- 21 Mart 2013
- 194
- 1
haklısın.. ama o beni halen bekliyor evlilik için ne yapim bilmiyorum yapamam.. ben de ona kızıyorum bu seferde kızıyo bana çağreler aradım engel oldun bana die
34 yaşında , başından evlilik geçmiş bir adamın aileni evliliğie razı etmek için hamile kalmandan medet umması ne garip.
Gerçekten sorumluluk sahibi, sevgisine güvenen bir adam olsa , çıkardı babanın karşısına ,
Kızınızı seviyorum, mutlu olacağımıza inanıyorum deyip izin isterdi.
Bu sevgi için mücadele ederdi.
Ne size nede doğmamış bir bebeğe kıymazdı yada medet ummazdı.
Sizi ve ailenizi mecbur bırakmaya çalışmazdı.
Babanla, sevgilinin cocuklarini da ortadan kaldirin kendinize tertemiz bir sayfa acin sevgilinle, TOVBE TOVBE
Bu kadar acimasiz olmak istemezdim ama bu kafa ne kafasi ya sen cok kucuksun anlattiklarin cok buyuk, kimse mukemmel degil herkes cahillik yapabilir ama bilemiyorum yaa burda binlerce insan bebek bebek diye aglarken yaptiklarinin arkasinda duramadan gidip o bebegin canina kiyman kanimi dondurdu. Hakkinda hayirlisi olsun.
Çok zor bir durum.Kendi kendini çıkmaza sürüklemişsin.
Hatalar insanlar için.Maalesef hatalı davranmışsın.
Adamı da hiç övdüğün kadar olgun ve yüce sevgili göremedim açıkçası.
Hatta hamile kalmanı önermesi tamamen cahilce geldi bana.
Madem ayrıldınız,artık bu adamdan uzak durup unutmaya çalış.
Mümkünse çevreni değiştir,karşılaşma ihtimalini bile sıfıra indir.
amacim seni yargilamak degil sakin yanlis anlama hersey insanlar icin...
ama madem babandan bu kadar cekiniyorsun bekaret konusunda cekinmedinmi,
yarin diyelim bu kisiyle olmadi baskasiyla evlendiginde duyulsa sorun olsa ki olmasin INSALLAH,
dusunmedin mi ?
aldirdigin cocugu hic soylemiyorum keske olmasaydi zamani geldiginde olsaydi..
Ne yaparsanız yapın bizi ilgilendirmez ama bir tek şunu soracağım bu devirde korunmak bu kadar mı zor ben anlamıyorum arkadaş. Gerçekten bütün önlemleri alıp yine de hamile elbette kalınabilir ona artık dicek bir şey yok da pek çok evli insan bile çocuk istemediği için korunuyor böyle saçma sapan ilişkilerde korunmak kimsenin aklına gelmiyor nasıl bir deli cesareti ben de bunu anlamıyorum.
Sevdiğinin KENDİ çocuklarından birinin 22 taşına geldiğinde 34 yaşında 2 çocuklu bir adamla evlenmesine izin vereceğine inanıyor musun?Hiç sanmıyorum.Herkese kendi evladı kıymetli.Seni tabi ki ister.Nİye istemesin.Genceciksin.Evlenmemişsin, çoluk çocuk yok peşinde.Niye istemesin ki seni.Bulmuş, kaçırır mı hiç.Sen de aşk peşinde hayatını harcadığınla kalırsın.Evlen, 2 sene sonra çocukları şöyle yaptı böyle dedi kocam çok değişti anam babam yüzüme bakmıyo diye konu açarsın buraya.Hepimiz vah vah tüh tüh deriz.
Yargılamak değil amacım yanlış anlamayın lütfen.
Yaşınız genç ve güzel olmalısınız. Sonuçta her kadın ve erkek sevebilir.
Yanlış olan senin 2 çocuklu bir erkeği sevmen ,
Senden 10 yaş büyük birine ilgi duyman ,
Yanlışa devam etmen ve bakireliğini ona vermen ,
Zina gibi büyük bir günahı işlemen.
Üstüne üstün günahına ortak olman.
Unutmayalım ki her anne rahminde olgunlaşan bebeğin ruhu vardır.
Sen bu bebeği aldırarak cinayet işlemişsin.
O erkek olsaydı zaten eşine sahip çıkardı ! Onu terk etmiş seni mi terk etmiyecekti.
Zevkini aldı senden ayrıldınız.
Geçmiş olsun. Tövbe edin ve Allah'a dua ederek yaşamaya devam edin.
O ahlaksız erkeği de unutun.
BABANDAN KORKTUN TA ALLAH'Ü TEALA'DAN KORKMADIN MI ?
keşke abla keşke onun acısını da yaşıyorum ben zaten. ama ben bu hayatı kendim için yaşamıyorum artık abla o ne der bu ne der o ne yapar sözleri ile yoruldu kafam artık. babam hayatta olmasaydı çoktan evlenirdim de annemi ikna ederdim. canm annem. oof oofff bundan sonra topraktır benim hayat arkadaşım.
Ne demek ben olmeyelim boyle birseyi aklindan cikar at.Rabbim afedicidir sen cani gonulden duani ve tovbeni et,yasadigin olaya ceza degilde sinav diyelim bu dunyada herkes bir imtihan icinde kimisi bu sinavi gecemez kimisi hakkiyla gecer bu sinavi evet bir hata yapmissin ama bu hatayi telafi etmekte yine senin elinde sen yeterki cani gonulden iste rabbim affedicidir bunu unutma.
evt bunları düşünüyordum ama okumak daha dinamik kılıyomuş insanı. doğru dedin. haklıısn. oof çok iyi düşünmeliyim. ama gerçi biz o amanı çoktan yıktık. bi abla gibi davranırdım ama doğru illaki çatışmalar olacak.
o kadar sıkıntılı günler geçiriyorum ki maddi manevi yıkılmış vaziyetteyim.Bunu allahtan başka kimse bilmiyor.. anlatacak kimsem yok psikolojim alt üst olmuş durumda tımarhaneye gitmem gerekiyor diye düşünüyorum. 23 yaşındayım. 34 yaşında boşanmış 2 çocuklu babayı seviyorum. boşanma sebebi tabikide ben değilim. Hiç yapmam dediğim milleti kınadığım durumdayım. ama Allah'ım yazmış bir kere bunu yaşamam gerekiyormuş yaşadım. İlk başta dostca arkadaşca abi kardeşce başlayan ilişkimiz git gide sevgiliye döndü. pişman olmuş olsam da oldu bir kere yapıcak bişey yok. İkimizde birbirimizi çok seviyoruz. Beni kendinden bile kıskanıyor. ben de onu çok kıskanıyorum. Ne kadar ayrılmaya kalksak da başaramadık. olmuyor ben onsuz yapamıyorum. o da dayanamıyor fakat bu durumda en çok ben yıpranıyorum. Hem kendi annem ve babamdan hem de ondan dolayı. bir de dedikoducuların kendi arkalarına bakmayı beceremeyen fesatcıların yüzünden olan dedikodulardan sebep benim onu aileme söylemem imkansız. Evlenmek istiyor. ben de çok istiyorum. benim için çocukları hariç herkese rest çekmeyi göze alan insan. ama ben onun için aileme sırtımı dönemeyecek kadar karasız. karamsarım. 2 yıldan beri birlikteyiz. Geçende en son noktaya kadar geldik. Hayatımda ilk defa bir bebeğim oldu. babamın korkusundan ne sevgimi ne birlikteliğimi ne de evlenmek istediğimi dile getirebildim. ve kendimide geleceğimi de bebeğimi de babamın korkusundan feda ettim. aldırmak durumunda kaldım. oysanki hep dualar etmişti hayatımdaki insan bi bebeğimiz olsa da o zaman evlenmek zorunda kalırız diye. ama ben o cesarette bulunamadım. sevdiğim insan beni ne yarı yolda bıraktı bırakmak istedi ne de dışladı. o hep benim için uğraştı benim için başını belaya koydu. benimle sadece evlenmek istedi. yuva kurmak istedik. evli olmuş olsaydık şimdiki yaşadığımız sorunları yaşamayacaktık. yaşamayınca bilinmez belki ama biz çok mutlu olacağımızı düşünüyorduk. bebeğimi aldırdıktan sonra sevdiğim insan babama karşı büyük nefret duyuyor. Her şey onun yüzünden diye. evet aslında babam benim mutluluğuma engel oluyor fakat farkında değil. benim hata yapmama yanlış yapmama yaşan söylememe. korkumdan saklamama neden oluyor. ben ne yapacağımı bilmiyorum. kafayı yiyorum. ve şuan artık yazamıyorum ağlamaktan göremiyorum.. Şimdi ayrıldık perişan haldeyim. bu zorunlu ayrılık oldu. bebeğimizin acısından sonra evlenmeden nereye kadar gidecektik bilemiyorduk. 10 yıl bekle desem bekler biliyorum. şimdi nikah kıyalım desem kıyar biliyorum. ama ben buna cesaret edemiyorum.
yüreğimin düşüncelerimi heşeyimi allahım biliyor bundan büyük nimet yok. tamam allahımın kurallarına uymadım. günahkarım suçluyuum. bilincindeyim. ama allahıma sığınıcam başkasına değil.. allahım aciz kulunu bilir. aaah aah benim günahlarım affolmaz ama allah bilir yinede. benim sınavım öyle sınav ki kurtuluşum yine allah. ağlamaktan yazamıyorum off.
Canım, babam annemi de yaşatmaz kendini de demişsin. Bunların hepsi sırf 2 çocuklu bir insanla evleneceğin için mi olacak ?