyim uyuyordu, uyanmışmı.....
23 mayıs 2013 saat 12,45 genel anestezı ıle kızım dünyaya geldı............................................................................................. canım kızım 3 yıl bekledim senı.hamıle olduğumu ogrendıgım ay kanamam vardı ve ben anlayamamıştım.saglık ocağına gıdıp ne olur ne olmaz dıye test yaptırdım.ogleden sonra sonucum çıkacak ve benım kanamam çoğalıyor sanırım adetım gelmeye başladı dıyorum hatta obur ayda denemk ıcın çörek otu alıyorum marketten ve doktor odası....dıyorum benım test çıktımı evt dıyor doktor bakıyor abla gebelik var ben sok durumdayım dıyorum karışmasın doktor bey bır daha bakın aıle hekımı tanıdık dıyor abla hamılesın.dıyorum kanamam var.hemen bır kadın doktoruna gıt.gıdıyorum kese henuz gorunmuyor rahım kalınlaşmış gebelik var.adetıme 3 gun var dıyorum.progestan yazıyor kanamam kesılıyor.2 günde değerlere bakıyoruz benım degerım dusmus ağlıyorum dur bakalım dıyor doktor ıkı gun sonra bakalım kalp atısınada degerınede.bakıyor kalp atışı yok değerde az yukselmıs.dıyor böyle olursa 3 gun sonra kürtaj.aglıyorum dua edıyorum rabbım bu mutluluğu bana cok görme dıye.3 gun sonra gıdıyorum pıt pıt pıt başlıyorum hıçkıra hıçkıra ağlamaya.doktor dıyor hayırlı olsun ben odadan çıkıyorum ağlıyorum herkes bana bakıyor yollarda yıne ağlıyorum herkes bana bakıyor.eve geliyorum esım evde sarılıyorum bebegım benı bırakmadı dıye.tanısmamız bu oldu kzıımla.kanamalı erken doğum rısklı bır hamılelık gecırdım kızım benı bırakmadı hıc.23 mayıs gunu planlı sezeryanla kızım dünyaya geldı.ayılırken kzıımı sordum hemsıreye cok ıyı dedı.odama çıkardılar sonra oda kalabalık herkesın yuzu guluyor.karsıdan gosterdıler fındığımı o an dünyaya degerdı.sutum yok hastane mama verıyor kzıım sureklı kuzsuyor.gece 10 da annem yıne mama almaya hemsırenın yanına gıttı.ben yattığım erden kızıma bakıyorum bırden kustu ve mosmor oldu nefesı kesıldı boğulma sesı çıkarıyor.o dıkısle nasıl kalktım bılmıyorum kendımı acımı dusunmedım o an hem sırtına vuruyorum hem ağlıyorum hem hemsıre anneee dıye bağırıyorum.apar topr götürdüler kzıımı bekliyoruz ses yok yoğun bakımdan ben artık karnımın acısına ağlayamıyorum kesık yerım acıyor.beklıyoruz bır haber sonra dıyorlar anne karnından çıkarken su yutmuş yanı atıkarın olduğu suyu Allahtan kaka olayı yok.ıyı dıye haber geliyor sabah 10 da görmeye gel.gıttım kucucuk ellerınde serum elı kanamış seruma ıcım cız ettı oyle görünce.her uc saatte bır gıdıyorum hemsıre emzır dıyor yok dıyorum benım sutum olsun emmeyı ogrensın kızım tutuyor memeyı ama ac ağlıyor.o an kızıma yetemedıgım hıcbırsey veremedıgım ıcın uzuluyorum.artık gorus saatlerını ıple cekıyorum.az bıraz sutum geliyor kızım memedeyken bana bakmaya başladı.ıcımden dıyorum ben senın annenım.sen benım mucızem.5 gun sonunda çıktık evımıze.sukur kızım mışıl mışıl uyuyor su an.oncelıkle rabbime sukurler olsun bana bu güzel varlığı nasıp ettıgı ıcın.sonrada esıme canım esıme bu güzel duyguyu tattırdığı ıcın benı anne olmaya layık gordugu ıcın herzaman bana destek olduğu ıcın.rabbım kımsenın kucağını bos bırakmasın ısteyen herkese anne olma duygusunu yasatsın.bızım hıkayemız böyle.....
Doğum günü: 03.06.2013
Doğum saati: 07:51
Doğum şekli:epidural sezeryan
Doğum yeri: İzmir Medical Park
Boy:50cm
Kilo:3,348gr
Doğum haftası:39+0
Geçen temmuzda bir kaybım olmuştu. Bebeğimi kürtajla aldılar. Ne kadar üzüldüğümü anlatamam. İki ay sonra oğluşuma hamile kaldığımı bilmeden doktor doktor gezip kaybımın nedenini öğrenmeye çalışırken doktorun bir tanesi yumurtaların bitmiş artık hamile kalamazsın demişti bana (30 yaşındayım!)..Onun için gece boyunca ağladım. Sonra iş yerindeyken kanamam oldu. "Ben bu kanamayı bir yerlerden biliyorum" dedim ve kşarak hastaneye gidip test yaptırdım. Yine gebeyimAğlaya ağlaya yeni doktor aradım çünkü bu da kayıp gidiyordu. O acıya bir daha dayanamazdım. Eşime "bu da giderse beni vurun artık" dediğimi biliyorum. Sonra ilaçlarla bu bebeğim bana tutundu (çok şükür) maceralı başlangıçtan sonra bitti mi-hayır. Hamileliğimin 10.haftasından itibaren aşırı bulantı kusma başladı. Hyperimesis gravidarum adlı yüz gebeliğin ikisinde görülen bir duruma sahipmişim. 8 kg. verip günlerce hastanede yattım. Bulantılar o kadar kötüydü ki ölüyorum sandım. Derken 5.ayda bulantılarım geçti. Neyse ki bebeğe zarar vermeden atlattım. Bu süreçte kayıp,kürtaj, bulantı derken İzmir'de toplam 12 kadın doğumcu gördüm. Neyse ki sonuncusu çok iyiydi. Ortak kararla epidural sezeryan olmasına karar verdik. Sezeryan öncesi bir hafta boyunca sancı çektim. Bebek ha geldi ha gelecek. Ama oğlum dayandı. Sabah ailem ve eşimle birlikte hastaneye gittik. Herkes çok heyecanlı. Eşim doğuma girerken beni öptü. Epey korkmuş görünüyordu. Ameliyat odasına girdim. Ameliyat saati 7:30, meğer gece nöbetinin son doğumuymuş. Anestezi uzmanı burnundan soluyor. Hemşirelerin suratlarından düşen bin parça. Ben hayatımda ilk defa ameliyata giriyorum ve çok kaygılıyım. Anestezi uzmanından yaptıklarını anlatmasını rica ettim. Beni azarladı. Sonra neyse ki doktorum geldi, sağ olsun o beni rahatlattı. Hemşire mi hasta bakıcı mı bilmiyorum,bütün ameliyat boyunca cep telefonu ile oynayan bir kız vardı, ondan yine neler olduğunu anlatmasını rica ettim, kız beni duymazdan geldi. Sonra doktorum anlattı. Sezeryanda hiç bir şey hissetmedim. "Şimdi bebeğin gelecek" dedi doktorum,karnıma bastırdı. Sonra bir ağlama sesi duydum. O kadar mutlu oldum ki ben de ağlamaya başladım. İlk sorduğum şey "iyi mi, sağlıklı mı" oldu. Hemşire "çok iyi, bu sana hiç benzemiyor babaya benziyor ve çok sağlıklı" dedi.Dokunabilir miyim dedim, yanağıma sürdüler. Sonra oğlumu götürdüler. Ben ameliyatın bitişinde orada kaldım. Hastane politakası olarak ilk yarım saat emzirme ve ten temasına önem verildiği söylenmişti. Ama beni çıkarıp başka bir odaya aldılar ve beni odaya götürmesi gereken hastabakıcı bilgisayar başından bir türlü kalkmadı. Yalvardım, ne olur ilk yarım saati geçirmeyelim diye ama kısmet olmadı. Adamın umurunda bile değildi. Neyse ki eşim kucağına almış, sevmiş okşamış yavrumu yukarıda. Doğum hikayemin sonrası hastane ve k.valideme sinir olarak geçti maalesef. K.validem "bu bize hiç benzemiyor, sizin tarafa benziyor. Olsun belki değişir (! ) dedi misal. Bütün fotoğraflarda suratı beş karış çıkmış, görümce de geldi hastane odası oldu yüz kişi, ben de çıkmalarını rica ettim herkese. Küsüp gittiler (benim olayları bilenler bilir çok sevindim gitmelerine)
Bu arada ben birkaç saat sonra ayağa kalktım. Biraz ağrım vardı ama çok değil. Sonra bir tuvalete çıkma faslı başladı. Uğraş uğraş çıkamadım. Bu arada gece oldu. Benim süt yok tabi. Oğlum aç. Mama verdik ama onu da becerememişiz. Hemişre bir tane, yerinde bulunmuyor. Bir mama bir çiş krizi. İki gün kalayım diyorduk ama hastane personeli o kadar yetersizdi ki ertesi gün çıkmaya karar verdik. Aldık oğlumu da evimize geldik. Oğlum çok aktif bir bebek. Doyurması çok zor. Binbir uğraş ile 3.gün sütüm geldi ama hala mama takviyesi yapıyoruz. Şu an sütüm normal şartlar altında yeterli miktarda (6.gün) ama oğlum üç günde 300gr. kaybettiği için mama takviyesi yapmaya devam ediyoruz. Dikişler biraz acımakta tabi ki ama bugün daha iyi hale geldi. Bu arada bir de çocuk doktoru değiştirdik çünkü hastanenin sadece bir çocuk doktoru varmış ve bize öyle kötü davrandı ve öyle yanlış yönlendirdi ki bu kadar olur. K.doğum doktorumuza çok güveniyoruz, ondan rica edip yeni bir doktor arayışına girdik. Yeni doktorumuza bugün gittik. Neyse ki oğlumuzun sağlıklı ve iyi olduğunu öğrendik. "Adam olur bundan" dedi doktorumuzve bizi bir güzel bilgilendirip yönlendirdi. Şimdi bizi hangi maceralar bekliyor bakalım..
Bebeğimin Adı: Ali Barlas
doğum Haftası: 40+0
doğum Tarihi/Saati: 01 Haziran 2013 - 15:18
doğum Kilosu: 3.440 kg
Boyu: 50 cm
doğum Şekli: Genel Anestezi ile Sezeryan
Öncelikle doğum yapan tüm arkadaşlarımı tebrik ediyorum bekleyenlere de sağlıklı hayırlı doğumlar diliyorumben çok sancılı bir süreç yaşadım doğum yapmayanlar için yazsam mı yazmasam mı bilemiyorum ama inanın şimdiden herşeyi unuttum bebek o kadar güzel bir mucize ki üstünden bir hafta geçmesine rağmen tekrar aynı sancıları çekebilirim doğumu bekleyen arkadaşlar ne kadar zorluk çekerseniz çekin sizi bekleyen çok güzel anların ve duyguların olduğunu unutmayın
31 mayısta doktor kontrolünde dr günümün dolduğunu bebeğin başının çok yukarda olduğunu 3-4 gün daha bekleyip olmazsa sezeryana alacağını söyledi ve benim doğum tarihine 1 gün kalmış olmasına rağmen ne sancım vardı ne kasılmam hamileliğim boyunca kasılma nedir tam çözemedim zaten eve gelip eşimle konuştum ben çok rahatım sancım yok bu bebek gelmeyecek 3-4 gün beklemişken 6 gün bekleyelim de doğum tarihi 6.6. 2013 olsun madem dedimkendimizi o tarihe şartlayıp yattık gece 4 sularında alt tarafımda ağrıyla uyandım sıkıştım sanıp lavaboya gittim ağrı hafifledi yattım saat 6 da daha şiddetli belime yayılmış adet ağrısıyla uyandım yine sıkıştım sandım ama yatağa döndüğümde uyuyamadım ağrı artmıştı hemen duş aldım bi kaç eksiğimi hallettim yaklaşık 20 dakikada bir sancım geliyodu hemen hastaneye gittik 4 cm açılma vardı dr normal doğumu deniycez dedi olmazsa sezeryana alcam dedi suni sancı bağlandı sabah saat 08:00 de 15 dakika sonra dr geldi baktı rahat rahat yatıyorum bu hastamın çığlığını duycam dedi sancıyı artırdılar 2 dakikada bir 130 140 larda sancı yaşamaya başladım ta ki saat 15:00 a kadar 9 saat çok zordu benim için ve sürekli alttan açılmama bakıldı bebek inmiş mi diye bakıldı ama nafile nst odasında benim gibi doğumu bekleyen bayanla arkadaş olmuştuk benim şimdilik normal görünüyo dedi bana da normal doğumu deniycez dedim birbirimize dua ettik burdan bebeklerimizle çıkcaz dedik ayrıldık ben sancı çekerken onu doğuma aldılar bütün bağırtılarını duydum iyice stresim arttı sonra bebek sesi geldi oh kız kurtuldu dedim bana baktılar o arada 8 cm oldu açıklık ama bebek yukarda ve 7-2 yönünde o ne demekse artık doktorum olmayacak bebek gelmiyo hazırlayın sezeryana alcam dedi ben ağlayarak yalvarıyorum tabi nolur alın çok yoruldum diye beni hazırladıktan sonra bekle bekle gelen giden yok sancı serumum çıkarıldı ama aynı şiddetle devam ediyor :18: meğerse benim nst arkadaşım bişeye girmiş tıbbi bi terim anlamadım alt tarafı çok yırtılmış kan kaybıyla şoka girmiş dikiş tutmuyomuş falan ben iyiden iyiye korkmuştum artık bir saat boyunca onun ameliyathaneden çıkmasını bekledim sonra beni aldılar 15 dakkada bebişim doğmuş ben 2 saat sonra çıkmışım ayılmam da bir saati bulunca akşam 6 da gözümü açtım karnım ağrıyo diye ağlamaya başladım annemler bebeğine bak dediler bakmadım çok sinirliydim ve yorgundum ağlamaya başlayınca dönüp bi baktım göremedim bulanık görüyordum göremiyorum dedim arkamı dönüp yattım eşimle annemin konuşmalarını duydum napcaz ki 2 saattir çocuk ağlıyo aç zavallı mama alıp gelsek falan diye içim sızladı kendime geldim getirin onu dedim annem bebeği tuttu eşim mememi cop cop emdi yavrum dr geldi nasılsın dedi göremiyorum dedim nasıl olur anestezinin böyle yan etkisi yok dedi hemşire ise gözünde pomad var dr bey diyince olay çözüldü gözümün içine krem sıkmışlar annem peçeteyle sildi ben de bebeğime baktım 2 gün hastanede yatıp çıktık dünyalar tatlısı bi oğlum var Allah herkese nasip etsin bu arada benim nst arkadaşı kurtuldu sağ salim sürekli kan verdiler ona bebeği de iyi dediğim gibi biraz zor bir süreç yaşadım hem normal doğumun hem sezeryanın sıkıntılarını çektim ama kucağımdaki herşeye değer stres yapmayın ve anı yaşayın sonu güzel olsun yeter ki
dogum günü:07/06/2013
dogum saati: 11:00
doğum şekli:epidural sezaryan
dogum yeri:izmir hayat hastanesi
boy:51cm
kilo:4000
haftası:38
merhaba arkadaslar benım dogum tarıhım 18hazırandı fakat bebegım ırı ve catım dar oldugu ıcın doktorum 7 hazıranda epidural sezaryanla dunyaya getırtmeyı teklıf ettı bende kabul ettım.7 hazıranda kızım dunyaya geldı o anlar aklıma geldıkce hala gözlerim doluyor, rüya gibiydi bebegım dogdu ortalığı ayağa kaldırdı, o nasıl bir aglama benım yanıma getirdıler optum hoşgeldin aşkım hoş geldin mervem dedım yanagımı yanagına yapıştırdım sustu meleğimbeni tanıdı o anı hayatım boyunca unutamam.Maaşallah teyzeleri kızım çok tatlı bakıp bakıp onun benım kızım olduguna inanamıyorum. RABBIM İsteyen herkeze tatdırsın bu mükemmmel duyguyu 3gun olmasına ragmen hala mutluluk sarhoşuyum.yanlız sütüm gelmedi hala bu konuda sıkıntılıyım biraz
merhaba güzel anneler ve anne adayları..
bende kaç gündür yazıcam az okuyup yazayım diyorum ben okuyasıya kızım uyanıyo.. ama azmettim bugün yazıcam..
benim kızda aceleci olanlardan ki daha 36+4 deydik ve ben daha izne ayrılmamıştım hatta abartıp pazar günü sınav görevine gitmiştim açıköğretim vardı..
Bir hafta öncede sancılarım çıkmıştı nst de nidilat, ciğer geliştirici felan yapmıştı doktorum ama bi daha sancın olursa alırım demişti ki kızım zaten 2 hafta önden gidiyodu gelişim olarak çatı muayanesi yapmıştı hem çatın çok dar bebekde iri hemd ters duruyodu büyük ihtimal normal olmaz demişti.
3 haziranda rutin kontrolüm vardı ama doktorum ara sıra gel nst de sancılarına baktır demişti benimde iki gündür sancımı hissetmiyodum ama kasılmam çoktu sınavdan çıkınca eşime dedimki bi sancılarıma baktıralım çok kasılıyor gibi yarın sorar şimdi dedim. eve bile gitmeden hastaneye geçtik nst çektirdik ki ebe bi naz bi baz çekti yani baktı sancılarım var doktoru aradı doktor açıklığa bak dedi baktı 1 cm ve bebek hala ters doktorda bide ultrasonda bakalım alalım dedi ben tabi şok.. Ya bari yaın olsun dedim yok olmaz dedi doktorum bugün almasam bile gönderemem seni eve dedi.
akşamüzeri 5 felandı bunlar olduğunda sezeryan olucam için 6,6,5 gibi alıcam dedi beni hazırladılar o ara. Kimse yok arkadaşımızı aradık ailem 18 saatlik yolda anca iki güne gelirler yani artık arkadaşlar sağolsun.. beni 18:30 da sezeryana aldılar sadece belden uyuşturarak olacaktım ben yaygarayı koparmışım ameliyathanede yok ben hissediyorum yok acıyo tabi beni hemen bayıltmışlar ben uyandığımda saat 8 felandı. bütün arkadaşlarım toplanmış bebeğim gelmiş ben çok sevdiğim erkek bir arkadaşıma küfretmişim o arada. maskaralık diz boyu yani.. ama bebeğim öle güzeldi ki erken olmasına rağmen 3670 gram doğdu bebeğim ama mamayı almadı sütte yok kan şekeri düştü o gece ve ertesi gün serum verdiler yoğun bakımda ben ara sıra gidip emzirmeyi denedim ama süt yok boş boş emdi kuzum.. çok şükür şimdi emiyo sütümde var evdeyiz herkeste gitti yalnız kaldık kızımla ama böle daha iyi.. allahım olmayan herkese nasip etsin doğum yapmayanlara da allah yardım etsin..
Bebeğimin Adı: Egemen
doğum Haftası: 34+2
doğum Tarihi/Saati: 13 Mayıs 2013 - 11:55
doğum Kilosu: 2.450 kg
Boyu: 48 cm
doğum Şekli: Normal doğum
Öncelikle doğum yapan arkadaşları kutluyorum... Allah analı babalı büyütsün bebişlerimizi... doğumu bekleyen arkadaşlara ise kolay doğum diliyorum... ve doğum hikayemi sizlerle paylaşmak istiyorum...
11 Mayıs cumartesi günü sabah anneler günü dolayısıyla kayınvalideme gidecektik... hazırlıklarımızı yaptık... ben evden çıkmadan lavaboya gittim... Hafif bir kanama olmuştu... ancak benim her zaman olduğu için ve çok az olduğu için önemsemedim... ancak gece boyu yine her zamanki gibi ağrılarım vardı... ben yine önemsemedim.. evden çıkmıştık... eşime durumu söyledim. istersen hastaneye gidelim dedi. bende gerek yok gidelim dedim bir saatlik yol nasılsa, birşey olursa orada gideriz hastaneye dedim.. sonra da eşime keşke hastane çantamızı alsaydık dedim ya orada doğurursam dedim... eşim döneyim istersen dedi yok dedim gidelim boşver... doğurursam oradan alırsınız artık dedim gülerek... neyse kayınvalidemlere gittik.. orada ağrılarım devam ediyor, lavaboya gidip kontrol ettim devamı gelmemişti...kayınvalidem hastaneye gidin bakalım dedi.. benim hep erken doğum riskim olduğu için ilaçlarımı içerim şimdi geçer dedim.. ilaçlarımı içtim ve ağrılarım hafifledi.. akşama eşimin teyzesi bizi davet etmişti.. onlara gittik... gayet güzel bir akşam geçirdik... sonra eve geldik.. saat gece yarısı olmuştu... gece yeniden ilaçlarımı içtim ve yattım... sonra eşim öksürmeye başladı eşime neyin var iyimisin dedim... hastamı oldun yoksa dedim.. o yok iyiyim dediği anda benden bir şeyler akmaya başladı... önce kanama geliyor sandım... eşime kalk birşeyler oluyor dedim... ayağa kalkmamla suyumun boşalması arttı... suyumun geldiğini anladım eşime suyum geliyor anneni kaldır dedim eşim telaşla hemen annesini çağırdı... hemen beni özel bir hastaneye götürdüler... özel hastane haftan küçük burada bebek yoğun bakımı yok dedi ve bizi tek bebek yoğun bakım ünitesi olan devlete bağlı kadın doğum hastanesine yönlendirdiler... ben bu arada kendi gittiğim özel hastaneyi aradım... durumu söyledim... oraya gitmek istediğimi söyledim ancak bizim özel hastaneyi dahi bırakın yaşadığımız şehirde bebek yoğun bakım yokmuş... böyle durumlarda ya konyaya yada kayseriye sevk ediyorlarmış... ben tabiki şoklarda... hiç böyle söylenmemişti bana daha önce... oysaki erken doğum riskim vardı hep...bebeğin eşi öndeydi çünkü... neyse mecburen kadın doğum hastanesine gittik... hemen ultrasonla baktı doktor... ben bebeğin eşinin önde olduğunu durumumu anlattım ama doktor hayır dedi eşi yukarda dedi normal doğum dedi.. ben yine şoklarda... ama kendimi normal doğuma hiç hazırlamamıştım ben... nasıl olacaktı... sonra çatı muayenesi yaptı doktor beni sonra doğumhaneye aldılar... bu arada eşim arkadaşını aramış... bizim eve gitmiş... gecenin bir vakti görevliyi uyandırmış ve bizim eve girip hazır olan hastane çantamızı alıp hastaneye getirmiş... doğum hanede benden başka kimse yoktu... önce normal serum takıldı, kan alındı nst bağlandı vs.. sonra ben beklemeye başladım... çok heyecanlıydım... normal doğum nasıl olacaktı.. ben sürekli dualar ediyordum... bu arada bizimkilerden hiç haber alamıyordum... dışarıda bekliyorlardı ama ben onları göremiyordum... onlarda beni tabiki... ben öyle beklerken başka doğum yapacak kadınlar sırasıyla gelmeye başladılar... 8-10 civarı yatak vardı... hepsi doldu... sonra sancı çekenleri gördüm... çok zorlandıkları belliydi... sürekli ebeler belli aralıklarla gelip çatı muayenesi yapıyorlardı... en çok ondan nefret ettim... odadaki kadınlar sırasıyla sancı çekip doğurup gidiyorlardı...yerine ise başka doğum zamanı gelmiş kadınlar geliyorlardı...doktor geldiğinde sürekli ilaç kullandığımı, iğne vurulduğumu söyledim beni sezeryana alın dedim normal doğum yapamam dedim ama yasak olduğunu normal doğum yapabileceğimi söyledi kabul etmedi... sabah oldu doktor değişti... bu sefer o doktora söyledim sezeryan yapın dedim hayır olmaz dedi o doktorda... sana suni sancı vereceğiz dedi ondan sonra doğum olacak dedi... sabah bana suni sancı takıldı... yavaş yavaş sancılar başladı sonra arttı... allahım ne berbat birşeymiş bu sancı... dayanamıyorum ama bir an önce olsun bitsin istiyorum doğumun ama olmuyor gece 2.30'a kadar sancı çektim, gelip gidiyorlar 4 cm açılma var diyorlar... 4 cm'i bir türlü geçmiyor.. doktora sürekli söylüyorum açılma olmaz diyorum acı çektirmeyin bana diyorum nolur diye yalvarıyorum ama nafile kadın inat normal olacak diye tutturmuş gidiyor... ailemle hiç görüşemiyorum... en sonunda canımdan bezdim çıkarın bu suni sancıyı istemiyorum dedi... doktoru çağırdılar... doktor biz sezeryan yapamayız diyor... biraz dişini sık diyor sabaha kadar doğurursun diyor... ben hayır dedim... doktorla tartıştık... ailemle görüşmek istediğimi söylüyorum yasak diyorlar... ne bu yaa dedim.. hapishanedemiyim ben dedim... ailemle görüşüp buradan çıkacağım dedim... istemiyorum dedim... sonra ailemle görüştürdüler... onlara yalvarıyorum ne olur beni buradan çıkarın başka hastaneye gidelim dedim... onlarda kayseri ile falan görüştüler oranında bebek yoğun bakımı doluymuş alamayız dediler... beni ikna etmeye çalıştılar... biraz dayan doğum olsun bebeğimizi alıp gidelim buradan diyorlar... ben ikna olmadım... sabaha kadar taktırmadım suni sancıyı... bu arada bebeğin 48 saat içinde doğması gerekiyormuş.. yoksa bebeğin hayatı riske giriyormuş... sabah başka bir doktor geldi... bu doktor çatı muayenesi yaptı... bak dedi 6 cm açılma var suni sancıyı takalım hemen doğurursun dedi... bebek küçük kolay doğum olur dedi korkma dedi... eşimde bana yalvarıyor... nolur diyor bebeğimizi kucağımıza alalım gidelim diyor... bir kez daha dene bak bu sefer olacak doğum diyor... ben çaresiz kabul ediyorum... ama diyorum doktora açılma olmazsa sezeryana alacaksınız beni... akşama kadar sancı çekemem ben diyorum... yeterince sancı çektim diyorum... doktor zaten açılma olmazsa vakit daralıyor seni ve bebeği riske atamayız o zaman sen istemesende alırız sezeryana diyor... sonra sabah saat 09:10 'da suni sancı tekrar takıldı... yavaş yavaş sancılar başladı yine... saat 10 civarı sancılar arttı... ben kıvranıyorum... diğer doğum yapan kadınlardan kendime tecrübe edindim... bağırmak yerine ıkınmak doğumu kolaylaştırıyor... bende bağırmaktan çok ıkınmaya çalıştım... sürekli ıkınıyorum... sonra bebeğin kafasını hissettim... ebe geldi tekrar çatı muayenesi yaptı tamam dedi doğuma alıyoruz seni... hemen yan odadaki çatala çıktım... ebe sancı geldiğinde bütün gücünle ıkın dedi... sancı sürekli var ama aşırı arttığında ıkındım... ebe bebek çok küçük kendini ittiremiyor dedi ve yardım istedi görevli başka bir bayan geldi ben ıkınırken karnıma dirsekleriyle bastırdı... bir iki daha ıkınmayla bebeğin kafasının çıktığını hissettim... kafası çıktıktan sonra vücudu kayıp geliyor zaten... bir baktım bebeğimin popo tarafını gördüm... bebeğimin sesini duydum... göbek bağı kesilirken gözümü kapattım... sonra bebeği giydirmeye yan tarafa götürdüler... dikişlerim atılırken bebeğimi getirip şöyle bir gösterdiler işte bebeğin dediler... giydirilmişti bebeğim yüzünü gördüm... sonra götürdüler bebeğimi beni de normal odaya çıkardılar... doğum haneden çıkarken herkes oradaydı ve herkes benimle beraber iki gün boyunca perişan olmuşlar... çok korkmuşlar... o gece hastanede tek başıma kaldım... refakatçi yasakmış... bebeğimde yanımda değildi küvöze almışlardı... ertesi gün hastaneden taburcu oldum... öğlen gidip bebeğimi kamera ile ekrandan gösterdiler bize... yüzüstü yatıyordu.. yüzünü göremedim...sonra hazırlığını yap burada kalacaksın bebeğine bakacaksın dediler çok sevindim... eve gittim duş aldım... hazırlığımı yaptım bebeğimin yanına geldim... bebeğim 8 gün küvözde kaldı.. bende onun yanındaydım... üç saatte bir yanına gidip altını temizleyip onu besleyebiliyordum... sütüm üç gün gelmedi biberonla mama verdik... sonra sütüm iyi kötü geldi ancak bu kezde anne sütüne protein katıp verdiğimiz için yine biberona devam ettik... eve çıktıktan sonra bebeğim daha kısa sürede toparlandı... kilo aldı.. ev ortamı daha iyi geldi bebişime... şimdi ise sütüm az... mama takviyesi ile devam ediyorum... biberona alıştığı için emmekte zorlanıyor... çok uğraşıyorum ama bakalım inş. emer... bebeğime kucağıma alınca bütün çektiğim sancıları unuttum arkadaşlar... hepsi geçti... normal doğumun sonrası çok iyi arkadaşlar.. hemen ayağa kalkabildim... 8 gün hastanede bebeğime kendim rahatça baktım... sezeryan olanları gördüm.. çok zorlandılar... Allah bebişlerimize sağlıklı uzun ömürler versin inş... bu arada bebeğimin resminide ekliyorum... maşallah demeyi unutmayın... sevgiler...Eki Görüntüle 731898
.bizim dogum hikayemiz bayagı bi komik.ama şunu söyleyebilirimki normal dogum yani kendi sancınla gelen dogum okadar kolaymış o kadar rahatmışki
benim büyük oglumda çok cahildim 37 haftalıkken yapılan çatı kontrolünde 4 cm acılma oldugunu söyleyip doktorum suni sancı ile serum baglayıp dogum yaptırtmıştı.ve altta 15 dikişim vardı yırtıgım vardı kanamam çok olmuştu.20 gün ben yürüyememiştim sünnet olmuş gibi.
cok salakmışım ozaman.ama bide doktordanda kaynaklanıyor biraz.
neyse gel gelelim 3 sene sonra ddogan bu ogluma.29 haftalıkken su sızıntı kanama flan derken hep yattım ilaçlar antibiyotikler ignlere derken 40 haftaya geldik şükür.ben her agrıda panikleşiyordum acaba dogummu diye hemen arabaya atlayıp gidiorduk hastaneye ama geri geliyorduk
neyse ben 4 haziran da gece 4 gibi ishal olmuşum gibi karın agrısı ile uyandım afedersiniz altıma yapcam diye bende wc ye bi koşuşu var gittim wc ye bişey yok.kalktım yataga geri giderken yine kakam geliyor gibi oldu gittim yine yok..kalktım yine gelio gibi oldu ayyy dedim çamaşırım hep kaka olcak diye koşarak yine gittim gelmedi bende wc ye oturdum ha bire ıkınıyorum kakam gelsin diye .sabah 7 ye kadar ugraştım kakam gelmedi neyse eşim uyandı sabah işe gitcek dedimki ya ben ishal olmuşum yapamıorum dedim.oda napsın elinden gelen bişey yok.sonra kayınvalidem uyandı ne oluyo dedi dedimki ya ishal olmuşum ama yapamıorum gece 4 ten beri ugraşıorum dedim güldü güldü dediki sen doguruyorsun dedi.bende olurmu agrım yok sancım yok sadece kakam düşmüo dedim.yine güldü eşime hadi dogum cantanızıda alın hastaneye gidin dedi.ben diyorum ya dogurmuyorum diyorum.neyse ebeyi aradım doktoru aradım doktor dediki çabuk gel o kaka sandıgın bebek dedi.heycandan elim ayagım titredi birazda mutluydum.ben farklı bi şekilde gitmeyi hayal ediyordum korkarak yada bagırarak acı ve sancı içinde eşim kucagına almış flan hayal ediyordum ama güle oynaya kendim yürüyerek agrısız sancısız hastanenin yolunu tuttuk bende sadece kaka yapma istegi vardı onun dışında bi şeyim yoktu neyse hastaneye girdik ebe hanım çatala aldı evet sibel dedi beklenen an gelmiş 9 cm acılman var ve bebegin sacları gözüküyor dedi.nasıl olur agrım yok dedim daha suyumda gelmedi dedim suyu herkesin gelmeyebilir dedi.neyse dogum kayıtları için beni nts ye baglamak zorunda kaldı nts de sancılarım 125 lerde cıktı fazla degildi.doktor geldi 7.30 da baktı dediki doguruyor ya bu hemen dogum haneye alın dedi.dogum haneye gecip ebe hanım parmaklayarak suyumu patlattı.saat 8 e geliyordu hadi sibel 8 ekadar dogur 15 dakikada dogurursun bebek gelmiş ıkın dedi.3 fefa ıkındım 3.ıkınmada geldi bebegim.yani okdar güzel bi dogumum olmuştuki dogumun böyle oldugunu bilmiordum.rabbim bütün hamilelere benim gibi agrısız sancısız dogum nasip etsin.bebegim dogduktan sonra doktorumun dedigi şu sen hastaneyde gelmenede gerek yokmuş kakanı yapcam diye sen wc ded doguruyormuşun dedi gercektenmi dedim evet dedi.odaya cıktıktan sonra ise 4 saat sonra doktor odaya gelmişti kanama bakmak için karnıma bastırarak içimdeki pisligi cıkartcaktı ama ben işi dogumdan sonra wc ye girdikten sonra oturup karıma karnıma bastırdım karnıma çöktüm ve bütün kanama ve pislik aktı gitti.hocam dedim ben o işi wc de yaptım oturdum karnıma bastırdım aktı dedim .yüzümü okşayıp bilinçli hastaları çok seviorum ded.içok iyi gözüküyorsun evinize çıkın bebekte hastane ortamında kalmasın dedi.sabah 8 de dogum yapmıştım ikindiye dogru çıkmıştık.
bu arada ne yırtıgım vardı ne dikişim.bebegin göbegini keserlerken ebe hanıma dedimki eee dikmiycekmisiniz dedim ne dikişi yırtıgın bile yok rahmin çok güzel açılmış dedi.doktorumda kendin bile kalkabilirsin dedi neyse kalktım ve odama kendim yürrdüm dsanki hiç dogurmamaışım gibi.
ama tek sorunumuz sütüm hemen inmemişti.3.günün sonunda sütüm anca inmişti.o zamana kadar mama verdik.
bebegimin göbegide 3. gün düşmüştü.şuan 9 günlügüz ve her gün yıkıoruz
MUHAMMED EREN İM DOGDU HAYATIMIZA HOŞGELDİ
İŞTE BENİM PRENSİM
Malum doktorum tatilde diye o gelmeden doğurmak istemedim. Gerçi bu hafta sonu doğurabilirsin çok yaklaştın demişti ama ben kendimi 12 haziran çarşamba gününe odaklamıştım. O zamanakadar doğum olmazsa suni sancı verecekti. Ben kendimi tamamen bu fikre kitleyip doğumu hiç aklıma getirmiyordum. Cumartesi günü hava çok güzeldi plaja gittik. Güneşlendim hatta denize bile girdim. Pazar Günü'de su Parkı'na gittik bol bol eğlendik. Herkes koca karnımla orda ne aradığımı düşünedursun ben bol bol eğlendim. Bazı insanlar ikizmi diye sordular bazılarıda bebek çıkmak üzere sakın burda doğurma falan dediler ben güldüm geçtim. Pazartesi sabahı işe gitmek için yola çıkmıştım eşim aradı sakın gelme asistanlar hasta sana bulaşmasın bugün evde kal dedi. Benim canıma minnet eve geldim biraz temizlik yaptım duvarlara asılacak resimler vardı onları astım ve Karadayı dizisini izledim. Ara ara belimden giren sancılar vardı ama ben ciddiye almadım. Yalancı sancılar dedim geçtim. Dizi bitince tuvalete gittim pembe bir lekelenmem olduğunu farkettim ama yine ciddiye almadım. Çünkü nişanı gelenler baya bir beklediler o yüzden önemsemedim. Hatta egzersiz topuna oturup egzersiz yaptım çarşambaya hazırlık için. Bu arada sancılarım dahada artmış ve güçlenmişti. Yine yalancı sancılar deyip ciddiye almadım ve banyoya girdim. Uzun uzun kaldım duşun altında. Bu arada karnımın iyice aşağıya düştüğünü farkettim. Çok garip görünüyordu. O sırada eşim işten geldi ve yüzüme baktığı ilk anda bir problem var dedi. Ben yok dedim hergünkü gibi sancılarım var ama biraz daha can acıtıyor. Kaç dk da bir dedi. Bilmem dedim bakmadım. Saçlarımı kuruttum yemek yedim sancılarımız şiddeti artmaya başladı. Hatta bir ara sancı gelince yürüyemedim yığıldım kaldım.eşim görünce hadi hastaneye bu normal değil dedi. Dakika tutmaya başladık her 6 dk da bir. Çantam arabadaydı zaten. Okunmuş hurmalarımı, cevşenimi ve Yasin kitapçığımı çantama koydum. Telefon ve iPad charger koydum. Sancılarım 5 dk da bire düştü. Bende hiç telaş yok. Gayet rahat ve sakinim ve bu sancıların en az 5-6 saat süreceğini düşünüp ağırdan alıyorum. Sonunda yola çıktık ilk gerçek sancım yolda geldi. Oha dedim doğum sancısı bumuymuş nefesim kesildi parmaklarım uyuştu canımın acısından nereye tutunacağımı bilemedim. Çığlık atmak istedim ama birden nefes egzersizi eğitmeninin söylediği aklıma geldi. Çığlık atmak bebeği strese sokar kakasını yapabilir demişti. Çok korktum kendimi tutup nefes alıp vermeye başladım. Sancı geçince hemen okunmuş hurmalarımdan 3 tanesini yedim ve bol bol su içtim. Hastanenin kapısında bir sancı daha geldi dizlerim çözüldü arabadan inemedim. Eşim hemen koşup tekerlekli sandalye getirdi içeri girdik. Sancı geçince kaydımı yaptırdım beni gelip almalarını beklemeye başladık. Bu arada sancılar her 3 dk da bir geliyordu. Orda bizi 10 dk kadar beklettiler eşim sinirlenmeye başlamıştı ki hemşire geldi bizi içeri aldı bir odaya götürüp üzerime giymem için bişey verdi. Ben giyinmek için ayağa kalktım foşşş diye suyum boşaldı. Hemşire beni öyle görünce çabuk çabuk doğum odasına gidiyoruz dedi hemen hızla odaya götürüp yatağa yatırmak istediler ama ben oturamadım bebeğin kafasına oturuyorum sanki olmuyor deyince kadın muayene etmek istedi.yan olarak yatırdılar ve muayene etti 4 cm açılma var dedi. Ben Epidural istedim hemen aradılar 10 dk içinde Epidural geldi ama vermeden önce tekrar muayene etmeleri gerekiyormuş ettiler 7 cm!!! Epidural için çok geç dediler. Tabi ben acıdan kıvranıyorum yalvarıyorum nolur Epidural verin dayanamıyorum yalvarırım diye ağlıyorum. Çok üzgünüz ama mümkün değil dediler. Ben yıkıldım tabii. Sancı gelince yatağın kenarlarını nasıl sallıyorum ortalık yıkılıyor sanki. Epiduralden umudu kesince hemşire ne dediyse can havliyle Yapmaya başladım. Doktor hala gelmemişti. Aradan bir 10 dk geçmiş geçmemişti Birden bir telaş sardı ortalığı. Bacağını tutun aşağıya çekin dizlerini itin falan diye bağıran bağırana. Ben ne olduğunun farkında değilim acı içinde kıvranıyorum. Nefes alıyorum veriyorum. Birden ıkınma ihtiyacı hissettim. Can havliyle bütün gücümle ıkındım. Korkunç bir yanma ve acı hissettim önce sonra bütün acım biranda geçti. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken karnımın üstünde bebeğimi gördüm. Şaka gibiydi resmen. Şoktayım dilim tutuldu. Minnacıktı ağlıyordu. Sonra beni gördü o bana bakıyor ben ona bakıyorum o kadar güzeldiki. 3 dk bekleyip eşime göbeğini kestirdiler ve bana verip emzirmemi istediler. Ben emzirirken doktor geldi. Tüh dedi partiyi kaçırdım. Beni muayene etti hiç yırtılma yok herşey çok güzel dedi bebeği kontrol etti. Çok sağlıklı yarın gelip sünnet ederim dedi gitti. Sora oğlumu temizlemeden sarıp sarmaladılar odamıza götürdüler. Ertesi güne kadarda temizlemediler. Sıkı sıkı kundaklayıp kucağıma verdiler göğsümde uyutmamı söylediler. Hastanede 2 gün kaldık bir sürü testler yaptılar sonra sünnetimizde olduk ve evimize geldik. Biraz ayrıntılı oldu ama zaten kısa bir doğum olduğu için hikayesi biraz uzun olsun bari dedim kusura bakmayın.
BDT: 30.06.2013
DT:07.06.2013
Doğum Şekli: Genel Anestezi ile Sezeryan (Plesanta Previa)
Doğum Kilosu: 3.260 gr
Boyu: 50 cm
Hastane : Hisar İntercontinantal Hospital
Doktorum: Prof. Dr. Kılıç Aydınlı ve İrem Cansever
Ben evlenmeden 2 yıl önce çikolata kistim olduğunu öğrendim bir çok dr ameliyat olmadan hamile kalamayacağımı söyledi ama doktor arkadaşlarım aracılığı ile tanıştığım Kılıç bey ilaç tedavisi ile kistimi çok küçültebileceğimizi ve bu kistin çok bilinmeyeni olduğunu bir çok çikolata kistli kadının hiç sorunsuz hamile kaldığını söyledi ve 1 yıllık tedavinin ardından 5cm kistim 1,5 cm kadar küçüldü bu arada bende evlendim,bizim oğlumla hikayemiz hiç beklemediğimiz bir süpriz ile geldi, hamile kalmak için çalışmalara başladığımız ay ufak bir tatil için eşimle Paris'e gitmiştik, hamile kalmadan önce roller coster'a binmek istemiştim :)) sanırım oğluma bu tatilde yada hemen dönüşünde hamile kaldım. Tatil dönüşü evime yakın bir özel üniversite hastanesinde yeni bir Dr.'a gittim, doktor bu ay yumurtlamadığımı bir daha ki ay regli olduğum günden başlayarak 12 gün sonra tekrar kontrole gelmemi söyledi, çok moralim bozuldu ilk aydan hamile kalmayı beklemiyordum ama yumurtlamamak ne demek di, çikolata kistim mi bunlara sebep oluyordu kabus gibi bir ay başlamıştı ??? inanılmaz bir korku ve sinir bozukluğu yaşadım Ekim ayının 18-19 gibi regli olmam gerekiyordu tüm regli belirtileri vardı hatta eşim sanırım üşüttün dedi hiç bu kadar ağrı çekmezdin sen tekrar doktora görün regli olmayı bekleme dedi ... 19 Ekimde ofiste burada ki arkadaşlardan biri ile sohbet ederken, belki bunlar hamilelik belirtisidir bir test yap diye ısrar edince, işi gücü bırakıp ofise en yakın eczaneye test almaya gittim( bu arada iş yerim fabrikalar bölgesi en yakın eczane araba ile 20-25 dakikalık mesafede) ama hiç beklentim yoktu testi aldım ofise döndüm ve yaptım ve 5 dakika sonra baktığımda, 2 çizgiyi görünce gözlerime inanamadım, asistanımı çağırıp aynı şeyi görüyor mu diye ona da teyit ettirdim, yine bu sitedeki arkadaşlar hemen kan testine gitmemi söyleyince o gün iş yerinden izin alıp hastaneye koştum ve kan testi sonuçlarım da olumluydu hamileydim ve güzel haberi güzel bir süpriz ile babamıza söylemek için akşamı zor ettik ... Bizim 9 aylık serüvenimiz böyle başladı.... Hamileliğim süresince eve yakın bir doktor olmasını tercih etmiştim, 15. haftaya kadar her şey yolunda geçti 15. haftada doktorumun, plesanta previa şüphesi içimize oturdu, gittiğim dr. normal doğum yapamayacağımı 20-28 hafta arası aşırı kanamalarım olabileceğini riskli bir gebelik olduğunu, hem benim hemde bebeğim için büyük riskler olduğunu söyleyince daha ciddi ve güvenilir eller için eski Dr.'um Kılıç Aydınlı'dan randevu aldım. Uzun bir süre geçmişti aradan ama benimle ilgili tüm bilgilere hızla ulaştı 15. haftaya kadar ki tüm tetkikleri inceledi, sonra da bizi ulturasona aldı herşeyi uzun uzun inceledi, açıkladı. Bir oğlumuz olacağını teyid etti :)) bizi tekrar odaya aldığında plesanta'mın aşağıda yerleştiğini ama ilk hamileliğin olduğu için ve bugüne kadar kanama yaşamadığım için şimdilik korkulacak bir şey olmadığı konusunda bizi rahatlattı ama tedbiri elden bırakmamamızı ve yapmamız gerekenleri bir bir anlattı ... Plesantam rahmim büyüdükçe hafif sağ tarafa kaysada ucu rahim çıkışını açmadı ve normal doğum hayallerim 30. haftada bitti, o günden sonra çok sık kontrol edilerek, çok şükür ki tüm kontrollerimizi iyi geçirdik.
Bebeğimde, bende iyi bir ekip olmuştuk, babamızda destek birlik olarak genel huzur, mutluluk, doğru beslenme ve diğer tüm faaliyetlerde denetçi ve destekleyici olarak hep yanı başımızdaydı. Doğum için yapılan son kontrollerde kansızlığımız biraz fazla çıkında haftada 4 porsiyon %100 kırmızı et ve keçiboznuzu pekmezi ile( demir ilacını hiç aksatmadık) 2 haftada değerlerimiz normala döndü. 36. hafta kontrolümüzde oğlum 3.100 gr ve 49 cm di ve Dr.'umuz bebeğin kilosu ve bedeni doğuma hazır beklersek normal doğum başlama riski var eğer normal doğum başlarsa kanama riskide olur yıpranırsın bence artık tarihi netleştirelim dedi ve 7 Haziran tarihine karar verdik 6 gün sonra oğlumla tanışacaktım... doğum yapacağım hastanede Kılıç bey ile ameliyata girecek olan İrem hanım ve anestezi uzmanımızla tanışmak üzere Kılıç bey tüm ayarlamaları yaptı, hastaneye gittiğimizde bizi bekliyorlardı bir çok test için kan verdik ve bilgi aldık ve Cuma sabah 8 de bir araya gelmek üzere hastaneden ayrıldık , 2 gün sonra hastaneden tüm test sonuçlarının iyi olduğuna dair bir telefon aldık odamız rezerve edilmiş ve çocuk dr. için karar verilmemiz için tüm dr. bilgileri verilmişti biraz araştırmadan sonra Dr Birol bey'de karar kıldık ameliyatta oğlumun ilk kontrollerini yapacaktı kendisine doğum sonrası sünnet istediğimizi de ilettik, bebek doğduktan 24 saat sonra tüm kontrollerinin tekrar yapılacağını ve hiç bir sağlık problemi yoksa bilirubin (sarılık) seviyesi de düşük çıkarsa neden olmasın dedi...
Perşembe akşamı tüm çekirdek aile fertleri benim ve eşimin ailesi bize süpriz yapıp moral için geldiler, Cuma günü sabah erkenden kız kardeşim, eşim ve ben oğluma kavuşmak için evden yola çıktık ben Avrupa yakasında oturuyorum hastane Anadolu yakasında yaklaşık 1 saatlik yolculuğun ardından saat 8:00 da hastaneye vardık. Giriş işlemlerimiz yapıldı ve odamıza çıktık hemşireler karşıladı bizi biri anne biri bebek için iki hemşire bize gün boyu refakat edeceklermiş çok güler yüzlü ve tatlıydılar damar yolum açıldı ve serumlar başladı ...
Biz beklerken ilk gelen kordon kanı bankasının ekibi oldu ameliyatta onlarda olacaklar ve oğlumun kordon kanını alıp saklamak gerekli işlemleri yapacaklardı bir çok bilgide verdiler 18 yaşına kadar anne baba ve bir vasi belirlendi bize bir şey olursa oğlumun teyzesi vasisi olarak tayin edildi ... saat 10 olduğunda tüm aile hastanedeydi tabi doktorum da bebeğe anestezinin minumum geçmesi için bir çok işlemin ameliyathaneye girmeden yapılması taraftarı olduğunu daha önce konuşmuştuk tekrar teyit ettik, lağman, sonda işlemleri odamda hemşireler tarafından yapıldı tuaf hissettirse de hiç bir acı hissetmediğimi söyleye bilirim.. 11:05 de beni ameliyathaneye almaya geldiler tüm çalışanlar güler yüzlü ve moral verici sedye mi taşıyan erkek hasta bakıcı bile :)) herkes ameliyathane kapısına kadar geldi ve eşimle vedalaştık o an anlatılmaz ancak yaşanır sadece aklıma bana bir şey olursa oğlum sana emanet demek geldi ve beni içeriye aldılar içeri girdiğimde gördüğüm kalabalığa inanamadım ilk bakışta 10-12 kişi saydım sanırım sedyeden ameliyat masasına alındım ve herkes göbek adını sormaya başladı Diren koyduk göbek adını ( gezi parkında ki gençlere destek olamamıştık en azından bu şekilde yanlarında olduğumuzu hatırlattık) doktorum neler yapılacağını söyledi buz gibi bir şeyler sürdüler göbeğime ben böyle soğuk bir şey bilmiyorum anestezi doktorum bana son anda anestezi vereceklerini böylece bebeğin hiç anesteziye maruz kalmayacağını söyledi Kılıç Bey ve İrem Hanımın biz hazırız dediğini duydum ekip bir ağızdan bizde hazırız dedi anestezi doktoru az sonra görüşürüz dedi ve gözlerimi tekrar açtığımda doktorum çok sağlıklı bir oğlun oldu maaşallah dedi o sırada kapıda bekleyenleri gördüm herkez babasının ikizi bir oğlan çok sağlıklı dediler... odama çıktığımda eşim oğlumu getirdi ve kucağıma verdi inanılmaz tepkiler verdiğimi çekilen videoları izlediğimde fark ettim inanılmaz şaşkınlık ve mutluluk bebek hemşiresi hemen emzirmem gerektiği için eşim dışında herkesi dışarı çıkardı ve oğlumu hemen emzirdim biraz zorlansak da başardık :))) artık 3 kişilik bir aileyiz ... İlk günün akşamı ayağa kalkıp yürüdüm ekstra hiç ağrı kesici ihtiyacım olmadı ağrı butonuna hiç başmadım. ilk günün gecesi bebek hemşiremiz hep yanımızda ve destekti kız kardeşim erkek kardeşim ve eşim yanımdaydı oğlumda rahat bir gece geçirdi , akşam üstü ilk kakasını yaptı simsiyah :))) 2 gün duş sonrası benim gaz sorunumu da atlattık
Kuaförümüz geldi fön bile çekildik resimlerimiz çekildi ( bu arada kuzenim fotografçı ameliyatıma o da girdi her dakikasını kamera ve fotograflarla kaydetmiş) Bebeğimi 2. gün hastanede bebek hemşiresi ile yıkadık testleri yapıldı ve sünnet için 12. Haziran için doktorumuzdan gün aldık... Pazar öğlen saatlerinde evimize gelmek üzere hastaneden çıkarken kilomuz 3 kg'dı. Evde de çok şükür herşey yolunda çarşamba günü sünnetimizi de olduk çocuk doktorumuz da kontrollerini yaptı sarılığımız iyi kilomuz 3060 olmuş :)) kilo almaya başlamışız bile ....Evde rutinimiz oturdu sayılır ... Herşey yolunda çok şükür eve gelen giden sevdiklerimiz destek olmaya çalışıyor ama babamız, cumartesiyi aile günü ilan etti, anne baba ve EMİR KAAN yanlız ilk günlerini geçirecek :))))
Burada bana destek olan tüm yol arkadaşlarımıza çok teşekkür ederim. Doğum yapan tüm arkaşdaşları tebrik ediyorum, beklemede olan arkadaşlara çok az kaldı sabredin o güzel anların tadını çıkarın diyorum... Umarım tüm bebekler ve anneleri en kısa zamanda sağlıkla mutlulukla ve huzurla evlerinde yeni düzenlerine kavuşurlar....
bugün 12.50 de oglum dogdu
3275 gr
spinal sezeryan
uzun bir dogum hikayem yok gûnü belliydi zaten. saglıkla büyür inşallah
ismi Mehmet Yiğit.
Biraz geç oldu ama paşamdan anca fırsat bulabildim. 40 haftam dolmuştu. Cuma günü kontrolde rahimde hiç açılma yok bekleyelim demişti. Tüm haftasonu hafif hafif sancılarım olmuştu. Hatta geceleri bu sancılar 10 dk bir gelmeye başlamıştı. Çok heyecanlanıyordum. Sancılar geldikçe mutlu oluyordum. Hemen pazartesi günü 40+5 günlük iken doktora kontrole gittik. Doktor hemen yatışımı istedi. Baktılar açılma 1 cm bile olmamış. Kıyafetlerimi değiştirdiler suni sancı serumunu verdiler. Suni sancıdan ödüm kopuyordu ama malesef bebeğim için katlandım. Sancılar gelmeye başladı. Canım çok yanıyordu. 3 dk bir 30 sn süren ölüm gibi bir işkence. Hemen bağırdım serumu kapatın suni sancı istemiyorum diye. Dinleyen kim tabiSuyum geldi doktor bu çok iyi oğlunda gelmeyi istiyor diyince dayanmaya çalıştım. Ama dayanamadım çığlıklar içinde eşime yalvardım. Oda dayanamadı serumu kapadı. Kendime geldim. Yine sancılarım wardı ama kendi sancılarımdı. Kendi doğum sancılarımla vucudum başa çıkabiliyordu. Gelip kontrol ettiler açılma 3 cm oldu. Hemen epidural isiitedim taktılar. Allahım o ne güzel bişey cennette gibiydim. Hiç ağrı sızı hissetmiyordum ama bebeğin baskısını hissediyordum. Sonra suni sancı serumunu açtılar nst takip ettiler. açılma 6 cm olmuştu ama bebek strese girmişti. Kafasını doğum kanalından başka yöne çevirmişti. Kalp atışlarıda düşmeye başlayınca doktor acilen sezeryan dedi. Kendimi ameliyathanede buldum. Epiduralim war beni bayıltmayın dedim tamam tamam dediler. Gözümü bir açtım bebeği almışlar beni dikmişler Buda benim hikayem
keeper ve bütünduamvesenam; bebişlerinizi sağlıkla mutlulukla büyütün inş.. arkadaşlar sünnetten sonra bebekleriniz nasıl? ne tür bir bakım uyguluyorsunuz? yani bizde sünnet ettirmeyi düşünüyoruz... benim bebişte bir aylık oldu, erken doğduğu için hemen yaptıramadık sünnetini.. ama şimdi yaptırmayı düşünüyoruz... yenidoğan sünnetinin çok rahat olduğunu söylüyorlar.. siz tecrübe ettiniz sonuçta, tecrübelerinizi paylaşırsanız sevinirim...
Doğum günü: 03.06.2013
Doğum saati: 07:51
Doğum şekli:epidural sezeryan
Doğum yeri: İzmir Medical Park
Boy:50cm
Kilo:3,348gr
Doğum haftası:39+0
Geçen temmuzda bir kaybım olmuştu. Bebeğimi kürtajla aldılar. Ne kadar üzüldüğümü anlatamam. İki ay sonra oğluşuma hamile kaldığımı bilmeden doktor doktor gezip kaybımın nedenini öğrenmeye çalışırken doktorun bir tanesi yumurtaların bitmiş artık hamile kalamazsın demişti bana (30 yaşındayım!)..Onun için gece boyunca ağladım. Sonra iş yerindeyken kanamam oldu. "Ben bu kanamayı bir yerlerden biliyorum" dedim ve kşarak hastaneye gidip test yaptırdım. Yine gebeyimAğlaya ağlaya yeni doktor aradım çünkü bu da kayıp gidiyordu. O acıya bir daha dayanamazdım. Eşime "bu da giderse beni vurun artık" dediğimi biliyorum. Sonra ilaçlarla bu bebeğim bana tutundu (çok şükür) maceralı başlangıçtan sonra bitti mi-hayır. Hamileliğimin 10.haftasından itibaren aşırı bulantı kusma başladı. Hyperimesis gravidarum adlı yüz gebeliğin ikisinde görülen bir duruma sahipmişim. 8 kg. verip günlerce hastanede yattım. Bulantılar o kadar kötüydü ki ölüyorum sandım. Derken 5.ayda bulantılarım geçti. Neyse ki bebeğe zarar vermeden atlattım. Bu süreçte kayıp,kürtaj, bulantı derken İzmir'de toplam 12 kadın doğumcu gördüm. Neyse ki sonuncusu çok iyiydi. Ortak kararla epidural sezeryan olmasına karar verdik. Sezeryan öncesi bir hafta boyunca sancı çektim. Bebek ha geldi ha gelecek. Ama oğlum dayandı. Sabah ailem ve eşimle birlikte hastaneye gittik. Herkes çok heyecanlı. Eşim doğuma girerken beni öptü. Epey korkmuş görünüyordu. Ameliyat odasına girdim. Ameliyat saati 7:30, meğer gece nöbetinin son doğumuymuş. Anestezi uzmanı burnundan soluyor. Hemşirelerin suratlarından düşen bin parça. Ben hayatımda ilk defa ameliyata giriyorum ve çok kaygılıyım. Anestezi uzmanından yaptıklarını anlatmasını rica ettim. Beni azarladı. Sonra neyse ki doktorum geldi, sağ olsun o beni rahatlattı. Hemşire mi hasta bakıcı mı bilmiyorum,bütün ameliyat boyunca cep telefonu ile oynayan bir kız vardı, ondan yine neler olduğunu anlatmasını rica ettim, kız beni duymazdan geldi. Sonra doktorum anlattı. Sezeryanda hiç bir şey hissetmedim. "Şimdi bebeğin gelecek" dedi doktorum,karnıma bastırdı. Sonra bir ağlama sesi duydum. O kadar mutlu oldum ki ben de ağlamaya başladım. İlk sorduğum şey "iyi mi, sağlıklı mı" oldu. Hemşire "çok iyi, bu sana hiç benzemiyor babaya benziyor ve çok sağlıklı" dedi.Dokunabilir miyim dedim, yanağıma sürdüler. Sonra oğlumu götürdüler. Ben ameliyatın bitişinde orada kaldım. Hastane politakası olarak ilk yarım saat emzirme ve ten temasına önem verildiği söylenmişti. Ama beni çıkarıp başka bir odaya aldılar ve beni odaya götürmesi gereken hastabakıcı bilgisayar başından bir türlü kalkmadı. Yalvardım, ne olur ilk yarım saati geçirmeyelim diye ama kısmet olmadı. Adamın umurunda bile değildi. Neyse ki eşim kucağına almış, sevmiş okşamış yavrumu yukarıda. Doğum hikayemin sonrası hastane ve k.valideme sinir olarak geçti maalesef. K.validem "bu bize hiç benzemiyor, sizin tarafa benziyor. Olsun belki değişir (! ) dedi misal. Bütün fotoğraflarda suratı beş karış çıkmış, görümce de geldi hastane odası oldu yüz kişi, ben de çıkmalarını rica ettim herkese. Küsüp gittiler (benim olayları bilenler bilir çok sevindim gitmelerine)
Bu arada ben birkaç saat sonra ayağa kalktım. Biraz ağrım vardı ama çok değil. Sonra bir tuvalete çıkma faslı başladı. Uğraş uğraş çıkamadım. Bu arada gece oldu. Benim süt yok tabi. Oğlum aç. Mama verdik ama onu da becerememişiz. Hemişre bir tane, yerinde bulunmuyor. Bir mama bir çiş krizi. İki gün kalayım diyorduk ama hastane personeli o kadar yetersizdi ki ertesi gün çıkmaya karar verdik. Aldık oğlumu da evimize geldik. Oğlum çok aktif bir bebek. Doyurması çok zor. Binbir uğraş ile 3.gün sütüm geldi ama hala mama takviyesi yapıyoruz. Şu an sütüm normal şartlar altında yeterli miktarda (6.gün) ama oğlum üç günde 300gr. kaybettiği için mama takviyesi yapmaya devam ediyoruz. Dikişler biraz acımakta tabi ki ama bugün daha iyi hale geldi. Bu arada bir de çocuk doktoru değiştirdik çünkü hastanenin sadece bir çocuk doktoru varmış ve bize öyle kötü davrandı ve öyle yanlış yönlendirdi ki bu kadar olur. K.doğum doktorumuza çok güveniyoruz, ondan rica edip yeni bir doktor arayışına girdik. Yeni doktorumuza bugün gittik. Neyse ki oğlumuzun sağlıklı ve iyi olduğunu öğrendik. "Adam olur bundan" dedi doktorumuzve bizi bir güzel bilgilendirip yönlendirdi. Şimdi bizi hangi maceralar bekliyor bakalım..
41+1 günlükken-10 haziran pazartesi günü sabaha karsi 4.10 da suyumun geldigini hissetmemle uyanmam bir oldu. Eşimi uyandirdim yataktan bir sicrayisi vardi apar topar geldi kaldirdi beni yerimden :) Altima bir bez koyduk banyoya gittim ama durdurmak ne mümkün suyu. Allahtan alez varmis yatakta :) o sirada ben son hazirliklarimizi yaptirdim eşime,ben de gidip bulasik makinasii çalıştırdım yoksa aklımda kalacakti :) duşa girdim 5i gecerken abdest aldim sancilarim biraz biraz yoklamaya basladi bu sirada. Dk tutuyoruz 10 dk da bir 7 dk da bir evden ciktigimizda ortalaması 2.5 dk da bire inmisti. hastaneye vardık 10 dk da. Hastanede nobetci kadin dogumcu kontrol etti 3-4 cm açıklık var dedi yatis yaptik 6.20de. O Bu surecte Ben açıklık 5 cm iken epidural aldım, kısa surede 7 cm açıklık oldu saat 11 gibiydi. 1 doz epiduralin ardindan 8 cm oldu 1 saat içinde ama epiduralin etkisi gecmeye basladi ve sancilar artti. Doktorum odaya geldi bir doz daha yaptırdı ve 9 cm ye kadar ilacla bekledim. 9 cm de dogumhaneye aldilar beni. Ara ara nst ye bağladılar. Dogumhaneye geldigimizde saat 12.50 idi ve benim sancim yoktu pek. 9 cm den 10 cm ye cikmasini beklememiz gerekiyordu ancak saat 14.20 de gerekli açıklığa ulasilmis dogum baslatildi. Dogumu baslatmak icin epiduralin etkisinin azalması beklendi cunku ikinabilmek icin sanci hissetmek gereklimis. Gerekli aciklik da olusmus oldu bu sirada tabi. Saat 14.40 da oğlum uzun bir çaba sonucu dünyaya geldi. Dogum aniyla ilgili cok ayrintiya girmek istemiyorum kimseyi etkilemek istemem :) oglumun kolu yukarıda eli yüzünde oldugu icin kanaldan gecerek çıkışı oldukca zor oldu. Normal dogum isteyen annecikler e yardimci olması açısından bu kadar ayrintiya girdim uzun oldu biraz :) Benden bu kadar Allah herkese kolay dogumlar nasip etsin inş