Ortada 5 yillik bir emek var ve şu olanlar cidden canımı sıkıyor. Tarih felan alınmadı belli değil. Kafadan bir yılı vardır. Babam da bu olanlardan dolayi içim huzursuz demiş anneme.Naçizane önerim evlilik için acele etmeyin. Eğer az çok Türk aile yapısını biliyorsam bu anne modeli oğlunu kolay kolay bırakmaz ve etkisi altına almaya çalışır. ve inanın bana anneci erkek kadar zor bir eş adayı çok az bulunur. Özellikle eğitimli kendini bilen ve eşi ile karar vermeyi seven kadınlari kendilerine rakip görüyor bazı anneler ve bu zamanla evliliği çok yıpratıyor. Nisanliniz suanki hisleri ile sizi koruyor olabilir ama ilerde anneme hayır diyemem de diyebilir ..
Aaa siz hemşeri misiniz… kendi neden yaşasın bir gelin daha gelecek nasıl olsa, sona kalanın canı çıksınİkimizde aynı il aynı ilçedeniz.
Açıkçası yazdığınız gibi olduğunu düşünmüyorum böyle bir gelenek var ise elti neden kv ile yaşamamış bu zamana kadar, 3 kızı da kvleri ile ayrı yaşıyorlar.
Kendilerine hizmet edecek hizmetçi arıyorlar ama o ben değilim
Herkese iyi haftalar dilerim.
Uzun bir sevgililik dönemini nişanlılıkla sonuçlandırdık. Söz-isteme-nişan a dan z ye hepsiyle tek tek ilgilendim. Tabi bu sürede herkesi memnun etmede herkese ayrı dil dökme de çabası.
Sorunum problemim nişanlımın ailesi. Nişanlımın babası 20 yıl önce vefat etmiş. Yetişkin abisi ve ablaları var. Annesi ise yaş olarak annemle aralarında yaklaşık 15-20 yaş var.
Aileler tanışmadan önce annesi ile telefonda bir kaç kez görüştük. İyi biri elinden gelenin fazlasını yapmaya çalışan biri diye düşündüm. Bir akrabalarının nişanına gitmiş isteme söz nişan kahve vs vs hepsi kalabalık bir toplumun içinde olmuş bizde o şekilde yaparız dedi. Ben isteme ve sözü yakın aileler arasında olup nişanı büyük bir organizasyon olarak istediğimi söyledim. O tanıdığım kadın bir anda değişti yok öyle yapmayacağız böyle yapacağız diye diretti ve daha ortada herhangi bir tanışma vs yokken bunları söyledi. Tabi ortada daha hiçbirşey yokken söyledi bunları. Telefonu kibarca kapattım. O dönem sevgilimle paylaştım. Sen nasıl istiyorsan bende o şekilde istiyorum dedi. Bu da beni mutlu etti.
Aileler tanıştı. Abisi isteme söz nişan nasıl olacak dedi. Sevgilimle biz düşüncemizi söyledik. Ailemde aynı şekilde saygı duyup gençlerin istediğini gibi yaparız dedi. Sevgilimin annesi orada gene yok beraber olsun gibisinden ses çıkarmaya başladı. Halamda vardı orada isteme söz nişan bunlar kız tarafında yapılır gelin ve ailesi karar verir dedi. Sevgilimin annesi gene uzatmaya çalıştı. Konu orada kapandı.
Tabi bununla kalmadı bu ısrar olayı. Sevgilimin annesi babaannemi arayacakmış hepsi beraber olsun diye onu ikna edecekmiş babaannemde beni ikna edecekmiş. Saçmalık had safhada aklıma gelince gene sinirleniyorum.
Nişanlım ve ben memleket dışında yaşıyoruz orada çalışıyoruz. Nişanlımın işininin memleketede geçme durumu var. İki şehirde büyükşehir. Memlekette aile ap var. 1. ve 2. kat abiye ait 3. kat nişanlıma ait. Nişanlıma ait olan binada annesi yaşıyor. 1. katta oturan yok.
İstemeden önceki akşam tekrar bir konuşmak için geldiler. Babam çocuklar memlekette olurlarsa ev işi nasıl olacak dedi. Abi evi var orda kalırlar dedi. Babam orda yaşayacaklarsa nişanlımın annesinin 1. katta mı kalacağını sordu, benim kızım beraber yapamaz dedi. Derin bir sessizlik oldu. Babam yinede kızımın kararı onemli dedi, bir türlü o ortamda bana cevap doğmadı. Babam ve annem bir kaç kez konunun üstüne gittiler. Nişanlım annesi, "benim oğlum ne derse o olur oğlum beni bırakmaz" diye saçma sapan bir şeye değindi. Ailemin irdelemesiyle söz hakkı bana geldi bu konuyu biz x (sevgilimle de konuştuk) ben beraber yaşamak istemiyorum diye ailelerin yanında da dile getirdi. Ortamda bir sessizlik oldu. Babam sevgilimede sordu düşüncesini. Sevgilim y (ben oluyorum) nasıl isterse o şekilde olacak dedi. Annesini yüzü düştü kalkana kadar da o şekilde davrandı.
İsteme-söz oldu. Nişan için son hazırları yaptık. Tabi ben bütün saflığımla kuaför için elti ve görümcelerinde önünden geçtim. Birlik beraberlik olsun diye. Tabi hayatımın en büyük hatasını yapmışım o ayrı bir konu oraya girmeyeceğim. Kuaför için görümceyle konuşurken konu isteme den önceki akşamda konuşulanlara geldi. Bana "kırıcı oluğumu, annesi hep x evlenirse gelinimle duracağını söylediğini, benden asla böyle birşey beklemediklerini ve daha bir sürü" eleştiri söyledi. Tabi bunları duyunca sabrım taştı. Kırıcı konuşmadım, ben kendi çekirdek ailemi kurmak için evleniyorum dedim. Siz bana bu zamana kadar sordunuz da mı benden böyle birşey beklemediniz dedim. Ki bunları kardeşinizde biliyordu dedim. Ona sordunuz mu hiç dedim ee yok biz yaşarsın dize düşündük vs vs düşünülmeyle olmuyor bu işler dedim. Bana siz den kimse bu konuyu açmadı bile dedi. Ortam iyice gerildi. Bu bizim hayatımız nasıl istiyrsak o şekilde olur ve daha fazla konuşmak istemiyorum deyip telefonu kapattım.
2 aydır nişanlıyız. Nişanlımın ailesini asla benimseyemiyorum ve benimsemek bile istemiyorum. Daha yolun başında bu yapılanları asla unutamıyorum. Hepsiyle arama mesafe koydum. Nişanlım kendi ailemi çok seviyor. Onlarla birşey yapmayı çok seviyor. Hal böyle olunca ben mi çok büyütüyorum kendi kendimi mi dolduruyorum diye düşünüyorum.
Bir ekleme daha yapmak isterim - yaşadığım yerde iki aile var. İki ailede de Kari koca aynı memleketli ( Trabzon ) ve inanın erkek tarafı ile ilgili şikayetleri tamamen birebir aynı. erkeğin annesi maddi durumdan bağımsız olarak sürekli oğluna bagimli halde yaşama isteğinde evli ve barklı olduğu halde .. bu bölgede bu çok yaygın gördüğüm kadarı ile çünkü tanıdığım Karadenizli erkeklerin anneleri nedense hep oğlum da oğlum
Bu düşüncenin önemini bunları yaşarken anladım. Eş önemli ama eş ailesi daha önemli. Nişanlımın ailesinde tahsilli olan tek kişi nişanlım. Bu sebepten aile saçma sapan şeylere başvuruyor. Üzüldüğüm tek şey bu kadar yıl ve emek.evlenmeden önce aile önemli değil önemli olan iki kişinin anlaşması derdim. Külliyen hatalı bir dusunceymis.
Nişanlimdan yüz bulduğunu zannetmiyorum aslında. Bu konulardan sonra nişanlım çok ağır konuştu ailesi ile. Ondan sonra kimseden çıt çıkmadı.Perşembenin geleceği çarşambadan belli.
Nişanlınız her ne kadar şimdi böyle ılımlı davransada evlendikten sonra annesine uyacaktır.
Zaten annesi yüz bulmasa böyle davranamaz.
Yani 90% zamanla cicim aylarından sonra genelde değişim oluyor. Hele çocuktan sonra.
Bu toplara girmeye hiç değmez.
Herkese iyi haftalar dilerim.
Uzun bir sevgililik dönemini nişanlılıkla sonuçlandırdık. Söz-isteme-nişan a dan z ye hepsiyle tek tek ilgilendim. Tabi bu sürede herkesi memnun etmede herkese ayrı dil dökme de çabası.
Sorunum problemim nişanlımın ailesi. Nişanlımın babası 20 yıl önce vefat etmiş. Yetişkin abisi ve ablaları var. Annesi ise yaş olarak annemle aralarında yaklaşık 15-20 yaş var.
Aileler tanışmadan önce annesi ile telefonda bir kaç kez görüştük. İyi biri elinden gelenin fazlasını yapmaya çalışan biri diye düşündüm. Bir akrabalarının nişanına gitmiş isteme söz nişan kahve vs vs hepsi kalabalık bir toplumun içinde olmuş bizde o şekilde yaparız dedi. Ben isteme ve sözü yakın aileler arasında olup nişanı büyük bir organizasyon olarak istediğimi söyledim. O tanıdığım kadın bir anda değişti yok öyle yapmayacağız böyle yapacağız diye diretti ve daha ortada herhangi bir tanışma vs yokken bunları söyledi. Tabi ortada daha hiçbirşey yokken söyledi bunları. Telefonu kibarca kapattım. O dönem sevgilimle paylaştım. Sen nasıl istiyorsan bende o şekilde istiyorum dedi. Bu da beni mutlu etti.
Aileler tanıştı. Abisi isteme söz nişan nasıl olacak dedi. Sevgilimle biz düşüncemizi söyledik. Ailemde aynı şekilde saygı duyup gençlerin istediğini gibi yaparız dedi. Sevgilimin annesi orada gene yok beraber olsun gibisinden ses çıkarmaya başladı. Halamda vardı orada isteme söz nişan bunlar kız tarafında yapılır gelin ve ailesi karar verir dedi. Sevgilimin annesi gene uzatmaya çalıştı. Konu orada kapandı.
Tabi bununla kalmadı bu ısrar olayı. Sevgilimin annesi babaannemi arayacakmış hepsi beraber olsun diye onu ikna edecekmiş babaannemde beni ikna edecekmiş. Saçmalık had safhada aklıma gelince gene sinirleniyorum.
Nişanlım ve ben memleket dışında yaşıyoruz orada çalışıyoruz. Nişanlımın işininin memleketede geçme durumu var. İki şehirde büyükşehir. Memlekette aile ap var. 1. ve 2. kat abiye ait 3. kat nişanlıma ait. Nişanlıma ait olan binada annesi yaşıyor. 1. katta oturan yok.
İstemeden önceki akşam tekrar bir konuşmak için geldiler. Babam çocuklar memlekette olurlarsa ev işi nasıl olacak dedi. Abi evi var orda kalırlar dedi. Babam orda yaşayacaklarsa nişanlımın annesinin 1. katta mı kalacağını sordu, benim kızım beraber yapamaz dedi. Derin bir sessizlik oldu. Babam yinede kızımın kararı onemli dedi, bir türlü o ortamda bana cevap doğmadı. Babam ve annem bir kaç kez konunun üstüne gittiler. Nişanlım annesi, "benim oğlum ne derse o olur oğlum beni bırakmaz" diye saçma sapan bir şeye değindi. Ailemin irdelemesiyle söz hakkı bana geldi bu konuyu biz x (sevgilimle de konuştuk) ben beraber yaşamak istemiyorum diye ailelerin yanında da dile getirdi. Ortamda bir sessizlik oldu. Babam sevgilimede sordu düşüncesini. Sevgilim y (ben oluyorum) nasıl isterse o şekilde olacak dedi. Annesini yüzü düştü kalkana kadar da o şekilde davrandı.
İsteme-söz oldu. Nişan için son hazırları yaptık. Tabi ben bütün saflığımla kuaför için elti ve görümcelerinde önünden geçtim. Birlik beraberlik olsun diye. Tabi hayatımın en büyük hatasını yapmışım o ayrı bir konu oraya girmeyeceğim. Kuaför için görümceyle konuşurken konu isteme den önceki akşamda konuşulanlara geldi. Bana "kırıcı oluğumu, annesi hep x evlenirse gelinimle duracağını söylediğini, benden asla böyle birşey beklemediklerini ve daha bir sürü" eleştiri söyledi. Tabi bunları duyunca sabrım taştı. Kırıcı konuşmadım, ben kendi çekirdek ailemi kurmak için evleniyorum dedim. Siz bana bu zamana kadar sordunuz da mı benden böyle birşey beklemediniz dedim. Ki bunları kardeşinizde biliyordu dedim. Ona sordunuz mu hiç dedim ee yok biz yaşarsın dize düşündük vs vs düşünülmeyle olmuyor bu işler dedim. Bana siz den kimse bu konuyu açmadı bile dedi. Ortam iyice gerildi. Bu bizim hayatımız nasıl istiyrsak o şekilde olur ve daha fazla konuşmak istemiyorum deyip telefonu kapattım.
2 aydır nişanlıyız. Nişanlımın ailesini asla benimseyemiyorum ve benimsemek bile istemiyorum. Daha yolun başında bu yapılanları asla unutamıyorum. Hepsiyle arama mesafe koydum. Nişanlım kendi ailemi çok seviyor. Onlarla birşey yapmayı çok seviyor. Hal böyle olunca ben mi çok büyütüyorum kendi kendimi mi dolduruyorum diye düşünüyorum.
Bu nişan evlilik süreçlerinin en başında kayınvalide ne kadar diş geçirebilirim diye denemek için böyle yollara başvuruyor. İstisnasız hepsi öyle. Birden canavar çıkıyor içlerinden. Daha en başından sınırı çizip siz nasıl isterseniz anneciğim yerine ben nasıl istersem o hissini verince geri adım atıyorlar. Sen de sakın taviz verme. Taviz tavizi doğurur.
Bizimkilerin de tüm evlenen abileri bir müddet anne ile yaşamış. Bana direkt söylemedi ama böyle bir beklentisi var gibime geliyor. Halama demiş mesela, borçları bitene kadar bizle yaşarlar demiş. Oldu ketçap? Mayonez?
Kendimden ve kendi hayatımdan bir gr taviz veremem.Bu nişan evlilik süreçlerinin en başında kayınvalide ne kadar diş geçirebilirim diye denemek için böyle yollara başvuruyor. İstisnasız hepsi öyle. Birden canavar çıkıyor içlerinden. Daha en başından sınırı çizip siz nasıl isterseniz anneciğim yerine ben nasıl istersem o hissini verince geri adım atıyorlar. Sen de sakın taviz verme. Taviz tavizi doğurur.
Bizimkilerin de tüm evlenen abileri bir müddet anne ile yaşamış. Bana direkt söylemedi ama böyle bir beklentisi var gibime geliyor. Halama demiş mesela, borçları bitene kadar bizle yaşarlar demiş. Oldu ketçap? Mayonez?
Nişanlınızı iyi gözlemleyin, davranışları gerçek mi yoksa sadwce köprüyü geçene kadar mı? Evlendikten sonra erkeklerin gözüne bir perde iniyor, anneleri kanatsız melek oluveriyorlar..Herkese iyi haftalar dilerim.
Uzun bir sevgililik dönemini nişanlılıkla sonuçlandırdık. Söz-isteme-nişan a dan z ye hepsiyle tek tek ilgilendim. Tabi bu sürede herkesi memnun etmede herkese ayrı dil dökme de çabası.
Sorunum problemim nişanlımın ailesi. Nişanlımın babası 20 yıl önce vefat etmiş. Yetişkin abisi ve ablaları var. Annesi ise yaş olarak annemle aralarında yaklaşık 15-20 yaş var.
Aileler tanışmadan önce annesi ile telefonda bir kaç kez görüştük. İyi biri elinden gelenin fazlasını yapmaya çalışan biri diye düşündüm. Bir akrabalarının nişanına gitmiş isteme söz nişan kahve vs vs hepsi kalabalık bir toplumun içinde olmuş bizde o şekilde yaparız dedi. Ben isteme ve sözü yakın aileler arasında olup nişanı büyük bir organizasyon olarak istediğimi söyledim. O tanıdığım kadın bir anda değişti yok öyle yapmayacağız böyle yapacağız diye diretti ve daha ortada herhangi bir tanışma vs yokken bunları söyledi. Tabi ortada daha hiçbirşey yokken söyledi bunları. Telefonu kibarca kapattım. O dönem sevgilimle paylaştım. Sen nasıl istiyorsan bende o şekilde istiyorum dedi. Bu da beni mutlu etti.
Aileler tanıştı. Abisi isteme söz nişan nasıl olacak dedi. Sevgilimle biz düşüncemizi söyledik. Ailemde aynı şekilde saygı duyup gençlerin istediğini gibi yaparız dedi. Sevgilimin annesi orada gene yok beraber olsun gibisinden ses çıkarmaya başladı. Halamda vardı orada isteme söz nişan bunlar kız tarafında yapılır gelin ve ailesi karar verir dedi. Sevgilimin annesi gene uzatmaya çalıştı. Konu orada kapandı.
Tabi bununla kalmadı bu ısrar olayı. Sevgilimin annesi babaannemi arayacakmış hepsi beraber olsun diye onu ikna edecekmiş babaannemde beni ikna edecekmiş. Saçmalık had safhada aklıma gelince gene sinirleniyorum.
Nişanlım ve ben memleket dışında yaşıyoruz orada çalışıyoruz. Nişanlımın işininin memleketede geçme durumu var. İki şehirde büyükşehir. Memlekette aile ap var. 1. ve 2. kat abiye ait 3. kat nişanlıma ait. Nişanlıma ait olan binada annesi yaşıyor. 1. katta oturan yok.
İstemeden önceki akşam tekrar bir konuşmak için geldiler. Babam çocuklar memlekette olurlarsa ev işi nasıl olacak dedi. Abi evi var orda kalırlar dedi. Babam orda yaşayacaklarsa nişanlımın annesinin 1. katta mı kalacağını sordu, benim kızım beraber yapamaz dedi. Derin bir sessizlik oldu. Babam yinede kızımın kararı onemli dedi, bir türlü o ortamda bana cevap doğmadı. Babam ve annem bir kaç kez konunun üstüne gittiler. Nişanlım annesi, "benim oğlum ne derse o olur oğlum beni bırakmaz" diye saçma sapan bir şeye değindi. Ailemin irdelemesiyle söz hakkı bana geldi bu konuyu biz x (sevgilimle de konuştuk) ben beraber yaşamak istemiyorum diye ailelerin yanında da dile getirdi. Ortamda bir sessizlik oldu. Babam sevgilimede sordu düşüncesini. Sevgilim y (ben oluyorum) nasıl isterse o şekilde olacak dedi. Annesini yüzü düştü kalkana kadar da o şekilde davrandı.
İsteme-söz oldu. Nişan için son hazırları yaptık. Tabi ben bütün saflığımla kuaför için elti ve görümcelerinde önünden geçtim. Birlik beraberlik olsun diye. Tabi hayatımın en büyük hatasını yapmışım o ayrı bir konu oraya girmeyeceğim. Kuaför için görümceyle konuşurken konu isteme den önceki akşamda konuşulanlara geldi. Bana "kırıcı oluğumu, annesi hep x evlenirse gelinimle duracağını söylediğini, benden asla böyle birşey beklemediklerini ve daha bir sürü" eleştiri söyledi. Tabi bunları duyunca sabrım taştı. Kırıcı konuşmadım, ben kendi çekirdek ailemi kurmak için evleniyorum dedim. Siz bana bu zamana kadar sordunuz da mı benden böyle birşey beklemediniz dedim. Ki bunları kardeşinizde biliyordu dedim. Ona sordunuz mu hiç dedim ee yok biz yaşarsın dize düşündük vs vs düşünülmeyle olmuyor bu işler dedim. Bana siz den kimse bu konuyu açmadı bile dedi. Ortam iyice gerildi. Bu bizim hayatımız nasıl istiyrsak o şekilde olur ve daha fazla konuşmak istemiyorum deyip telefonu kapattım.
2 aydır nişanlıyız. Nişanlımın ailesini asla benimseyemiyorum ve benimsemek bile istemiyorum. Daha yolun başında bu yapılanları asla unutamıyorum. Hepsiyle arama mesafe koydum. Nişanlım kendi ailemi çok seviyor. Onlarla birşey yapmayı çok seviyor. Hal böyle olunca ben mi çok büyütüyorum kendi kendimi mi dolduruyorum diye düşünüyorum.
Kendimden ve kendi hayatımdan bir gr taviz veremem.
Bu kv bu saçma sapan halleri neden ya. Herkesin herseye ayrı fikir sunmasıda delirtiyor beni.
Bunlar yeni olaylar değil. Nişan ve sözden çok önce olan meseleler. Nişanlım konuştuktan sonra böyle saçmalıklar olmadı ama ben bunları sindiremiyorum.atese dogru yuruyorsun, gecmis olsun. nisanlin ne kadar iyi olsa da aile bunlari soyleyecek yuzu buluyorsa nisanlindan korkmuyorlar demektir. yoksa nisanlinin korkusundan gik diyemezlerdi. ilerde anne babanin dedigi laflarin intikamini senden bir bir alirlar. annen baban cok mubarek insanlar, ellerini op vazgec bu isten bence
Bu olaylar önce hepsine ne kadar çok merhametliydim ama şuan bir gr merhamet ve sevgi duygusu yok içim de. Hakkımızda hayırlısı olsunİnan bilmiyorum. Ben de aynı dertten muzdaribim. Nişana kadarok seviyordum kendisini nişanla beraber bambaşka insan oldu. Hepsi böyle bacım.
Bende bu bahsettiginizden korkuyorum. İnsan kendisi yaşayınca herseyi bir anda atıveremiyor.Nişanlınızı iyi gözlemleyin, davranışları gerçek mi yoksa sadwce köprüyü geçene kadar mı? Evlendikten sonra erkeklerin gözüne bir perde iniyor, anneleri kanatsız melek oluveriyorlar..
Yani hizmetçi arıyo kendine. Bekar oğlanın evinde anca hizmetçi olacaktı ondan gidesi gelmemiş.
Aklıma geldikçe deliriyorum ya. Sagligi herseyi benden daha iyi ya. Bir insan nasıl fikir almadan kendi kafasına göre saçmalar. Bu işler çok zor aileler daha zorAaa siz hemşeri misiniz… kendi neden yaşasın bir gelin daha gelecek nasıl olsa, sona kalanın canı çıksın
Bu olanlardan sonra kendi memleketimde bile yaşamak istemiyorum. Bu kadar netim bu konuda.Hadi aynı evde yaşamadın diğer daireye taşınsa bile aynı binada olmanız zaten sıkıntı. Aile apartmanı tam bir bataklık. Huzur yoksa evlilik yürümüyor.
Nişanlına da aile konusunda çok güvenme bence evlenince bir miktar değişme oluyor.
Hadi kv geri kafalı kızları nasıl anneleri beraber oturmanızı bekliyorlar anlamıyorum kendileri kv ile mi yaşıyormuşlar da sizi anneleri ile yaşamaya layık görmüşlerİkimizde aynı il aynı ilçedeniz.
Açıkçası yazdığınız gibi olduğunu düşünmüyorum böyle bir gelenek var ise elti neden kv ile yaşamamış bu zamana kadar, 3 kızı da kvleri ile ayrı yaşıyorlar.
Kendilerine hizmet edecek hizmetçi arıyorlar ama o ben değilim
bakin insan dogasi. evlendikten sonra nisanliniz yaninizda olsa bile, zamanla sizin ailenizle beraber takilirken, ben enayi miyim benim ailem nerede diyecek. istedigi kadar ailesi ile anlasamasin, surekli defansta olmak guzel bir his degil. ayrica sizin ailenizin yaninda el oglu olacak. siz anne babaniniz ne kadar severseniz sevin, bir sekilde damadi elestirecekler vs o zaman da esiniz bilenmeye baslar.Bunlar yeni olaylar değil. Nişan ve sözden çok önce olan meseleler. Nişanlım konuştuktan sonra böyle saçmalıklar olmadı ama ben bunları sindiremiyorum.
Herseyden korkuyorum
Nisanlimin yanında kimse birsey konuşamıyor herkes süt dökmüş kediye dönüyor. Bizim garibimize gidende ne abinin ne kvnin bu konuşmaya kadar tek bir şey sormamasi. Bana sormadıklari gibi nisanlimada sormuyorlar. Nişanlım o konuşmaya kadar soran herkse evimizi yaşadığımı yere açacağız dedi hep.Nişanlınız ev konusunda topu size atmayacaktı ben istemiyorum aynı evi diyecekti. Siz isteseniz oturacak mıydı o evde?
Bunları kendi aralarında hiç konuşmadan ilk defa sizin ailenizle konuşma ihtimalleri sıfır.
Siz gerekli tavrı göstermişsiniz ve böyle devam etmeniz gerekir. Burada önemli olan nişanlınızın evlendikten sonraki duruşu. O değişirse işiniz zor.