- 1 Ağustos 2024
- 33
- 15
-
- Konu Sahibi kakulimakuli
- #1
Herkese iyi haftalar dilerim.
Uzun bir sevgililik dönemini nişanlılıkla sonuçlandırdık. Söz-isteme-nişan a dan z ye hepsiyle tek tek ilgilendim. Tabi bu sürede herkesi memnun etmede herkese ayrı dil dökme de çabası.
Sorunum problemim nişanlımın ailesi. Nişanlımın babası 20 yıl önce vefat etmiş. Yetişkin abisi ve ablaları var. Annesi ise yaş olarak annemle aralarında yaklaşık 15-20 yaş var.
Aileler tanışmadan önce annesi ile telefonda bir kaç kez görüştük. İyi biri elinden gelenin fazlasını yapmaya çalışan biri diye düşündüm. Bir akrabalarının nişanına gitmiş isteme söz nişan kahve vs vs hepsi kalabalık bir toplumun içinde olmuş bizde o şekilde yaparız dedi. Ben isteme ve sözü yakın aileler arasında olup nişanı büyük bir organizasyon olarak istediğimi söyledim. O tanıdığım kadın bir anda değişti yok öyle yapmayacağız böyle yapacağız diye diretti ve daha ortada herhangi bir tanışma vs yokken bunları söyledi. Tabi ortada daha hiçbirşey yokken söyledi bunları. Telefonu kibarca kapattım. O dönem sevgilimle paylaştım. Sen nasıl istiyorsan bende o şekilde istiyorum dedi. Bu da beni mutlu etti.
Aileler tanıştı. Abisi isteme söz nişan nasıl olacak dedi. Sevgilimle biz düşüncemizi söyledik. Ailemde aynı şekilde saygı duyup gençlerin istediğini gibi yaparız dedi. Sevgilimin annesi orada gene yok beraber olsun gibisinden ses çıkarmaya başladı. Halamda vardı orada isteme söz nişan bunlar kız tarafında yapılır gelin ve ailesi karar verir dedi. Sevgilimin annesi gene uzatmaya çalıştı. Konu orada kapandı.
Tabi bununla kalmadı bu ısrar olayı. Sevgilimin annesi babaannemi arayacakmış hepsi beraber olsun diye onu ikna edecekmiş babaannemde beni ikna edecekmiş. Saçmalık had safhada aklıma gelince gene sinirleniyorum.
Nişanlım ve ben memleket dışında yaşıyoruz orada çalışıyoruz. Nişanlımın işininin memleketede geçme durumu var. İki şehirde büyükşehir. Memlekette aile ap var. 1. ve 2. kat abiye ait 3. kat nişanlıma ait. Nişanlıma ait olan binada annesi yaşıyor. 1. katta oturan yok.
İstemeden önceki akşam tekrar bir konuşmak için geldiler. Babam çocuklar memlekette olurlarsa ev işi nasıl olacak dedi. Abi evi var orda kalırlar dedi. Babam orda yaşayacaklarsa nişanlımın annesinin 1. katta mı kalacağını sordu, benim kızım beraber yapamaz dedi. Derin bir sessizlik oldu. Babam yinede kızımın kararı onemli dedi, bir türlü o ortamda bana cevap doğmadı. Babam ve annem bir kaç kez konunun üstüne gittiler. Nişanlım annesi, "benim oğlum ne derse o olur oğlum beni bırakmaz" diye saçma sapan bir şeye değindi. Ailemin irdelemesiyle söz hakkı bana geldi bu konuyu biz x (sevgilimle de konuştuk) ben beraber yaşamak istemiyorum diye ailelerin yanında da dile getirdi. Ortamda bir sessizlik oldu. Babam sevgilimede sordu düşüncesini. Sevgilim y (ben oluyorum) nasıl isterse o şekilde olacak dedi. Annesini yüzü düştü kalkana kadar da o şekilde davrandı.
İsteme-söz oldu. Nişan için son hazırları yaptık. Tabi ben bütün saflığımla kuaför için elti ve görümcelerinde önünden geçtim. Birlik beraberlik olsun diye. Tabi hayatımın en büyük hatasını yapmışım o ayrı bir konu oraya girmeyeceğim. Kuaför için görümceyle konuşurken konu isteme den önceki akşamda konuşulanlara geldi. Bana "kırıcı oluğumu, annesi hep x evlenirse gelinimle duracağını söylediğini, benden asla böyle birşey beklemediklerini ve daha bir sürü" eleştiri söyledi. Tabi bunları duyunca sabrım taştı. Kırıcı konuşmadım, ben kendi çekirdek ailemi kurmak için evleniyorum dedim. Siz bana bu zamana kadar sordunuz da mı benden böyle birşey beklemediniz dedim. Ki bunları kardeşinizde biliyordu dedim. Ona sordunuz mu hiç dedim ee yok biz yaşarsın dize düşündük vs vs düşünülmeyle olmuyor bu işler dedim. Bana siz den kimse bu konuyu açmadı bile dedi. Ortam iyice gerildi. Bu bizim hayatımız nasıl istiyrsak o şekilde olur ve daha fazla konuşmak istemiyorum deyip telefonu kapattım.
2 aydır nişanlıyız. Nişanlımın ailesini asla benimseyemiyorum ve benimsemek bile istemiyorum. Daha yolun başında bu yapılanları asla unutamıyorum. Hepsiyle arama mesafe koydum. Nişanlım kendi ailemi çok seviyor. Onlarla birşey yapmayı çok seviyor. Hal böyle olunca ben mi çok büyütüyorum kendi kendimi mi dolduruyorum diye düşünüyorum.
Uzun bir sevgililik dönemini nişanlılıkla sonuçlandırdık. Söz-isteme-nişan a dan z ye hepsiyle tek tek ilgilendim. Tabi bu sürede herkesi memnun etmede herkese ayrı dil dökme de çabası.
Sorunum problemim nişanlımın ailesi. Nişanlımın babası 20 yıl önce vefat etmiş. Yetişkin abisi ve ablaları var. Annesi ise yaş olarak annemle aralarında yaklaşık 15-20 yaş var.
Aileler tanışmadan önce annesi ile telefonda bir kaç kez görüştük. İyi biri elinden gelenin fazlasını yapmaya çalışan biri diye düşündüm. Bir akrabalarının nişanına gitmiş isteme söz nişan kahve vs vs hepsi kalabalık bir toplumun içinde olmuş bizde o şekilde yaparız dedi. Ben isteme ve sözü yakın aileler arasında olup nişanı büyük bir organizasyon olarak istediğimi söyledim. O tanıdığım kadın bir anda değişti yok öyle yapmayacağız böyle yapacağız diye diretti ve daha ortada herhangi bir tanışma vs yokken bunları söyledi. Tabi ortada daha hiçbirşey yokken söyledi bunları. Telefonu kibarca kapattım. O dönem sevgilimle paylaştım. Sen nasıl istiyorsan bende o şekilde istiyorum dedi. Bu da beni mutlu etti.
Aileler tanıştı. Abisi isteme söz nişan nasıl olacak dedi. Sevgilimle biz düşüncemizi söyledik. Ailemde aynı şekilde saygı duyup gençlerin istediğini gibi yaparız dedi. Sevgilimin annesi orada gene yok beraber olsun gibisinden ses çıkarmaya başladı. Halamda vardı orada isteme söz nişan bunlar kız tarafında yapılır gelin ve ailesi karar verir dedi. Sevgilimin annesi gene uzatmaya çalıştı. Konu orada kapandı.
Tabi bununla kalmadı bu ısrar olayı. Sevgilimin annesi babaannemi arayacakmış hepsi beraber olsun diye onu ikna edecekmiş babaannemde beni ikna edecekmiş. Saçmalık had safhada aklıma gelince gene sinirleniyorum.
Nişanlım ve ben memleket dışında yaşıyoruz orada çalışıyoruz. Nişanlımın işininin memleketede geçme durumu var. İki şehirde büyükşehir. Memlekette aile ap var. 1. ve 2. kat abiye ait 3. kat nişanlıma ait. Nişanlıma ait olan binada annesi yaşıyor. 1. katta oturan yok.
İstemeden önceki akşam tekrar bir konuşmak için geldiler. Babam çocuklar memlekette olurlarsa ev işi nasıl olacak dedi. Abi evi var orda kalırlar dedi. Babam orda yaşayacaklarsa nişanlımın annesinin 1. katta mı kalacağını sordu, benim kızım beraber yapamaz dedi. Derin bir sessizlik oldu. Babam yinede kızımın kararı onemli dedi, bir türlü o ortamda bana cevap doğmadı. Babam ve annem bir kaç kez konunun üstüne gittiler. Nişanlım annesi, "benim oğlum ne derse o olur oğlum beni bırakmaz" diye saçma sapan bir şeye değindi. Ailemin irdelemesiyle söz hakkı bana geldi bu konuyu biz x (sevgilimle de konuştuk) ben beraber yaşamak istemiyorum diye ailelerin yanında da dile getirdi. Ortamda bir sessizlik oldu. Babam sevgilimede sordu düşüncesini. Sevgilim y (ben oluyorum) nasıl isterse o şekilde olacak dedi. Annesini yüzü düştü kalkana kadar da o şekilde davrandı.
İsteme-söz oldu. Nişan için son hazırları yaptık. Tabi ben bütün saflığımla kuaför için elti ve görümcelerinde önünden geçtim. Birlik beraberlik olsun diye. Tabi hayatımın en büyük hatasını yapmışım o ayrı bir konu oraya girmeyeceğim. Kuaför için görümceyle konuşurken konu isteme den önceki akşamda konuşulanlara geldi. Bana "kırıcı oluğumu, annesi hep x evlenirse gelinimle duracağını söylediğini, benden asla böyle birşey beklemediklerini ve daha bir sürü" eleştiri söyledi. Tabi bunları duyunca sabrım taştı. Kırıcı konuşmadım, ben kendi çekirdek ailemi kurmak için evleniyorum dedim. Siz bana bu zamana kadar sordunuz da mı benden böyle birşey beklemediniz dedim. Ki bunları kardeşinizde biliyordu dedim. Ona sordunuz mu hiç dedim ee yok biz yaşarsın dize düşündük vs vs düşünülmeyle olmuyor bu işler dedim. Bana siz den kimse bu konuyu açmadı bile dedi. Ortam iyice gerildi. Bu bizim hayatımız nasıl istiyrsak o şekilde olur ve daha fazla konuşmak istemiyorum deyip telefonu kapattım.
2 aydır nişanlıyız. Nişanlımın ailesini asla benimseyemiyorum ve benimsemek bile istemiyorum. Daha yolun başında bu yapılanları asla unutamıyorum. Hepsiyle arama mesafe koydum. Nişanlım kendi ailemi çok seviyor. Onlarla birşey yapmayı çok seviyor. Hal böyle olunca ben mi çok büyütüyorum kendi kendimi mi dolduruyorum diye düşünüyorum.