Bir oğlum var 2 yaşını yeni geçti. Herkes 4 5 yaşına gelince yap bir tane daha diye söyleyip duruyor. Bu gün yine hastanede bir kaç teyze tek mi bu deyip arkasından yap bi tane daha dedi (heryerde aynı mevzu)
içlerinden birisi iki tane var üçüncüyü yapmadığıma pişman oldum yanımda gelirdi şimdi dedi. Teyze dedim diğerleri nerde biri okuyo biri atandı vs dedi. Bende ikisi durmamış yanında üçüncüde gelmezdi seninle buraya gerek yok fazla çocuk stresine dedim doğru dedi
nedir bu çocuk muhabbeti anlamıyorum. Sizlerdede mi durum aynı. Yani çocuklar bence sigorta gibi görüldüğü için isteniyor. Bence anne baba isterse çocuk yapılmalı. Kardeş olsun diye veya iki çocuk olsun diye değil. Ama bunu en yakından en uzağa kimseye anlatamıyorum. Eşimde doğal olarak bunlardan etkileniyor ve istiyorda. Bebek seviyorum ama hem maddi hem manevi ikinci bir çocuk çok zor. Oğlumu yalnız büyüttüm ve büyütüyorum çok zorlandım. Ama baskılar beni yoruyor. Daha şimdiden böyle herkes ilerisini düşünemiyorum. Birde acaba gerçekten 2. Çocuğu yapmazsam pişman mı olurum diye düşünmeden edemiyorum. Oğluma kardeş olsun diye yapmam istesede yapmam çünkü çocuk işi anne babanın bileceği iş. Ama işte eşime haksızlık olurmu onu düşünüyorum bazende. Tek verilecek bir karar değil neticede. Sizler ne düşünüyorsunuz bu konuda. Tek çocuk büyütüpte ikinci olmadığı için pişman olan varmı? Birde instagramda çok doğuran çiftler var. Eşim görünce bende böyle kalabalık sofra seviyorum falan diyor ama işin zorluklarını görmüyor. Bende severim kalabalık ama işte çocuk işi zor değil mi sizler ne düşünüyorsunuz bu konuda?
o kadar istemiyorum ki. 
