- 29 Aralık 2020
- 258
- 292
evet çok acı tecrübe etmiş oldum :)
evet çok acı tecrübe etmiş oldum :)Aileyle iş yapılınca illa ki sorun çıkıyor, hiç şaşmıyor. Bunu hem kendi çevremde hem bu forumda çok gördüm.
Mesela iş arayan kişiye " aile şirketinden uzak dur" denir. Aile şirketlerinin bile adı çıkmış düşün. Çünkü profesyonellik olmuyor. Fazla yüz göz olunuyor.
Boşan geç yaa bu adam salenin sırtında tas çuval. Öyle düsünHerkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.
Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan
aynen öyle , eğer boşanmazsam gözüne bakıp duracağım . İş bulacak mı , iş beğenecek mi , sorumluluk almayı öğrenecek mi ?... 40 yaşına gelecek bekleye bekleyeBoşan geç yaa bu adam salenin sırtında tas çuval. Öyle düsün
çok haklısın.. ben de kızıyorum kendime. Şükrettiğim tek konu şiddet , dayak vs olmaması. Genelde benim gibi evlenenlerde şiddet ve yaşça küçük olan kadının sindirilmesi çok yaygın.gencecik kızların 30larında erkek merakı beni benden alıyor. olmayacağı başından belliyken ne bu ısrar görmemiş gibi ilk bulduğuna yapışmak ya
3 gündür dil döküyor zaten , kolay bırakmayacak gibi hissediyorum ama savaşacağım. Ailesinden herkesi engelledim. Ben bu kadar çabalarken kendisinin durumu çok ağırıma gidiyordu. Dediğiniz gibi asalak resmen. Şimdiden hafiflemiş hissediyorum. Sevmek konusunda da haklısınız , afedersiniz bir eksiğim olmasına rağmen beni seviyor değil ya.Bu yaşa kadar çalışmayan bu yaştan sonra çalışmaz çok zor . Sizide sever sevilmeyecek insan değilsiniz . Çalışkan , azimli, evi geçindiren bir kadını herkes sever . Boş durmaktan zararlı alışkanlıklara meral sarar. Bence boşanın ama bu asalak kocanız sizi boşamamak için çok dil döker. İyiki çocuğunu yok , okurken yanlışlıkla oldu çocuk var diye ödüm koptu . Ülke sevişmeyi bilen , korunmayı bilmeyen bir durumda. Hele memur olsanız sizi hiç kaçırmaz .
İyiki akıllılık etmişsiniz okul kariyer vs cabalamışsınız. Çocuk yok. Çok iyi . Boşan geç mis gibiaynen öyle , eğer boşanmazsam gözüne bakıp duracağım . İş bulacak mı , iş beğenecek mi , sorumluluk almayı öğrenecek mi ?... 40 yaşına gelecek bekleye bekleye
Amaan boşverin. Siz kendinizi sevin. Kendinizi böyle asalaklara yen etmeyin. Ne demek bisanmayacak. Bosanın geçin. Boşanma çekişmeli de olsa yine bekler bisanırsınız3 gündür dil döküyor zaten , kolay bırakmayacak gibi hissediyorum ama savaşacağım. Ailesinden herkesi engelledim. Ben bu kadar çabalarken kendisinin durumu çok ağırıma gidiyordu. Dediğiniz gibi asalak resmen. Şimdiden hafiflemiş hissediyorum. Sevmek konusunda da haklısınız , afedersiniz bir eksiğim olmasına rağmen beni seviyor değil ya.
çocuk olmaması için o kadar çabaladım ki. senelerce kondom + dkh kullandım. Neyse ki kendisi de istemiyordu hiç zor durumda bırakmadı beni.Tek iyi yanı diyebilirim :)İyiki akıllılık etmişsiniz okul kariyer vs cabalamışsınız. Çocuk yok. Çok iyi . Boşan geç mis gibi
Çalışmayan insana çalışmak kolay gelmiyor . Her sabahın köründe kalk git , insanlarla uğraş iş ortamı stresli patronlar az elemana, çok iş yaptırmak istiyor . Hayatta çalışmaz o . Totosumu kaldırıp gitmez , bir laf duysa girdiği işi bırakır. İnsanları idare etmeyi bile bilmiyordur . Siz atanın inşallah daha güzel , hayatı beraber omuzlayacağınız biri çıkar karşınıza . Hayat çok zor zaten bırakın bu asalağı.3 gündür dil döküyor zaten , kolay bırakmayacak gibi hissediyorum ama savaşacağım. Ailesinden herkesi engelledim. Ben bu kadar çabalarken kendisinin durumu çok ağırıma gidiyordu. Dediğiniz gibi asalak resmen. Şimdiden hafiflemiş hissediyorum. Sevmek konusunda da haklısınız , afedersiniz bir eksiğim olmasına rağmen beni seviyor değil ya.
güzel dilekleriniz ve düşünceleriniz için teşekkürler , tam olarak söylediğiniz gibi yapacağımÇalışmayan insana çalışmak kolay gelmiyor . Her sabahın köründe kalk git , insanlarla uğraş iş ortamı stresli patronlar az elemana, çok iş yaptırmak istiyor . Hayatta çalışmaz o . Totosumu kaldırıp gitmez , bir laf duysa girdiği işi bırakır. İnsanları idare etmeyi bile bilmiyordur . Siz atanın inşallah daha güzel , hayatı beraber omuzlayacağınız biri çıkar karşınıza . Hayat çok zor zaten bırakın bu asalağı.
Okuyamadım da 21 yaşında Hacettepe okuyan yanında ekstra bölüm okuyan pırıl piril gencecik kızsın 31 yaşındaki adamla.ne işin vardı ? Çocuk yoksa yaşanmamış say.Herkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.
Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan
Siz o kayınpedere de içinizden bir teşekkür edin. İyi ki ev falan vermemiş size. Yoksa hiç çıkamazdınız bu durumdan, gerçeği göremezdiniz. Bu durumda bile boşanmamak için dil döken adamdan ekstra tiksinmeniz lazım. İş yok, gelir yok, birikim yok. Olacağının belirtisi bile yok. Ben yatayım, sen git çalış para getir kirayı faturaları öde, annem de yemek versin doyursun bizi. Bu adam 10 kere evlenirse 10 kere de boşanır. Lütfen dik durun, manipülasyona gelmeyin. Siz kariyer iyi hayat peşinde koşuyorsunuz, kendinize değer katmak deneyim sahibi olmak istiyorsunuz ama eşiniz iyi böyle ya diyip yan gelip yatıyor.takıya takılma sebebim kendilerinin kızlarına talep etmeleri idi kaç kez söyledim. Ev olsaydı daha rahat geçinirdik ve belki eşim iş bulur ben atanırım umuduyla devam ettirirdim. İyi ki almamışlar diyorum şimdi. Eşim olduğu için eşim yazıyorum ayrıca ? Başka nasıl tanımlayabilirim ?
çocuk yok çok şükür , tam olarak dediğiniz gibi yapacağım. Hala gençken önüme bakacağımOkuyamadım da 21 yaşında Hacettepe okuyan yanında ekstra bölüm okuyan pırıl piril gencecik kızsın 31 yaşındaki adamla.ne işin vardı ? Çocuk yoksa yaşanmamış say.