Eşim kötü zamanında destek olmadı, ilgisiz ve uzaklaştı

Emelgoksu

Üye
Kayıtlı Üye
29 Ağustos 2022
69
10
26
Eşimle 3 buçuk yıldır evliyiz. Severek evlendik. Ama hiçbir şey beklediğim gibi olmadı. O kadar ilgisiz ki, resmen artık ondan sevgi ve ilgi dileniyorum. Dışarda elimi tutmaz, benimle bir fotoğraf bile çekinmez. Sevmiyormuş. 3 buçuk yıl hep böyle geçti ben ne istediysem hep itiraz etti. Her şeyi zorla, ısrarla yaptı ben de bu durumdan çok sıkıldım artık. Ben kocamdan da bunları istemeyeceksem kimsen isticem? Özel günlerde hediye almak falan zaten hak getire. Ve bu 3 buçuk yıl içinde daha önce 2 kere düşük yaptım o konuda da çok yıprandım zamanında ve uzun zamandır bebek bekliyorduk Rabb'im nasip etti şuan 6 aylık hamileyim. Ama bu da hiç hayal ettiğim gibi gitmiyor nerdeyse Allah esirgesin isyan edicem o kadar pişmanım ki Hiç sevinemedim bile çocuğumla ilgili heyecanım hevesim kalmadı.. Öğrendiğinde tepkisiz, alınacak edecekte aynı şekilde. Neyse bunları bi şekilde geçiştiriyodum en son şöyle bı şey oldu. Babamın başka biriyle birlikte olduğunu ve artık onunla yaşamak istediğini öğrendim. Annem de kalp hastası bi kadın. 35 seneden sonra boşanmaya karar verdiler bu durum annemin ve kardeşimin yaşadı şeyler beni ister istemez bir stresin içine daha soktu. Ve yaşadığımız yer küçük bi yer herkesin lafı sözü bu da cabası. Eşimle bu konuyu öğrendiğimde bir iki kere konuştuk ama ben yabanci birine anlatsam o da aynı şekilde konuşur hayırlısı her sey olacağına varır bitti. Daha sonrasinda sen üzülüyor musun, bak strese girme bizim bi bebeğimiz var vs zaten yok. Neyse ben bi hafta önce kardeşimle çok büyük bi tartışma yaşadım ve yağmur yağıyordu o yağmurda eve kadar yürüyerek geldim sırılsıklam oldum. Üzerine o da işten geldi geldiğinde çok üzgün ve sinirliydim ağlıyordum yatakta oturdu nolduğunu sordu, cevap verecek anlatacak halde değildim. Ağlamaya devam ettim durduramadım çok dolmuştum. Hiçbir şey yapmadı bekledi nolduğunu sormaya devam etti. Bi sarılabilir, kaldırabilir sakinleştirmeye çalışabilirdi. Ki ben hep derim sen sarılınca sakinleşiyorum diye. Ama sormaya devam etti noldu anlat ofladı falan ben de kalktım anlatmaya başladım. Ama ağlamaklı olduğum için hararetli şekilde anlatıyordum tam bu sefer de ben anlatmaya başlayınca beni yarıda kesip, sakin anlat, bağırma falan dedi bu beni daha çok sinirlendirdi. Ben de sakin anlatamam şuan git o zaman sonra anlatırım dedim yükseldim, gitti içerde söylenmeye başladı ben naptım falan diye. Ben kendi kendime biraz sakinleştikten sonra tekrar geldi ben zaten kalkmış oturuyordum bu sefer sarılmaya çalıştı, sakinleştin mi falan dedi ben de istemedim, çekil geçti artık dedim. Yani benim ihtiyacım varken yapmadığın şeyi geçtikten sonra yapmanın anlamı yok benim için çünkü benim ona o an ihtiyacım vardı. Sonra ben naptım sana geliyorum bana kapıyı açmıyorsun gibisinden bir şeyler söyledi ben de ben ne haldeyim sen ne düşünüyorsun dedim iyice sinirlendirdi. Sonra korkmuş bi şey oldu sanmış bebeğe bişey oldu sanmış o yüzden endişelenmiş bunları söylüyor. Tamam korkan insan önce bi sakinleştirmez mi? O istiyor ki ben anında sakinleşip yumuşak şekilde anlatayım ama nasıl yapabilirim bunu. Artık iyice üzerime geldi yani söylenip durdu ben de dayanamadım bu sefer tekrar ağlamaya başladım kalktı evden gitti bu sefer de. Ben isterdim ki orda nolduğunu öğrenmeye çalışmadan önce benim üzgün olduğumu gördüğü için bi şefkat göstersin, sadece bunu istedim. Gitmiş bi tane yakın bi ablamız var hep bize yardımcı olur onu almış gelmiş ben kötüyüm diye. Konuştuk ama beni hala anlamadı sanki konu öylece halının altına itildi. Aradan 4 gün geçti benimle ne konuştu ne gelip gönlümü aldı. Sabah kalkıyor kahvaltısini hazırlıyorum ise gidiyor geliyor yemek yiyor yatiyor bu kadar. Ben de daraldim sonunda oturuyoduk dedim ki konuşmak istedim yani hic farkında değilsin dimi kırdığının üzdüğünün dedim. Sustu sustu ben araba yikamaya gidiyorum dedi gitti yine. O gün bugün hala konuşmuyor insan bu kadar mi vicdansız olur ya zaten hamileyim bunun arkasına saklanmıyorum ama insan biraz düşünmez mi? Bir de başımda böyle bi dert var tam sana ihtiyacım olan zaman neden beni yalnız bırakıyorsun dedim mesajlar attım haliyle eski mevzulari da söyledim hep böyle dedim zaten hiçbir hevesim istediğim olmadi hic mutlu olamadım dedim elimi bile tutmayan sen dedim böyle ufacik şeyleri benden esirgedin dedim tek istediğim ilgi ve sevgiydi ama yok bana mısın demiyor. Beni suçluyor bıkmış artık ben böyle şeyler isteyip duruyormuşum. Tamam dedim ya boşanalım ya da birbirimizden sıfır beklentisiz bi hayatımız olsun dedim kabul ediyorsan o zaman dedim. Hep isterdim ki sevgi dolu bi evliliğimiz olsun çocuklarımız bile görsün o sevgimizi diye. Ama olmayacak demek ki. Etrafımdaki herkes de diyor ki ben şükürsüzmüşüm alkolu yokmuş, kötü hayatı yokmuş, evine bakıyormuş ben daha ne istiyormuşum? Evlilik bu mu sadece bilmiyorum sulanmayan bir çiçek bile soluyor bir gün. Yani benim şuan üzüldüğüm tek şey beni böyle bi zamanda yalnız başıma bırakmak gerçekten yalnız hissediyorum tek başıma hissediyorum. Canımı acıtıyor yani bu durum nolursa olsun eşimin gelip bi şefkat göstermesini bi sarılmasını isterdim ama o daha da uzaklaştı. Gerçekten soğudum değişmez biliyorum da ama boşanamam hem hamileyim hem de sığınacak kimsem yok maalesef. Böyle evliliği olup da sonradan düzelen var mıdır merak ediyorum. Yani sabredip ndan hiçbir şey beklememem lazım ama öyle de insan nasıl yaşar bilmiyorum. Tüm sevincim hayat enerjim söndü. Sevgi göstermenin vakti saati yoktur içinden gelir ve seversin bu kadar. Bebeğimiz olduktan sonra onunla ilgilenirim diyorum, ona veririm her şeyimi daha mı kötü olur daha mı iyi olur bilmiyorum. İçim çok dolu sürekli ağlayasım var seven bi insan neden esirger karısından böyle şeyleri..
 
Allah sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin öncelikle bebeğinizi. 3.5 yıldır böyle demişsiniz, 2 kere düşük olmuş ve ısrarla böyle bir adamdan çocuk yapmışsınız. Şimdi de istersen boşanalım vs diyorsunuz. Garip geldi kusura bakmayın. Böyle buzdolabı gibi bir adamdan nasıl baba olur muamma. İsteklerinizde son derece haklısınız. Kocanız ilgi ve sevgi göstermiyor. Seviyor veya sevmiyor diyemem ama çoook eksik şeyler var bu evlilikte. Çok dolmuşsunuz, umarım lohusalıkta hormonların da etkisiyle odun kocanızdan daha da fazla beklentiye girip üzülmezsiniz. Boşanın diyemiyorum, hamilesiniz. Umarım kocanız düzelir...
 
Bile bile lades demişsiniz böyle bir evliliğe çocuk yaparak, 3 yıl önce tekmeyi basmanız lazımdı. Herifi al karşına son kez konuşuyorum birdaha konuşmak için enerji harcamam de. İstediklerini tane tane söyle. Eğer düzelmezsen boşanacağım(boşanmayacaksan blöf yap bari) beni bu aşamaya sen getirdin de. Birdemademsevgi göstemeyecek niye evlenmiş evin işi yapılsın diye mi, istediği zaman cinsellik yaşayabilsin diye mi? Yada boşanmayı düşünmüyorsan sende ona karşı öyle ol beklenti içinde olma, ilgisiz ol normal herhangi biriyle konuşuyormuş gibi konuş. Böyle bir adama ne tavsiye verebiliriz düzelmesi için inan bilmiyorum.
 
Etrafımdaki herkes de diyor ki ben şükürsüzmüşüm alkolu yokmuş, kötü hayatı yokmuş, evine bakıyormuş ben daha ne istiyormuşum?
ilgi sevgi olmadıktan sonra padişah olsa ne? Etrafındakiler kötü zamanların dayanında değiller ve olmayacaklar onların fikrini önemseme ve paylaşma.
birde bu aynı etraf koca aldatsa kadın elde tutamadı derler toplumda erkek çok suçlanmıyor ne yazıkki 5 dk çocuğuyla parkta gözükse dünyanın en iyi babası oluveriyorlar...
 
İlgisiz adamdan çocuk yapmak için baya uğraşmışsınız sonunda amacınıza ulaşmışsınız bu ilgisiz adam sihirli değnek deyip ilgili mi olacaktı?

İlgisizliği ya kabul edin ya ayrılma yoluna girin.

Umarım ilerde çocuğuma kardeş lazım diyip bu ilgisiz kocayla 2. Çocuk yoluna girmezsin.
 
Bir erkeğin alkolü, kumarı olmaması, evine bakması artı özellik değil. Bu zaten olması gereken bir durum. Aynı şekilde senin de içkin, kumarın yok. Gece dışarılarda gezip tozmuyorsun. O zaman eşin de şükretmeli. Diğer meseleye gelince aynı konuyu 2022 yılında da açmışsın. Adam bu yani üzerinden 2 sene geçmiş değişmemiş. Neden çocuk demek istemiyorum ama gerçekten eşine merhameti olmayan bir insanı neden baba yapmak istedin? Evet seni anlıyorum bir şeyler düzelsin ve mutlu bir aile olun istiyorsun ama çok afedersin mal belli. Ya bu deveyi güdeceksin ya da bu diyardan gideceksin. Şimdi çocukla boşanmakta ekstra bir külfet. Boşanma konusunda ciddiysen ve kendine güvenin varsa boşan gitsin. Yok hayır ben yapamam boşanamam dersen de adamdan hiçbir şey beklemeyerek ev arkadaşı gibi hayatına devam edeceksin. Ama ne yaparsan yap bundan sonra lütfen korun. Yazık hem sana hem de mutsuz bir ailede dünyaya gelecek olan masumlara.
 
Üye olmayıp takip ettiğim zamanlar burada ki hanımlara kızıyordum çok çocuklu ve hamile kadınlara sert eleştiri de bulunuyorlardı. Takip ettikçe okudukça hak vermeye başladım.

Sizi hiç mutlu etmeyen ilgi göstermeyen bir adamdan ısrarla çocuk sahibi olmak derdindesin iki kere kayıp yaşadığınız halde? Hiç belki Rabbim işaret ediyordur dediniz mi?

Çocuk olur düzelir diye düşünüyorsunuz büyük ihtimal ama öyle bir şey yok…
Bu sefer ilgilenmediği bir çocuğu da olacak o zaman ne yapacaksınız?
 
Adam odun gibi bisey ama siz bu adami kabul etmissiniz bir dr ugrasak cocuk yapmissiniz o zaman sizi de elestirecegim siz de yani insanin içini daralticisiniz. Alti ustu kardesinizle tartismissiniz ne bu nefes almadan aglamalar filan insan cidden bebege bisey oldu ya da baska bi hastalik ölüm var sanir. Iki kelime edeceksiniz alti ustu beni de sarilmaktan cok sinir basar.
Surekli mizil mizil yapan biri gibi de geldiniz yani.
 
Fakat çok haklı yazmış katılıyorum sevgi uyumunuz yok eşiniz kafanizdaki o eş olmayacak beklentileriniz bana göre normal benle uyumlu olurdunuz atıyorum bunu misal.Ona göre sürekli sorun çıkaran sıkılan mizmizlanan tipsiniz Ya evlenmek için evlenmiş yada tarzı bu.ikiside sizi mutsuz eder çocuktan önce iyice bir dusunseydiniz keşke o ilgiyi bu evlilikte yaşamayacaksiniz
 
Terapiste gittik bu süre zarfında hala da devam ediyoruz. Eşimi seviyordum belki bi iletişim sorunumuz var diyordum, o da gitmeyi kabul etti ve bi ara düzelmişti gerçekten yani bi anda bırakıp atmak istemedim bir yuva kolay kurulmuyor. Belki evliliğin ilk seneleri, belki oturur zamanla dedim. Anne olmayı da çok istedim evet o duyguyu yaşamak istedim, bunların yanında da onunda çabasını gördüğüm zamanlar da oldu çünkü ama bir insanı değiştiremiyormuşsun bunu öğrendim artık.
 
Bende size katılıyorum, bende gebeyim geceleri kramplar sırt ağrıları bu şekilde eve yetişmek yemeğe yetişmek biz bu süreçte destek göremeyeceksek güler yüz ilgi bir hoş söz yoksa bu adamları neden evlat sahibi ediyoruz ki?
Size yazık değil mi? Ben size üzülüyorum
 

Eşiniz baştan beri böyle ama sürekli çocuk yapmaya niyetleniyorsunuz
Allah aşkına biraz mantıklı olun. O çocuğa yazık değilmi?
 
Acaba mı dedim daha önce hiç sevgilisi bir konuştuğu kız bile olmamış belki bilmiyordur ya zamanla öğrenir bı şeyleri uyum sağlar sandım. Boşanamayacağim için tek çarem bu heralde beklentisiz bi evlilik sürdürmek.
 
Ben de bunu anlatmaya çalışıyorum ama sanki ben çok imkansız şeyler istiyormuşum, hep memnunniyetsizmişim her şeyden şikayetçiymişim gibi artık bıkmış bunlardan bilmiyorum napsam bilmiyorum
 
Yani ilk başlangıçta oluyor ya anlaşmazlıklar belki zamanı vardır zamanla yapar anlar sandım bir anda bir yuvayı dağıtmak kolay mı? Çok pişman olup geldiği yalvardığı zamanlarda oldu çok iyi olduğu zamanlarda oldu elbet, bilemedim işte..
 
Kesinlikle. Ben dün her şeyi söyledim bitsin de dedim göze aldım rezil olacaksam olayım dedim. Sonra o abla, oğlum olmuyosa bırakın böyle böyle hayat geçmez demiş o da ben karımı seviyorum benim ilkim o, bizim çocuğumuz olcak demiş. Ama gel gör bunları bana söyleyemiyor.
 
Sanılıyor ki ben durmadan çocuk yapmaya çalıştım, ilk sene zaten istemedim ve yapmadım. O zamanlar iyiydik böyle değildi. Sonraki olanlar da artık her ailede olan şeyler diyordum heralde küsüp küsüp barışıyorduk ne bileyim bi yolunu buluyorduk. Yani evet hep iteklemeyle gidiyordu ama en azından neyse yapıyor diyordum bazı şeyleri de. Daha bu iki ay öncesine kadar mesela çok iyiydi. Ama şuan hem hamile olup da hem de başımda böyle bir olay olduğu için ekstra bi ilgi bi destek bekleyip böyle yapınca çok zoruma gitti bütün her şey genel olarak canlandı gözümde. Çocuğuyla ilgilenmeyeceğini düşünmüyorum ama evet biz birbirimizden soğuduktan sonra çocuk sevgisiz bi ortamda büyüyecek belki de en korktuğum şey başıma gelecek yani, bilmiyorum..
 
Evet öyle görünebilir ama bunun öncesinde babamın olayı da var dedim hem hamilelik hormonlarıyla stresli olup hem de ekstra böyle bi olaya şahit olmak zaten psikolojik açıdan normal görünmez değil mi, illa ki üzülmüşümdür insanım yani hani. Yoksa hiç yoktan bi sebepten o kadar ağlayacak halim yok dolmuşum demek ki. Çünkü öncesinde de hiç sormadı dedim? Herkesin karakteri farklıdır beni o an içten bir sarılma sakinleştirir, sizi de yalnız bırakılmak olabilir.
 
Evlilik baştan böyleyken bu adamı baba yapmak için elinizden geleni yapmışsınız.

Eşinizin ne duygusal zekası var ne de size karşı sevgisi.

Oturup iletişim bile kuramayıp kim olduğunu anlamadığım bir ablayı getiriyor yanınıza.

Sizi teselli etmekten aciz. Bunu ellerden talep ediyor.

Yazık etmişsiniz kendinize.

Tabii ki düzelmeyecek. Bundan yana umudunuz varsa yok edin.

Boşanmayacaksanız beklentiyi bitirip ilk zamanlardaki gibi verdiği kadarına şükredin.

Ver ver ver diye ağlayıp tartışıp çocuğunuzu böyle bir ortamda büyütemezsiniz.

Israrla huzursuz dünyanıza getirdiğiniz için ona huzurlu bir hayat vermek zorundasınız.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…