- 13 Ağustos 2022
- 8.687
- 4.431
- 31
-
- Konu Sahibi karamelcikolata
- #41
Haklısınız.Sonucta bakacak olan sizsiniz.Ozellikle erkek çocuğu için 2 yaş çok küçük.
Haklısınız.Sonucta bakacak olan sizsiniz.Ozellikle erkek çocuğu için 2 yaş çok küçük.Bir oğlum var 2 yaşını yeni geçti. Herkes 4 5 yaşına gelince yap bir tane daha diye söyleyip duruyor. Bu gün yine hastanede bir kaç teyze tek mi bu deyip arkasından yap bi tane daha dedi (heryerde aynı mevzu)içlerinden birisi iki tane var üçüncüyü yapmadığıma pişman oldum yanımda gelirdi şimdi dedi. Teyze dedim diğerleri nerde biri okuyo biri atandı vs dedi. Bende ikisi durmamış yanında üçüncüde gelmezdi seninle buraya gerek yok fazla çocuk stresine dedim doğru dedi nedir bu çocuk muhabbeti anlamıyorum. Sizlerdede mi durum aynı. Yani çocuklar bence sigorta gibi görüldüğü için isteniyor. Bence anne baba isterse çocuk yapılmalı. Kardeş olsun diye veya iki çocuk olsun diye değil. Ama bunu en yakından en uzağa kimseye anlatamıyorum. Eşimde doğal olarak bunlardan etkileniyor ve istiyorda. Bebek seviyorum ama hem maddi hem manevi ikinci bir çocuk çok zor. Oğlumu yalnız büyüttüm ve büyütüyorum çok zorlandım. Ama baskılar beni yoruyor. Daha şimdiden böyle herkes ilerisini düşünemiyorum. Birde acaba gerçekten 2. Çocuğu yapmazsam pişman mı olurum diye düşünmeden edemiyorum. Oğluma kardeş olsun diye yapmam istesede yapmam çünkü çocuk işi anne babanın bileceği iş. Ama işte eşime haksızlık olurmu onu düşünüyorum bazende. Tek verilecek bir karar değil neticede. Sizler ne düşünüyorsunuz bu konuda. Tek çocuk büyütüpte ikinci olmadığı için pişman olan varmı? Birde instagramda çok doğuran çiftler var. Eşim görünce bende böyle kalabalık sofra seviyorum falan diyor ama işin zorluklarını görmüyor. Bende severim kalabalık ama işte çocuk işi zor değil mi sizler ne düşünüyorsunuz bu konuda?
Tek çocuk sendromu diye bir tespit var :) Arastirin. Ergenlik ve sonrasinda tek cocukla surec zorlasiyor. Aile.olmak belki de bir masa etrafinda kalabalik olmaktir. Eger iyi bir baba oldu ise esiniz ilk cocukta bence devami gelmeli
Bir oğlum var 2 yaşını yeni geçti. Herkes 4 5 yaşına gelince yap bir tane daha diye söyleyip duruyor. Bu gün yine hastanede bir kaç teyze tek mi bu deyip arkasından yap bi tane daha dedi (heryerde aynı mevzu)içlerinden birisi iki tane var üçüncüyü yapmadığıma pişman oldum yanımda gelirdi şimdi dedi. Teyze dedim diğerleri nerde biri okuyo biri atandı vs dedi. Bende ikisi durmamış yanında üçüncüde gelmezdi seninle buraya gerek yok fazla çocuk stresine dedim doğru dedi nedir bu çocuk muhabbeti anlamıyorum. Sizlerdede mi durum aynı. Yani çocuklar bence sigorta gibi görüldüğü için isteniyor. Bence anne baba isterse çocuk yapılmalı. Kardeş olsun diye veya iki çocuk olsun diye değil. Ama bunu en yakından en uzağa kimseye anlatamıyorum. Eşimde doğal olarak bunlardan etkileniyor ve istiyorda. Bebek seviyorum ama hem maddi hem manevi ikinci bir çocuk çok zor. Oğlumu yalnız büyüttüm ve büyütüyorum çok zorlandım. Ama baskılar beni yoruyor. Daha şimdiden böyle herkes ilerisini düşünemiyorum. Birde acaba gerçekten 2. Çocuğu yapmazsam pişman mı olurum diye düşünmeden edemiyorum. Oğluma kardeş olsun diye yapmam istesede yapmam çünkü çocuk işi anne babanın bileceği iş. Ama işte eşime haksızlık olurmu onu düşünüyorum bazende. Tek verilecek bir karar değil neticede. Sizler ne düşünüyorsunuz bu konuda. Tek çocuk büyütüpte ikinci olmadığı için pişman olan varmı? Birde instagramda çok doğuran çiftler var. Eşim görünce bende böyle kalabalık sofra seviyorum falan diyor ama işin zorluklarını görmüyor. Bende severim kalabalık ama işte çocuk işi zor değil mi sizler ne düşünüyorsunuz bu konuda?
Tek çocuğum tek çocuk sahibiyim ne ben ne kızım sendromlu sadece daha özgür, özgüvenli ve bireyselciyiz.Tek çocuk sendromu diye bir tespit var :) Arastirin. Ergenlik ve sonrasinda tek cocukla surec zorlasiyor. Aile.olmak belki de bir masa etrafinda kalabalik olmaktir. Eger iyi bir baba oldu ise esiniz ilk cocukta bence devami gelmeli
Böyle diyen unutuyor o acıyı 3 5 sene sonra. İstememek böyle bir şey değil. Hep net oluyorsun ve fikrini kimse değiştirmiyor.Bende hep iki çocuğum olsun istiyordum. Doğumda canım fazla yanıp, bir ay yatar pozisyonda oturduktan sonra bir de o halde kolik gazlı bir bebek sahibi olunca vazgeçtim. Maneviyat ve maddiyat gerçekten bu durumlarda çok onemli.
Unutacağımı sanmıyorum. Çünkü doğumdan korkuyordum. Doğum benim için bir rezillikti. Hala aklımdan çıkmıyor. O an. Ama sizin istememek kriterinize uymadigim için kusurabakmayin.Böyle diyen unutuyor o acıyı 3 5 sene sonra. İstememek böyle bir şey değil. Hep net oluyorsun ve fikrini kimse değiştirmiyor.
iyi bir meslek iyi bir iş demek değil elbette. Çocuğunuzun zekası ya da çalışma performansı, dersleri "kafasının basması/basmaması"Artık o devir de geçti. İyi meslek, garanti iş değil. İşsizlik de eğitim de bizim zamanımızdan çok daha farklı daha zor. Biraz birikim gayrimenkul kalmazsa ileride garantisi olmazsa ne olacak?
Şu zamanda iki çocuk okutmak, senden sonra ayakta kalacağından emin olmadan o yola girmek bence gerçekten haksızlık o çocuğa
neyse ki çevreyi değiştirmiş ve oradan uzaklaşıp kendinize bir yaşam kurmuşsunuz. o neymiş öyle yakalabalık ailede büyüdüm
kalabalk severim de - hoş kişisel alanıımı da çok seviyorum orası da bambaşka
ama evli değilim bile, bebek türkiyede evlenmeden yapılacak şey değil -bence.
ve fakat bana da bekar mısın
aa neden
hiç mi evlenmedin (boşanan da bekarım diyor ya)
nişan filan da mı yok
diyorlar
yurtdışından döndüğümde neden döndün diyorlardı
kendi işimi kurdum neden devlet değil diyorlardı
akademiye geri döndüm zorun mu var diyorlardı
ailemde başını örtmeyen, aile evi varken aynı şehirde ayrı ev kuran ilk kadınım, namussuz mu oldun başımıza daha neler duycaz da diyorlardı
diyorlar da diyorlar, derler de derler
birileri hep der birşeyler yani
hastanedeki teyzeler fikrini önemseyeceğim en son insan grubu filan olabilir
ha ama siz istiyorsanız ayrı tabii ki.
E iki asgari ücretle çok çocuk yapanlar konu. Kardeşiyle destek olacakları da garanti değil. Bugün konu vardı ili kardeş tek bir arsa için me uyanıklık peşinde görünce direkt sizin yorum geldi aklıma.iyi bir meslek iyi bir iş demek değil elbette. Çocuğunuzun zekası ya da çalışma performansı, dersleri "kafasının basması/basmaması"gibi gerçekler de var. Ben 18-20 yi kendi ayakları üzerinde durabilecek yaş olarak söylemiştim, iyi bir üniversite, harika meslek manasında söylememiştim. Bizim şuan durumumuz iyi... Ticaret yapıyor eşim, 5 sene sonra yok olmayacağı ne malum? hayatta risk her zaman var. minimum yaşantı olarak düşünüyorum; en kötü ihtimalle 2 asgari ücretli zor da olsa 1 evlat büyütüp okutabilir şuanda. Ki -kimseyi rencide etmek için yazmıyorum- 2 asgari ücret düzeyinde kazananlar bu kadar hesap yapmıyor emin olun, çocuk rızkıyla gelir diye ha gayret çocuk yapıyor benim minimal hesabım bu, umarım anlatabilmişimdir. yatı katı olmayan çocuk doğurmasına geliyor o zaman iş. o kadar da değil
Aynı şeyi söylemiş çoğu kişi çabucak bu dediklerini unutup ikinciyi yaptı. Onların kriteri bu muydu bilemem ama benim sizin için belirlediğim bir kriter yokUnutacağımı sanmıyorum. Çünkü doğumdan korkuyordum. Doğum benim için bir rezillikti. Hala aklımdan çıkmıyor. O an. Ama sizin istememek kriterinize uymadigim için kusurabakmayin.
3 aylık bebeğim. Hamilelik daha iyiymiş . Keşke iki yıl filan hamile kalsakHamile kalmadan önce bu bebekten sonra bir tane daha hemen yaparız diyordum daha doğmadı bile 3-5 korunma yöntemini birlikte düşünüyorum
Hayır.
O kardeşlik olayları eskidendi. Hem ne malum iyi anlaşılacağı birbirine taban tabana zıt anlaşamayan çok çocuk var. Sırf biri yalnız kalmasın diye yapmak cok bencilce gelmeye başladı düşüncesi..ayrıca maddi olarakta değil manevi kendimden daha fazla ödün vermek istemediğime karar verdim bir taneyi alır giderim gezerim her yere sığarım ama 2 küçükle bu imkansız 1 her yere sığar 2 sığmaz
Haklısın. Eğer gün olursa ikinci çocuğu yaparsam seni bulurum.Aynı şeyi söylemiş çoğu kişi çabucak bu dediklerini unutup ikinciyi yaptı. Onların kriteri bu muydu bilemem ama benim sizin için belirlediğim bir kriter yokKendinize kriter aramayın bence.
Benim büyük 20 aylık, küçük 7 aylık. Daha şimdiden beraber etkinlik yapıyorlar7 yaşında bir oğlum var. Ben pişmanım açıkçası zamanında bir tane daha dogurmadigima. Tek olduğu için sürekli benle oynadı. Sabahtan akşama kadar etkinlik yap, masal anlat, yaz, çiz, boya... Evin içinde birbirimize yapışık yaşadık. Çalışmaya başladım yine aynı, eve girer girmez anaokulu öğretmeni moduna geçiyordum. Iki çocuk büyütsem bu kadar yorulmazdim diye düşünüyorum.