kızlar, merhaba, biz kızımızla geri döndük:)
yazdıklarınızı yarım saattan fazlası okumaya çalıştım ama imkansız görünüyor:) siz baya bir yazmışsınız:):)
umarım siz ve bebişleriniz iyisinizdir, kontrollerde iyidir
ben ise ankara dönüşü azıcık grip oldum
eşimle ankarada bir güzel 3 günlük görüşmüş olduk ancak evcil izni vermedikleri için sadece çarşı izni saatlere kadar görüşmüş olduk, ondada kayınvademde vardı
ama yine arada yalnız kalma durumu olduk.
geldiğim ilk gün eşim otelde direk göbeğimi merak etti ama "eşşek" direk bana komik görünüyorsun dedi. bebekde benim yerime tekmeyle annesini yerine tepki verdi:) babası sonra iki tepkisini hissedince sevinçten coştu. sonra karnıma kafasını koyup kalbini duymaya çalıştı, duyuyorum dedi ama bana pekde bebeğin kalbi değildi gibi geldi ama hevesini kırmamak için söylemedim
ankarada bebek için sizin tavsiye ettiğiniz ankamall'e gittik, almak istediğimiz bir sürü şey vardı ama kayınvadem, sağolsun, beni sinirden çatlattığı için ben ankarada hiçbir şey almamaya karar verdim. en iyisi eşim askerden gelince sadece ikimiz gidip rahat rahat alışveriş yapmaktır.
kadın bendiğimiz herşeyde kusur buldu. yok bebek kıyafetler darmış, penyeler kalınmış yada benim beğendiklerimin hiçbirisini beğenmedi. valla çıldırdım.
üstelik kadın bana bornoz takımı alma diye tutturdu çünkü eşimden kalan kapüşonlu havluları verecekmiş. düşünün, 27 yıl öncesi olan havluları benim ilk bebeğime kullanacağım. tamam ikinci çocuğuma bazı şeyler kullanılır ancak görümcemden kalan oyuncaklar yada eşimden kalan eşyalar kullanılmazki. benim annemde benden kalan eşyalar hatıra olarak sakladı ama onları kullanmama tutturmuyor.
asıl bomba, eşimin ailesi doktorlar olduğu için bana kaç aydır pompa, bez, telsizler, ateş ölçme cizhazları gibi şeyler ilaç firmalardan halledeceklerini söylerken şimdi kendiler için olmayan şeyleri istemeye çekiniyorlarmış. bide ben kayınvademe annemler mobilyayla alcaklarını söylemiştim, kayınvadem mobilyayi annenlerle beraber alalım diye tutturmuştu. annemlerde o zaman hem bebek arabasınıda almaya karar verdiler. şimdi eşimin ailesi mobilyayı olduğu gibi aileme yüklediler. yani sonuç olarak hiçbir şeyde yardımcı olmayacaklar. madem yardımcı olmayacaksınız baştan bize yardımcı olacaklarını havasını oluşturmyacaklardı bizde ona göre ayarlacaktık kendimizi. ee, bende şimdi annemlere hem mobilyayı hem bebek arabsını aldırmak istemiyorum. ama neyseki eşimle mobilya dışında herşey kimsenin haberi olmadan kendimiz halletmeye karar verdik. bundan sonra zaten kimseyede güvenmeyecez.
yani, beni düğün sırasında kalpten götürmedilerse şimdi götürecekler galiba
farkındayım çok yazdım ama ne yapayım şu üç gün içinde öyle bir doldumki, sinirden patlayacak gibiyim.
üstelik ben burada kilo alamadığım için dertlenirken kadın bana ha biri kalçamdan çok şiştiğimi ve daha şişeceğimi söyleyip duruyor. halbuki normal zamanda giydiğimi kotları halada rahatlıkla kullanıyorum. sonra dükkanda satıcı eşimle bana ne kadar uyuyorsunuz dedi, ikinizde ufacık tefeciksiniz dedi, kayınvadem hemencik ben asıl doğumdan sonra göreyim bu kadar yakışırlar mı dedi. görende kendisinin çok zayıf olduğunu düşünecek. şişersemde şişiyim. yok ne kadarda melek gibi olsam:) eşimin ailesi beni hiçbir zaman kabbulenemeyecekler. zaten hala dışardakilere yabancı olduğumu söylemeyede çekiniyorlar. bide onları 7yıldır tanıyorum.
yani ankara yolculuğum biraz dertli geçti, sadece son gün kayınvadem otelde kalmaya karar verdiğinde eşimle güzel bir gün geçirmiş olduk. kuğu parkına falan gitti, bide orda taksime benzer sokak vardı onu dolaştık. bu arada, sizin anakaralarda mesafe konusunda biraz sorun varmış onu anladık:):) ay, 10dk yürüme mesafesi toplam 54dk tuttu
kuğu parkına gitcektik milletten sorduk uzak mı diye ona göre taksiye bineriz dedik, ama herkes çok yakın diyince bizde yürüdük ama yürümez olaydık
galiba siz ankarada yürümeye çok alışkınsınız:):)zar zor aldığım 1 kilo o yürüyüşle gitti zaten:)
