- 24 Mart 2024
- 869
- 1.552
Merhabalar
Ben 3 yıllık evliyim, 9 aylık hamileyim.
Eşim çalışıyor ben 5. Ayda istifa ettim çünkü hamilelik için uygun olmayan bir meslek yapıyorum. (Servis elemanı-8 saat ayakta, 3 saat gidiş geliş yol sürüyordu)
Benim sorunum şu..
Ben çalışırken eşim iyi kötü bana yardımcı oluyordu, yani evi baştan aşağı temizlememe yardımcı olmasa da, kendi çamaşırlarını yıkar, asar, toplardı. Yemek beraber yapılırdı, beraber toplanırdı, kahvaltı aynı şekilde, bir şeylerin ucundan az da olsa tutardı.
Ben işten çıktığımdan beri ilk kez tamamen evde kalıyorum bu arada evlendiğimizden beri. Çorabı, üstündeki kıyafeti, havlusunu sağa sola atmakla başladı, yavaş yavaş temizlik vs elini çekti, masadan bir tabak kaldırmadan tv izlemeye gitmeye başladı, çay verir misin,sabah kahvaltı hazırlar mısın, şimdi ramazan'da sahur hazırlar mısın? 'a kadar evrildik.
Ben gücüm yettiğince temizlik, yemek her şeyi kendim yaptım bugüne kadar ama artık son 1 2 haftam kaldı doğurdum doğuracağım kendime bir su almak bile zor geliyorken böyle temizlik yemek çamaşır bulaşık bir de eşimin arkasını toplamak artık çok zor gelmeye başladı..
Yani kendimi sorguluyorum, ben mi yatacağım o mu hizmet edecek diye ama hayır istediğim bu da değil, fakat ikimizde salonda oturuyoruz bir tur ben koyduysam çayı ikinciye kalkıp bir bardak da hamile karıma ben koyayım diyemez mi? İnanın biraz olsun anlayış görmek istiyorum..
Kendimi bu adamın çocuğunu doğuracak, temizliğini , yemeğini hazırlayan bedava köle gibi hissetmeye başladım artık..
Eskiden böyle değildi, ne zaman ben işten ayrıldım sanki evde hiç yorulmuyormuşum bütün gün yatıyormuşum gibi bir düşünceye evrildi. Ve önceden birlikte bir şeyler yapmaktan zevk alırken şimdi resmen o yatacak ben ona hizmet edeceğim bundan zevk almaya başladı. Kendini padişah falan gibi hissediyor herhalde..
Evlendikten sonra gözlemlediğim başka bir şey de kendi ailesinin evinde de böyle. Erkekler oturacak, kadınlar hizmet edecek.
Kayınpederim çok ince yardımsever bir insan mutfağa girer kolunu sıvar Bulaşıkları makineye dizer, çay koyar servis eder bunlar cinnet geçiriyorlar erkeğin mutfakta ne işi var sen karışma biz yaparız diye..
Tam sorunumu da anlatamadım sanırım, içimi dökmek istedim.. Benim gibi olanlar var mı? Ben mi çok mızmızlanıyorum bunlar normal mi? Benim görevim mi?
Ben 3 yıllık evliyim, 9 aylık hamileyim.
Eşim çalışıyor ben 5. Ayda istifa ettim çünkü hamilelik için uygun olmayan bir meslek yapıyorum. (Servis elemanı-8 saat ayakta, 3 saat gidiş geliş yol sürüyordu)
Benim sorunum şu..
Ben çalışırken eşim iyi kötü bana yardımcı oluyordu, yani evi baştan aşağı temizlememe yardımcı olmasa da, kendi çamaşırlarını yıkar, asar, toplardı. Yemek beraber yapılırdı, beraber toplanırdı, kahvaltı aynı şekilde, bir şeylerin ucundan az da olsa tutardı.
Ben işten çıktığımdan beri ilk kez tamamen evde kalıyorum bu arada evlendiğimizden beri. Çorabı, üstündeki kıyafeti, havlusunu sağa sola atmakla başladı, yavaş yavaş temizlik vs elini çekti, masadan bir tabak kaldırmadan tv izlemeye gitmeye başladı, çay verir misin,sabah kahvaltı hazırlar mısın, şimdi ramazan'da sahur hazırlar mısın? 'a kadar evrildik.
Ben gücüm yettiğince temizlik, yemek her şeyi kendim yaptım bugüne kadar ama artık son 1 2 haftam kaldı doğurdum doğuracağım kendime bir su almak bile zor geliyorken böyle temizlik yemek çamaşır bulaşık bir de eşimin arkasını toplamak artık çok zor gelmeye başladı..
Yani kendimi sorguluyorum, ben mi yatacağım o mu hizmet edecek diye ama hayır istediğim bu da değil, fakat ikimizde salonda oturuyoruz bir tur ben koyduysam çayı ikinciye kalkıp bir bardak da hamile karıma ben koyayım diyemez mi? İnanın biraz olsun anlayış görmek istiyorum..
Kendimi bu adamın çocuğunu doğuracak, temizliğini , yemeğini hazırlayan bedava köle gibi hissetmeye başladım artık..
Eskiden böyle değildi, ne zaman ben işten ayrıldım sanki evde hiç yorulmuyormuşum bütün gün yatıyormuşum gibi bir düşünceye evrildi. Ve önceden birlikte bir şeyler yapmaktan zevk alırken şimdi resmen o yatacak ben ona hizmet edeceğim bundan zevk almaya başladı. Kendini padişah falan gibi hissediyor herhalde..
Evlendikten sonra gözlemlediğim başka bir şey de kendi ailesinin evinde de böyle. Erkekler oturacak, kadınlar hizmet edecek.
Kayınpederim çok ince yardımsever bir insan mutfağa girer kolunu sıvar Bulaşıkları makineye dizer, çay koyar servis eder bunlar cinnet geçiriyorlar erkeğin mutfakta ne işi var sen karışma biz yaparız diye..
Tam sorunumu da anlatamadım sanırım, içimi dökmek istedim.. Benim gibi olanlar var mı? Ben mi çok mızmızlanıyorum bunlar normal mi? Benim görevim mi?