Geçen akşam görümcem rahatsızlandı hastaneye götürelim dedi kayınvalidem. Görümcemle benim aram açk diye eşim gelip bana gelirmisin sende diye sordu. Evde tek kalmaktan korktuğum için gelirim niye gelmeyeyim dedim. Sonra eşim, neyse aşkım sen uyu dinlen en iyisi dedi. Görümcemin gitmemi istemediğini düşündüm, eşiminde uygun bi dille bana anlatmaya çalıştıgını düşündüm. Kırıldım ve tamam gelmiyorum dedim. Kırıldığımı anladı, sonra kayınpederim hadi kızım hazırlan dedi, ben uyuycam baba siz gidin dedim. Kızım gündüz duramıyosun evde gece nasıl durcaksın dedi. Eşimde baya ısarar etti, yanlış anladığım için özür filan diledi ama bi kez kırıldım ya gitmekten vazgeçtim. En sonunda kayınvalidem oğlum hadi yürü kız kapıda bekliyo dedi ve çıkıp gittiler. Ben bekarlığımdan beri akşamları evde yalnız duramam. Tesadüf önceki akşamda kaınvalidem filan köylerinde gerçekleşen üç harfli olaylarını anlatmıştı bir iki saat. Ben onlar gdince titremeye başladım. Annemi aradım. Annem huyumu bildiği için çok sinirlendi. Eşimi aradı. Yaptığın doğru bişey mi bu saatte kızı neden yalnız bıraktın gibisinden sitem etmiş. Eşim araba kullanıyo diye açıklamaya çalışıp annesine vermiş. O da annemle biraz sert konuşmuş. Biraz ileri gitmiyomusun demiş. Annemde kızımın boynu altında kalsın, oraya gitmeseydi bunları yaşamazdık demiş annemin suratına telefonu kapatmışlar. Annem beni aradı, çıkıp gidicem bu evden dedim. Eşim aradı üzerine ona da aynısını söyledim, gitme bi yere bekle heene geliyorum dedi. Kapattı iki dk sonra aradı, kardeşim fenalaştı gelemiyorum dedi(oradan öyle emir çıktı çünkü!) Tamam geldiğinde beni bulamıycaksın dedim telefonu kapattım. Annem bir taraftan kızım gitme diye ağlıyo ben br taraftan korkudan delirmek üzereyim. Hazırlandım tam çıkıyordum kapı çaldı. Eşim karşı komşuyu göndermiş beni çağırması için. Onlara gitmemek için baya direndim ama kız sağolsun ikna edene kadar ısrar etti. Anneminde içi rahatladı telefonu kapattık onlara geçtik. Kıza derdimi anlattım baya rahatladım. 3 saat geçti ve bizimkiler geldiler. Eşim gelip beni çağırdı. Kimseyle konuşmadım direk odama geldim. Kyınvalidem peşimden odaya girip, bana bak o ananın ağzına s... dedi. Ben zaten sinirliyim, anneme de küfür edince elim ayağım boşaldı. Bağırarak annem senin ağzına... dedim. O ananla artık sık sık konuşmuyosun dedi. Sen kimsin benim konuşmama sınır getiriyosun be dedim. Üzerime yürüdü bana vurmak için. Eşim araya girdi annesini alıp odadan çıkardı. Ben sinir kriizi geçiriyorum artık ağlamaktan. Eşim beni sakinleştirmeye çalışıyor. Kapıyı tekrar açtı, kes sesini gelin olsaydın da mutfağı temizleseydin dedi, (görümcemin beceri sınavı var ve bütün bulaşıkları o uğraşırken çıkardı) bende bağırarak hizmetçi değilim ben burda git kendin temizle dedim. Si.tirgit bu evden dedi bana ben çantamı alıp çıkıyordum eşim yine önüme geçti beni tuttu. Annesini yine çıkardı odadan. Kovulduğum yerde kalamam gidicem diye ağlıyorum ben. Eşimde geldi bana sarıldı, tamam sakin ol yarın sabah gidicez. Kadın hala kapının arkasından laf sayıp duruyo. Eşiminde sinir hastalığı var, çok üzerine gidilince kriz geçiriyor kendini kaybediyor. Eşim fenalaşmaya başladı. Beni soğuk suyun altına sok dedi. Hemen banyoya götürdüm suyu açtım. Biraz ıslandı annemi çağır ayakta duramıyorum dedi. Ben zaten normalde onu taşıyamıyorum, bide hamileyim hiç tutamadım. Anne diye seslendi, annesi geldi. Bana bağırarak çekil ordan dedi, nereye çekilcem dedim cehennemin dibine kadar çekil dedi. Beni kocamdan ayırıyosun Allah seni bildiği gibi yapsın dedim. Orda bana vurmaya kalktı eşim bağırdı anne dur diye. Biz kadınla tartışa tartışa eşimi oturma odasının önüne kadar götürdük. Orada yine bana ağır şeyler söyledi bende aynı şekilde karşılık verdim. Kadın oğlunu bıraktı bana vurmaya başladı. Eşim artık tam kriz anında olduğu için beni korumaya gücü kalmadı. Yeter diye bağırarak kendini yere attı kafasını yerlere vurmaya başladı. Kadın beni bıraktı oğlunu tuttu. Eşim bayıldı. Ambulans filan çağırdık. Geldiler sakinleştirici yapıp gittiler. Ben eşimin başında ağlıyorum. Annesi bana vururken burnumun yan tarafını tamamen kanatmış. Eşim gözlerini açıyor kendine geliyor benim yüzümü görüp ağlayarak tekrar bayılıyor. En sonunda kendine geldi. Babasını çağırdı baba ne yapayım bana bi akıl ver diye. Hepsii konuşmuş karar vermişler. Hamile hamile beni boşatıcaklar. Oğlum görüyosun yürümüyo bitirin gitsin dedi. Baba öyle bişey yok. Sonunda ölüm olsa bitmeyecek dedi. E ne olacak peki dedi. Ben kovulduğum evde durmam dedim. Bizim başka oğlumuz yok öyle şey olmaz gbisinden konuştu. Gidip karısına söylemiş. Kadın hala defolup gitsin o kız bu evden diye bağırıyo ben duyuyorum. Gittiler konuştular sonra beni odaya çağırdılar. LAdın bana; ben oğlumu hiçbi yere göndermiyorum gitmek istiyosan kapı oarada gidersin, oğlumda karımı bırakmam peşinden giderim derse ne ölüsü ölüme de dirisi dirime. Sesini çıkarmadan oturcaksan otur bi kenarda dedi. Eşim beni alıp odaya geldi. Ne olur biraz daha zaman ver. Söz veriyorum sana en ufak bi haksızlık daha yapsınlar gidicez bu evden ne olur beni anla dedi. Ne evde kalmayı kabul edebiliyorum ne de onların tehdidine karşı eşime diretebiliyorum. Tamam dedim sonunda. Ertesi gün eşimin teyzesi geldi arayı bulmak için bana o kadının elini öptürdü herkes birbirinden özür diledi. Şimdi herkes birbiriyle zorla konuşuyor gibi. Eşim yokken bu ev bana mezar gibi. Daha evleneli 4 ay olmadı, boşanmak da bi rezillik, üstelik eşimi seviyorum, o da beni seviyor. Annem keşke bebek yapmasaydın kzıım senin sonun iyi değil o evde dedi. Bebekde 3 aylık artık aldıramıyorum da. Ama ondan da o kadar vazgeçtim ki artık bi şansım olsa kesinlikle böyle bi ailede onu da dünyaya getirip sorunlarla büyütmek istemem. Şuan karmakarışık durumdayım ne yapacağımı bilmiyorum...