çekişmeli ile uğraşmak istemiyorum , o uzatacak gibi görünüyor
sanırım matematiğiniz çok kötü :) ben şuan 24 eşim ise 32 yaşında. Ben 21 iken o 29 idi. Ailem bana zaten takı eşya vs hediyeler aldılar ve eşime de. Buna rağmen onlar bana almadılar ve o dönem çokta varlıklıydılar. Şimdi kendi kızlarının nişanında küpe kolye talep ettikleri için takıldım bu yaptıklarına.Yetişkin iki tane insan evlenme kararı aldıysa, kendi maddi durumlarına bakıp hesap plan yaparak evlenip, yuva kurmaları gerekir. Aileler kendi durumlarına göre hediye alabilirler, ama almak zorunda değiller. Niye size ev alsınlar, niye sen yaşına başına bakmadan evlenirken takı taksınlar? Kocanın ailesi yapmıyorsa, senin ailen de yapmamış.
Birde sen bundan 3 yıl önce, kendinden 11 yaş büyük adamla Allah aşkına napıyordun? Ailen nasıl sen 18 yaşındayken, büyük ihtimal daha reşit değilken kendinden 11 yaş büyük adamla sevgili oldun, nasıl bu ilişkiye izin verip, birde evlendirmişler yokluk içinde. Böyle evlilik mi olur.
Boşan tabikide, git bir hayatı tanı, sonra işinde gücünde düzgün bir adamla sevgili ol evlen.
Tiple bir şey olmuyormuş işte, kötü bir tecrübe yaşamışsın ama artık aklını başına toplama zamanın gelmiş. Babası elini eteğini çekecek tabi ki, ömür boyu kimseyi beslemek zorunda değil insanlar.aslında çok genç görünen biri , hoş bir dış görünüşü var. Babası elini çekince gerçek hayatla tanıştık işte. Tırt çıktı
eğer gurur kırıcı davranırsam beni uğraştırmayacak. Laftan pek anlamıyor. Belki seni yanıma yakıştırmıyorum falan dersem tek celsede bitiririz ama karaktersiz olan ben olurum. Dediğiniz gibi gerekirse çekişmeli olacak ama bitecek bir şekildeuzatırsa uzatsın. bu şekilde yıllarca aynı ev içerisinde bu evliliği sürdürmektense çekişmeli boşanma çok daha iyidir. kaldı ki çekişmeli boşanmaya pek cesaret edeceğini sanmıyorum. dişli bir avukat bulursanız kendisinin müthiş kariyeri yüzünden davada onu çok feci silkelersiniz.
kendisine boşanma lafını etmeden önce onun hizmet dökümünü indirin ki ihtişamlı çalışma geçmişini belgelemiş olun. sonra boşanmak istediğinizi anlatın.
Maddi olarak ailelerden birsey beklenmesi taraftari degilim zaten ama esiniz de cok sorumsuz yasiniz küçük mutsuzsaniz devam etmeyin kendinize bir hayat kurun zaten hırslisinizda giden gençlik bir daha gelmezHerkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.
Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan
sanırım matematiğiniz çok kötü :) ben şuan 24 eşim ise 32 yaşında. Ben 21 iken o 29 idi. Ailem bana zaten takı eşya vs hediyeler aldılar ve eşime de. Buna rağmen onlar bana almadılar ve o dönem çokta varlıklıydılar. Şimdi kendi kızlarının nişanında küpe kolye talep ettikleri için takıldım bu yaptıklarına.
maddi bir şey beklemek değil aslında , işleri baba oğul ortak yürüyorlardı ve bize ev alma sözü vardı. Bunun dışında bir beklentim yok yani bize baksınlar vs gibi. Yine de oğulları işsizken gelinlerine hal hatır etmeleri gerekli diye düşünüyorumMaddi olarak ailelerden birsey beklenmesi taraftari degilim zaten ama esiniz de cok sorumsuz yasiniz küçük mutsuzsaniz devam etmeyin kendinize bir hayat kurun zaten hırslisinizda giden gençlik bir daha gelmez
sence takıldığım yer takılar mı gerçekten ?Özgüven eksikliğinden Nasıl kurtulabilirim?
Ablalarım bana nolur yardım edin , mutlu bi ilişkim var nişanlıyım . Nişanlım benden yaşça büyük ve gençken bir iki eskort ile ilişki yaşamış , ben biriyle birlikte olmadım ama sorun etmiyorum çünkü gençlik yılları hangi erkek yaşamıyor ki , evet hoş değil ama kimse sorsam illa yapmıştır. sorun...www.kadinlarkulubu.com
11 yaş yerine, 8 yaş çok fark etti gerçekten hepimiz şokuz. Adam işi gücü olmayan, escortların koynunda dolanan, 29 yaşında katır herifmiş evlenirken.
Senin derdin takı mı hala cidden, sence tüm bu olan bitende kafana takılan takılar mı olmalı.
eğer gurur kırıcı davranırsam beni uğraştırmayacak. Laftan pek anlamıyor. Belki seni yanıma yakıştırmıyorum falan dersem tek celsede bitiririz ama karaktersiz olan ben olurum. Dediğiniz gibi gerekirse çekişmeli olacak ama bitecek bir şekilde
başta avukat düşünmedim evet , çocuk yok , ortak mal yok falan diye ama söylediklerinizde haklısınız. Ben çirkinleşmeden ancak avukat yolu ile halledebilirim. Masrafı pek önemli değil artık ailemleyim çok şüküro halde bir avukat tutun. muhtemelen masrafı yüzünden gözünüzde büyütüyorsunuz ama hayatınızda yaptığınız en iyi yatırım olacak.
çünkü bu işten az hasarla sıyrılmak istiyorsanız onur ve gurur kırıcı ifade kullanmamanız gerekiyor. en iyisi siz bir avukatla ilerleyin ve basamak basamak yapmanız gerekenleri size söylesin. günü geldiğinde de siz değil; avukatınız sizin yerinize eşinizle konuşsun.
kusura bakmayın ama şu ana kadar ayrılık, boşanma gibi konularda sizden gördüklerimiz hiç mantıklı argümanlar değildi. yaşınız çok genç ama yaşınıza göre de çok toysunuz.
32 yaşında koooskoca adam şu kooskoca 3 senede iş düzenini çoktan oturtmalıydı ama yapmamış ve yapmıyor.Herkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.
Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan
başta avukat düşünmedim evet , çocuk yok , ortak mal yok falan diye ama söylediklerinizde haklısınız. Ben çirkinleşmeden ancak avukat yolu ile halledebilirim. Masrafı pek önemli değil artık ailemleyim çok şükür
Ayrıca yemeği bile kendi evinizde yiyemiyorsunuz. Siz çocuk musunuz? Eviniz de yok, ev düzeniniz de .Herkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.
Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan
İşsiz adamla evlenmek cahil cesareti olmuş. Kusura bakma.Kesinlikle öyle düşünüyorum ama işte acaba genç olduğum için cahil cesareti mi diye fikir almak istedim :/
Evlenmeye karar vermiş birinin ekonomik bağımsızlığı mutlaka olmalı.aslında çok genç görünen biri , hoş bir dış görünüşü var. Babası elini çekince gerçek hayatla tanıştık işte. Tırt çıktı
hayır parasızlık değil , sorumsuz ve güven vermeyen biri olması, iş beğenmemesi vs vs. Biz 3 senedir evliyiz eşim 2 senedir parasız. Bu 2 senedir ben kira da ödedim çalıştım da. Ama artık görüyorum ki bu geçici bir süreç değil , bu onun karakteri. Ve sorumluluk taşıyamayan erkek istemiyorum.Senin konunun seyri biraz değişiyor gibi.
Eşinin parası varken çekici geliyordu sana sanırım bir üye konunu atmış.
Kendinde kusur falan bulmuşsun beğenmemişsin nişanlın da beğenmez diye.
Escort falan malum bakımlılar ya ( bana göre pisler de)
Şimdi işi kötüye gitti falan parasız kaldı acaba bunun etkisi var mı?
Sadece merak.
babası ile ortak iş yapıyorlardı , işsiz değildiİşsiz adamla evlenmek cahil cesareti olmuş. Kusura bakma.