Bu travmalarla yüzleşmek aslında şöyledir; bilinç altına inip geçmişteki olayları daha önce hiç düşünmediğiniz farklı açılardan göreceksiniz ve anne babanızı affedeceksiniz. Ve ancak o zaman iyileşeceksiniz. O yüzden boş yere korkuyorsunuz. Korkacak hiç birşey yok.
Pedagog Adem güneşin bilinçaltını anlattığı vidyolarinda çok aydinlanmistim,aslında o iç seslerin annemizin yada tranvaya sebep olan kimse onun sesi olduğunu ,böyle zamanlarda cevap vermemek sadece izlemek gerektiğini söylemişti ,izlemek içine dönüp neler olup bittiğini anlamaya çalışmak.. çünkü cevap verdikçe gerçekte o gerilimi tekrar yaşıyorsun sanırım.. sana sabah vakitlerinde camı açıp nefes almani ve biran önce huzur bulman için dua etmeni tavsiye ederim.. birde nefes egzersizleri çok iyi gelecektir...
İşte ben kendi duygularımdan korkuyorum mesela korkmaktan korkuyorum , içim bunalsa korkuyorum ölücem sanıyorum hayat sanki anlamsızlaşıyor birden fena bi ölüm korkusu sarıyor içimi
Bütün dertlerinizin devası bilinç altında. Yüzde yüz garanti ediyorum ki korkacak hiç birşey yok.
Evet ama çok zor otomatik moddayım sanki öyle bi sürekli oluyor ki sürekli tekrar edip duruyor zihnim olayları yaptıklarımı akşama doğru birden beynim yoruluyor etraf yabancılaşıyor ölüm korkusu delirme korkusu giriyor içime anksiyete oluyor yani bir de bunlar gidince hayat nasıl bi yer bilmiyorum küçük çocukluktan beri kaygıyla yaşıyorum
Evet ama içimi bi korku salıyor mesela gün içinde beynim o kadar yoruluyor ki sürekli tekrarlardan senaryolardan seslerden akşam anksiyete tavan yapıyor sanki ölücem hissi etraf bana tuhaf geliyor ana odaklanamıyorum beynimi kontrol edemicem hissine kapılıyorum . Yıllarca böyle nasıl yaşamışım ya
Bu korkular için yürüyüş, nefes egzersizi ve müzikli meditasyon tavsiye ettim ama sanırım yapmıyorsunuz
Yapıyorum aslında meditasyon yaptım bugün örneğin ama korkarak tapıyorum çünkü bi ara meditasyon çok yapıyordum ruhum bedenimi aşırı hafif hissederken ölücem hissine kapıldım o sıra uyuyacağım an ruhum bedenimden ayrılıyor hissine çok kapılmaya başlamıştım . Ben yıllarca bedenimde ağrıyla yaşadım ve eklemlerimi sıkıyordum gergin bi halde yaşadım şimdi hafiflik hissi olduğu an ürperiyorum
Bir de diyelim egzersiz yapmak istiyorum sanki kötü bişe olacak hissim oluyor sanki biri gelip bana kızacak ya da hesap soracak aşırı bi haldeyim sanki hep yanlış şeyler yapıyorum içime bi bunları geliyor mesela küçükken kuzenimle odada şarkı söylerken babam gelmişti bana bela okuyup gitmişti ya da namaz kılmamıştım yerde ayağının altında ezip bu gece uyuyun sabah kalkamiyin kalkmaza yat demişti böyle hep korkarak uyuyordum ölücem mi sevdiğin bişeyi yaparsam korkar mıyım falan
Eğer size daha kolay gelecekse tasavvuf ilahileri dinleyerek de yapabilirsiniz. Agzınızı açmadan mmmmmm sesi çıkartarak meditasyon yapın. Aynada kendinizle konuşun. Rüyalarınızı yazıp anlamaya çalışın. Kararlı olursanız 2 yıl içinde bilinç altına ulaşırsınız
Insan hayati ilk 0-6 yas doneminde ogreniyor, lt yapi oralarda olusuyor. Gordugu muamele kotude olsa insan ariyor bile biliyor musunuz? Bilincalti ikna olmus ya bir kere onun gercekligine. Bilinc ne kadar gercekleri soylesede bilincalti bas bas bagirir sen soylesin, boylesin, simdi cezalandirilacaksin diye. Isin kotusu biz bu inanclari yikmadikca hayatimiza hep bilmeden istemeden farketmeden o gecmisi tekrsrlatacak kisi ve olaylari cekeriz. O yollarda yururuz guvenli sanarak. Ogrendigimiz o ya hani, guzel sakin yollari bilmeyince insan doner dolasir bildigi vahsi ormanlarda gezer. Siz anladigim kadariyla cok gec olmadan farkina varmissiniz bir cok seyin. Gercekten sizide terapistinizide tebrik ederim. Herkes bu kadar sansli olamiyor. Hayatinizda guzel ve dogru olan dusunce ve eylemleri deneyimledikce gecmisteki o bilincaltiniza isleyen tum o dusunceler zamanla gidecek siz yeterki bu sorgulamalara ve kendinize yapmaniz gereken hatirlatmalara devam edin. Deneyim bilincaltina isler. Guzel deneyimler guzel iliskiler kurmaya calisin bir sure salt mantikla surdurun hayatinizi sonra duygusal olarakta oturdugunu goreceksiniz. Artik mutlu filmler izleyin, mutlu muzikler dinleyin, ne yaparsaniz mutlu olanini neseli olanini secin. Bilerek ve isteyerek bunu secin ve inanin. Inanmaya calisin. Zamanla hersey oturacak. Hem hayattaki zorluklar bir acidan kotuyse baska bir acidanda insani olgunlastiran, egiten derslerdir, şanstir kullanabilene. Siz de kullanin, ogrenin ki yasadiklariniz boşa gitmesin. Guzellikler dilerim size.
Allah'ın değer vermesi en kıymetlisi yani insanların gözünde değer aramayı bırakmanı tavsiye ederim...Ya belki uzattı diyeceksiniz ama gerçekten fikire ihtiyacım var aynanın karşısına geçiyorum ya konuşamıyorum sanki inanmıyorum kendime söylediklerime boş geliyor sonra dönüyorum hiç aynaya bakmak dahi istemiyorum içinde bir şey var beni korkutuyor uzaklaştırıyor yapamıyorum o kaygı ağrılar azaldıkça vücut öleceksin diyor sen böyle yaşayamazsın hayat böyle değil diyor birden bunalıyorum
Bu hisler varken onları yapamıyorum işte beyin sanki kaygıya tutunmuş korkuya tutunmuş inanmamaya tutunmuş gibi
Aynaya bakmadan da konuşabilirsiniz. Beni bu çektiklerimden kurtar yardım et falan deyin. Bilinç altı bunları komut olarak alır
Ben bazen kendimi telkinliyorum sonra içimden bi ses sen delisin sen akılsızsın sen şu zamana kadar tüm duygusal ihtiyaçlarını başkalarından karşıladın kendine inanmayan birisin bişey yapamazsın diyip moralimi bozuyor kafayı mı yiyorum acaba
Size bir tavsiye vereyim. Icinizdeki olumsuz seyleride sonrasinda kendinize soylediginiz iyilesme amacli olumlu seyleride duyacaginiz sekilde sesli bir bicimde sohbet havasinda seslendirin. Yani korkuyorsaniz o an sesli soyleyin icinizde kalmasin soyleyin ve salin. Sonrasinda mantiginiz size iyi seylerde soyleyecek onlarida soyleyin. Saatlerce konusun gerekirse. Hem dusunceler degisirken hemde icinizi bosaltirken cok etkili bir yontem bu.
Evet bazı hatırladığım şeyleri çalışırken hatırlamadığım şeylerde emdr sırasında ve sonraki 2-3 gün rüyalarda geliyor çok yıpranıyorum . Bebeğime bakınca herşeyi unutuyorum sanki çok sakin güler yüzlü bi çocuk. Güçlü duruyorum onun yanında . Hiç gerilmişliğim öf demişliğim dahi yok hani sakin bi iletişim kuruyoruz ama kendim odaya kapanıp veya o gece uyuyunca gidip ağlıyorum üzülüyorum dayanamıyorum gibi
Çok teşekkür ederim bunu denicem hem de hemen
