Konunuzda demişsiniz zaten ama babasını rol model alamayışı ve baba otoritesinin eksik olması büyük bir etken olabilir. Önce bunu aşmalısınız bence. Baba bir şey için kızdıgında çocugun yanında babayı eleştirmemeliyiz. Biz anneler zaman zaman kızsak da baba ya da bir başkası hafif sesini yükseltse kendimizi kötü hissedebiliyoruz sizin durumunuz belki boyle değildir ama madem siz baba olarak o adamı sectiyseniz bir köseye çekilmemelisiniz. Babaya da rehberlik edip arabulucu işişkikeri iyileştirici olmalısınız. 1 hafta yıllık izin alsa esiniz ve sürekli yanında olsa oğlunuzun inanın herşey çok farklı olur. Ben bizzat yaşıyorum. Babayı önemsizleştirmwyin lütfen hele erkek çocugu onu rol model alacak siz benden daha iyi bilirsiniz. Gerekirse babayla birlikte psikologtan randevu ayarlayın görüşsünler belki düzelme olur. Bence
Bir de küçükken ağladıgı zamanlarda susana kadar ağlamasına müdahale etmediniz mi acaba. Ben uzman değilim ama bu yöntemi hiç doğru bulmuyorum. Küçükten çocuk ağlamayı ağlayarak elde etmeyi elde edemediğinde ise olumsuz duyguları öğreniyor. Öfke geliştiriyor. Dikkat dağıtıp istediği şeyi yapmamak lazım. Siz nasıl bir tutum sergilediniz merak ettim.
Size vurdugunda da ben olsam kendime vurdurtmam heralde o şekilde. Kızım 21 aylık arada saka yollu yuzume tokat attıgında çok acıdı hayır diyorum. Ama bu sık tekrar edilseydi ben de onun canını yakacak kadar bir tokat atıp ne kadar acıdıgını ona gösterirdim ki acıdıgını öğrensin. Sonuçta çocuklara sıcak dokunma diyoruz ama sıcak bir şeye elini değdirip bak sıcak cıs da diyoruz ki anlasın o sıcak neymiş.
Bir de tavsiyem sevgi hoşgörü saygı gibi güzel kavramları öğreten kitaplar okuyorsunuzdur mutlaka ama çizgi filmler izletebilirsiniz. Yaşına uygun. Çizgi filmler kitaplardan daha da etkili olabiliyor. Vurdulu kırdılı çizgi filmler izliyorsa izletmeyin. Niloya güzel mesela çocuklara güzel değerleri öğretiyor.
Bir de babayla daha boyle sarmaş dolaş sevgi kelebeği gibi olsanız olmasanız bile arada sırada çocugunuz için öyle davransanız ne bileyim belki öylesinizdir bilemiyorum ama çocuk için faydalı olabilir.
Pedagog demişsiniz ama artık pedagoji bolumu yok ulkemizde. oyun terapisı uygulayan bir psikoloğa götürmeyi deneseniz. Kendini çok güzel ifade ediyor belliki. Göstermelik değil gerçekten alanında uzman birinin faydası olacağına inanıyorum. Ayrıca zekası yasitlarindan fazla olabilir.
İdrak merak ettim oğlunun burcu ne??
Ohooo okuldaki arkadaşına tek keser artık yeter demesi yine iyi
Neler neler söylüyorlar ilkokul 3 bebeleri birbirlerine
Yani siz ne kadar korumaya çalışırsanız çalışın dış dünyadan mutlaka kötü bir davranışı sözü öğrenecek
Malesef çocuklar iyi davranışı değil kötüyü daha çabuk öğrenirler ve uygularlar
Sürekli bir savunma halindesiniz sanki yorumlara dayak hariç anne baba figürünin otoriter olması gerektiği konusundaki bütün yorumlara katılıyorum
Ülkede çocukerkil diye bir aile sistemi ortaya çıktı resmen
Böyle oluncada çocuklar zıvanadan çıktıkça çıkıyor
Sevgili idrak , tüm yorumları okudum
Soylediklerin de haklisin dogru kabul
Ama bi savunma içerisindesin gibi sanki ?
" benim de bagirdim oluyor " deyip hemen bi ders verme çabasındasin sonrasinda. " özverili anne böyle olur ben böyle yapiyorum " der gibi
Rahat mı bıraksan kendini biraz ?
Ayrıca terligi al iyice evire çevire döv mü dediler
Dayaga karşıyız diye başladı bi çok yorum
Sadece biraz sert davran dediler
Ben öyle anladim yada
Kendinizi geri çekeceksiniz. Kreşle bu süreç başlamış zaten. Fazla ilgiden de bu durum olusabiliyor heralde. Ne kadar çok ilgilenirsen ilgilen mutlu olamıyorlar. Siz çıtayı yuksetmişsiniz çok biraz düşüreceksiniz. Şu an oynayamam senle işim var. Şu an bakamam. Bekle vs su mu içmek istedi bekle şu işimi yapayım ondan sonra.Benim en çok kullandığım kelimedir heralde bekle annecim şunu yapayım sonra yapcam vs. Her istediğini biraz biraz bekleterek yapın anında yapmayın. Biraz da boyle deneyin bence. Benim kızım doğdugundan beri bana düşkün. Babaya gitmek istemeyen bir çocuktu. Ne zaman üst üste evde kaldı yıllık izin kullandı vs. Ona olan tavırları değişmeye basladı hala sıkıntılı ama en azından babasının yanındayken deli gibi ağlamıyor.Yok hiç kendi kendine ağlayarak bırakmadım. Ben de doğru bulmuyorum zira.
Babasıyla aramız iyi bir süredir. Eskiden olsa bizim gerginliğimiz ona yansıyor derdim ama uzun süredir öyle bir durum da yok.
Babaya müdahale etmem asla yanında. Ayrı bir yerde söylerim ne söyleyeceksem. Genel olarak beni kıskanıyor babasından. Paylaşmak istemiyor ki yaş dönemi ile alakalı bir durum.
Gözden kaçirmışım demek dayagı savunan yorumuYoo gayet dayak öneren bir yoruma cevap verdim ben. Dayak yiyen nesilin efendi olduğunu söyleyen bir yoruma daha cevap verdim. Diğer otorite gerekli diyen yorumlara da gayet hak verdim. Savunma haline girmedim.
Cocuklar bir miktar da ana babasını bilerek ona göre davranış sergiliyor. Biz bence cocukların bizleri parmaklarında oynatmalarına izin veriyoruz biraz da.
Ben zaten kesinlikle salt şımarıklık oldugunu düşünmüyorum. Sizin tamamiyle yumuşak anne olduğunuzu, cocugunuzun her dediğine tamam diyen bir anne olduğunuzu da düşünmüyorum.Bilmiyorum belki de doğrudur. Oğlum daha küçükken onunla ilgili açtığım konularda böyle yorumlar almamıştım mesela. Bu sefer yorumlar farklı oldu. Belki de yaşının artık 4 olması ve anlayabilecek yaşta olması ile alakalı bir durumdur.
Şımarıklık evet bir miktar var. Ancak salt şımarıklık değil. Mizacı zor, dürtü kontrol bozukluğu var.
Bu kadar kişi benzer yorumları yapıyorsa belki ben de yeterince otoriter olmayı başaramıyorumdur. Hep kendimi iyi bir anne olup olmama konusunda sorguladım da, kuralları uygulayabilme konusunda çok sorgulamadım. Belki de artık o kısmı düşünmem gerekiyordur. Tazmanya canavarı oğlumla ne kadar mümkün olursa artık.
simdi bu konuda karsi gelme bozuklugu diye bir bozukluk oldugunu ogrendim.Bilmiyorum belki de doğrudur. Oğlum daha küçükken onunla ilgili açtığım konularda böyle yorumlar almamıştım mesela. Bu sefer yorumlar farklı oldu. Belki de yaşının artık 4 olması ve anlayabilecek yaşta olması ile alakalı bir durumdur.
Şımarıklık evet bir miktar var. Ancak salt şımarıklık değil. Mizacı zor, dürtü kontrol bozukluğu var.
Bu kadar kişi benzer yorumları yapıyorsa belki ben de yeterince otoriter olmayı başaramıyorumdur. Hep kendimi iyi bir anne olup olmama konusunda sorguladım da, kuralları uygulayabilme konusunda çok sorgulamadım. Belki de artık o kısmı düşünmem gerekiyordur. Tazmanya canavarı oğlumla ne kadar mümkün olursa artık.
Bu ikaz ve gözdağı için söylenmiş bir sözdür isterseniz yapmayabilirsiniz kafanıza çıkıp buralarda konu açarsınızBu özlü söz sadece çocuklar için mi geçerli? Evlilik içinde de aynı özlü sözü uygulayabilir Miyim mesela? Eşimin sözünü dinlemezsem beni dövebilir ya da o beni dinlemezse ben onu dövebilirim bu durumda?
Peki çocuğunuzun öğretmeni de çocuğunuzu dövebilir mi? Buna müsaade eder misiniz? İlla ki sözünü dinlemediği zamanlar oluyordur çocuğunuzun. Bu özlü sözü düşünüp "tabi ki dövebilirsiniz çocuğumu" der misiniz öğretmene?
Bu soruların cevapları hayır ise, kusura bakmayın sadece doğurduk diye dövme hakkımız olmuyor. Evet ben de görüldüğü üzere çok başarılı bir ebeveyn değilim. Ancak en azından geleceğe yönelik umudum var. Şiddeti benden öğrenmeyecek.
Seninki tam firlama ama gececek Galiba yas sendromu geciriyor benim oglan da bir bucuk 2 yas arasi igrenc bir dönem atlatti hasta olunca neredeyse ayni seyleri yasadik babasi odaya girince sanki dusman girmis gibi kriz gecirirdi isal ve hasta oldugu icin surekli gaz cikarirdi ayy cami actirmazdi ben demistim kesin deli bu cocuk simdi 7 yasinda Gayet sakin bir cocukMerhaba hatunlar
Aslında oğlumla ilgili konu açmamaya karar vermiştim, zira önerilen her şeyi deneyip tam manasıyla bir çözüme ulaşamayıp, bu oğlan da böyle yapacak bir şey yok sonucuna varmıştım. Bu konu da, delirmemek için bir iç dökme, gecenin bu saatinde akli dengemi kaybetmemek için bir mola olsun.
Önceki konularımı bilenler az çok aşinadır oğlumun hallerine. Genel haline alıştım alışmasına da hasta olunca ve lanet olsun ki aynı anda ben de hasta olunca bedenen ve ruhen çöktüm. Kendimi camdan atasım var. O kadar çöktüm.
Üç haftadır hasta. Önce basit bir soğuk algınlığı idi. Antibiyotik verilmedi. İlk hafta mütemadiyen kustu. Çünkü geniz akıntısı ve öksürük olunca kusuyor. Midesi bulanıyor kendi geniz akıntısından. Yatak yorgan, halı, kıyafet her yere. Neyse o haftayı çamaşır yıkayıp ev silerek ve geceleri uyumayıp zombi gibi dolaşarak geçirdim. İkinci hafta ateş hasıl oldu. Tekrar doktora gittik. Ciğer, boğaz temiz dendi yine antibiyotik verilmedi. Kusmalar, gece nöbetleri, huysuzluklar devam. Üçüncü ve son haftada ateş ayyuka çıktı. Bu sefer antibiyotik verildi ki benim kabusumdur. Asla İçmez, her kaşıkta kıyamet kopar, tükürür ilacı, bir şekilde içirmeyi başarırsam da kusar olduğu gibi. Böyle bir hafta daha geçirdik. Bugün antibiyotik dolayısıyla ishal de başladı. Tamam buna da eyvallah. Zaten aşırı iştahsız. Gece de ishal devam edince bez bağladım ki zaten ishal olunca hep bağlıyorum. Tutamıyor. Neyse yaptı yine az evvel. Gel değiştireyim diyorum, hayır kalsın diyor. Oğlum pişik olur popon değişeyim yine uyu diyorum, avazı çıktığı kadar bağırıyor hayır diye. Baktım ikna olmayacak ve artık pişik olacak zorla değiştirdim. Kıyamet koptu. O nasıl bir bağırmak, o nasıl bir saldırmak. Ev inledi, elimi tırmaladı, tekmeler savurdu. Sonunda değiştirdim beş dakika önce uyudu. Muhtemelen yarım saat sonra ya karın ağrısı ya öksürükle uyanacak. Kıyametler kopacak. Tam 20 gündür uyumuyorum. Daha doğrusu doğru düzgün uyumuyorum. Artık bayılacak gibi hissediyorum kendimi. Bu arada benim boğazlar da şiş, sürekli öksürüyorum ama henüz bırakın dinlenmeyi, oturacak fırsat bulamadım.
Çünkü sağlıklı iken bile bana yapışık olan oğlum, hastayken "tuvalete gitme, yemek yeme, hayır su içme yanımda dur" kıvamına geldi. Asla bir saniye bile dibimden ayrılmıyor. Eşim yardımcı olmaya çalışıyor ancak onu da itiyor vuruyor. Halası çağırdı ona da saldırdı. Asla kimsenin yanına gitmiyor ve ben uykusuz yorgun ve hasta bir anne olarak artık sabrımın sonundayım.
Tüm bu bitkinlikle birlikte yarın canım ailem bana geliyorlar. Tatile gidecekler ve evim gidecekleri havaalanına yakın olduğu için iki gün bende kalacaklar. Neden iki gün bende kalıyorlar bilmiyorum. Salı günü gidecekler ama bana pazar geliyorlar. Ayağa kalkacak mecalim yok ancak bir de onlara hazırlık yapmalıyım. Neyse konu bu değildi.
Gerçekten merak ediyorum tamam tüm çocuklar hasta olunca bir miktar huysuz olurlar, biliyorum. Ama bu kadar mı ya, bu kadar mı zıvanadan çıkıyorlar mesela? Ben anlamıyorum nerede hata yapıyorum. Neyi yanlış yapıyorum da bu çocuk her geçen gün daha inat, daha zor, daha huysuz, daha yorucu oluyor.
Tek bir konuda uyum gösterip sakin Kalmaz mı bir çocuk yahu. Alanım çocuk gelişimi. Onlarca oyun biliyorum, daha bir kere adam akıllı oynayamadım oğlumla. Algısı yahut zekası eksik olduğu için değil. Gıcıklığından. Hayır öyle yapmayalım, hayır ben öyle oynamıycam, hayır oraya koymuycam, hayır onu almıycam. He bunu yapıyor da tek mi kalmak istiyor. Hayır o da değil. Her an benimle olmak istiyor ama kendi istediği şekilde.
Pedagog, kreş, ilgi sevgi her şeyi yaptım ben ya her şeyi. Daha ne yapayım anlamadım ki. Ne istiyor, derdi ne anlamıyorum ben artık. Tükendim, bittim gerçekten.
Hayır bok niye kalsın mesela altında? Netin itirazı neyin isyankarlığı bu? Dört gün önce tam üç kişi bir kaşık şurubu içiremedik. Halı, yastık duvar her yer ilaç oldu. Bir şekilde içti bu sefer de kustu.
Ben bıktım artık. Bunu ilk kez söylüyorum evladımla ilgili lakin bıktım. Az evvel artık elim ayağım titriyorken eşime "Allah aşkına beni bir hastaneye kapatın az dinleneyim." dedim. Eşim de ayrı tuhaf. Ben bıktığımda o çocuğa sinirleniyor. Manyak mısın be adam ben çökmüşüm sen idare et işte. Çözümü çocuğa höykürmek. Bu sefer çöktüğüm yerden kalkıp yine devralıyorum oğlanı mecbur. Hepten manyak olacak sabırsız babası ile.
Öyle işte. Geçecek demenizi beklemiyorum. Geçmeyecek çünkü. Hep zor bir çocuk olacak. Hep isyankar, başına buyruk, inatçı, sorgulayan, insanı canından bezdiren bir çocuk olacak biliyorum. Ben sadece yazmak istedim.
MerhabaMerhaba hatunlar
Aslında oğlumla ilgili konu açmamaya karar vermiştim, zira önerilen her şeyi deneyip tam manasıyla bir çözüme ulaşamayıp, bu oğlan da böyle yapacak bir şey yok sonucuna varmıştım. Bu konu da, delirmemek için bir iç dökme, gecenin bu saatinde akli dengemi kaybetmemek için bir mola olsun.
Önceki konularımı bilenler az çok aşinadır oğlumun hallerine. Genel haline alıştım alışmasına da hasta olunca ve lanet olsun ki aynı anda ben de hasta olunca bedenen ve ruhen çöktüm. Kendimi camdan atasım var. O kadar çöktüm.
Üç haftadır hasta. Önce basit bir soğuk algınlığı idi. Antibiyotik verilmedi. İlk hafta mütemadiyen kustu. Çünkü geniz akıntısı ve öksürük olunca kusuyor. Midesi bulanıyor kendi geniz akıntısından. Yatak yorgan, halı, kıyafet her yere. Neyse o haftayı çamaşır yıkayıp ev silerek ve geceleri uyumayıp zombi gibi dolaşarak geçirdim. İkinci hafta ateş hasıl oldu. Tekrar doktora gittik. Ciğer, boğaz temiz dendi yine antibiyotik verilmedi. Kusmalar, gece nöbetleri, huysuzluklar devam. Üçüncü ve son haftada ateş ayyuka çıktı. Bu sefer antibiyotik verildi ki benim kabusumdur. Asla İçmez, her kaşıkta kıyamet kopar, tükürür ilacı, bir şekilde içirmeyi başarırsam da kusar olduğu gibi. Böyle bir hafta daha geçirdik. Bugün antibiyotik dolayısıyla ishal de başladı. Tamam buna da eyvallah. Zaten aşırı iştahsız. Gece de ishal devam edince bez bağladım ki zaten ishal olunca hep bağlıyorum. Tutamıyor. Neyse yaptı yine az evvel. Gel değiştireyim diyorum, hayır kalsın diyor. Oğlum pişik olur popon değişeyim yine uyu diyorum, avazı çıktığı kadar bağırıyor hayır diye. Baktım ikna olmayacak ve artık pişik olacak zorla değiştirdim. Kıyamet koptu. O nasıl bir bağırmak, o nasıl bir saldırmak. Ev inledi, elimi tırmaladı, tekmeler savurdu. Sonunda değiştirdim beş dakika önce uyudu. Muhtemelen yarım saat sonra ya karın ağrısı ya öksürükle uyanacak. Kıyametler kopacak. Tam 20 gündür uyumuyorum. Daha doğrusu doğru düzgün uyumuyorum. Artık bayılacak gibi hissediyorum kendimi. Bu arada benim boğazlar da şiş, sürekli öksürüyorum ama henüz bırakın dinlenmeyi, oturacak fırsat bulamadım.
Çünkü sağlıklı iken bile bana yapışık olan oğlum, hastayken "tuvalete gitme, yemek yeme, hayır su içme yanımda dur" kıvamına geldi. Asla bir saniye bile dibimden ayrılmıyor. Eşim yardımcı olmaya çalışıyor ancak onu da itiyor vuruyor. Halası çağırdı ona da saldırdı. Asla kimsenin yanına gitmiyor ve ben uykusuz yorgun ve hasta bir anne olarak artık sabrımın sonundayım.
Tüm bu bitkinlikle birlikte yarın canım ailem bana geliyorlar. Tatile gidecekler ve evim gidecekleri havaalanına yakın olduğu için iki gün bende kalacaklar. Neden iki gün bende kalıyorlar bilmiyorum. Salı günü gidecekler ama bana pazar geliyorlar. Ayağa kalkacak mecalim yok ancak bir de onlara hazırlık yapmalıyım. Neyse konu bu değildi.
Gerçekten merak ediyorum tamam tüm çocuklar hasta olunca bir miktar huysuz olurlar, biliyorum. Ama bu kadar mı ya, bu kadar mı zıvanadan çıkıyorlar mesela? Ben anlamıyorum nerede hata yapıyorum. Neyi yanlış yapıyorum da bu çocuk her geçen gün daha inat, daha zor, daha huysuz, daha yorucu oluyor.
Tek bir konuda uyum gösterip sakin Kalmaz mı bir çocuk yahu. Alanım çocuk gelişimi. Onlarca oyun biliyorum, daha bir kere adam akıllı oynayamadım oğlumla. Algısı yahut zekası eksik olduğu için değil. Gıcıklığından. Hayır öyle yapmayalım, hayır ben öyle oynamıycam, hayır oraya koymuycam, hayır onu almıycam. He bunu yapıyor da tek mi kalmak istiyor. Hayır o da değil. Her an benimle olmak istiyor ama kendi istediği şekilde.
Pedagog, kreş, ilgi sevgi her şeyi yaptım ben ya her şeyi. Daha ne yapayım anlamadım ki. Ne istiyor, derdi ne anlamıyorum ben artık. Tükendim, bittim gerçekten.
Hayır bok niye kalsın mesela altında? Netin itirazı neyin isyankarlığı bu? Dört gün önce tam üç kişi bir kaşık şurubu içiremedik. Halı, yastık duvar her yer ilaç oldu. Bir şekilde içti bu sefer de kustu.
Ben bıktım artık. Bunu ilk kez söylüyorum evladımla ilgili lakin bıktım. Az evvel artık elim ayağım titriyorken eşime "Allah aşkına beni bir hastaneye kapatın az dinleneyim." dedim. Eşim de ayrı tuhaf. Ben bıktığımda o çocuğa sinirleniyor. Manyak mısın be adam ben çökmüşüm sen idare et işte. Çözümü çocuğa höykürmek. Bu sefer çöktüğüm yerden kalkıp yine devralıyorum oğlanı mecbur. Hepten manyak olacak sabırsız babası ile.
Öyle işte. Geçecek demenizi beklemiyorum. Geçmeyecek çünkü. Hep zor bir çocuk olacak. Hep isyankar, başına buyruk, inatçı, sorgulayan, insanı canından bezdiren bir çocuk olacak biliyorum. Ben sadece yazmak istedim.
Böyle şeyleri okuyunca yaşama sevinciyle doluyorum cidden bitecek değil mi bu akıl oynatma seanslarıSeninki tam firlama ama gececek Galiba yas sendromu geciriyor benim oglan da bir bucuk 2 yas arasi igrenc bir dönem atlatti hasta olunca neredeyse ayni seyleri yasadik babasi odaya girince sanki dusman girmis gibi kriz gecirirdi isal ve hasta oldugu icin surekli gaz cikarirdi ayy cami actirmazdi ben demistim kesin deli bu cocuk simdi 7 yasinda Gayet sakin bir cocuk
Kucukken parktan cikarmak sadece 1 saatimi alirdi etrafdakiler cocugu kaciriyormusum gibi bakarlar di ciglik ciglik sacima yapismasi ayyxxx gecmise Gittim bi an
Bu kadarı yetmez yahu:))Uuuu çok haklısınız :) primini keseyim de görsün eşek sıpası. Yemek kartını da vermiycem bu ay.