2013 Haziran Anneleri Doğum Hikayeleri...

rezene

cımm canım benımm ALLAH HEPIMIZINDE gonlune gore versınkokruugna ugratmasın ınsl hakkımızda hayırlsı ne ıse onu ıcımıze sındırerek yasamyı nasıp etsın ınsl hayırlı paşan olur saglıklıca buyutursunuz darısı dogalındna kolayındna bıslere ınsll dua ıle
gozun aydın sımdıdennn tekrardann
 
2013 temmuz annesi olacakken erken gelen oğluşum (35+6 )sayesinde haziran annesi oldum...yazılanları okuyunca benim doğum hikayem size çok kısa gelecek ama şunu söyleyebilirim Allah herkese benimki gibi kolay doğum nasip etsin...sabah 08:30 da suyum geldi hemen apar topar hastaneye gittik 3 kez suni sancı verildi 2 tanesini hissetmedim sonuncusu hissetmemek elde değil bir ara canımın acısından epidural olsun dedim ama geç kalmıştım bebeğim saçları gözükmüştü :) 15dk çektiğim acı sancıdan sonra bebeğim doğdu...dikiş....vs 15dk sürdü ve sonra yatağıma geçtim hepsi bu kadar ....ama hastane dönüşü bebeğimin 5. günde sarılık olduğunu öğrendik halen geçmedi düştü ama geçmedi bende sizlerden bu konuda bilgi isteyeceğim ne yapmalıyım ;? yardımlarınızı bekliyorum arkadaşlar ...
 
canım umarım herşey gönlüne göre olur.
ben neden sezaryen oldum diye ağladığım bile oldu. sanki çocuğuma çok büyük kötülük yapmışım gibi
sonra kendime kızıyorum. çünkü vardır herşeyde bir hayır. ameliyat sırasında doktor 3 miyomdan en büyük olanını aldı. rahimin içini tam olarak görmüş oldu. ne bileyim belki bunun için daha sonra tekrar ameliyat olmam gerekecekti. Oğlum sağlıklı ya daha ne isterim ki diyorum. Allah öyle bir sevgi veriyor ki göz yaşına dayanamıyorsun.
 
rezene .!.:
Dogum haftasi :39+0
Dogum sekli: spinal sezaryen
Bebegimin kilosu : 3370
Bebegimin boyu :ölçmüyorlarmış kalça çıkıklığına sebep olabilir diye
doğum tarihi: 18.06.2013
saat:12.50
Genişletmek için tıkla...

canim gecen okudum hikayeni tmm yorum yazcakken kizim uyandi yazamadim :))
öncelikle gecmis olsun bebgin kakasini yaptigi halde hastane hastane gezmisin rabbim korusumuz size bagislamiss :))
allah anali babali büyütsünn canimmm hayirli evlat olsun insallahh :)))
 
bdt:20 haziran
doğum tarihi: 9 haziran
saati:23.40
kilo:3100 gr
boy:51cm
doğum:normal doğum
hastane:medilife beylikdüzü

öncelikle herkese hayırlı doğumlar;
biraz geç oldu yazmak ama :))

içimde benimle birlikte büyüdüğünü farkettiğimde 6 haftalık olmuştu bile.
çift çizgiyi gördüğümde yaklaşık 2 saat gözpınarlarım kuruyana kadar ne yapacağım ben şimdi diye ağlamıştım.
ilk doktora gittiğimde fasülye tanesi gibiydi doktora bu kadar yani bumudur demiştim. doktor anlamsız bi ifade ile gözlerime baktı :)
bebeğim beni hiç üzmeden içimde büyümeye devam etti.kızdı erkekti derken 5. ayda erkek olduğu sabitlendi :) mide bulantısı pek yaşamadım mide yanmasıda pek yaşamadım.
küçük göbeğimle takılıp gidiyodum :) doğum zamanı yaklaştıkça garip korkular sarmaya başladı ama bi taraftan garip heyecanlı duygular.
annem haziranın 10nu bulmaz sen doğurursun diye heyecanımı atrııyo.doktor yok canım 20sinde doğurursun diyo. eşim ise ayın 1inden itibaren
hadi bu haftasonu doğur diye tutturdu.o hafta içi bir gariplikler var bende hissediyorum göbek aşağı indi falan derken 8 haziran c.tesi
sabah kalktım nişanım gelmiş. hemen doktora gittik. doktor normal bir akıntı olabilir. doğum belirtiside olabilir. ama hemen doğum olacakmış gibi değil dedi.
ben anladım tabi doğum sürecinin başladığını. ogün yarım yarım sancılar vurmaya başladı. ve rüyamda toprak altından patates çıkardığımı gördüm ve kendi kendime
doğum yapacağıma yordum:)
pazar sabahı yine nişanım geldi derken sancılar sıklaşmaya başladı sancıları takip ettim.16:30 da doktora gittik doktor yarın falan doğum yaparsın dedi.açılman 1 cm dedi
yok yok ben akşama gelirim dedim gülüştük. evde biraz daha sancı çektim. abdest aldım kuran okudum bi taraftan kayınpederim ve kayınvalidem oturmaya gelmiş. mantı pişiriyorum (((bu kısmı uzun uzun konuşalıcak bişey :)konuyu uzatmıyorum:)
sancılar 5 dkya düştü ve artık 60 saniye sürmeye başladı 20:30 tekrar doktor ve 5 cm açılma olmuş derken yatış işlemleri ve ben yusuf yusuf:)
sancılar sonlara doğru gittikçe arttı ve çekilmez hale geldi. bukadar zor olduğunu tahmin etmemiştim. kimseyi korkutmam istemiyorum ama
sancılar sonlara doğru çok fena oluyo. derken 23:20 de doğumhaneye aldılar beni. veee bende sancı kalmadı ıkınma isteği falan hiçbişey yok. doktor ıkın diyo ama nereye ıkınıyım sancı yok bişey yok
suni sancı taktılar bende hala tık yok. resmen panik atak geçiriyorum.bebek kanalda kafası gözüküyo ama ben ıkınımanıyorum ve tutturdum ben doğurmıcam vazgeçtim demeye :)
bıraksalar doğumhaneden çıkıcam derken ebe üstüme çıktı bebeğini riske atıyosun ıkın diye bağırıyo ben ebeyi üstümden itiyorum derken ben o aptallıktan çıktım
ve kendime şunu dedim aptalmısın sen ebe bile bebeğini düşünüyor ve senin yaptığına bak ve bebeğini öldüreceksin dedim ve o gazla bebeğimi dünyaya getirdim.saat 23:40 da
dünyaya geldi ve şom ağızlı annemin dediği gibi ayın 10nu bulmadı :)
bebeğim gözümü okadar küçük geldiki bu sefer bebeğim çok küçük diye ağlamaya başladım. ebeye allah razı olsun doğumhanede beni okadar motive ettiki. ben ağladıkça obei sevdi okşadı bebeğimin çok iyi olduğunu ve
yüzümde ıkınmadan dolayı kabarların olduğunu onları görünce korkmamam gerektiğini 3 4 gün sonra geçeceğini söyleyip kendi kızı gibi sevdi.doktor falan yalan kızlar önemli olan ebe
bebeğim odaya geldi çok az emdi ve uyumaya başladı yaklaşık 10 saat uyudu hemşireler geliyo doktorlar geliyo uyandıramadılar derken bebek hemşiresi baya bi hırpaladı bebeğimi
ve bebeğim kanlı bi balgam kustu meğer ben ıkınmaya direnirken o doğum suyundan yutmuş. hemen midesini yıkadılar o minnacık ağızından hortumlar sokup midesini yıkadılar.
3 saat kadar küvezde kaldı şimdi sağlıkla yanımda uyuyo :) allah herkese nasip etsin bebeğini kucağına almayı.
doğum yapacaklara tavsiyem normal doğum isteyenler evet normal doğum çok güzel bişey. 2 3 gün sonra rahat bi şekilde ayaklanıyorsun ve kendi canından bi canın çıktığını görmek çok farklı. ama benim yaptığımı yapmayın.
ben okadar ıkınma egzersizleri çalıştım ama işe yaramadı :) kendinizi korkutmayın doğumhanin soğuk havasına kapılmayın :))
doğumhaneye girerken ben çok korktum şuanki aklım olsa odada doğurtmalarını isterdim. doğumhaneye girince duygular biraz daha değişiyo. artık bebeiğimin yanımda büyüdüğü görmek çok güzel :))
 

canım benim korkmana gerek yok hemen hemen bütün bebklerde oluyor benim oğlumdada olmuştu sık sık emzir hiç bişey olmaz birde kolları bacakları açık bir vaziyetde gözünü birşeyle kapat ama evdeki florasan ışığına koy göreceksin düşecek günde yarım saat akşamları dene ama sık sık emzirmeyi unurma
 

Çok şükür sohbet bölümüne yazdığım bu mesajdan bikaç saat sonra oğlumu kucağıma aldım:) O gün çok az suyum geliyor pazartesiye kadar doğumum olur galiba falan yazacaktım ki mesajın yarısında benden şarıl şarıl su boşaldı. Paçalarımı tuta tuta banyoya koştum ordan tekrar paçalarımı tuta tuta geri gelip mesajımı tamamlayıp gönderdim Zavallı kocacım cumartesi en yoğun günü olduğu için sakın cumartesi doğurma derdi, bizim oğlanında cumartesi geleceği tuttu:) Aradım ablanıda kap gel doğum başladı dedim. Ben duşumu alıp hazırlanıncaya kadar eşimle görümcem çoktan gelmişti bile. Hastaneye gittik. Kapıdan girer girmez beni bir panik aldı. Alttan muayenede bebeğin kafası aşşağıda ama hiç açılmam yoktu. Suni sancıyla doğumumu başlatacaklardı ama ben felaket korku içindeydim midem bulanıyo, başım dönüyo, çıldıracak gibi oluyorum, öleceğimi düşünmeye falan başladım. Ara sıra bu tarz duygular yaşıyodum ama bu sefer doruk noktadaydı. Orada bi bayan sende panik atak var dedi. Doğumdan sonra internetten panik atak belirtilerine baktım gerçektende o anlarda neredeyse hepsini yaşıyor hissediyorum. Neyse ben o korkuyla sezeryan diye tutturdum. Doktorum yapabilirsin desede o an kimseyi dinleyecek psikolojide değildim maalesef. Neyse yaklaşık 3 saat kadar bir bekleyişin ardından sezeryana alındım.Uyutulacağım an bir daha hiç uyanmayacağımı düşünüp son kez insanların yüzüne tepemdeki ışığa baktım. Ameliyat sonrası korkunç bir sancıya uyanınca ölmediğimi anladım. Gerçekten fena bir sancıydı ama çok şükür 1 saat kadar sonra ağrıkesicinin etkisiyle rahatlıyosun. Karnına konulan kum torbasına ve hemşirenin bir elini karnıma bastırıp diğer elini altıma sokup içerdeki kanı boşaltma çabasına narkozun etkisiyle karşı koyamadım bile. İlk iki gün bebeği benimseyemedim istemedim. Sorumluluk duygusu çok çok ağır geldi. Ben şimdi ne yapıcam diye düşündüm hep. Bebeğime karşı duydğum vicdan azabıyla kendi kendimi toparlamaya çalştım bu duyguları atlatıcaksın herşey çok güzel olacak diye kendi kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Çok şükür günden güne kendimi daha iyi hissediyorum. Oğluma alışmaya başladım odadan ayrılamıyorum gitsem 5 dakikada bir kontrol etmeden duramıyorum. Allah herkese kolay doğum ve kolay lohusalık nasip etsin. Psikolojik sancı doğum sancısından daha zormuş.
 
24 haziran pazartesi beykoz devlet hastanesi....

arkadaşlar biraz geç oldu ama ancak kendime gelebildim. cumartesi günü sancım oldu hastaneye gittik geri göndereceklerini biliyordum ama gittik ne olur ne olmaz diye. kanala girmiş bi iki güne gelir dediler evine git duşunu al kendini rahatla sancını çek buraya geldiğinde 6 7 cm le gel diye güzel de bi terapi verdi çokk tatlı bir ebe. annem bi haf6ta öncesinden gelmişti eşime bu akşamı çıkartırsınız ama yarın akşamı biraz zor dedi :) neyse pazar oldu o gün sahile indik gezdik. akşam berat kandili eşimle camiye gittik. ben oturdum bacakları uzatıp karnım bi sağa bi sola sivrilip duruyor hafif hafif sancılar da var neyse biz eve gttik annem çay demlemiş gece oniki gibi bi de oturduk bahçede çay içtik. ağrılar ara ara gelip gidiyor ben bizimkilere bi şey demiyorum ama onlar da farkındalar. ben yatmadan son hazırlıklarımı yaptım. eşimin kıyafetlerini hastane dosyamı koydum son olarak ve yataga yattım leptoptan bişeylere bakınıyorum. arkadaşla konusuyorum falan. ağrılar beş dk ya indi saat 3 30 civarı. eşim sancıma uyandı hadi artık gidelim dedi annem odaya geldi ışığı görünce. biz ortalığı topladık falan gidiyoruz hastaneye. girdim doğumhaneye. kimse yok herkes yarı uyur yarı uyanık :) beni çatala aldılar sonra nst ye girdim. o ara doktor geldi tekrar alttan baktı ebeye doğum başlamış lavman yapalım dedi. ben o ara çıktım dışarı annemlerden geceliğimi falan istemeye ağlamaya başladım 4 cm açılmışım. neyse geceliğim geldi beni sancı odasına aldılar. kusma ishal sancı.... allahımmm aynaya bakıorum kendime teselli veriorummm sancılar artıyorrrr durmadan wc.... gün ışımaya başladı hem uyku hem ağrıı. nöbet değiştirldi başhemşire harika bir ebe o geldi hasta bakıcı bile o kadar iyiydi kii ara ara kontrol ediyorlar açılmalarımı bi kontrol esnasında suyum patladı. kendi sancılaarımla saat belki 9 45 e kadar 7 cm açıldım. sonra bana suni sancı taktılar süreç hızlansın diye belki bi onbeş dk olmadı çatala gittim. artık zaten ağrılarım ıkınma şeklinde olmaya başladı. tek isteğim beykoz devlet hastanesinde normal doğum yapabilmekti. ebeler o kadar güven verici ki o kadar bilgili ki doktorlara taş çıkartıyorlar resmen... ben ağrı geldikçe 4 ya da 5 ıkınmada çıkarttım oğlumu. bebek kordona dolanık yeşil ve mor arası bi renkk ilk gördüğümdee bu ne dedim yaşıyo mu bu dedim. yaratık gibi bişeydi :) iç öyle beklemiyordum. sonra önüme geçtiler bebği giydirdiler sildiler anam ebeler bi çekildi ki önümden bembeyazzzz özleri açıkk bana bakıyor küvettennn o nasıl bir bakışmaydı anlatamam.... gel gör ki plasentam içerde kaldı. doktor uğraştı bütün ebeler uğraştı çıkartamadılar. tam rahatladım derken... dediler ki iz bu plasentayı çıkartırız ama canın çok yanar bu yüzden seni uyutmamız gerek dediler. ameliyathaneye götürdüler bi 15 dklık narkozla plasentayı çıkartmışlar tabi ayılana kadar ne çektim... olmasaydı daha iyi olacaktı ama çok şükr bebğimi sağlıkla aldım kucağıma sonunda. beni 4 gün hastanede tuttular antibiyotik tedavisi vs.... evimdeyim sonunda. her şey yolunda. çok normal bir doğum sürecim oldu. bu plasenta da her 100 kişde 1 inde olurmuş o da bana denk geldi kordon çok uzun plasenta da ince rahim duvarına yapışıkmış eğer ameliyatsız alsalarmış rahiö duvarı yırtılabilirmiş... buna şükür. uykusuz geceler başladı... olsun her şeye değer onun varlığı hiçbişeyle kıyaslanamaz...
 
b.d.t: 9 haziran
d.t : 7 haziran
neredeyse 40ımız çıkacak ama bilgisayar başına pek oturamadım ancak yazabiliyorum o yüzden :)
6 haziranda kontrolüm vardı onun için doktoruma gittik annemle beraber. daha önce çatı muaynesi yapılmıştı ebe ve doktorum tarafından iki kez ebe çatısı dar demişti doktorum bir hafta sonra baktığında bence normal doğum yapabilirsin darlık görmedim ben sadece alt kemiğin biraz aşağıda dedi (ne demekse artık). zaten başından beri beni normal doğum için teşvik eden kendi doktorumdu. ilk aylarda ben sezaryen olurum diye hazırlamıştım kendimi. ms hastası olduğum için doktorlardan hep duyduğum sezaryen olunması gerektiğiydi. ve ms li olup doğum yapanların sezaryenle doğurduklarını duyduğum için normal doğum aklımda bile yoktu. kadın doğumcum ben ms li bir kadına normal doğum yaptırdım hastalığının bir engeli olmaz deyince ms doktoruma danıştım oda onay verince kendimi bu kez normal doğuma hazırladım.
ama son muayeneye gittiğimde doktor sordu çatı muaynesi yaptık mı ne dedik diye böyle böyle dedim. ms hastası olduğumu zorlanırsam ve atak geçirirsem diye tedirgin olduğumu söylediğimde kendisi de galiba tedirgin oldu tekrar ebeye yolladı çatı muaynesi için. doğumhanede ebe muaynehanede doktor tekrar iki kez baktılar darmı deilmi diye çok canım yanmadı ama baya bir kanamam oldu muayene esnasında ve sonrasında. sonuç olarak normal doğum olur ama zor olur diye karara vardı doktorum. artık kendin karar ver düşünüp dedi nasıl istersen öyle olsun. bebeğe bastırmak zorunda kalabiliriz oksijensiz kalır falan filan baya bir kötü senaryolardan da bahsedince korktum bende kendim bir şekilde dayanırım ağrıya da sızıya da diye düşündüm ama bebek için ufacık bir risk bile olacaksa bunu göze alamam dedim. birde o kadar zorlanmada atak riski olur falan deyince kimse göze alamadı sezaryene karar verdik.
kendimi bu kez de normale alıştırdığım için baya üzüldüm doğrusu sezaryen olacak diye o sancıları çok merak ediyordum çünkü. hem bebeğim acaba ne zaman teşrif edecek onu da merak ediyordum. ertesi gün için sezaryene gün yazdılar eve git eşinle falan konuş kararını ver gelirsin dedi.
eşimde riske atmak istemedi yarın için hazırlanalım dedi. gece güzel bir uyku çektim sabah yatağımı hazırladım evimi şöyle bir toparladım bir duş aldım ve otobüsle doğuma gittik annem kv ben :) eşimin iş yeri izin konusunda oldukça cimri ve anlayışsızlar o kadar ki yani karısı doğum yapan adamı bile anlayışla karşılayamıyorlar. birde işinden olmasın dedik tam masrafların tavan yapacağı dönem. eşim sabah çantaları alıp gitti hastanede buluşmak üzere ayrıldık.
11 de hastaneye gittik 2 de doğuma aldılar amelyathaneye girdiğim anda bir ürperti geldi bana hem soğuktan hemde ortamın soğukluğundan ben aslında epidural anestezi istiyordum ama ortamı görünce bi kararsızlık yaşadım beni hazırlarlarken hala düşünüyordum acaba genel mi yaptırsam epidural mi olsam derken adama dedim ben epidural de düşünüyordum ama kararsızım dedim adam karşısındaki kadına baktı ne oldu dedim verdiniz mi yoksa anestezi yok yok dedi ama biz sterilize ettik sizi genel anestezi için hazırladık dedi ben yukarıda belirtmiştim ama dedim ilk girince söyleseydiniz keşke dediler. neyse dedim kısmet artık zaten kararsızdım şimdi bir de onu düşünmeyeyim dua edim en iyisi dedim. doktorum geldi o arada saçımı okşadı hoşgeldin byakuyacığım dedi sonra hadi başlayalım arkadaşlar dedi kız serumuma bir şırınga enjekte etti anestezi mi veriyorsun dedim ve sonrası yok uyumuşum anında müthiş bir ağrıyla uyandım karnımda herşey olmuş bitmiş ve bana o dayanılmaz ağrı kalmıştı kala kala kızımı da odaya çıkarmışlar. hanımefendi nefes alın diyor başımdaki kız ama mümkün değil yarım yarım az az alabiliyorum ancak inleyemiyorum bile boğazımda bir ağrı böylemi oluyor acaba her sezaryen bilmiyorum. iyimisiniz falan sorularına cevap veremiyorum kafamı sallıyorum sadece kızımı sorabildim bebeğim iyi mi dedim yarı anlaşılır yarı anlaşılmaz bebeğin çok iyi merak etme yukarıya çıkardık onu dedi. ağrı kesici iğne yapmak için yukarı çıkarmayı bekliyolarmış asansör bekledik bir de sedyeyle başımda bir adam ama o kadar sinirliyimki bağırabilsem bayağı bir sayıcaktım iğne yapsanıza yeter artık falan diyorum tamam hanımefendi asansör geliyor hemen yukarı çıkarıcaz sizi diyor.
nihayet geldi asansör yukarı çıktık ilk önce eşimi gördüm tedirgin bakışlarla bekliyormuş asansörün başında beni. sonra eşimin akrabaları falan bir kalabalık arasından geçtim annemi gördüğüm anda ağlamaya başladım anneem anneeem diye ağlıyorum benim o halimi gören herkes de ağlamaya başlamış odaya aldılar kızımı gösterdiler pespembe küçücük masum çaresiz meleğim beni emmeyi bekliyormuş canım benim güneş gibi doğdu sanki içime hemen kucağıma alasım vardı ama ağrılarımda zorluyordu yatırdılar yatağıma annemi aldılar içeri iğnemi yaptı hemşire anında rahatlattı valla ama boğazım çok ağrıyordu hemde susuzluk var tabi yutkunamıyorum gözlerimde baya zor görüyordu oda mı sezeryan etkisi anlamadım. eşim geldi elimi tuttu sakın bırakma dedim elimi onuda çok özlemiştim sanki çok uzun süre ayrı kaldık gibi geldi. bebeğimi getirdiler emmesi için yavrum benim hemen kaptı memeyi çok acıkmış emmeye başladı hemen
o duygular çok inanılmaz tabii yaşayan herkes bilir ama anlatması çok çok zor anlatmaya çalışsam baya bir uzun olacak zaten kısacık doğum hikayemi baya bir uzatmışım bu kadar yazmayı beklemiyordum :))
benim doğum hikayem de böyle :) Allah herkese bu mucize olayı tatmayı nasip etsin. tadanları da bir ömür evlatlarından ayrı koymasın inşallah..
 
dogum tarıhı : 20/06/2013
dogum kilosu : 3100 gr 50 cm
doğum şekli : sezaryen doğum 39+4

eylül ayında bayram öncesı hamıle oldugumu o kucucuk pilastik testlerden öğrenmemle hayatım değişti. İş hayatına ara verdım ve bebegımı beklemeye basladım. ilk aylar yoğun mide bulantısı ve kokuya karşı duyarlılıkla bıraz hasta halı uykuyla gectı. ıkıncı 3 aylık dönemde bebegımın suyunun az oldugunu ögrenmem, gözyaşı , dualarla devam ettı. Son uc aylık dönemde bebegın odası , doğum şekli, hafif depresiflik, dışarı cıkamamakdan ve ağırlaşmakdan benı neyın bekledıgını merak etmekden cok zor geçti.
Doktorumla konuşarak 40 hastasının ıcındeyken normal dogumda sırf son anda sezaryene dönerde ıkı dogum sancısınıda cekmış olurum dıye sezaryene karar verdım .
persembe gunu saat sabahın 5.00 ıken hastaneye yatışımız yapıldı.saat 11 kadar odada uyayarak ve serumla gectı. 13.00 da amelıyathanedeydım.
sonda takıldı. 13,20 de balkızım dunyaya geldı.
sonrası emzırme calısmaları, gaz cıkarmalar ve sezaryen sora enfeksıyon ve baş agrısıyla gectı
sımdı toparlanmaya buyumeye calısıyoruz
herkesın mınıgını annesıne bagışlasın rabbım
herkese sevgıler
daha uzun yazmak ısterdım ama kızım uyandııı :)
 
Bdt 22.06.2013
Dt 25.06.2013
Normal dogum 40+3
Kilo 3530gr
Boy 52cm
Kizlar, Benim ilk dogumum normaldi. O yuzden beklemedeydim gunum gectigi için kaygilarim da vardı.
24unde doktora gittigimde acilma yok istersen suni sanci verelim dedi.acilma olmayinca istemedim. O zaman birgün durup carsamba gel dedi. Aksama sancilarim basladi bense yalan dunya sezon finalini izliyordum. Biseyler yedim aniden sanci bastirirsa gücüm yerinde olsun diye. Uyudum gece uyandım ayni yine bişeyler yedim yattim.sabah altida islaklikla uyandim hafif pembemsi su gelmiş. Yurudukce devam ediyordu az az. Yine atistirdim. Esimle hemen gittik. Nobetci doktor muayene etti 2.3 cm acilma vardi. nst takildi. Guzeldi. Bekleyecegiz dediler. Esime kahvalti getirdiler bana yeme dediler. Ben de ara ara su ictim. 9dan sonra doktorum geldi 4 cm civari acilma vardi lavman yapildi. Ebe 10 ila 15 dk bekle sonra wc ye git. Ne kadar beklersen lavmanla o kadar kolay acilman olur bence dedi. 12dkbekledim. Wcde de uzun oturdum 9 bucuktan sonra sancilarim kuvvetlendi. Sanci odasinda 10:30a kadar esimle bekledim. Sonra dogumhanede beklemek istedim.esim benden kötü oluyordu o yuzden. Sanci geldikce comeldigim oldu.ebe niye yapiyorsun rahatliyor musun dedi. Agrim var dedim catala ciktim megerse cisim varmis o kadar su icmekten. doktorun ebenin eldivenine isedim. O kadar utandim ki. 1 saat sonra 11:35te 3-4kez ikinmayla doğurdum. Sonrasi malum dikişler icin bekledim. Oglumu öptüm ve babasına ordan da bebek odasına götürdüler. 12:10da emzirdim. Aksama eve gidebilirsiniz dediler ama kalmak istedim.ev kalabalikti. Kizimizi bi ara esim getirdi geri goturdu. Ablam ve cocuklariyla kaldi. Simdi oglumuzun ve kizimizin nazini çekiyoruz ve seviyoruz. Ablasi çok şaşkın. 4 buçuk yaşında. Mutlu da. Yalniz dikisleri pek koruyamadim. Kizimda eskisi gibi olmustu 15.gunde. ama bu sefer iki cocuklu olmaktan midir pansumanlari aksattigimdan midir, hizli oturup kalktigimdan mi kabizliktan mi bilemedim,iyilesmis ama kesilen yerin belki de yarısı kaynamamis. Oyle kalacak. Artik zamanla bi şekil alir. Bi daha dogurursam kesmelerine gerek kalmaz en azindan. Neyse benden bu kadar, herkese kolayliklar diliyorum. Mis kokulu bebisleri öptüm
 
18 Haziran 2013
Bayındır Hastanesi
3900 gr / 51 cm
Epidural sezeryan
39+5


Canım eşimle evlendiğimizde çok beklemeden bebeğimiz olsun istedik,3 aylık bir hazırlık döneminden sonra Allah'a şükür hamile olduğumu öğrendim...bu süreçte yaşadıklarımı ilk andan itibaren kadınlar kulübünde paylaştım..evde yaptığım üç testden sonra buradaki arkadaşlar beni silik çizginin pozitif olduğuna ve hamile olduğuma ikna ettiler sağolsunlar ertesi gün kan testi yaptırdım akşama sonucunu alabileceğimi söylediler,o gün sürücü kursu dersim vardı sabırsızlıkla saatin yedi olmasını bekledim ve sonunda telefondaki ses hamilelik var hanımefendi sonuç pozitif deyince 'gerçekten mii?' diye sorduğumu hatırlıyorum:)kapattım telefonu ve boş bir sınıfta ağladım ağladım...içimde bebeğim mi vardı artık benim? anne mi olacaktım? bir gülüp bir ağladım,eşime sonuçların ertesi güne kaldığını söyledim yüz yüze söylemek istedim çünkü ve sabırla dersim bitip eve gidene kadar bekledim,eşim geldiğinde kapıda 'hamileyimmm' diye bağırdım o kadar sevindi ki oturduk ikimiz de ağladık...sonraki 9 aylık süreç çok heyecanlıydı..yapılan testler,ultrasonlar,bulantılar,kilolar,hazırlıklar,ağlamalar,gülmeler derken geçti gitti...oğlumuza kavuşma arzusu gün geçtikçe büyüdü...

Normal doğum istemiştim aslında ama son ayda oğlumun boynuna kordon dolandı kurtulmasını sabırla bekledik ancak kurtulayım derken iki kez dolanmıştı kordon,ve doktorumuz 17 haziran günü artık bekleyemeyeceğimizi ,kanala inmesinin artık imkansız olduğnu söyleyince 18 haziran sabahına hastanede buluşmaya karar verdik..hemen ailemi aradım şehir dışında oldukları için yola çıktılar,bu arada ben de eve gidip hazırlıklarımı tamamladım büyük bir heyecanla...herşey hazırdı artık,sevdiklerim yanımdaydı ve oğlumuza kavuşacak olmanın heyecanı inanılmazdı...o gece çok az uyudum son kez kocaman karnımı sevdim durdum...sabaha karşı kalktım duşumu aldım,hafif makyajımı yaptım güzelce giyindim ve sabah altıda bütün aile hastane yolunu tuttuk...vardığımızda bol bol resim çekildim anı olsun diye...serum takıldı,önlüğümü giydim derken bir saat sonra beni doğuma almak için geldiler o kadar heyecanlandım ki ağlamaya başladım..el sallayıp eşimle indik aşağıya o da ameliyathane kapısında uğurladı beni..sonrası inanılmaz güzeldi..dünya tatlısı doktorum ve ekibi beni gülücüklerle karşıladı latin müzikleri eşliğinde hazırlıklar yapıldı ve 10 dk kadar sonra 07:26 da oğlum dünyaya geldi..sesini duymak inanılmaz güzeldi,giydirip yanıma getirdiler mis kokulumu..öptüm öptümm doyamadım canıma...alıp babasına götürdüler oğlumu ben de sonra katıldım onlara.. tarifsiz bir mutluluk yaşattı oğlum bize,ailemize..umarım sağlıkla,mutlulukla dolu bir ömrü olsun yavrumun...Allah'ıma binlerce kez şükürler olsun bana bu duyguyu yaşattığı için ve hepimizin yavrusunu korusun...bu yolculukta yanımda olan annişlere teşekkür ederim hepinizi öpüyoruz:)
 
D.t 11:06:2013
Kilo: 4.500 grm
Boy 52 cm
Dogum : normal (epudural)
Hafta 39+1
Cinsiyet :kiz
Hastane sibley memorial hospitil
Yer washington dc

Slm arkadaslar oncelikle herkeze hayirli saglikli ve kolay dogumlar diliyorum
biraz gec oldu ama inaninki insan gercekten zamn bulamiyor yazmaya 10 haziran sabahi uyandim esimle kahvaltimizi yaptik o sira esimin kuzeni aradi starbucks a gelin kahve icelim diye biz buradayiz dediler esimle birlikte ciktik hem hava almis oluruz dedik gittik kahvelerimizi alip oturduk biraz sohbetten sonra kuzenler ise gidiceklerdi bizde hastane yolunu iyce ogrenelim dedik cunki sectigim hastane birazda uzakti bize 45 dk kadar belki 1 saat bu arada felaket bir yagmur yagmaya basladi ciktik yola yol gayet acikti hastaneye gittik bahcesine girdik bir iki tur attik esime dedimki istersen odamizada bir bakalim gerek yok dedi ne gerek var iyi tamam dedim ciktik yola eve geri geliyoruz saat 2 civari falan neyse eve geldik karnim acikmisti birseyler hazirladik yedik daha sonra esim bulasiklari yikadi bende aksam yemegi icin tavuk gogsunu marine ediyodum sutle ama icimden bir an once bitsede kendimi koltuga atsam diyodum tam fulyo kagidi ararken birden bi nem hissettim bacak aramda esime dedim bi nem var sanki ama kendimde inanmak istemiyorum tabi sonra ic camasirimi degisirken hafif bole nemliydi bacaklarim tam degistim mutfaga tekrar geldim suyum geldi temiz bi su berrak ilik bisekilde bosalmaya basladi tabi bende bi tedirginlik esim benden panik sanki o dogurucak :) neyse cantamiz falan arabanin bagajindaydi zaten hemen doktoru arayip ciktik zaten siz gidin bende geliyorum dedi doktor ( esim beni dinleyip odaya bakmaya ciksaydi hic eve gelmeden hastanede patlicakti su ve o panigi yasamicaktik ama gecmiyor sozumuz iste ) yolda yagmur nasil yagiyor ve trafik olusmus ama sancim yok cok rahatim alttan su gitme disinda bi problem yok su surekli bosaliyor akiyo neyse hastaneye gittik hemen musade altina alindim kontrol edildi makinalara bagladi bi problem yoktu bebegimde cok iyiydi bende bir kac saat sancini beklicez dediler olmazsa suni sanci takicak tamam dedim basladik beklemeye saat olen 3 :30 civariydi hastaneye gittik aksam 9:00 oldu hala sanci yok ve acilmada yok sadece 2 cm oda bir hafta oncesi gittigim kontroldede vardi zaten sonra suni sanci takildi ve yavas yavas dozu arttirlmaya basladi sabah olmustu ve hala acilma yoktu sanci cekiyodum sadece sonra olen 3 gibi artik sancilarim dayanilmaz hale geldiginde doktorum gelip bakti ve acilma sadece 3 cm olmustu ve bana dediki aman tanrim iananmiyorum agri esigin nekadar yuksekmis nasil dayaniyorsun epidural olmadan ben epidural olmak istemiyodum ama son carede onu gosteriyordu doktorumda anlam veremiyorum neden olmuyosun butun dogumlar epidural yapiyoruz dedi zaten dayanamiyodum esime cagirin dedim epidural anestezi doktorunu cagirdilar geldi ignemi yapti bahsettikleri gibi bel agrisi falanda olmadi hic bilsem bastan yaptirir o agrilarida cekmezdim arkadaslar ve saat 18:00 gibi doktorum acilmaya bakmak icin geldi ve 6 cm olmustu aciklik saat en gec 21:00 gibi aliriz dedi 6 cm den sonra rahat aciliyormus ve bekleyis basladi bu arada benim dogum odasi ana baba gunu :) esimin kuzeniyle planlamistik doguma giricekti ilk hastaneye gittigim gun is yerinden izin alip geldi ve sabaha kadar uyumadi yanimda durdu ama acilma olmadigi icin almadilar doguma goremedi o ise gitti gelmesene 2 saat vardiki saat 21:00 gibi doktorum geldi ve tamam doguma basliyoruz dedi yetisemedi canim benim cok istemisti kismet olmadi benim dogum basladi 21:18 de ve ve 21:27 de ASYA'm dunyaya geldi onu ilk kucagima aldigim an butun acilarimi unuttum sancilarimi o zor gecen hamilelik donemimi gece mide yanmasindan agladigim dakikalar i bir anda bitti cennet kokulumu kucagima aldigimda okadar guzeldiki saclari cok uzundu simsiyah neyse babasi gobegini kesti bu arada oda yine dogum aninda cok kalabalikti esim esimin 2 kuzeni yengem ve arkadasim cok guzel dakikalardi daha sonra kizim cok hizli dogmus oldugu icin dogarken su yutmus ve o suyu temizlemek icin iceri alicaz dediler solunumda problem yasiyordu bebegim kucucuktu ve zor dakika saatler ve gunler basladi daha sonra ben zaten 2 saat sonra ayagi kalktim tabi agrilarim vardi dikis atildi ne olsa kizimi gormeye gittim solunum cihazina baglamislar elinde serum doktoru yarina kadar belli olur dedi buyuk ihtimalle cikar ama soz veremem dedi yarin ertesi gun oldu ne yazikki bir hafta tutmam lazim emin olmadan birakamm diyince okadar kotu oldumki antibiyotik tedavisi gerekiyomus tam bir hafta ertesi gun ben taburcu oldum ama ne fayda eve gidemedim
yapildi oda asiri antibiyotikten kaynaklanmis emin olmak icin 2 gun fazla vermisler oda kanama yapmis kakada neyseki bir gun sonrankizimi cikardik simdi evimizdeyiz annemde geldi turkiyeden su an cok iyi masallah he bu arada kakada kani gorunce benim korkudan sutum kacti ve birdaha gelmedi coookk uzgunum sut veremedim kizima saglik olsun diyorum artik kismet biraz uzun oldu ama kendinize iyi bakin :)
 
arkadaşlar istanbulda doğum sonraso kolay heyet raporu alabileceği biryer söyleyin ne olur özelden mesaj atarsanız çok mutlu olurum
 
BDT: 02.06.2013
DT: 31.05.2013 16:27
Umut Hastanesi
50 cm-3.750 kg
Normal Doğum

Hep diyordum Mayıs annesi olurum diye öyle de oldu gönüllerin Haziran annesi olduk :)

Hamile kalmadan önce çalışıyordum ve 9 aylık evliydim eşimle çocuk istiyorduk ama bir taraftan da yoluna koymamız gereken şeyler de vardı.. Denedik olmadı ben her ay test alıp bakıyordum sonuç negatif..
Bir ay regl olamadım 1 hafta test yaptım negatif 20 gün.. test negatif 30 gün.. negatif tam 45 günün sonunda doktora gittim..
Doğum kontrol için kullandığım iğneler ben de kist yapmış o yüzden de regl olamıyormuşum..
Yaklaşık 3 aylık tedavi sonunda kistten kurtuldum..

Tekrar denemek istedik ama ben o sırada işten ayrılmıştım tekrar işe başlamak istediğim için hamilelik istemiyordum..
Sözüm ona korunurken ve ertelemişken hamile kaldım..

O hafta sonu annemlerdeydim hamile olan arkadaşım onun annesi ve teyzesi benim annem oturuyoruz..
Regl günüm karnım şişmiş kasıklarımda hafif batmalar var sadece 50 kilocuğum :))
Birden dedim ki regl oldum olacağım ama canım çıktı bugün değilse yarın olurum yüksek sesle düşünür gibi söyledim ortaya..
Arkadaşımın teyzesi elini karnıma sürdü sen hamilesin dedi.. yok canım dedim uydurma :)
Sen hamilesin muhabbeti döndü sonra aynı akşam eve döndüm sonraki günde bekledim yok bir sonraki gün pazartesi sabahı baktım hala gelen giden bir şey yok saat 9 civarı eczaneye gittim her zamankinden başka bir eczane bir tane test alıp geldim eve ama bu sefer yapmaya cesaretim yok.. Neyse yaptım testi kendimi telkin ettim daha öncekiler gibi olacak negatif olacak diye.. Evin içinde dolandım geldim baktım.. bir daha baktım.. iyice baktım.. tekrar baktım çift çizgi dedikleri bu olsa gerek diye içimden geçiriyordum..
Sonrasında çıldırdım mutfağa gittim sigara yaktım banyoya geldim aynada kendime bakıp bakıp ağladım içimde bir şey var diyip duruyordum aynada kendime bakarken ağzımdaki sigarayı gördüm tuvalete attım o oldu zaten..
Sonra KK dan öğrendiğimle kanda takip edilmesi gerektiğini biliyordum.. Polikliniğine gitmek için hazırlanıyordum ama elimde ne varsa kayboluyordu.. Sonrasında kıyafetler buzdolabından su bardağı gardolabından çıkmaya başladı :)
Kan testi için kan verdim ama o gün yoğunlarmış 3 saatte çıkar dediler.. Eşimle tartışmış konuşmuyorduk.. Ne yapacağımı bilemez haldeydim.. Önce annemi aradım konşurken anneanne oluyorsun dedim anlamadı :) Neyse eşimin iş yerine gittim ilk kez ona testi gösterdim durumu anlaması 15-20 dk yı buldu.. Öyle bir ifadesi vardı ki sevinmedi sandım.. aynı akşam aile yemeğinde herkese açıkladık zaten.. Buradan sonrasını Haziran anneleri iyi bilirler..

Hamileliğimin ilk ayları sorunsuzdu ne bulantı ne kusma hiç bir şey yoktu sadece ilk zamanlar biraz fazla uyuyordum 20 saat uyuduğumu bilirim.. Testler ultrasonlar derken doktorumuz 3lü test istedi yaptırdık down sendromu riski çıktı..
Sonra riskli gebelik için Çapa'da takibe başladık orada yapılan detaylı ultrasonda bağırsakta parıltı ve böbrek büyümesi de eklenince amniyosentez istediler.. 5 aylık falan hamileydim o zaman..
Amniyosentez oldum Haziran anneleri ve pek çok annenin duasıyla.. Çok şükür ki sağlıklı olduğunun haberini aldık..
Gözlerim doldu şimdi bunları burada paylaşırken ki günleri hatırladım herkes ne çok destek olmuştu benimle üzülüp benimle sevindiler haziran anneleri çok kahrımı çekti :)
Bunun dışında irili ufaklı bir kaç sorunumuz daha oldu ama böbrek de olan büyüme hariç her şey yolundaydı..
Hamileliğimin son döneminde bir ev aldık ve hemen taşınmamız gerekti.. ben 9 aylık halimle koli hazırlıyordum bir taraftan da bebeğin hazırlıkları diğer taraftan fil gibi olmuşum hareket edemiyorum..
Dua ediyordum oğlum az daha sabret taşınalım yerleşelim yeni evimize gel diye :)
39+5 cuma günü sabah eşim işe giderken uyandım 07:00 civarı kısa bir tuvalet ziyareti sonrası çamaşır makinesine kirlileri koyasım geldi.. Çamaşır yıkanırken azıcık daha kestireyim sonra kalkarım diyordum kendi kendime.. Daha makineyi açmadan parça gibi bir şey geldi bacaklarımdan aşağıya.. Akıntılı ama suluydu bu mu acaba dedim acaba suyum mu geldi..
Sonra tuvalette bekledim biraz kalkarken kanamam olduğunu da gördüm.. Çamaşır makinesini çalıştırıp eşime haber verdim.. O ve kayınvalidem gelene kadar 2 makine çamaşır yıkayıp astım.. Evi toparladım.. giyindim hastane çantamı kontrol ettim.. Hiç sancım yoktu..
Hasteneye giderken kayınvalidem ne kadar sakinsin diyordu aslında donmuştum :) Başıma gelecekleri kestiremiyordum :)
Hastaneye girdik saat 09:00 civarı ilk muayene 4 santim açıklık var doğum başlamış dediler NST ye girdim hiç sancım yok.. Ben de bir şey hissetmiyorum.. Doğumhaneye ilk girdiğimde doğum yapan bir kadın vardı Allah'ım o nasıl bir ses ortalığı inletiyor onu görüp duyduktan sonra geri geri gitmeye başladım korktum gözlerim doldu..
Sonra Ebeler beni aralarına alıp kaçış olmadığını hatırlattılar :)
Kendi sancımı beklemek istiyorum desem de doktor ısrarla suni sancı verip doğum yaptırmayı istedi..
suni sancıyı 10:00 civarı almaya balşadım 12:00 civarı iyice çığlık atıp yalvarmaya başlamıştım..
Önce epidural istedim gelip baktılar 6-7 cm olmuş acıklık yapamayız dediler.. sonra resmen sezeryan için yalvarım doktor çocuk kanala inmiş iyi ıkınsan 1 -2 dk da doğar dedi ama ben ona ne biçim doktorsun sezeryan yapamıyorsun dedim can havliyle :)

Annemin elini ısırdım 2 kez doğum masasından kaçtım.. Doğum masasının üst kısmına kadar tırmanmıştığım var :)
Deniz'in saçını gördüğünü söyleyen ebelere saçından tutun çıkartın diye bağırıyordum onlar da bana gülüyordu :) doğumdan sonra hep birlikte güldük gerçi :)
Benimle daha fazla uğraşamayacağını anlayan doktorum ufak bir kesi ile doğurabilecekken beni biçti.. ben de böylece normal doğum yaptım diyemiyorum normal doğum yaptırıldım.. Son anları hiç unutamıyorum.. Deniz Sadi içimden yağ gibi akıp kayıp gitti doktorun elinde gördüm kırmızı mor arası rengi vardı.. Bas bas bağırıyordu iyi mi iyi mi diye soruyordum ben. Doktor anasına rağmen iyi dedi :)) Sonra yanıma getirdiler öptüm kokladım ama kendimi hiç öyle inanılmaz anaç hissetmedim.. Saat 16:27 doğum saati

Zor bir doğum oldu ama şimdi olsa yine normal yapardım ilk anlarını görmek paha biçilemez gerçekten hiç hafızamdan silinmiyor..

Çok dikişim oldu içeride dışarıda kenara doğru ve makata doğru.. yaklaşık 2 ay sonrasında yavaş olmak kaydıyla oturabiliyordum..
40' çıkana kadar çok zorlandım kolik olduğu için hiç dinlenemedim üstelik yaralarım iyileşmemişken kolik bir bebekle 40ımız çıkmadan yalnız kaldım doğru dürüst yerleşmemiş bir ev de cabası.. Zor adapte oldum ama şimdi o günleri hatırlatmayan bir oğlum var..
Bana bakıp gülümsüyor hatta bana oyun yapıp beni güldürüyor :)) O zaman yaşadığım tüm sıkıntılara deydi diyorum :) Beni anne yaptı oğlum..

Allah hepimizin evlatlarına sağlıklı huzurlu mutlu ömür nasip etsin..
 
Minikuss .!.:
BDT: 02.06.2013
DT: 31.05.2013 16:27
Umut Hastanesi
50 cm-3.750 kg
Normal Doğum

Hep diyordum Mayıs annesi olurum diye öyle de oldu gönüllerin Haziran annesi olduk :).
Genişletmek için tıkla...
canimya okurken suan benimde gözlerim doldu o gunleri hatirladim tekrar zor ama guzelbir surec yasamistimk hep beraber :))
hamile olduugnu ögrendigin zamanki telasin heyecanin ve doguum esnasinda yasadiklarin da beni guldurdu :))
rabbim deniz sadiye ve tum evlatlarima saglikli uzun ömurler nasip etsin insallah :))
 
Geç olsun güç olmasın demişler. Ben de doğum hikayemi ancak yazma fırsatı buldum desem :)) 12 yaşında 1 kızım vardı ve malumunuz 2 yıl önce 2. Evliliğimi yaptım. Bu evliliği bir bebişle taçlandıralım istedik. Ben kızım olmasına rağmen yine bir kuzum olmasını istiyordum eşimin de ilk evliliğinden 16 yaşında bir oğlu olduğundan ve kız çocuklarına düşkünlüğünden dolayı o da kız istiyordu . Ama hayırlısı en öbemlisiydi. 2 aylık çalışmalardan sonra 17 Ekim'de gözyaşları içinde hamile
liğimi öğrendim . Rabbim isteyen herkese nasip etsin inşallah. Sonrası malum düşük korkusu mide bulantıları gözyaşları plesenta previa erken doğum riski falan filan . Amma illa ki dua çektiğim tesbihler.... Gönül ferahlığı... Ve 14. Haftada doktorunun erkek haberi:) içte nir burukluk ama yine de sonsuz sevgi. Mağazalara gidip erkek kıyafetlerine bakardım gözlerim kıza kayardı. Pembesi somonlu tütülü allı pullu 16. Haftada yine erkek dedi doktorum artık eminsin. Ve Şubat tatili geldi memlekete giymeden detaylı ultrasona girmek istedim 18. Hafta. Veee hiç sormadığımız halde büyük sürpriz bebeğiniz kız demez mi Ayyy adamı öpecektim berdeyse .:) ve sonrası pembesi somonu tütüleri ile kız bebek hazırlığı :) son haftalar geçmek bilmedi kasılmalar şişlikler ağrılar :) ama hep dua hep dua. Normal doğum olacağı için yürüyüşler alınan kilolar :))18 Haziran da Dr a gittiğimde tam 39 haftalık olmuştum. Dr pazara kadar bekleyelim gelmezse pazar akşam yatış yaparız Pazartesi suni sancı ike doğum yaptırırım demişti. 19 Haziran gecesi yatağa yattığınızda bir üfff çektim içim daralıyor dedim eşim de az kaldı dayan dedi. Dua okurken uyumuşum saat 1 gibi uyandım salona gelip yarım kalan dualarımı tamamladım Rabb'ime dua edip yattım saat 4 gibi uyandım dönmeyi düşünürken bacaklarımın arasından bir şey fışırdadı :) o duyguyu anlatamam önce aymadım sonra yine aynı şey ayy dedim çiş yapıyorum ama baktım tutamıyorum eşime seslendim kalk suyum geldi dedim hı tamam dedi bana sarıldı ve uyumaya devam etti ay tekrar seslendim kalk ışığı yak beni kaldır dedim kaldırdı odada banyo var oraya kadar bacaklarımı kenetleyio yürüdüm tuvalete oturdum ama elimle de üstten açılma varmı diye kontrol edip atlasım duşa banyonı yaptım avdeslrndim çıktım saçlarımı kuruttum bu arada su az az gelmeye devam ediyordu ama sancı hiç yoktu. Son kontrolleri yapıp Dr a masaj çekip çıktık yola hem ağlıyordun hem okuduğum hurmaları yiyordum hastaneye gittik yolda ufak ufak sancım başladı 5 Dakika'ya bir hastanede beni hemen içeri aldılar 2cm açıklık var dediler nst ye bağladılar sonra sıkıldım kalktım dolaştım eşimin yanına gittim adam beni görünce şok oldu doğurdum sanıyormuş :) nerde öyle kolay bebek dedim. Sonra tekrar kontrol ettiler açıklık 4 olmuş sonra 6 oldu. Sancı geldikçe dua okuyor Allah'ın isimlerinden el bedi ve zülcelâli vel ikram çekiyordum hiç bağırmadım kendimi yormadım. Saat 9 da Dr geldi epidural uygularız demişti uygulatacak mısın dedim ben şaka yaptım bu doğumu geciktirir dedi. Sancılar 3-4 Dakika'ya bir geliyordu ve açıklık 6-8 arası dediler azıcık sancı verelim 1 saate doğur dedi tamam dedim bu arada daha önce şağman yapılmıştı sancı bağladılar kolundaki seruma ben doğumhaneye gideceğiz diye beklerken başımdaki asistan başlıyoruz dedi yattığım yatağı odayı bir anda doğum odasına çevirdiler :)) oda asistan ve ebe doluydu. Bir asistan sürekli açılmaya bakıyordu stajyer bir ebe geldi elimi tuttu it bebeğini hadi ıkın dedi :)) yandaki çubuklardan tutup çenemi göğsüme dayayıp tüm gücümle ıkındım Dr ü çağırdılar hadi canım az kaldı dedi çok güzel ıjınıyorsun kesik atmayacağım dedi ıkın ıkın it bebeğini it it it derken bebeğim Dr un kucapındaydı ne müthiş bir duyguydu çok küçük dedim neresi küçük dediler. Çocuk hemşiresine uzatırken pıtışını gördüm yaşasın kız dedim hem de çok güzel bir kız dedi hemşireler ben eşimin düşmesini beklerken yanımda kızımın bakımını yaptılar nasıl bebeğim dedim Dr um getirin kunun bebeğini dedi. Bir örtünün arasında göğsüme yatırdılar allahım sana şükürler olsun dedim öyle güzeldi ki ve o kadar çok saçı vardı ki:)) sonra bakım için götürdüler. Ben de oluşan 2 küçük yırtığım diktiler o çok canımı yaktı tüm oda alkışladı. Bağırmadıpım sancıları dua ve nefesle atlattım için:) sonra eşime haber vermişler. Çok güzel bir kızın oldu diye :) o da ağlamuş. Sonra kuzumu yanıma getirdiler o arada eşim girdi çok kısa süre ile gördü ve ağlayarak dıları çıktı:) sonra o örtünün arasında kucağıma verdiler emzirmemi isteyip gittiler ikimiz kaldık inanamıyorduk cin cin bakıyordu benimki çok şükür sağ salim kucapındaydı. :) emzirdim çok becerikliydi. Sonra hemşireler gelip beni giydirdiler tekerlekli sandalye de odama götürdüler bebeği de getirdiler giydirebilirsiniz dediler. Kendim giydirdim kızımı. Kokladım öptüm. Kendimi çok iyi hissediyordum. Normal doğum yaptığım için bir kez daha şükür ettim. Bütün servis doktorları hemşireler kızımın resmini çekmeye geldi servisin favori bebeği taktılar adını:) çok güzel blr bebekti. Çocuk Dr ü muayeneye geldiğinde adam keldi ne o kız o saçlar benim inadıma mı uzattın dedi :) hastahanede 1 gece yattık ertesi gün evimize geldik . Bebeğim 3.400 gr 50,5 cm doğdu. Rabbim bu güzel duyguyu isteyen herkese yaşatsın inşallah. Saat : 10:00 doğum saati. Maşallah sübhanallah . Duların gücü ike kızım şimdi ayağımda mışıl mışıl uyuyor. Herkese hayırlı doğumlar sevgiler.:)
 

canımdünürümm bana çok güzel bi damat doğurdunn cansın sen öptümm senii
 
25 HAZİRAN 2013
NORMAL DOĞUM
SAAT 4:35
52 cm 3 080 kilo
Kaan Emre'm dünyaya geldi..

Gün içinde belli belirsiz sancılarım vardı ama doğum sancısı değildir diyerek ciddiye almamıştım.. o gün klasik yürüyüşüme gittim, marketten alışveriş yaptık eşimle birlikte. Eve geldik sonra sancılar hiç acı vermiyordu ama düzenliydi. En son 7 dakikada bir geliyordu. Evde ablam ve eşimin ısrarları üzerine hastaneye gittik. Bir baktırıp geliriz diyorduk. Ta ki nöbetçi doktor açılmama bakana kadar. Veee açılmam 6 cm olmuş.. İnanamadım doğum başlamıştı. Epudral bile alamadım malum 3cm iken yapılıyor.. Saat 23 30 da hastaneye girdik. 24 00'da yatışım yapıldı. 1 buçuk saat kadar nts'de kaldım. Neyse bebek iyi, herşey yolunda derken açılmam 7-8 cm oluverdi. Ben acı hissediyorum ama dayanılmayacak gibi değil elbette. Sonra hemşire geldi suyumu patlattı. (Öncesinde su veya nişan hiçbirşey gelmedi bende). Ki bu işlemlerin hiçbirinde ağrım dayanılmayacak gibi değildi. Lagman falan da yapmadılar. Çok sevindim bu duruma tabi. Bu arada tek sıkıntımız açılmam çok iyi olmasına ragmen bebek kafasını doğum kanalına sokamamıştı.. ben çok üzüldüm tabi. Normal doğuramayacağım diye. Doktorum geldi istersen sezeryan alabiliriz durum pek iç acıcı değil dedi yani o kadar açılmaya rağmen bebegin kafasının doğum kanalına girmesi lazımmış. Neyse ben sürekli duş alıyordum odamda.. (toplam 3 kez aldım). 30 dk, 30 dk ve en son 25 dakikaka odada volta attım. Arada sancılar giriyor ben duvarlara tırmanıyorum.. Neyse Allah yardım etti de Kaan Emre'm kafayı kanala sokabildi..

Sonra hemşirem(ki çok tatlı bir bayandı) hadi doğuma dedi. Eşim ve ablam hep yanımdaydı ama doğumhaneye girmediler. Zaten ben de kimseyi istemedim. Doğum masasındayım. Doktor nasıl ıkınmam gerektiğini tarif etti. Sanki çok büyük bir tuvaletin var, aylarca yapmamışsın onu çıkarmak için ıkınıyorsun ama kesinlikle bu ıkınmayı sancı gelince yapmalısın, kendini yormadan bağırmadan ses kaçırmadann.. derken hemşireminde yardımı(karnıma baskısı) ile 2. ıkınmada (15 dk içinde) paşam dünyaya geldi. ve sonrası müthiş bir rahatlama.. Dışta 4 dikiş ile doğumu tamamladık. Dikiş sadece arı sokması yada böcek ısırması kadar hissediliyor. zaten o rahatlama ile masa da insanın uykusu geliyor. sağlıklı bir bebek dünyaya getirdiğim için, normal doğumu başardığım için kendimle gurur duydum. Allah herkesin bebeğine uzun sağlıklı güzel ömürler versin.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

2013 mayıs annelerinin dogum hıkayelerı :)
7 8 9
Yorumlar
160
Görüntüleme
44K
eshma
2013 Mart Anneleri Doğum Hikayeleri
8 9 10
Yorumlar
193
Görüntüleme
50K
barbie_2010
B
2013 Ocak Anneleri Dokuz Doğuruyor :) Doğum Hikayeleri ve Tablo
11 12 13
Yorumlar
252
Görüntüleme
56K
sumeyraerkan
S
2012 Ağustos Annelerinin Doğum Hikayeleri
11 12 13
Yorumlar
247
Görüntüleme
45K
Gece2009
G
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…