- 18 Mayıs 2012
- 2.889
- 48
ay harika ne güzel, şimdi banyo zamanı sanırım. misler gibi
canım göbeği düşünce yara gibi kan filan oluyor mu? temizliğini nasıl yaptınız? özel bir krem almamız gerekiyor mu
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
2013 Mart Anneleri Doğum Hikayeleri
- Konu Sahibi sifaa
- Başlangıç Tarihi
ay harika ne güzel, şimdi banyo zamanı sanırım. misler gibi
canım göbeği düşünce yara gibi kan filan oluyor mu? temizliğini nasıl yaptınız? özel bir krem almamız gerekiyor mu
- 13 Aralık 2012
- 103
- 0
ailesinin turkiyeye donmesini saglayan
isteksiz tebessum eden annesine kahkaha atmayi ogreten canim kizimin upuzun hikayesi
bdt:22mart 2013
gerceklesen tarih:22subat2013
kilo:3820
boy:49cm
hafta36+0
genel anestezi sezeryan.
10 eylul 2011 de maddi acidan zorluklar icinde evlenmistik ikimizde calisiyorduk ama evlenirken yaptigimiz borclari odeyemiyorduk esim evleneli 3 ay olmustu ki calismak icin yurtdisina gitti ustune 3 ay ayri kaldiktan sonra bende isimi biraktim esimin yanina gittim bende calisicaktim yurtdisinda ise alinmistim ikimizde calisip borclarimizi bitirip ev alicaktik insallah esim cocuk istiyorum dedikce ev alalim askim ondan sonra 1-2 yilimiz daha var toparlayalim kendimizi diyordum haziran ayinda sadece 1 gun korunmamistik .1 kerede olmaz bebis diyordum takii isyerinde birgun basim firilfiril donene kadar adetimde 5 gun gecikmisti acaba olabilirmi diyordum ama hicte umudum yoktu gercek anlamda neyse tercumana sordum burda nereye gidebilirim diye isyerinin sevki ile turk hastanesine gidebiliyordum ama ben isyeri doktoruna kimseye bisey soylemek istemedim tercumanla ciktik yola beni 2 katli dokuk bir binaya soktu upuzun koridorun bi ucuna kadar gittik kadinlar girip cikiyordu ne sira vardi ne vezne girdik bizde rus bir orta yasli doktor tercuman bana yat dedi uzandim ultrason aletini koymasiyla bunlar basladi rusca konusmaya neoluyor banada soyle ne diyor derken tebrik ederim 3 haftalikmis dedi o anki saskinligimi anlatamam kalktim dokturun yuzune bakakaldim tercuman 10 manat vericeksin diyor ben hala bakiyorum neyse ciktik dokuk binanin kapisina takildim elim ayagim dolasti ben napicam yanimda kimsem yok calismaya geldik buraya nasil yaparim burda kocami birakip gidicem mi turk doktor yok burda napicam ben diye konusurken tercuman bi sigara ic istersen dedi yok icemem yurtdisinda acayip bagimli hale geldigim sigarayi o an itibariyle ne olursa olsun .hic icmedim ogrendigim gun 20 temmuzdu aksam esime soyledimde ciddi soktaydi oda kimseye soylemicektik tabi annem, ablam ve kayinvalidem haric annemi aradigimda saat sabah 7di ama turkiyede 5 de ogrendi annem anane olacagini annem cikip bize ev aramaya baslamis biraz pesinat biriktirmistik kredi cekebilirdik annem ogun ev buldu 3 agustosta ev sahibi olduk bebegimizin sansina hic paramiz kalmamisti hepsini ucuucuna yetirdik 29 agustosta turkiyeye 6 aylik iznimize gelebiliyorduk karar vermistim donmicektim cunku cok hastalanmistim ne dogru duzgun doktor vardi ulkede nede kapimi calan tek bir insan esim destek olmaya calisiyordu fakat isi cok agirdi turkiyeye donecegimiz gece 3 de servis aldi bizi havaalina giderken nefret ettigim ulkeye son kez baktim turkiyeye ucak inise gectiginde yasadigimiz sevinci anlatmak mumkun degildi esim kolumu sikasika morartti resmen karnimda kucucuk bebegim bizi karsilamaya gelen annem ve ablamla ilk bulusmamiz kosarak sarilip aglamaya basladigimiz o an bi film karesi gibiydi ben o gun doktora kostum ilk kez kalp atislarini duyabildim 10 hafta 4 gunluktu bebegimiz isi biraktim esim dondu ama benim isi birakmam sorun oldu esimde turkiyeye donmek zorunda kaldi ve benim karnimda kucucuk bebegim calismiyorum esim geldi is bulamadi ve ev kredisi borcu oduyoruz cok zor gecti hamileligim cok uzuluyordum esimin isleri yolunda gitmiyordu yemek bile zor aliyorduk iyi beslenmem lazimdi bide oyle boyle annemlerin destegiyle itekaka ilerliyorduk borca batmaya bir yandan devam ediyorduk 20 haftadaki aytintili ultrasonda cok sukur doktorumuz cok tatli bir kizin olucak cok uslu guzel guzelpoz veriyor dedi aldik fotosunu cokta saglikli dedi doktor allaha sukurler olsun diyerek ayrildim zaten bastan beri kizim olcak diyordum oyle hissediyordum yeterki kizim iyi olsun bu sikintilari elbet atlatacaktik 26 haftada yapilan seker testim cok yuksekti moralim sifirdi insulin almak istemiyordum 1 hafta musade ettiler basladim diyet ve yuruyuse cok zordu bana ozel yemek yapti annem surekli yurudum ve sonuc sekerim dustu hatta 3 kilo bile vermistim kurtuldum sukurler olsun esim oyle boyle bi ise gidiyor yuvarlaniyorduk resmen bebegimin ihtiyaclarini almak istiyordum surekli internetten bakip bakip alamiordum o konudada ablam girdi devreye ihtiyaclarimizin yarisini o aldi odasini hazirladi teyzesi 33.haftada rahimde incelme oldugu icin erken dogum tehlikesi yasiyordum yatmam lazimdi hicbisyimiz hazir degildi ama bibaktim herkes bir olmus haftasonu evimiz temizlenmis valizlerimiz hazirlanmis kizimin odasi hazirlanip kapisi kilitlenmisti cok mutlu oldum yatmaya devam ettim bebegimin daha beklemesi lazimdi ciger gelistirici igneyi vuruldum ama korkuyordum kizim bekle annem benim gibi sabirsiz olma guzel guzel buyu diyordum doktorumuz artik bizi herhafta gormek istedigi soyledi bizim kizdan supriz bekliyordu sanirim 34.haftaki kontrolumuzde bebegimizin herseyi normaldi sadece 37 haftalik gozukuyordu gelisimi artik disari cikamiyordum daha dogrusu cikarmiyorlardi yatiyordum surekli hic degilse 36.haftayi gormemiz lazimdi bebegimin ciger gelisiminin tamamlanmasi icin 35.haftaki kontrolumuzde bebegim 3300 gr olmustu ve nstde sancilarim 50-60 arasi degisiyordu ama aciklik yoktu gittik evimize ama ertesi gun karin agrisiyla tekrar dustuk hastane yollarina surekli terliyordum ve karnim agriyordu bikac kez nstde 70 sanci gorduk ama duzenli degildi doktorumuz dogumun basladigini dusunmuyordu yediklerime dikkat etmemi soyledi donduk yine evimize annemde benden korkuyordu evi temizleyelim heran gelebilir desede ben anneme haftaya yapariz esimde evdeyken 36.haftamiz biter haftasonu temizleriz dedim annemle evdeydim o hafta boyunca 35+6 da gece karin agrisiyla uyandim tuvalette gecirdim geceyi yatiyordum ama uykudan uyaniyordum ishal olmustum belim sizliyordu ama doktorum bebek zaten iri baski yapiyordur diyordu bana bende onemsemedim uykusuz bir gecenin sabahinda 36+0 da doktor kontrolumuz vardi esime cok kotu bir gece gecirdim ishal oldum cok halsizim bana yardim et ustumu giydir dedim ama hala dogurdugumu dusunmuyordum neolur ne olmaz diye hastaneye gidicekleri esime soyledim yinede ama esim biliyormus dogumun basladigini annemi arayip eve 3 kisi donebiliriz dedi ciktik evden annem ve ablamda bizimle geliyorlardi ablam ise gitti bizi birakip esim ve annemle gittik nstye ilk once almadilar dogum hastalari var beklemeniz lazim dedi ebe bu arada kontrole gidelim dedik girdik doktoruma dun geceyi cok kotu gecirdim ishal oldum dedim oda yediklerime bagladi yine ultrasonda hersey normaldi bebegim 3600gr gozukuyordu icimden surekli bebegime sesleniyordum annem artik gelebilirsin daha da kilo alirsa sezeryan olmak zorunda kalicaktim oysaki ben bastan beri normal dogum istiyordum o kadar cok hikaye okumus o kadar cok video izlemistimki yaparim diyordum doktorumuz idrar ve kan tahlili istedi idrar tahlilini ve nst sonucunu bekliyorum dedi gittik nstye hala beni almiyorlar bekledik biraz neyse ebe geldi alalim sizi dedi baglandim nstye ilk sanci 99 da takili kaldi annem gordu bidah olucak mi derken 90-100 arasi sancilar vuruyor ama bende 0 dada ayni his var 100 sanci vurdugundada ayni his hafif bel agrisi annem de dogurdugumu anladi ama ben hala haftaya kadar bekler anne diyorum o sirada doktorum dogumhaneye geldi bende cikarken karsilastik idrar sonucun iyi dedi nst sonucunada bakayim dedi usulca verdim eline kagidi esim gitmisti ise bu arada annem ve ben karsimizda ebe ve doktorum seni iceri alalim dediler muayne etti 2-3 cm gibi diye mirildandi ebe bana gulumsuyor ben hala dogurduguma inanmiyorum kacip gitmek istiyorum doktorumla beraber annemin yanina dogumhane kapisina ciktik kararinizi verin dogum baslamis normal istiyorsaniz 24 saate kalmadan dogum olur fakat vajina cikisindaki kemik bizi zorlicak dedi bende hissetmistim muaynede resmen kemikten asagiya dogru soktu elini doktorum riski bir normal dogum olur vakum kullanmamiz gerekebilir dedi bebek iri 3 kilo olsa biraz daha iyi konusurdum dedi peki kesi yapiyormusunuz dedigimde her dogumda yapiyoruz yirtilmayi onlemek icin ama senin durumunda kesi biraz derin olabilir dedi kadina sonuna kadar guveniyordum amaci beni korkutmak degildi hastanede cok kisi normal dogum yapiyordu doktorumda firsatci biri degildi peki sezeryan olursa ne zaman olur dedik ben hala bikac gune olur herhalde dedim salakligim tuttu sanirim kadin bugun aliriz dedi o sirada saat 14 civari biz annemle bakakaldik doktorum girdi dogumhaneye siz kararinizi verin dedi annem ablami cagiriyor ben esimi ama hala esime kesin bisey yok isine bak sen diyorum annem bagiriyor kizim cabuk gelsin ne isi diyor ben hala kabullenemiyorum ogun doguracagimi dogumhane kapisindan kactik biz o sirada geldi esim ve ablam karar veremiyoruz hepimiz birbirimize bakiypruz ben diyorum kizim beni dinledi gelior kilosuda normal ama ya sıkısırsa vakum ya zarar verirse cok kararsizim yine gidioruz hep beraber doktorumun yanina kadin yeniden acikliyor bakin normal dogum yapabilir ama rahat bir dogum olmicak bunu bilin cati dar bebek 3600gr kemikten gecerek cikicak kesi olabiir en iyisi normal dogum ama az hasarli olursa biz bazi hastalara normal yaptiriyoruz ama sonunda keske sezeryan olsaymis dioruz ama sezeryan yaptirdigimiz hastalara keske normal yaptirsak demioruz dedi biz hala yuzune bakiyoruz siz karar verin diyoruz kadin son nokta kizkardesim olsa sezeryan yapardim diyor biz yine cikiyoruz kapida dusunup soylicez ve ben kararimi soyle veriorum alttanda kesi okucak usttende ama normal olursa bebegim riske girecek bari o rahat bir sekilde ciksin ya bisey olursa vicdan azabim nasil olur diye dusunuorum hic aklima gelmeyen sezeryan kararini veriorum korkarak doktoruma aksama olur herhalde biz eve gidip gelelim hicbiseyimiz yok diyorum doktorum ise yan binaya gec yatisin yapilsin diyor nasil yani desemde ameliyathane bosmu anestezi uzmani ne durumda bakicam ona gore alicam gidemezsin diyor yan binada kapida karsiniyorum kagitlari imzalayip genel bilgileri verip ebe beni hemen yakalayip sizi hazirlicaz diyor hersey neden bukadar hizli gidiyor anlamiyorum saat 15:30 civari ebe beni hazirliyor sonda takiyor damar yolu aciliyor esim ve ablam esyalarimizi almaya gidiyorlar ebeye diyorum onlar gelene kadar almazlar dimi diye doktora soruyorlar heran alabilirim diyor annemle ben odadayiz annemin yuzu karardi .sanki benden daha cok korkuyor anne iste naparsin odaya arkadasim geliyor sen nerden buldun beni diyorum ayni doktora kontrolum vardi randevular iptal edildi acil sezeryan var diyince aklima geldin adi ne diye sordum duyunca sok oldum diyor yani doktor randevulari iptal etmis geliyormusneyse ablam ve esim yetisiyor tabi acilin onunde arabayi unutup kosan esim arabayi cekmeye bile gidemeden sedye geliyor ve aliyorlar beni cok hizli gidiyoruz neden arkada kaldi tum ailem asansore sokulurken esimle gozgoze geliyoruz aglamaya basliyorum evet giriyoruz ameliyathaneye tum ekip hazir kapida bir erkek bi kiz maskeli boneli beni karsiliyor bebegin ismi ney diyorlar nehir diyorum sadece gozlerini gordugum bu kisiler beni hazirliyor ustumu aciyorlar onume perde geriyorlar soguk soguk biseyi suruyorlar gobegime anestezi uzmani ne istiyorsun diyor genel diyorum daha fazlasina yuregim dayanmaz benim doktorum geliyor baslioruz canim diyor elimi tutarak evet uyuyorsun diyorlar ben ayetel kursiyi okuyorum unutmiyim diye birazda sesli sonunu getirebiliyorum cok sukur uyumusum ayilmaya calisirken bebek nasil diyorum surekli tanimadigim sesler iyi diyor odama gectigimde etrafimda sesler var hayal meyal anlamiyorum bisey yataga gecirilirken oyle aci cekiyorumki inledim oluyorum diye beni desiyorlar anne karnim cok acioo anne diyorumusum esim basimda opup gecicek diyormus hemsire kocan beni aglatiyordu diyor sonradan ordan ogreniyorum annem kendinde degil beklerken ameliyat basladi yazisini ekranda gorunce fenalasiyor sakinlestirme calisiyorlar basimda gecicek annem ac gozlerini diyor acmaya calisiyorum goremiyorum diyorum ama netlesiyor tavan yavas yavas igneler vuruluyor biseyler oluyor gecicek diyorlar gecmio gecmio diye inlerken hafifledigini hissediyorum evet aci o lanet aci geciyor ablam bebegin cok guzel diyor arkadasim geldi diyorum ya fenalasmis odaya girip beni o haldee gorenler cok kotu olmus annem cikarmis herkesi etrafimdaakilerin ellerini sıkıyorum doktorum geliyor onun elini birakmiyorum kadinin su sozlerini duyuyorum anliyorum hepsini olmasada ailece cok iyi bir karar vermissiniz 3820 gr dogdu masallah diyerek cikardim cok zorlanirdi simdi sana en kuvvetli agri kesiciyi yolluyorum diyor ve evet geliyor agri kesici evet nehir geliyor babasini yanima veriyor beni opuyor ama o an ben hala tam ayik degilim etrafimiz dolu sesler hemsire evet emicek simdi diyor ben sezeryan ya beklemiyorum sanirim sut falan karakafali kizimi goruyorum cukcuk emiyor yanima yatmis o an benim ayildigim andir hersey netlesiyor aci yok gelenlerle sohbet ediyorum yanimda yatan bebegime bakiyorum ve mutlu son benim artik bir kizim var hemde cok tatli kokusu cok guzel butun evimizi kokutuyor hastanede kaldigim ilk gecenin sabahinda sonda hastabezi cikiyor korsem takiliyor ayaga kaldiriliyorum cok fena degil yatip kalkmak zor ama tek basima yuruyorum 2.gun bebegimin altini bezliyorum surekli dolasiyorum ve cikis yapiyoruz sorunsuz bir sekilde bebegimn testleri yapiliyor cok sukur iyi eve dogru yola cikiyoruz esimin dedigim gibi 3 kisi donuyoruz eve mis kokulu kizima evini gezdirioruz ben dolasiyorum bebegime bakabiliyorum emziriyorum yatip kalkmasi biraz zorlasada yapilabiliyor ve ben sezeryan olduguma pisman degilim kizima baktikca onu dogum kanalinda sıkıstirmadigim icin o minicik kafasina vakum kullanilmadigi icin 3820 grlik kizimi dar olan catimda hirpalamadigim icin cok cok memnunum ve o ilk anki aci 10 dakikalik surec cok kotu olsada hemen ayiliyorum yuruyebiliyorum bebegimle ilgilenebiliyorum alt tarafi bozmadigim icinde memnunum hic degilse rahat tuvaletimi yapabiliyorum suan her iste vardir bir hayir allaha sukurler olsun ben kizima kavustum allah bize bagislasin insallah onu allah sizede kolay dogum nasip etsin normalde olsa sezeryanda olsa allah kolayii hayirlisini versin insallah 5 . gunumuz mis kokulumla hayat durdu ben anne oldum canim kocami baba yaptim allaha sukurler olsun.
hayırlı olsun canım bebeğin. sıkıntılı günler geçirmişsin ama çok şükür bebeğin ve sende iyisin. inşallah her şey gönlünüze göre olur...
maşallah size. Allah analı babalı büyütsün inşallah. kuzucuğunu kokla bizim yerimize...
- 8 Şubat 2012
- 359
- 4
ay harika ne güzel, şimdi banyo zamanı sanırım. misler gibi
evet bizde banyo için bekliyorduk göbek düşsün diye :)
biz hastaneden taburcu olurken çocuk doktoru göbeğin düşmesi için ilaç yazdı aldık.minik bi şişe.
steril gazlı bezle pansuman yaptık hergün.kurudu gün geçtikçe nihayet bugünde düştü :)
- 28 Ekim 2012
- 1.158
- 9
ailesinin turkiyeye donmesini saglayan
isteksiz tebessum eden annesine kahkaha atmayi ogreten canim kizimin upuzun hikayesi
bdt:22mart 2013
gerceklesen tarih:22subat2013
kilo:3820
boy:49cm
hafta36+0
genel anestezi sezeryan.
10 eylul 2011 de maddi acidan zorluklar icinde evlenmistik ikimizde calisiyorduk ama evlenirken yaptigimiz borclari odeyemiyorduk esim evleneli 3 ay olmustu ki calismak icin yurtdisina gitti ustune 3 ay ayri kaldiktan sonra bende isimi biraktim esimin yanina gittim bende calisicaktim yurtdisinda ise alinmistim ikimizde calisip borclarimizi bitirip ev alicaktik insallah esim cocuk istiyorum dedikce ev alalim askim ondan sonra 1-2 yilimiz daha var toparlayalim kendimizi diyordum haziran ayinda sadece 1 gun korunmamistik .1 kerede olmaz bebis diyordum takii isyerinde birgun basim firilfiril donene kadar adetimde 5 gun gecikmisti acaba olabilirmi diyordum ama hicte umudum yoktu gercek anlamda neyse tercumana sordum burda nereye gidebilirim diye isyerinin sevki ile turk hastanesine gidebiliyordum ama ben isyeri doktoruna kimseye bisey soylemek istemedim tercumanla ciktik yola beni 2 katli dokuk bir binaya soktu upuzun koridorun bi ucuna kadar gittik kadinlar girip cikiyordu ne sira vardi ne vezne girdik bizde rus bir orta yasli doktor tercuman bana yat dedi uzandim ultrason aletini koymasiyla bunlar basladi rusca konusmaya neoluyor banada soyle ne diyor derken tebrik ederim 3 haftalikmis dedi o anki saskinligimi anlatamam kalktim dokturun yuzune bakakaldim tercuman 10 manat vericeksin diyor ben hala bakiyorum neyse ciktik dokuk binanin kapisina takildim elim ayagim dolasti ben napicam yanimda kimsem yok calismaya geldik buraya nasil yaparim burda kocami birakip gidicem mi turk doktor yok burda napicam ben diye konusurken tercuman bi sigara ic istersen dedi yok icemem yurtdisinda acayip bagimli hale geldigim sigarayi o an itibariyle ne olursa olsun .hic icmedim ogrendigim gun 20 temmuzdu aksam esime soyledimde ciddi soktaydi oda kimseye soylemicektik tabi annem, ablam ve kayinvalidem haric annemi aradigimda saat sabah 7di ama turkiyede 5 de ogrendi annem anane olacagini annem cikip bize ev aramaya baslamis biraz pesinat biriktirmistik kredi cekebilirdik annem ogun ev buldu 3 agustosta ev sahibi olduk bebegimizin sansina hic paramiz kalmamisti hepsini ucuucuna yetirdik 29 agustosta turkiyeye 6 aylik iznimize gelebiliyorduk karar vermistim donmicektim cunku cok hastalanmistim ne dogru duzgun doktor vardi ulkede nede kapimi calan tek bir insan esim destek olmaya calisiyordu fakat isi cok agirdi turkiyeye donecegimiz gece 3 de servis aldi bizi havaalina giderken nefret ettigim ulkeye son kez baktim turkiyeye ucak inise gectiginde yasadigimiz sevinci anlatmak mumkun degildi esim kolumu sikasika morartti resmen karnimda kucucuk bebegim bizi karsilamaya gelen annem ve ablamla ilk bulusmamiz kosarak sarilip aglamaya basladigimiz o an bi film karesi gibiydi ben o gun doktora kostum ilk kez kalp atislarini duyabildim 10 hafta 4 gunluktu bebegimiz isi biraktim esim dondu ama benim isi birakmam sorun oldu esimde turkiyeye donmek zorunda kaldi ve benim karnimda kucucuk bebegim calismiyorum esim geldi is bulamadi ve ev kredisi borcu oduyoruz cok zor gecti hamileligim cok uzuluyordum esimin isleri yolunda gitmiyordu yemek bile zor aliyorduk iyi beslenmem lazimdi bide oyle boyle annemlerin destegiyle itekaka ilerliyorduk borca batmaya bir yandan devam ediyorduk 20 haftadaki aytintili ultrasonda cok sukur doktorumuz cok tatli bir kizin olucak cok uslu guzel guzelpoz veriyor dedi aldik fotosunu cokta saglikli dedi doktor allaha sukurler olsun diyerek ayrildim zaten bastan beri kizim olcak diyordum oyle hissediyordum yeterki kizim iyi olsun bu sikintilari elbet atlatacaktik 26 haftada yapilan seker testim cok yuksekti moralim sifirdi insulin almak istemiyordum 1 hafta musade ettiler basladim diyet ve yuruyuse cok zordu bana ozel yemek yapti annem surekli yurudum ve sonuc sekerim dustu hatta 3 kilo bile vermistim kurtuldum sukurler olsun esim oyle boyle bi ise gidiyor yuvarlaniyorduk resmen bebegimin ihtiyaclarini almak istiyordum surekli internetten bakip bakip alamiordum o konudada ablam girdi devreye ihtiyaclarimizin yarisini o aldi odasini hazirladi teyzesi 33.haftada rahimde incelme oldugu icin erken dogum tehlikesi yasiyordum yatmam lazimdi hicbisyimiz hazir degildi ama bibaktim herkes bir olmus haftasonu evimiz temizlenmis valizlerimiz hazirlanmis kizimin odasi hazirlanip kapisi kilitlenmisti cok mutlu oldum yatmaya devam ettim bebegimin daha beklemesi lazimdi ciger gelistirici igneyi vuruldum ama korkuyordum kizim bekle annem benim gibi sabirsiz olma guzel guzel buyu diyordum doktorumuz artik bizi herhafta gormek istedigi soyledi bizim kizdan supriz bekliyordu sanirim 34.haftaki kontrolumuzde bebegimizin herseyi normaldi sadece 37 haftalik gozukuyordu gelisimi artik disari cikamiyordum daha dogrusu cikarmiyorlardi yatiyordum surekli hic degilse 36.haftayi gormemiz lazimdi bebegimin ciger gelisiminin tamamlanmasi icin 35.haftaki kontrolumuzde bebegim 3300 gr olmustu ve nstde sancilarim 50-60 arasi degisiyordu ama aciklik yoktu gittik evimize ama ertesi gun karin agrisiyla tekrar dustuk hastane yollarina surekli terliyordum ve karnim agriyordu bikac kez nstde 70 sanci gorduk ama duzenli degildi doktorumuz dogumun basladigini dusunmuyordu yediklerime dikkat etmemi soyledi donduk yine evimize annemde benden korkuyordu evi temizleyelim heran gelebilir desede ben anneme haftaya yapariz esimde evdeyken 36.haftamiz biter haftasonu temizleriz dedim annemle evdeydim o hafta boyunca 35+6 da gece karin agrisiyla uyandim tuvalette gecirdim geceyi yatiyordum ama uykudan uyaniyordum ishal olmustum belim sizliyordu ama doktorum bebek zaten iri baski yapiyordur diyordu bana bende onemsemedim uykusuz bir gecenin sabahinda 36+0 da doktor kontrolumuz vardi esime cok kotu bir gece gecirdim ishal oldum cok halsizim bana yardim et ustumu giydir dedim ama hala dogurdugumu dusunmuyordum neolur ne olmaz diye hastaneye gidicekleri esime soyledim yinede ama esim biliyormus dogumun basladigini annemi arayip eve 3 kisi donebiliriz dedi ciktik evden annem ve ablamda bizimle geliyorlardi ablam ise gitti bizi birakip esim ve annemle gittik nstye ilk once almadilar dogum hastalari var beklemeniz lazim dedi ebe bu arada kontrole gidelim dedik girdik doktoruma dun geceyi cok kotu gecirdim ishal oldum dedim oda yediklerime bagladi yine ultrasonda hersey normaldi bebegim 3600gr gozukuyordu icimden surekli bebegime sesleniyordum annem artik gelebilirsin daha da kilo alirsa sezeryan olmak zorunda kalicaktim oysaki ben bastan beri normal dogum istiyordum o kadar cok hikaye okumus o kadar cok video izlemistimki yaparim diyordum doktorumuz idrar ve kan tahlili istedi idrar tahlilini ve nst sonucunu bekliyorum dedi gittik nstye hala beni almiyorlar bekledik biraz neyse ebe geldi alalim sizi dedi baglandim nstye ilk sanci 99 da takili kaldi annem gordu bidah olucak mi derken 90-100 arasi sancilar vuruyor ama bende 0 dada ayni his var 100 sanci vurdugundada ayni his hafif bel agrisi annem de dogurdugumu anladi ama ben hala haftaya kadar bekler anne diyorum o sirada doktorum dogumhaneye geldi bende cikarken karsilastik idrar sonucun iyi dedi nst sonucunada bakayim dedi usulca verdim eline kagidi esim gitmisti ise bu arada annem ve ben karsimizda ebe ve doktorum seni iceri alalim dediler muayne etti 2-3 cm gibi diye mirildandi ebe bana gulumsuyor ben hala dogurduguma inanmiyorum kacip gitmek istiyorum doktorumla beraber annemin yanina dogumhane kapisina ciktik kararinizi verin dogum baslamis normal istiyorsaniz 24 saate kalmadan dogum olur fakat vajina cikisindaki kemik bizi zorlicak dedi bende hissetmistim muaynede resmen kemikten asagiya dogru soktu elini doktorum riski bir normal dogum olur vakum kullanmamiz gerekebilir dedi bebek iri 3 kilo olsa biraz daha iyi konusurdum dedi peki kesi yapiyormusunuz dedigimde her dogumda yapiyoruz yirtilmayi onlemek icin ama senin durumunda kesi biraz derin olabilir dedi kadina sonuna kadar guveniyordum amaci beni korkutmak degildi hastanede cok kisi normal dogum yapiyordu doktorumda firsatci biri degildi peki sezeryan olursa ne zaman olur dedik ben hala bikac gune olur herhalde dedim salakligim tuttu sanirim kadin bugun aliriz dedi o sirada saat 14 civari biz annemle bakakaldik doktorum girdi dogumhaneye siz kararinizi verin dedi annem ablami cagiriyor ben esimi ama hala esime kesin bisey yok isine bak sen diyorum annem bagiriyor kizim cabuk gelsin ne isi diyor ben hala kabullenemiyorum ogun doguracagimi dogumhane kapisindan kactik biz o sirada geldi esim ve ablam karar veremiyoruz hepimiz birbirimize bakiypruz ben diyorum kizim beni dinledi gelior kilosuda normal ama ya sıkısırsa vakum ya zarar verirse cok kararsizim yine gidioruz hep beraber doktorumun yanina kadin yeniden acikliyor bakin normal dogum yapabilir ama rahat bir dogum olmicak bunu bilin cati dar bebek 3600gr kemikten gecerek cikicak kesi olabiir en iyisi normal dogum ama az hasarli olursa biz bazi hastalara normal yaptiriyoruz ama sonunda keske sezeryan olsaymis dioruz ama sezeryan yaptirdigimiz hastalara keske normal yaptirsak demioruz dedi biz hala yuzune bakiyoruz siz karar verin diyoruz kadin son nokta kizkardesim olsa sezeryan yapardim diyor biz yine cikiyoruz kapida dusunup soylicez ve ben kararimi soyle veriorum alttanda kesi okucak usttende ama normal olursa bebegim riske girecek bari o rahat bir sekilde ciksin ya bisey olursa vicdan azabim nasil olur diye dusunuorum hic aklima gelmeyen sezeryan kararini veriorum korkarak doktoruma aksama olur herhalde biz eve gidip gelelim hicbiseyimiz yok diyorum doktorum ise yan binaya gec yatisin yapilsin diyor nasil yani desemde ameliyathane bosmu anestezi uzmani ne durumda bakicam ona gore alicam gidemezsin diyor yan binada kapida karsiniyorum kagitlari imzalayip genel bilgileri verip ebe beni hemen yakalayip sizi hazirlicaz diyor hersey neden bukadar hizli gidiyor anlamiyorum saat 15:30 civari ebe beni hazirliyor sonda takiyor damar yolu aciliyor esim ve ablam esyalarimizi almaya gidiyorlar ebeye diyorum onlar gelene kadar almazlar dimi diye doktora soruyorlar heran alabilirim diyor annemle ben odadayiz annemin yuzu karardi .sanki benden daha cok korkuyor anne iste naparsin odaya arkadasim geliyor sen nerden buldun beni diyorum ayni doktora kontrolum vardi randevular iptal edildi acil sezeryan var diyince aklima geldin adi ne diye sordum duyunca sok oldum diyor yani doktor randevulari iptal etmis geliyormus
harika iki güzel mucizenin hikayesii... rabbim analı babalı büyütsün.. isteyen herkese nasip etsin..
- 25 Temmuz 2012
- 621
- 0
tüm doğum yapan arkadaşlarım, Gözünüz aydın Allah analı babalı büyütsün, nazarlardan korusun miniklerinizi..
hepinziin hikayesini okurken kendimi tutamadım çok ağladım ama Masalımmm senin hikayene daha bir cok ağladım, çok güzel ağlatmışşsın. her bebek nasibiyle gelir derler seninki de oyle olmuş her seyi tamamlanmış gelmiş kuzun. Şansı hep devam etsin inşallah
hepinziin hikayesini okurken kendimi tutamadım çok ağladım ama Masalımmm senin hikayene daha bir cok ağladım, çok güzel ağlatmışşsın. her bebek nasibiyle gelir derler seninki de oyle olmuş her seyi tamamlanmış gelmiş kuzun. Şansı hep devam etsin inşallah
- 31 Mart 2008
- 3.704
- 9
slm kızlar bizde hikayemizi paylşalım artık
doktorumuz doğum tarihini yani sezryan gününü belirlerken 22 şubatmı olsun yoksa 25 şubatmı diye sorunca ben hemen atladım tabiki zaten erken olacak 22 şubat olsun dedim ilk bebeğim olmamasına rağmen yanımda dünyalar tatlısı bir oğlum olmasına rağmen kızımı kucağıma almak için sabırsızlandığımdan 22 şubat günü sezeryan günümüzü belirledik doktorumuz sabah 7 :00 da en geç girşini yaptır dedi ve eve döndük bende ailemden uzakta bir dağ başında 8 yıldır yatılı bir okulda merkeze 1saat uzaklığıkta yaşamaktayım tabiki doğum için annemler ve kayınvalidemler geldiler 21 şubat günü akşam eşim durmadan soruyor heyecan var mı diye bendeki cevap aşırı duygu yoğunluğundan hiç bir şey hissetmiyorum ne heyecan ne korku ne endişe hiç bir duygu yok bu soğukkanlılık mı bilmiyorum oysaki bu sezeryanda salya sümük ağlarım oğluşumdan ayrılırken diye düşünüyüordum hastane 1 saatlik uzaklıkta olduğu için sabah en geç 5 bucukta yola çıkmalıydık eşime göre neyse gece herkes odasına çekildi tabiki bende uyku yok saate bakıyorum 1 saate bakıyorum 2 saate bakıyorum derken saat 5 oldu ve ben uykuya tam dalmışım ki eşim uyandırdı saat 5:15 eşim hadi kalk diyor ben ama ben yeni uyumuştum diyorum neyse kalktık hazırlandık annem kayınvalidem ve tabiki oğluşum annem onu bu saatte götürmeyelim dedi ama ben hayır dedim gelsin kardeşinin nasıl doğduğunu o duyguları yaşasın istedim o daha 3 yaşında belki ilerde hatırlmayacak ama eminim ki bilinç altına yeryeleşecektir neyseki saat 6 ya doğru yola çıktık ve bir saat sonra hastanenin acil girişinden girişimiz yaptırdık yatışımızı yaptırdık ve odamıza çıktık tabiki ben kimsenin yüzüne bakmıyorumsonra hemşire geldi işlemeler yapılmaya başlandı tansiyondur nst ye bağladı ve sancıların var dedi ve ameliyat elbiselerini giymemi ve boneyi takmamı söyledi ben giyindim ve oğlum benim bu halimi beğenmemiş olacak ki çıkar diye tutturdu galiba hissetti annemle hiç göz göze geldiğimizi hatırlamıyorum eşim durmadan sarılıyor eşime oğluma iyi bak diyorum tabiki olumsuz şeyler düşünerek ama hiç kondurmuyor bana cevabı sen gelene kadar ben onu oyalarım diyor:)neyse sonda falan takıldı ve sedyeye yatırdılar ve ameliyathaneye giderken asansöre kadar eşim ve oğlum uğurladı oğlum anne gitme diye ağlamaya başladı ki hemen asansör geldi ameliyat başladı doktorum geldi karşılıklı sıcak bir gülümseme nasılsın diye sordu iyim dedimve ameliyat başladı kısa süre sonra doktorum yeşil kumaşların üstünden kanlar içinde siyah saçlı tatlı bir kız gösterdi hiç beklemediğim bir anda çok tatlı bir kzın oldu maşallah dedi ve aradan 10 dk sonra pamuk sıcak bir yüz yanagıma dokundu hemşireler giydirip yanıma getirdiler tabiki bu arada ben dikiliyor olmam lazım hala masadayım sonra işlemler bitti ve odamıza götürdüler beni ve şükürler olsun ki ailemin yanındaydım tabiki ben giderken ağlayan oğlum ben gidince yan odada hasta ziyaretine gelen ünv öğrencisi kızlarla resimler çekilmiş kızların birinden diğerine derken oldukçe keyifli vakitler geçirmiş :)ve bebeğim yağmur um odaya geldiğinde ağlıyormuş oğlumun ilk tepkisi mammam diyerek ona simit uzatmış ben odaya gelidkten sonrada durmadan yataktan sallanan ellerimi kollarımı öpe öpe bitiremedi rabbim hepimizi evlatlarına bağışlasın ve Rabbim kimsenin kucağını boş bırakmasın inş.
doktorumuz doğum tarihini yani sezryan gününü belirlerken 22 şubatmı olsun yoksa 25 şubatmı diye sorunca ben hemen atladım tabiki zaten erken olacak 22 şubat olsun dedim ilk bebeğim olmamasına rağmen yanımda dünyalar tatlısı bir oğlum olmasına rağmen kızımı kucağıma almak için sabırsızlandığımdan 22 şubat günü sezeryan günümüzü belirledik doktorumuz sabah 7 :00 da en geç girşini yaptır dedi ve eve döndük bende ailemden uzakta bir dağ başında 8 yıldır yatılı bir okulda merkeze 1saat uzaklığıkta yaşamaktayım tabiki doğum için annemler ve kayınvalidemler geldiler 21 şubat günü akşam eşim durmadan soruyor heyecan var mı diye bendeki cevap aşırı duygu yoğunluğundan hiç bir şey hissetmiyorum ne heyecan ne korku ne endişe hiç bir duygu yok bu soğukkanlılık mı bilmiyorum oysaki bu sezeryanda salya sümük ağlarım oğluşumdan ayrılırken diye düşünüyüordum hastane 1 saatlik uzaklıkta olduğu için sabah en geç 5 bucukta yola çıkmalıydık eşime göre neyse gece herkes odasına çekildi tabiki bende uyku yok saate bakıyorum 1 saate bakıyorum 2 saate bakıyorum derken saat 5 oldu ve ben uykuya tam dalmışım ki eşim uyandırdı saat 5:15 eşim hadi kalk diyor ben ama ben yeni uyumuştum diyorum neyse kalktık hazırlandık annem kayınvalidem ve tabiki oğluşum annem onu bu saatte götürmeyelim dedi ama ben hayır dedim gelsin kardeşinin nasıl doğduğunu o duyguları yaşasın istedim o daha 3 yaşında belki ilerde hatırlmayacak ama eminim ki bilinç altına yeryeleşecektir neyseki saat 6 ya doğru yola çıktık ve bir saat sonra hastanenin acil girişinden girişimiz yaptırdık yatışımızı yaptırdık ve odamıza çıktık tabiki ben kimsenin yüzüne bakmıyorumsonra hemşire geldi işlemeler yapılmaya başlandı tansiyondur nst ye bağladı ve sancıların var dedi ve ameliyat elbiselerini giymemi ve boneyi takmamı söyledi ben giyindim ve oğlum benim bu halimi beğenmemiş olacak ki çıkar diye tutturdu galiba hissetti annemle hiç göz göze geldiğimizi hatırlamıyorum
eşim durmadan sarılıyor eşime oğluma iyi bak diyorum tabiki olumsuz şeyler düşünerek ama hiç kondurmuyor bana cevabı sen gelene kadar ben onu oyalarım diyor:)neyse sonda falan takıldı ve sedyeye yatırdılar ve ameliyathaneye giderken asansöre kadar eşim ve oğlum uğurladı oğlum anne gitme diye ağlamaya başladı ki hemen asansör geldi ameliyat başladı doktorum geldi karşılıklı sıcak bir gülümseme nasılsın diye sordu iyim dedimve ameliyat başladı kısa süre sonra doktorum yeşil kumaşların üstünden kanlar içinde siyah saçlı tatlı bir kız gösterdi hiç beklemediğim bir anda çok tatlı bir kzın oldu maşallah dedi ve aradan 10 dk sonra pamuk sıcak bir yüz yanagıma dokundu hemşireler giydirip yanıma getirdiler tabiki bu arada ben dikiliyor olmam lazım hala masadayım sonra işlemler bitti ve odamıza götürdüler beni ve şükürler olsun ki ailemin yanındaydım tabiki ben giderken ağlayan oğlum ben gidince yan odada hasta ziyaretine gelen ünv öğrencisi kızlarla resimler çekilmiş kızların birinden diğerine derken oldukçe keyifli vakitler geçirmiş :)ve bebeğim yağmur um odaya geldiğinde ağlıyormuş oğlumun ilk tepkisi mammam diyerek ona simit uzatmış ben odaya gelidkten sonrada durmadan yataktan sallanan ellerimi kollarımı öpe öpe bitiremedi rabbim hepimizi evlatlarına bağışlasın ve Rabbim kimsenin kucağını boş bırakmasın inş. Son düzenleme:
- 28 Ekim 2012
- 1.158
- 9
slm kızlar bizde hikayemizi paylşalım artık
doktorumuz doğum tarihini yani sezryan gününü belirlerken 22 şubatmı olsun yoksa 25 şubatmı diye sorunca ben hemen atladım tabiki zaten erken olacak 22 şubat olsun dedim ilk bebeğim olmamasına rağmen yanımda dünyalar tatlısı bir oğlum olmasına rağmen kızımı kucağıma almak için sabırsızlandığımdan 22 şubat günü sezeryan günümüzü belirledik doktorumuz sabah 7 :00 da en geç girşini yaptır dedi ve eve döndük bende ailemden uzakta bir dağ başında 8 yıldır yatılı bir okulda merkeze 1saat uzaklığıkta yaşamaktayım tabiki doğum için annemler ve kayınvalidemler geldiler 21 şubat günü akşam eşim durmadan soruyor heyecan var mı diye bendeki cevap aşırı duygu yoğunluğundan hiç bir şey hissetmiyorum ne heyecan ne korku ne endişe hiç bir duygu yok bu soğukkanlılık mı bilmiyorum oysaki bu sezeryanda salya sümük ağlarım oğluşumdan ayrılırken diye düşünüyüordum hastane 1 saatlik uzaklıkta olduğu için sabah en geç 5 bucukta yola çıkmalıydık eşime göre neyse gece herkes odasına çekildi tabiki bende uyku yok saate bakıyorum 1 saate bakıyorum 2 saate bakıyorum derken saat 5 oldu ve ben uykuya tam dalmışım ki eşim uyandırdı saat 5:15 eşim hadi kalk diyor ben ama ben yeni uyumuştum diyorum neyse kalktık hazırlandık annem kayınvalidem ve tabiki oğluşum annem onu bu saatte götürmeyelim dedi ama ben hayır dedim gelsin kardeşinin nasıl doğduğunu o duyguları yaşasın istedim o daha 3 yaşında belki ilerde hatırlmayacak ama eminim ki bilinç altına yeryeleşecektir neyseki saat 6 ya doğru yola çıktık ve bir saat sonra hastanenin acil girişinden girişimiz yaptırdık yatışımızı yaptırdık ve odamıza çıktık tabiki ben kimsenin yüzüne bakmıyorumsonra hemşire geldi işlemeler yapılmaya başlandı tansiyondur nst ye bağladı ve sancıların var dedi ve ameliyat elbiselerini giymemi ve boneyi takmamı söyledi ben giyindim ve oğlum benim bu halimi beğenmemiş olacak ki çıkar diye tutturdu galiba hissetti annemle hiç göz göze geldiğimizi hatırlamıyorum
gözün aydın cnm.. darısı bizlere canim cok cok tesekkur ederiz.allah hepimizin bebislerini bize bagislasin dogum yapmayan tum annelere allah kolay dogumlar nasip etsin insallah
- 25 Ekim 2010
- 373
- 1
slm kızlar bizde hikayemizi paylşalım artık
doktorumuz doğum tarihini yani sezryan gününü belirlerken 22 şubatmı olsun yoksa 25 şubatmı diye sorunca ben hemen atladım tabiki zaten erken olacak 22 şubat olsun dedim ilk bebeğim olmamasına rağmen yanımda dünyalar tatlısı bir oğlum olmasına rağmen kızımı kucağıma almak için sabırsızlandığımdan 22 şubat günü sezeryan günümüzü belirledik doktorumuz sabah 7 :00 da en geç girşini yaptır dedi ve eve döndük bende ailemden uzakta bir dağ başında 8 yıldır yatılı bir okulda merkeze 1saat uzaklığıkta yaşamaktayım tabiki doğum için annemler ve kayınvalidemler geldiler 21 şubat günü akşam eşim durmadan soruyor heyecan var mı diye bendeki cevap aşırı duygu yoğunluğundan hiç bir şey hissetmiyorum ne heyecan ne korku ne endişe hiç bir duygu yok bu soğukkanlılık mı bilmiyorum oysaki bu sezeryanda salya sümük ağlarım oğluşumdan ayrılırken diye düşünüyüordum hastane 1 saatlik uzaklıkta olduğu için sabah en geç 5 bucukta yola çıkmalıydık eşime göre neyse gece herkes odasına çekildi tabiki bende uyku yok saate bakıyorum 1 saate bakıyorum 2 saate bakıyorum derken saat 5 oldu ve ben uykuya tam dalmışım ki eşim uyandırdı saat 5:15 eşim hadi kalk diyor ben ama ben yeni uyumuştum diyorum neyse kalktık hazırlandık annem kayınvalidem ve tabiki oğluşum annem onu bu saatte götürmeyelim dedi ama ben hayır dedim gelsin kardeşinin nasıl doğduğunu o duyguları yaşasın istedim o daha 3 yaşında belki ilerde hatırlmayacak ama eminim ki bilinç altına yeryeleşecektir neyseki saat 6 ya doğru yola çıktık ve bir saat sonra hastanenin acil girişinden girişimiz yaptırdık yatışımızı yaptırdık ve odamıza çıktık tabiki ben kimsenin yüzüne bakmıyorumsonra hemşire geldi işlemeler yapılmaya başlandı tansiyondur nst ye bağladı ve sancıların var dedi ve ameliyat elbiselerini giymemi ve boneyi takmamı söyledi ben giyindim ve oğlum benim bu halimi beğenmemiş olacak ki çıkar diye tutturdu galiba hissetti annemle hiç göz göze geldiğimizi hatırlamıyorum
maşallahhh kızınada oğlunada sanada :)
- 28 Ocak 2012
- 2.942
- 640
Dogum tarihi: 06.03.2013
Cinsiyet: Erkek
Isim: Batuhan
Kilo: 3130 gr
Dogum sekli: Genel anestezi sezeryan
Doktorla belirledigimiz tarihte saat 7:15 gibi evden ciktik. 7:45 civari hastanedeydik. Yatis islemlerim yapildi. Saat 10:30 dogum saatim olacakti. Sonra saat anlamadigim bicimde degisti.hemsireler soyunmami ve onlugu giymemi istediler. Onlugu giydim. Damar yolu actilar ve sedyeye aldilar beni. Sedyede giderken agladim. Esimin gelmesine izin vermediler. Tek basima ameliyathaneye gittim.
Yan yana bir kac hasta vardi.kisa bir sure sonra beni ameliyat odalarindan birine aldilar. Ustune basa basa epidural istemedigimi belirttim. Bir yanlisliga kurban gitmekten korktum. Hemsire kendi adini soyluyormus. Ben de benim adimi soyluyor sandim. Benim adim o degil, bi yanlislik mi var dedim.
Beni sedyeye yatirdilar. Onume yesil ortu serdiler. Kendimi goremedim. Onlugu ustumden cikardilar. Sonda takicaz dediler. Canimi cok yaktilar. Bir de rahat ol diyorlar. Kasma kendini diyorlar. Neyse taktilar sonunda. Batikon surduler vucuduma. Ben iyice panik oldum. Ne zaman uyuycam dedim. Anestezi uzmaninin elinde igneyi gordum o an. O da bana dedi ki. Simdi uyuyorsun. Ben de ama uyumuyorum dedim. Sonra 3 saniyede daldigimi hatirliyorum.
Beni uyandirdilar. O an hemen bebegimi sordum saglikli mi iyi diye. Iyi dediler. Sevdik bebegini dediler. Sonra benim odama goturduler. Hic bir agri hissetmemistim. Beni nasil giydirdiler hatirlamiyorum. Bebegime baktim. Benden once odaya gelmis uyuyor.
Cok ilgilendiler benimle. Agrim sizim 2. Gun basladi. Smdi hafif hafif devam ediyor. Hersey yolunda.
Darisi bebek isteyen ve bekleyen herkesin basina insallah.
Cinsiyet: Erkek
Isim: Batuhan
Kilo: 3130 gr
Dogum sekli: Genel anestezi sezeryan
Doktorla belirledigimiz tarihte saat 7:15 gibi evden ciktik. 7:45 civari hastanedeydik. Yatis islemlerim yapildi. Saat 10:30 dogum saatim olacakti. Sonra saat anlamadigim bicimde degisti.hemsireler soyunmami ve onlugu giymemi istediler. Onlugu giydim. Damar yolu actilar ve sedyeye aldilar beni. Sedyede giderken agladim. Esimin gelmesine izin vermediler. Tek basima ameliyathaneye gittim.
Yan yana bir kac hasta vardi.kisa bir sure sonra beni ameliyat odalarindan birine aldilar. Ustune basa basa epidural istemedigimi belirttim. Bir yanlisliga kurban gitmekten korktum. Hemsire kendi adini soyluyormus. Ben de benim adimi soyluyor sandim. Benim adim o degil, bi yanlislik mi var dedim.
Beni sedyeye yatirdilar. Onume yesil ortu serdiler. Kendimi goremedim. Onlugu ustumden cikardilar. Sonda takicaz dediler. Canimi cok yaktilar. Bir de rahat ol diyorlar. Kasma kendini diyorlar. Neyse taktilar sonunda. Batikon surduler vucuduma. Ben iyice panik oldum. Ne zaman uyuycam dedim. Anestezi uzmaninin elinde igneyi gordum o an. O da bana dedi ki. Simdi uyuyorsun. Ben de ama uyumuyorum dedim. Sonra 3 saniyede daldigimi hatirliyorum.
Beni uyandirdilar. O an hemen bebegimi sordum saglikli mi iyi diye. Iyi dediler. Sevdik bebegini dediler. Sonra benim odama goturduler. Hic bir agri hissetmemistim. Beni nasil giydirdiler hatirlamiyorum. Bebegime baktim. Benden once odaya gelmis uyuyor.
Cok ilgilendiler benimle. Agrim sizim 2. Gun basladi. Smdi hafif hafif devam ediyor. Hersey yolunda.
Darisi bebek isteyen ve bekleyen herkesin basina insallah.
Dogum tarihi: 02.03.2013
Cinsiyet: Erkek
Isim: Can Deniz
Kilo: 4290 gr
Boy: 57 cm
Dogum sekli: Genel anestezi ile sezeryan
Hamileliğimin ilk gününden beri ister normal olsun ister sezeryan eşimle birlikte doğum anındaki mucizeye tanık omayı çok istiyordum. 5. ayda ortaya çıkan miyom yüzünden ve bebeğin büyük olması nedeniyle sezeryan doğuma karar verildiğinde epidural istemem bundandı. Oğluma Can Özgür isminin yakışacağını düşünmüştük. Ta ki planlanan doğum tarihi yaklaşana kadar. Herşey çok hızlı gelişti ve hiç bir planım gerçekleşmedi. Doğuma 5 gün kala yüksek tansiyon ve idrarda protein saptandı. Doktorum bu tansiyonla epidural yapamayacağını genel anestezi olması gerektiğini söyledi. Hemen uyandırılmak istediğimi bebeğimi ilk benim görmem gerektiğini söyledim. Ancak doğum zor bir doğum olmuş. Bebeği çıkarabilmek için tüm organlarıma baskı yapmak zorunda kalmışlar. Bu da bir nevi içimde çürüklerin oluşması gibi bir durum yaratmış. Dolayısıyla ameliyat sonrası ağrı pompası verildi. Ancak pompa maalesef bozuk çıktı. Normalde çok yavaş aktığından bozuk olduğunun farkedilmesi 3 saat sürdü ve ben 3 saat o acıyı çekmek zorunda kaldım. Bebeğimle ilk karşılaşmamı hatırlayamıyorum bile. ilk 3 4 gün karnıma hiç yüklenemedim. Eşim beni çuval taşır gibi tşımak zorunda kaldı. Ama Allah'a şükür bende bebeğimde iyiyiz artık. Düşünüyorumda tüm o acılara değer bu güzel varlıkla tanışmak.
Normal doğum şansı olup keyfi sezeryan kararı verenlere tavsiyem kesinlikle doğum sancısından korkmasınlar. Sezeryan bizim ülkemizde çok yapıldığından kanıksanmış ama aslında çok ciddi bir ameliyat ve çoğu karın ameliyatından daha acılı ve riskli.
Bu arada bebeğimin suratına bakınca Özgür ruhu göremeyip son anda nüfus müdürlüğüne giderken isminin Can Deniz olmasına karar verdik :)
Cinsiyet: Erkek
Isim: Can Deniz
Kilo: 4290 gr
Boy: 57 cm
Dogum sekli: Genel anestezi ile sezeryan
Hamileliğimin ilk gününden beri ister normal olsun ister sezeryan eşimle birlikte doğum anındaki mucizeye tanık omayı çok istiyordum. 5. ayda ortaya çıkan miyom yüzünden ve bebeğin büyük olması nedeniyle sezeryan doğuma karar verildiğinde epidural istemem bundandı. Oğluma Can Özgür isminin yakışacağını düşünmüştük. Ta ki planlanan doğum tarihi yaklaşana kadar. Herşey çok hızlı gelişti ve hiç bir planım gerçekleşmedi. Doğuma 5 gün kala yüksek tansiyon ve idrarda protein saptandı. Doktorum bu tansiyonla epidural yapamayacağını genel anestezi olması gerektiğini söyledi. Hemen uyandırılmak istediğimi bebeğimi ilk benim görmem gerektiğini söyledim. Ancak doğum zor bir doğum olmuş. Bebeği çıkarabilmek için tüm organlarıma baskı yapmak zorunda kalmışlar. Bu da bir nevi içimde çürüklerin oluşması gibi bir durum yaratmış. Dolayısıyla ameliyat sonrası ağrı pompası verildi. Ancak pompa maalesef bozuk çıktı. Normalde çok yavaş aktığından bozuk olduğunun farkedilmesi 3 saat sürdü ve ben 3 saat o acıyı çekmek zorunda kaldım. Bebeğimle ilk karşılaşmamı hatırlayamıyorum bile. ilk 3 4 gün karnıma hiç yüklenemedim. Eşim beni çuval taşır gibi tşımak zorunda kaldı. Ama Allah'a şükür bende bebeğimde iyiyiz artık. Düşünüyorumda tüm o acılara değer bu güzel varlıkla tanışmak.
Normal doğum şansı olup keyfi sezeryan kararı verenlere tavsiyem kesinlikle doğum sancısından korkmasınlar. Sezeryan bizim ülkemizde çok yapıldığından kanıksanmış ama aslında çok ciddi bir ameliyat ve çoğu karın ameliyatından daha acılı ve riskli.
Bu arada bebeğimin suratına bakınca Özgür ruhu göremeyip son anda nüfus müdürlüğüne giderken isminin Can Deniz olmasına karar verdik :)
- 4 Şubat 2009
- 1.187
- 1
Merhabalar. İşte benim dogum hikayem :)
37. Haftanın son günü doktor kontrolünde yine tansiyonum 17-10 çıkınca doktorum daha fazla beklemek istemedi ve Çarşamba günü 38+3'ken epidural sezeryan ile almaya karar verdi. O gün anestezi uzmanı ile de görüştüm, tüm süreci anlattı. İçim rahatladı.
Sn gece uyuyamama sanmıştım ama valla mışıl mışıl uyudum. Planlı sezeryanın tüm avantajlarını kullandım, kuaföre gittim fönümü çektirdim, makyajımı yaptım. Güle oynaya hastaneye gittik. Ankara'da ToBB Etü hastanesi bu arada. Hastane yoğunluğu yüzünden biraz gecikme yasadık, o arada dogum fotoğrafçımız geldi, her anımızı çekmeye başladı.
Öğlen 12 gibi odaya girdik. Damar yolum açıldı, önlüğümü giydim. Doktorum geldi ve aşağıda ameliyathanede görüşeceğimizi söyledi. Odadakilerle salya sümüz vedalaştım ve eşim ve fotoğrafçım ile aşağıya indim. Aşağıda şenlik havası vardı. Tüm ekip neşeli şakacı. Beni hazırlamaya başladılar. Epidural çok kolay takıldı. Ancak benim bir anda tansiyonum düştü, hafif bayıldım, hemen bir iğne yapıldı. Sonra eşimi yanıma aldılar. O sırada sonda da takılmış, aslında takılmayacaktı ama ben heyecandan tuvalete gitmeyi unutmuşum :)
Hiç hissetmedim.
Sonra ben hissetmesem de operasyon başladı. Ne yazık ki o sırada mide bulantım başladı ve ben o anların pek tadını çıkaramadım. Bebeği çıkardılar, bakımını yapmaya başladılar. doktorum çok güzel ve sağlıklı olduğunu söyledi. Ben eşimin elini bırakamıyorum ve sürekli ağlıyordum. Bebeği yanıma getirdiler ama ben o sırada mide bulantısı ile uğraştığım için kızımı göremedim. Biraz bekleyip yeniden getirdiler yanıma. Öptüm kokladım. Öptüm, öptüm, öptüm.... Kokusunu içime çektim. Gerçekten hayatımın en güzel dakikasıydı.
Sonra eşimi ve bebeği odaya gönderdiler. Beni de hafif bir şekilde uyuttular. Sonraki yarım saat yarı uyur yarı uyanık.
Odaya çıktığımda güzel kızım beni bekliyordu. Hemen kucağıma verdiler. Sütüm de vardı, emzirmeye başladım.
İki saat sonra ayağa kalktım. Sondan çekildi. Ondan sonra yardımsız şekilde her şeyi yapmaya başladım. İlk gece annem kaldı ama kendisi horul horul uyuduğu için kızımın her işini kendim yaptım :) sezeryan korktuğum gibi olmadı yani.
Sadece şiddetli şekilde sag omzunda ağrım oldu. Bebeği çıkarmak için uyguladıkları baskıdanmış. İki defa ağrı kesici iğne oldum.
Tabi bu arada göğüs uçlarından bahsetmiyorum, onların acısı anlatılmaz!
İkş gün sonra eve çıktık. Kucağımda kızım yanımda eşimle eve girişimizi unutamam herhalde.
İki gün sarılığı artacak mı, çok uyuyor emmiyor endişeleri ile geçti. 5. Gün kontrolü sonrası rahatladık.
Şimdi 17 günlük. Geceleri kucağımda ya da memede uyumak istiyor, ben de oturarak uyumanın kitabını yazıyorum :) onun dışında asayiş berkemal.
9 ay boyunca kızımla yolculuğumuzda yanımızda olan tüm arkadaşlarım, iyi ki vardınız...
Şimdi Eda kızıma bir maşallah :)
37. Haftanın son günü doktor kontrolünde yine tansiyonum 17-10 çıkınca doktorum daha fazla beklemek istemedi ve Çarşamba günü 38+3'ken epidural sezeryan ile almaya karar verdi. O gün anestezi uzmanı ile de görüştüm, tüm süreci anlattı. İçim rahatladı.
Sn gece uyuyamama sanmıştım ama valla mışıl mışıl uyudum. Planlı sezeryanın tüm avantajlarını kullandım, kuaföre gittim fönümü çektirdim, makyajımı yaptım. Güle oynaya hastaneye gittik. Ankara'da ToBB Etü hastanesi bu arada. Hastane yoğunluğu yüzünden biraz gecikme yasadık, o arada dogum fotoğrafçımız geldi, her anımızı çekmeye başladı.
Öğlen 12 gibi odaya girdik. Damar yolum açıldı, önlüğümü giydim. Doktorum geldi ve aşağıda ameliyathanede görüşeceğimizi söyledi. Odadakilerle salya sümüz vedalaştım ve eşim ve fotoğrafçım ile aşağıya indim. Aşağıda şenlik havası vardı. Tüm ekip neşeli şakacı. Beni hazırlamaya başladılar. Epidural çok kolay takıldı. Ancak benim bir anda tansiyonum düştü, hafif bayıldım, hemen bir iğne yapıldı. Sonra eşimi yanıma aldılar. O sırada sonda da takılmış, aslında takılmayacaktı ama ben heyecandan tuvalete gitmeyi unutmuşum :)
Hiç hissetmedim.
Sonra ben hissetmesem de operasyon başladı. Ne yazık ki o sırada mide bulantım başladı ve ben o anların pek tadını çıkaramadım. Bebeği çıkardılar, bakımını yapmaya başladılar. doktorum çok güzel ve sağlıklı olduğunu söyledi. Ben eşimin elini bırakamıyorum ve sürekli ağlıyordum. Bebeği yanıma getirdiler ama ben o sırada mide bulantısı ile uğraştığım için kızımı göremedim. Biraz bekleyip yeniden getirdiler yanıma. Öptüm kokladım. Öptüm, öptüm, öptüm.... Kokusunu içime çektim. Gerçekten hayatımın en güzel dakikasıydı.
Sonra eşimi ve bebeği odaya gönderdiler. Beni de hafif bir şekilde uyuttular. Sonraki yarım saat yarı uyur yarı uyanık.
Odaya çıktığımda güzel kızım beni bekliyordu. Hemen kucağıma verdiler. Sütüm de vardı, emzirmeye başladım.
İki saat sonra ayağa kalktım. Sondan çekildi. Ondan sonra yardımsız şekilde her şeyi yapmaya başladım. İlk gece annem kaldı ama kendisi horul horul uyuduğu için kızımın her işini kendim yaptım :) sezeryan korktuğum gibi olmadı yani.
Sadece şiddetli şekilde sag omzunda ağrım oldu. Bebeği çıkarmak için uyguladıkları baskıdanmış. İki defa ağrı kesici iğne oldum.
Tabi bu arada göğüs uçlarından bahsetmiyorum, onların acısı anlatılmaz!
İkş gün sonra eve çıktık. Kucağımda kızım yanımda eşimle eve girişimizi unutamam herhalde.
İki gün sarılığı artacak mı, çok uyuyor emmiyor endişeleri ile geçti. 5. Gün kontrolü sonrası rahatladık.
Şimdi 17 günlük. Geceleri kucağımda ya da memede uyumak istiyor, ben de oturarak uyumanın kitabını yazıyorum :) onun dışında asayiş berkemal.
9 ay boyunca kızımla yolculuğumuzda yanımızda olan tüm arkadaşlarım, iyi ki vardınız...
Şimdi Eda kızıma bir maşallah :)
Son düzenleme:
- 26 Ekim 2011
- 432
- 2
Ömrü uzun olsun canım maşallah çok güzel bir bebek :)
- 27 Aralık 2010
- 684
- 348
doğum tarihi:15.03.2013
adı:ateş onat azman
kilosu:3.250
boyu:51cm
doğum şekli:epidural anestezi
perşembe günü heyecanın gidip yerini tamamen korkuya sardığı bir gündü.bütün hazırlıklarımız yapılmıştı sadece ertesi günü bekliyorduk.heyecanım hiç yoktu sadece çok korkuyordum.zaten bütün gece sıkıntıdan uyuyamadım...eşimde aksine erkenden yatıp biran önce sabah olsun diye uyudu:) bütün gece gözümü kırpmadım...beklenen saat geldi ve hazırlanmaya başladık sabah 6.15te evden çıktık 7de hastaneye girişimiz yapıldı ama titriyorum korkudan...annem babam eşim kayınvalidem herkes yanımdaydı odaya girdik hemen hemşireler geldi ve üstümü değiştirdiler önlüğü giydim damar yolum açıldı tansiyonum ölçüldü...tabi buarada beim içimde fırtınalar kopuyr...eşim hiç yalnız bırakmadı beni oda çok heycanlıydı....odada yaklaşık yarım saat bekledik ve bizi almaya geldiler sedyeye uzandım eşim elimi tuttu ve ameliyathane odasına kadar bana refakat eeti ama ne yazıkkı içeri almadılar içerde beni bekleyen bir ekiple buluştum içerisi buz gibiydi ama olsun oğluma kavuşucaktım hemen belimden 3-4 tane iğne yaptılar yaklaşık 5-10 dk sonra belimden aşaısını hissetmedim doktorum geldi ve beni masaya yatırdılar...biraz muhabbet ettik ben uzanırken ama bişi hissetmediğim için zaten operasyon başlamış bi 10 dk sonra göğüsümden aşşağıssına biraz baskı uyguladılar ağrı olmadı ama hissettim zaten 2 dk sonrada dünyanın en güzel sesini duydumm...yanıma koydular öptüm kokladımmm...bu dünya yakışıklısı şimdi benimmi dedim ağlamaya başladım...oğlumu götürdüler temizlemeye o sıradada benim dikişlerim tamamlandı...oğlum temizlenirken bütün ailem onu ağlayarak izlemiş ilk eşime vermişler çok duygulanmış oğlumdan bi 15 dk sonrada bei odaya aldılar.oğlum yatağında mışıl mışıl uyuyordu hemen emzirmeye başladım...ama sütüm hemen gelmedi aç kalıcak die çok korktum...hemşireler bazen sütün 2-3 gün sonra geleceğini söylediler ama yılmadan emzirmem gerektiğinide....bugün oğlum 3 günlük henüz altını falan alamıyorum çünkü dikiş yrlerimde ağrım var...dünyanın en güzel şeyi rabbim bebek isteyen herkesi bebeklerine kavuştursun...şimdi tam bir aile olduk...eşim ve ben aslında 15 mart 2013te yeniden doğduk...
adı:ateş onat azman
kilosu:3.250
boyu:51cm
doğum şekli:epidural anestezi
perşembe günü heyecanın gidip yerini tamamen korkuya sardığı bir gündü.bütün hazırlıklarımız yapılmıştı sadece ertesi günü bekliyorduk.heyecanım hiç yoktu sadece çok korkuyordum.zaten bütün gece sıkıntıdan uyuyamadım...eşimde aksine erkenden yatıp biran önce sabah olsun diye uyudu:) bütün gece gözümü kırpmadım...beklenen saat geldi ve hazırlanmaya başladık sabah 6.15te evden çıktık 7de hastaneye girişimiz yapıldı ama titriyorum korkudan...annem babam eşim kayınvalidem herkes yanımdaydı odaya girdik hemen hemşireler geldi ve üstümü değiştirdiler önlüğü giydim damar yolum açıldı tansiyonum ölçüldü...tabi buarada beim içimde fırtınalar kopuyr...eşim hiç yalnız bırakmadı beni oda çok heycanlıydı....odada yaklaşık yarım saat bekledik ve bizi almaya geldiler sedyeye uzandım eşim elimi tuttu ve ameliyathane odasına kadar bana refakat eeti ama ne yazıkkı içeri almadılar
içerde beni bekleyen bir ekiple buluştum içerisi buz gibiydi ama olsun oğluma kavuşucaktım hemen belimden 3-4 tane iğne yaptılar yaklaşık 5-10 dk sonra belimden aşaısını hissetmedim doktorum geldi ve beni masaya yatırdılar...biraz muhabbet ettik ben uzanırken ama bişi hissetmediğim için zaten operasyon başlamış bi 10 dk sonra göğüsümden aşşağıssına biraz baskı uyguladılar ağrı olmadı ama hissettim zaten 2 dk sonrada dünyanın en güzel sesini duydumm...yanıma koydular öptüm kokladımmm...bu dünya yakışıklısı şimdi benimmi dedim ağlamaya başladım...oğlumu götürdüler temizlemeye o sıradada benim dikişlerim tamamlandı...oğlum temizlenirken bütün ailem onu ağlayarak izlemiş ilk eşime vermişler çok duygulanmış oğlumdan bi 15 dk sonrada bei odaya aldılar.oğlum yatağında mışıl mışıl uyuyordu hemen emzirmeye başladım...ama sütüm hemen gelmedi aç kalıcak die çok korktum...hemşireler bazen sütün 2-3 gün sonra geleceğini söylediler ama yılmadan emzirmem gerektiğinide....bugün oğlum 3 günlük henüz altını falan alamıyorum çünkü dikiş yrlerimde ağrım var...dünyanın en güzel şeyi rabbim bebek isteyen herkesi bebeklerine kavuştursun...şimdi tam bir aile olduk...eşim ve ben aslında 15 mart 2013te yeniden doğduk...
- 29 Mart 2010
- 6.066
- 72
Canım arkkadaşlarım herkese bizden selamlar, doğum sonrası hemen girer yazarım diyodum ama o kadar kolay olmuyomuş, pc ye ne zman otursam kaldırıyolar sütünü sağ yemek ye, bebeği doyur diye.ancak fırsatım oldu ama hep takip ettim, hepinize çok ama çok teşekkür ediyorum allah binlerce kez razı olsun hepinizden, elimden geldiğince hepinize dua ettim, nazlım rolle serhatice en çok dualarım sizeydi, eşimin tayini bile için bir iki kez dua ettim size daha çok ettim neyse gelelim şimdi doğum hikayeme :))
14 ekim 2010 da plansız bir şekilde hamile kaldığımı öğrendim dünyanı hem en büyük şokunu hem en büyük sevincini yaşadım ama şimdi vakti değildi dedim ilk 2 gün, sonra anne oluyorum daha ne olsunki rabbim aratmadan nasip etmiş nasıl kabullenemem dedim, sevinmediğimi sansamda dünyalar benim olmuştu.zaten 5+5 de öğrenmiştim gebeliğimi çünkü ihtimal vermiyordum ve aşırı griptim o ay.dr a gittik takipler için, kese olmuştu kalp atışı haftaya olur dendi, bekledik meğer ki 6 haftada zaten atarmış o minicik kalp.birkaç dr a gittik içime kurt düştü bebeğimin kalbi atmıyordu bir dr kürtaj olman gerekebilir gebelik haftan az değil 8. haftada kalp atar dedi bayılcak gibioldum çok üzüldüm, sonra birkaç dr daha gezdik sonuç aynı, ensondan biönceki dr da ki anlık mutluluk ve hüznümü ömrümce unutamam, ailede ikiz var mı dedi evet dedik ikizmi yoksa diye sorduk ? nahoş bi ifadeyle evet tek yumurta ikizleri fakat kalpleri atmıyo atmasıda biraz zor gibi pzts ye dek bekleyelim olmadı kürtaja almam gerek sei zehirler dedi, cmtsi başka dr a gittik hayatımın en büyük hatasıydı sanırım buda.acil kürtaja almalıyım dedi ve madem sonuç aynı gireyim kirtaja ha pzt ha cmtsi dedim, girdim.dr herşey yolundaydı dedi.çokta sevmiştim dr u. 4 ay korun sonra bebek çalışmaları olabilr ded, ama bi kere vğcudum anneliği tatmıştı önce istemesemde 1 ay sonra çalışmaları başladık 16 ay boyunca her ay hüsran yaşadım, hamile kalamadım takiplerim hep iyiydi yumurtluyodum eşimin spermleri yeterliydi ama tek birşeyi düşünmemiştik, tüplerim tıkalı mıydı ! değildi çünkü bi kere hamle kalmıştım her dr aynısını dedi, chnb ablacım saolsun çok ısra etti hsg çekinmem için dr a ısrarımla filmi çekindim dr ve hemşire heee dediler bi tuhaflık var gibi, ama bana ses etmediler randevuya dek.gittim tüplerimin tıkalı olduğunu öğrnedim ve sebein büyük ihtimalle kürtaj olduğunu söyledi ama yine hatalı bi dr seçimi yapmıştım tüplerimin 2 side tıkalıydı birinde çok çok az bir boşluk varmış açıklı sanmış 3 ay takiple deneyelim olmadı 3 ay aşılama yapcaz o da olmaz tüp dedi, dünyalar başıma yıklıda hayatımdaki en büyük korkum bi gün sadece tüp bebekle anne olabileceğimi öğrenmekti, ama herkes teselli veriyo son çare tüp diye ama dedğildi araştırmalarım sonucu imkansız diyordu aşılamayla, birkaç dr gezdim kaba tabirle it itin ayağına basmaz hesabı çoğu bu kürtajdan değildir dedi, ama sonraki dr larımın evet sebep kürtaj ve çare tüp bebek dedi, kk saolsun hayatımıza ailemize allahtan sonraki sebebp olacak dr um TOlga Ecemişle karşılaştırdı gitmeliydim o dr a çok memnuniyet vardı, gittim kesinlikle küraj sonrası tüplerin tıkanmış bunu göremeyene inkar edene dr demem ben, ne yazıkki dalavereci dr arkadaşlarımız çok dedi, o kadar samimiydi ki güvendim ona, onla devam etmeye karar verdim vakit kaybetmeden.eşim kabullenemesede tüp bebeği dr la görüştüğünde hem dr u çok sevdi hemde vakit kaybetmemeiz gerektiğini anladı, testler istedi benden.pıhtılaşma genetik amh fsh vs.sonuçlar hüsrandı, pıhtılaşmam vardı ve hamilelk boyunca iğne kullanmam gerektiğini öğrendim vede kesinlile bnormal doğum yapayacağımı.ama olsun hepsine razıydım ve en büyük sorun rezerv azlığı başlamıştı yani menopoz öncesi durum ve vakit kaybetmeden ardarda tedavilere göğüs germem gerekiyodu.19 haziran 2012 de tedaviye başladık, her gün hst deydim nerdyese, dr um o kadar iyiydi hep motive etti hamile kalacağını düşün ve inan dedi, 30 haziranda yumurtlarım topladı 10 tane yumurtam olmuştu ve 7 tanesi iyiydi, 5 temmuz 2012 de transferim vardı bir gece öncesi miraç kandiliydi bu durumu paylaştığımı dostalarım saolsun hep dua ettiler o gece yasinler okundu, onların emeği o kadar çok ki ne yapsam ödeyemem.neyse zor bir gündü, yumurtalarım kalitesizdi ve sadece 2 si işe yarayacak durumdaydı diğerleri çöpe.durumumun yaşımın uygun olmamasına rağmen 2 embriyo kydu dr um ve zor bi konuşma yaptı, imkansızlarınız olabilir, genetik probleminiz olabilr bundan sonrası dua, dua edicez dedi, çok üzüldüm odaya yatırdılar beni annem vardı yanımda çok ağladım ben anne olamayacağım diye, o kadar zordu ki o günler( eve geldim kanamam olmuş, gitti dedim olmadı tutmadı, meğerse normalmiş.günler geçmek bilmedi raporluydum o süreçte.14 temmuz 2012, test günüm.hastaneme gitmedim çünkü tutmamıştı bence, ordaki tesellilere dayanamzdım.eşimle oturduğumuz mahalledeki bir hastaneye gittik kürtaj topiğindeki değerli güzel kalpli arkadaşlarımdan rabbin binlerce kez razı olsun benle birlikte yürekleri ağzında sonuç beklediler, 12 ye doğruydu kan verdim 5 dk sonuççıkacak bekleyin isterseniz dedi hemşire, dk lar geçmek bilmedi dokunsalar ağlayacaktım eşime diyorum tutmadı nasıl teselli bulcam, eşim diyor tuttu karamsar olma.ve hemşire çıktı anlayamadığım bir yüz ifadesiyle, müjde dedi hamilesiniz gerçekten mi dedim inanamadım ? test sonucunu verdi ve akşama değerlerim çıkacaktı hemen topik arkadaşlarımla paylaştım ama değerler çıkana dek rahatlayamadım burda bayram havası yaşadık resmen benden çok sevindiniz desem yeridir.akşam sonuçları aldım değerim çok iyiydi sanırım 247 idi, ikiz olabilirdi, kese içinçağırdı dr um, kendi o gün yoktu başkası baktı ve keseleri gördü oh şükürler olsun dedim ve kalp atışını duyamasakta minik bir kelebek kanadı çarpıyodu sank içimde, ikizlerim tutunamasada teki benleydi ve o minicik kalbi atıyordu.6 haftalıktı kanamam oldu kuzenlerim eve gelmişti ve bir kuzenimde 8 yıl sonra anne olmuştu, hoşgeldin dedikten sonra kanamayı farkettim .hamileliğimden gördüğüm tedavilerden haberleri yoktu teselli ve acıyan bakışlar istemiyodum çünkü.ama ters giden bişeyler olduğunu anladılar söyledik, iyiki gelmişler dr umu hemşireyi aradık.bişeyler dediler ama hemşire iğneyi demeyi unutmuştu kuzenim bir iğne söyledi sordum alayımmı diye evet bulunması zor ama bulursan çok iyi olur dedi düşüğü önler, babam eşim kuzenlerim aramaya gitti nöbetçi eczaneyi, buldular korkuyla geçen dk lar sonrası iğpnemi vuruldum dr evde istirahat verdi, 1,5 ay filan raporluydum bebeğe çok güvenme düşük olabilir demişti transferde.şükürler olsun 12. haftayı bitirdik artık düşük riskim kalmamıştı, rahim ağzı yetmezliğide yoktu.cinsiyetini öğrenmeye gelmişti sıra.kızımız olcakmış ! bir tek ben kız hissetmiştim kazandım diye sevindim cinsiyetin önemi yoktu ama hissiyatım doğruydu, 1 ay sonraki randevuda bi oğlumuz olacağını öğrendik.ayrıntılı ultrasonda ve bende hata olmaz diyen dr umuzu tek şaşırtan hasta ben olmuştum :)) eşim ve annem kazanmıştı oğlumuz oluyomuş.kızımızın adı belliydi emek nas, emek olmaydı kızda erkekte olsa.eşim kızımızın ismi olsun erkek başka olsun onu kıza yakıştırdım dedi kıyamadım.meriç dedi eşim bende inançta ısrarlıydım çünkü büyük inançlar sonrası olmuştu oğlumuz, etraftan kötü yorumlar olsada beğenmeselerde döndük dolaştık meriç inançta karar kıldık, güzel bi hamilelik geçridim dr umun sayesinde her vurduğum iğne , iğneden çok korkan ben için byük bi mutluluktu, her iğnemi kendim yaptım çok korken aştım 1 tek iğnemi başkasına vurdurmadım.son haftalara gelmiştik artık bebeğimiz babasına benziyordu dr umuz hep babaya bezetti, neyse doğum tarihim belli oldu 11 mart 2013 sabah 6,30 hastane de olmalıydım.hamileliğim son kontrolünde dr um çok motive etti o kadar güzel hamilelik geçirdinki kilon moralin herşey çok iyiydi dedi, yorumuyla doğum sonrası eski manken hallerine döneceksin dedi uçtum tabi bunu dr dan duymak çok güzeldi.aslında azda kilo almamıştım 15 kilo aldım fakat boy olayı kurtarmış, göbekte bi basketbol topuyla 11 mart sabahı uyandım, abdestimi aldım sabah namazıyla birlkte 2 rekat şükür namazı kıldım, yola çıktık eşim annem babam k.validem k.pederim ...yatış işlemlerimi yaptırdık çalışan çocuk doğum yapacak sizmisiniz diye şaşırdı :) odaya çıktık oturcaktım bilgileirm alınırken bi yandan giyinin vakit kaybetmeyelim dediler oturmadan hazırlandım, yatağa oturtuk nstye bağladım damar yolum açıldı, 7 ye doğruydu sanırım ameliyathaneye alındım.anestezi uzmanı geldi epiduarlimi yapacak ama bi soırun vardı ben belimden aşırı huylanan bi insanım dokunsalar zıplarım nitelikimde öyle oldu, dr um da korktu.böyle yaparsan genele alcam korkacak bişey yok dedi çok rsikli bu iğne dedi, dedim korkmuyorum gerçektende korkmuyodum ama huylanıyorum işte napayım yüreğim ağzımda iğne için uğraştı bi iğne sonrası zıpaldım yine huylanarak bu muydu iğne dedi yok yaptım onu dedi, zıpladımmı pei dedim hayır dedi.şükrettim dr um geldi başladık doğuma güle eğlene.aa eşimde benle birlikte girdi doğumuma, çok korkan eşim, kandan ameliyattan tiksinen eşim, bebeğimizin adını sordu drum, aa bu arada meğerse dr umuz çok iyi bi ud çalarmış, inş oğlumuzda dr umuz gibi yetenekli olurda bi enstruman çalar dedik :) bebek geliyor dediler, eşim heyecanla ayağa kalktı bebeğimin sesi geldi ıngaaa !!! eşim kesikleri görmüş, fena oldu dr hemşirler eşimle ilgilendiler biraz iyimisin diye.iyiyim dedi bebeğimizin yanına gittik başımı çevirdiğimde bebeğimi görebiliyodum o kadar mutluydum ki, dr um diyor bak anne diye ağlıyor, dalga geçiyo sandım meğerse ciddiymiş her doğan bebek anne diye ağlar dediler.bebeğimi yanıma getirdiler, öpmüycem dedim aa neden öp annesi bu anı çok bekledin dedi dr amcası, öptüm öptüm doyamadım o kadar güzeldi ki.fotomuzu çekti ekipten biri saolsun dünyanın en güzeli gülüşü vardı yüzümde, ameliyat bitti dr um odanda görüşürüz dedi.odama götürdüler babam alnımdan öptü bebeğimle tanışmışlar bile, dr um geldi candaş çok iyisin ya dedi, moral veriyo sandımama gerçekten iyiydim bebeğim doğunca nasol kötü olabilrdim ki. ağrım sızım olmadı ayaklarım açılana dek korkuyla bekledim oynattığmda oh çektim. gaz idrar problemim olmadı .. sütüm geldi emzirdik biraz, ertesi gün dr um pansumanımı yaptı fotomuzu çekindik, ayrılcaz. resmen ağlayaaktım üzüntümden, o bizim ailemizden biri olmuştu, rezerv azlığımı sorudn 1 sene sonra yeniden tedavi dedi aslına 6 ay uygun ama bebeğin büyüsün sütünü alsın dedi, o kadar çok teşekkürler ettik ki macup oldu.aaa en önemlisi nilde ablam ziyaretime gelmiştiağladı meriçimle karşılaşınca birde dr umun liseden arkadaşıymış karşılaşıp sobet ettiler sanırım iyi oldu bu da.. çok teşekkürler nilde ablam iyi ki varsın.. neyse dr umla vedaşatık.evimize geldik yağmurlarla geldi oğlum bereketiyle.şimdi büyüyoruz teyzeleri, tek problemimiz emmek, 3. günü aç kalmış yavrum emmedi pek mamada vermedik, sarılık olmuş, yatış yapacağız yarında düşmezse bugün bol sğt ve mama dedi dr teyzesi, yedirdim sarılığı düştü şükürler olsun ama çok tembel mamaya biberona alıştı memyi zor alıyor.rabbim bu duygu tüm isteyenlere nasp etsin mahrum etmesin.şimdi bebeğimi emzirmem gerke.teyzeleri çok öpüyoruz.3050 kg doğdu yavru kuşum, sabah 7,25 te...
14 ekim 2010 da plansız bir şekilde hamile kaldığımı öğrendim dünyanı hem en büyük şokunu hem en büyük sevincini yaşadım ama şimdi vakti değildi dedim ilk 2 gün, sonra anne oluyorum daha ne olsunki rabbim aratmadan nasip etmiş nasıl kabullenemem dedim, sevinmediğimi sansamda dünyalar benim olmuştu.zaten 5+5 de öğrenmiştim gebeliğimi çünkü ihtimal vermiyordum ve aşırı griptim o ay.dr a gittik takipler için, kese olmuştu kalp atışı haftaya olur dendi, bekledik meğer ki 6 haftada zaten atarmış o minicik kalp.birkaç dr a gittik içime kurt düştü bebeğimin kalbi atmıyordu bir dr kürtaj olman gerekebilir gebelik haftan az değil 8. haftada kalp atar dedi bayılcak gibioldum çok üzüldüm, sonra birkaç dr daha gezdik sonuç aynı, ensondan biönceki dr da ki anlık mutluluk ve hüznümü ömrümce unutamam, ailede ikiz var mı dedi evet dedik ikizmi yoksa diye sorduk ? nahoş bi ifadeyle evet tek yumurta ikizleri fakat kalpleri atmıyo atmasıda biraz zor gibi pzts ye dek bekleyelim olmadı kürtaja almam gerek sei zehirler dedi, cmtsi başka dr a gittik hayatımın en büyük hatasıydı sanırım buda.acil kürtaja almalıyım dedi ve madem sonuç aynı gireyim kirtaja ha pzt ha cmtsi dedim, girdim.dr herşey yolundaydı dedi.çokta sevmiştim dr u. 4 ay korun sonra bebek çalışmaları olabilr ded, ama bi kere vğcudum anneliği tatmıştı önce istemesemde 1 ay sonra çalışmaları başladık 16 ay boyunca her ay hüsran yaşadım, hamile kalamadım takiplerim hep iyiydi yumurtluyodum eşimin spermleri yeterliydi ama tek birşeyi düşünmemiştik, tüplerim tıkalı mıydı ! değildi çünkü bi kere hamle kalmıştım her dr aynısını dedi, chnb ablacım saolsun çok ısra etti hsg çekinmem için dr a ısrarımla filmi çekindim dr ve hemşire heee dediler bi tuhaflık var gibi, ama bana ses etmediler randevuya dek.gittim tüplerimin tıkalı olduğunu öğrnedim ve sebein büyük ihtimalle kürtaj olduğunu söyledi ama yine hatalı bi dr seçimi yapmıştım tüplerimin 2 side tıkalıydı birinde çok çok az bir boşluk varmış açıklı sanmış 3 ay takiple deneyelim olmadı 3 ay aşılama yapcaz o da olmaz tüp dedi, dünyalar başıma yıklıda hayatımdaki en büyük korkum bi gün sadece tüp bebekle anne olabileceğimi öğrenmekti, ama herkes teselli veriyo son çare tüp diye ama dedğildi araştırmalarım sonucu imkansız diyordu aşılamayla, birkaç dr gezdim kaba tabirle it itin ayağına basmaz hesabı çoğu bu kürtajdan değildir dedi, ama sonraki dr larımın evet sebep kürtaj ve çare tüp bebek dedi, kk saolsun hayatımıza ailemize allahtan sonraki sebebp olacak dr um TOlga Ecemişle karşılaştırdı gitmeliydim o dr a çok memnuniyet vardı, gittim kesinlikle küraj sonrası tüplerin tıkanmış bunu göremeyene inkar edene dr demem ben, ne yazıkki dalavereci dr arkadaşlarımız çok dedi, o kadar samimiydi ki güvendim ona, onla devam etmeye karar verdim vakit kaybetmeden.eşim kabullenemesede tüp bebeği dr la görüştüğünde hem dr u çok sevdi hemde vakit kaybetmemeiz gerektiğini anladı, testler istedi benden.pıhtılaşma genetik amh fsh vs.sonuçlar hüsrandı, pıhtılaşmam vardı ve hamilelk boyunca iğne kullanmam gerektiğini öğrendim vede kesinlile bnormal doğum yapayacağımı.ama olsun hepsine razıydım ve en büyük sorun rezerv azlığı başlamıştı yani menopoz öncesi durum ve vakit kaybetmeden ardarda tedavilere göğüs germem gerekiyodu.19 haziran 2012 de tedaviye başladık, her gün hst deydim nerdyese, dr um o kadar iyiydi hep motive etti hamile kalacağını düşün ve inan dedi, 30 haziranda yumurtlarım topladı 10 tane yumurtam olmuştu ve 7 tanesi iyiydi, 5 temmuz 2012 de transferim vardı bir gece öncesi miraç kandiliydi bu durumu paylaştığımı dostalarım saolsun hep dua ettiler o gece yasinler okundu, onların emeği o kadar çok ki ne yapsam ödeyemem.neyse zor bir gündü, yumurtalarım kalitesizdi ve sadece 2 si işe yarayacak durumdaydı diğerleri çöpe.durumumun yaşımın uygun olmamasına rağmen 2 embriyo kydu dr um ve zor bi konuşma yaptı, imkansızlarınız olabilir, genetik probleminiz olabilr bundan sonrası dua, dua edicez dedi, çok üzüldüm odaya yatırdılar beni annem vardı yanımda çok ağladım ben anne olamayacağım diye, o kadar zordu ki o günler
( eve geldim kanamam olmuş, gitti dedim olmadı tutmadı, meğerse normalmiş.günler geçmek bilmedi raporluydum o süreçte.14 temmuz 2012, test günüm.hastaneme gitmedim çünkü tutmamıştı bence, ordaki tesellilere dayanamzdım.eşimle oturduğumuz mahalledeki bir hastaneye gittik kürtaj topiğindeki değerli güzel kalpli arkadaşlarımdan rabbin binlerce kez razı olsun benle birlikte yürekleri ağzında sonuç beklediler, 12 ye doğruydu kan verdim 5 dk sonuççıkacak bekleyin isterseniz dedi hemşire, dk lar geçmek bilmedi dokunsalar ağlayacaktım eşime diyorum tutmadı nasıl teselli bulcam, eşim diyor tuttu karamsar olma.ve hemşire çıktı anlayamadığım bir yüz ifadesiyle, müjde dedi hamilesiniz gerçekten mi dedim inanamadım ? test sonucunu verdi ve akşama değerlerim çıkacaktı hemen topik arkadaşlarımla paylaştım ama değerler çıkana dek rahatlayamadım burda bayram havası yaşadık resmen benden çok sevindiniz desem yeridir.akşam sonuçları aldım değerim çok iyiydi sanırım 247 idi, ikiz olabilirdi, kese içinçağırdı dr um, kendi o gün yoktu başkası baktı ve keseleri gördü oh şükürler olsun dedim ve kalp atışını duyamasakta minik bir kelebek kanadı çarpıyodu sank içimde, ikizlerim tutunamasada teki benleydi ve o minicik kalbi atıyordu.6 haftalıktı kanamam oldu kuzenlerim eve gelmişti ve bir kuzenimde 8 yıl sonra anne olmuştu, hoşgeldin dedikten sonra kanamayı farkettim .hamileliğimden gördüğüm tedavilerden haberleri yoktu teselli ve acıyan bakışlar istemiyodum çünkü.ama ters giden bişeyler olduğunu anladılar söyledik, iyiki gelmişler dr umu hemşireyi aradık.bişeyler dediler ama hemşire iğneyi demeyi unutmuştu kuzenim bir iğne söyledi sordum alayımmı diye evet bulunması zor ama bulursan çok iyi olur dedi düşüğü önler, babam eşim kuzenlerim aramaya gitti nöbetçi eczaneyi, buldular korkuyla geçen dk lar sonrası iğpnemi vuruldum dr evde istirahat verdi, 1,5 ay filan raporluydum bebeğe çok güvenme düşük olabilir demişti transferde.şükürler olsun 12. haftayı bitirdik artık düşük riskim kalmamıştı, rahim ağzı yetmezliğide yoktu.cinsiyetini öğrenmeye gelmişti sıra.kızımız olcakmış ! bir tek ben kız hissetmiştim kazandım diye sevindim cinsiyetin önemi yoktu ama hissiyatım doğruydu, 1 ay sonraki randevuda bi oğlumuz olacağını öğrendik.ayrıntılı ultrasonda ve bende hata olmaz diyen dr umuzu tek şaşırtan hasta ben olmuştum :)) eşim ve annem kazanmıştı oğlumuz oluyomuş.kızımızın adı belliydi emek nas, emek olmaydı kızda erkekte olsa.eşim kızımızın ismi olsun erkek başka olsun onu kıza yakıştırdım dedi kıyamadım.meriç dedi eşim bende inançta ısrarlıydım çünkü büyük inançlar sonrası olmuştu oğlumuz, etraftan kötü yorumlar olsada beğenmeselerde döndük dolaştık meriç inançta karar kıldık, güzel bi hamilelik geçridim dr umun sayesinde her vurduğum iğne , iğneden çok korkan ben için byük bi mutluluktu, her iğnemi kendim yaptım çok korken aştım 1 tek iğnemi başkasına vurdurmadım.son haftalara gelmiştik artık bebeğimiz babasına benziyordu dr umuz hep babaya bezetti, neyse doğum tarihim belli oldu 11 mart 2013 sabah 6,30 hastane de olmalıydım.hamileliğim son kontrolünde dr um çok motive etti o kadar güzel hamilelik geçirdinki kilon moralin herşey çok iyiydi dedi, yorumuyla doğum sonrası eski manken hallerine döneceksin dedi uçtum tabi bunu dr dan duymak çok güzeldi.aslında azda kilo almamıştım 15 kilo aldım fakat boy olayı kurtarmış, göbekte bi basketbol topuyla 11 mart sabahı uyandım, abdestimi aldım sabah namazıyla birlkte 2 rekat şükür namazı kıldım, yola çıktık eşim annem babam k.validem k.pederim ...yatış işlemlerimi yaptırdık çalışan çocuk doğum yapacak sizmisiniz diye şaşırdı :) odaya çıktık oturcaktım bilgileirm alınırken bi yandan giyinin vakit kaybetmeyelim dediler oturmadan hazırlandım, yatağa oturtuk nstye bağladım damar yolum açıldı, 7 ye doğruydu sanırım ameliyathaneye alındım.anestezi uzmanı geldi epiduarlimi yapacak ama bi soırun vardı ben belimden aşırı huylanan bi insanım dokunsalar zıplarım nitelikimde öyle oldu, dr um da korktu.böyle yaparsan genele alcam korkacak bişey yok dedi çok rsikli bu iğne dedi, dedim korkmuyorum gerçektende korkmuyodum ama huylanıyorum işte napayım yüreğim ağzımda iğne için uğraştı bi iğne sonrası zıpaldım yine huylanarak bu muydu iğne dedi yok yaptım onu dedi, zıpladımmı pei dedim hayır dedi.şükrettim dr um geldi başladık doğuma güle eğlene.aa eşimde benle birlikte girdi doğumuma, çok korkan eşim, kandan ameliyattan tiksinen eşim, bebeğimizin adını sordu drum, aa bu arada meğerse dr umuz çok iyi bi ud çalarmış, inş oğlumuzda dr umuz gibi yetenekli olurda bi enstruman çalar dedik :) bebek geliyor dediler, eşim heyecanla ayağa kalktı bebeğimin sesi geldi ıngaaa !!! eşim kesikleri görmüş, fena oldu dr hemşirler eşimle ilgilendiler biraz iyimisin diye.iyiyim dedi bebeğimizin yanına gittik başımı çevirdiğimde bebeğimi görebiliyodum o kadar mutluydum ki, dr um diyor bak anne diye ağlıyor, dalga geçiyo sandım meğerse ciddiymiş her doğan bebek anne diye ağlar dediler.bebeğimi yanıma getirdiler, öpmüycem dedim aa neden öp annesi bu anı çok bekledin dedi dr amcası, öptüm öptüm doyamadım o kadar güzeldi ki.fotomuzu çekti ekipten biri saolsun dünyanın en güzeli gülüşü vardı yüzümde, ameliyat bitti dr um odanda görüşürüz dedi.odama götürdüler babam alnımdan öptü bebeğimle tanışmışlar bile, dr um geldi candaş çok iyisin ya dedi, moral veriyo sandımama gerçekten iyiydim bebeğim doğunca nasol kötü olabilrdim ki. ağrım sızım olmadı ayaklarım açılana dek korkuyla bekledim oynattığmda oh çektim. gaz idrar problemim olmadı .. sütüm geldi emzirdik biraz, ertesi gün dr um pansumanımı yaptı fotomuzu çekindik, ayrılcaz. resmen ağlayaaktım üzüntümden, o bizim ailemizden biri olmuştu, rezerv azlığımı sorudn 1 sene sonra yeniden tedavi dedi aslına 6 ay uygun ama bebeğin büyüsün sütünü alsın dedi, o kadar çok teşekkürler ettik ki macup oldu.aaa en önemlisi nilde ablam ziyaretime gelmiştiağladı meriçimle karşılaşınca birde dr umun liseden arkadaşıymış karşılaşıp sobet ettiler sanırım iyi oldu bu da.. çok teşekkürler nilde ablam iyi ki varsın.. neyse dr umla vedaşatık.evimize geldik yağmurlarla geldi oğlum bereketiyle.şimdi büyüyoruz teyzeleri, tek problemimiz emmek, 3. günü aç kalmış yavrum emmedi pek mamada vermedik, sarılık olmuş, yatış yapacağız yarında düşmezse bugün bol sğt ve mama dedi dr teyzesi, yedirdim sarılığı düştü şükürler olsun ama çok tembel mamaya biberona alıştı memyi zor alıyor.rabbim bu duygu tüm isteyenlere nasp etsin mahrum etmesin.şimdi bebeğimi emzirmem gerke.teyzeleri çok öpüyoruz.3050 kg doğdu yavru kuşum, sabah 7,25 te...
- 11 Ağustos 2008
- 12.040
- 1.187
Benzer Konular
- Sabit
Popüler Konu 2025 Mart Anneleri Paylaşım Alanı
