- 13 Nisan 2007
- 32.966
- 99.733
- 45
-
- Konu Sahibi mermaid2608
- #241
samanta ben de sizin gibi düsünüyorum.Cocugun algilari yüksek, düsünce yapisi farkli.Bana göre iyi bir cocuk psikiyatristine gitmesi lazim.Kardesim bipolar.Söylediklerinizin bir cogu bana tanidik geliyor.Cocuklarda bu tür seyler cogu zaman tanisiz kaliyor.Fark ettim basta zaten baya akıllı olduğunu o yuzden garipsedim böyle bir cocugun atkidan sapkadan babasini taniyamamasini. Degisik ve komplike bir beyin yapısı var bu hissediliyor ve bence sorun normal denilen insanlarda nasi herkes tekduze sakin basit olabiliyor ben bipolar kafamla bunu anlayamıyorum yermek için söylemedim normal degil lafini yani. Özel ilgi gerektiren bi yapısı var evliligin icine düşmüş bi bomba olarak görme diye dedim. Bu tarz cocuklara gereken ilgiyi verirsen cok baska insanlar cikar. Normal insanlardan da bi cacık olmaz tam tersi. Bos konuşur dururlar.
Ben de tam 9 aylikken konusmaya basladim. 2 yasinda cok iyi yüzüyordum. 4 yasinda okuyordum. 1 yasimdan itibaren de her detayı hatirliyorum anne baba kavgalarini onlarin make up sevismelerini yan odada çıkan seslere kadar lanet gibi. Hatirlamaz o kadarini diye dusunmeyin :) asla misafirlige gitmek istemez yasitlarimla oynamak istemezdim. Bi otele tatile gitmemiz bile sorun olurdu oyun oyna oyuncak oyna bizle oturma derlerdi. Yabancilardan korkar kendimi asla sevdirmezdim. Krese 1 ay zar zor yolladılar ben 2.5 yasindayken her gun eve gelir koltugun arkasina saklanir yatana kadar ağlar ve kuserdim. Annem aksam çıkışa geldiginde sarilacakmis gibi koşar dibine geldigimde yüzüne bi tane patlatir sen cok kotu bi annesin beni buraya biraktin gittin derdim. 20 gun anca gittim ve her gunu hatirliyorum sabahlari ictigim ihlamurdan oglen yedigim kofteye uyutmaya calistiklari nevresimin desenine kadar. Sonuc olarak babannem buyuttu beni. Baskasina gitmezdim. 19 yasinda da ilk mani atagimi yasadim. Geriye dönüp baktigimda cocukken normal olmadigimi görüyorum. Bir kac sene önce intihar eden bi bipolar arkadasim da 8 yasindayken balkon demirlerine tutunup ben atlamak istiyorum derdi. Anlamsiz gelirdi o zaman sonra oturdu taslar yerine tabi. Bu tarz mental hastaliklarin cocukken tanısı cok zor ama imkansiz degil. Klinik calismalarda işler cirkinlesmedikce tanı alamazsin zaten kolay kolay. Ama ergenlik oncesi hala incelenen bi alan çünkü genetik veya fiziki yatkinliga ışık tutuyor. Sayica az olsa da manik atak geciren, halusunatif sanrilar gorup siddet egilimi cok artan okul öncesi çocuklar var. Sadece tani konmuyor. Illa adinin da konmasi gerekmiyor cocukta normal dışı bi beyin varsa bana kalirsa. Çünkü himm terrible two dan dolayi yapiyo ya bu geçer demektense benim cocugum biraz özel diye düşünmek lazim bence. Ilerde ne olacagi belli olmuyor çünkü. Hicbir doktor da bi kac kere görmeyle bi cocugu çözemez cok bariz bi sıkıntısı yoksa. Yetiskinlerde bile zor bu işler. Anca yaşayan bilen insanlar geçmişi düşünüp evet persembenin gelişi çarşambadan belliymis aslinda diyebilir.
Kızım neredeyse 3 yaşına girecek. Eşimle dönüşümlü bakıyoruz.Eşim sabah gidiyor okula ,ben öğleden sonra. Geceleri çok sık olmasada uyanıyor kızım Özellikle hastaysa sabahlıyoruz .Eşim sabah erken okula gittiği için ayrı odada uyuyor. Uyanınca zor uykuya dalıyor ve oldukça gergin oluyor. Aynı odada yatmak çok sıkıntı oldu.Cocuk ağlarsa diye kapıları açık bıraksam eşim de uyanıyor, yanından kalkıp çocuğa baksam yine uyanıyor. Bu defa sürekli bağırıp ortamı daha çok geriyor. Çocuk daha fazla ağlıyor. Gün içinde de akşam 5 ten sonra üçümüz bir araya geliyoruz.Cocukla kaliteli zaman geçiriyoruz.Esim de güzel etkinlikler yapıyor vs.Cocuk uyuduktan sonra bize 2 saat kalıyor ama o 2 saatte benim eşim yok.Kulakligi takıyor ya dizi izliyor yada güldür güldür falan.her gece bu böyle .sonra kalkıp gidip yatıyor.Birkac defa farklı konular açtım sohbet olsun diye,dinledi,bitti mi dedi bitti dediğimde kulaklığı geri taktı.Hayatjmda kendimi hiç bu kadar yalnız sevgisiz hissetmemiştim.Az önce yaz için onların koy evine lazım olan bir tadilattan konu açtım. Laminant falan buldum İnternette.Yine Bi bakar mısın guzelmisler dedim.Ne yapayım g. Sokayım dedi.Geri kulaklığını taktı. O kadar mallaştim ki anlatamam. Hissedemiyorum artık.
neden sürekli çocugunuzu suçluyorsunuz? evlilikten beklentiniz eşinizin beklentileri farklı diye çocugun bir suçu olabilir mi?eşler yapışık ikiz değillerdir. Adamcağız biraz kafa dinlemek istiyor olabilir sizde kendinize meşgale bulun . neden bunaltıyorsunuz bir düşünme sürecine girmiş eşiniz belli bırakın düşünsün , eşinizin ailesinin köy evinin tadilatına sizin kadar önem vermiyorsa sizde o konu ile ilgilenmeyin. belki adam ciddi ciddi boşanmauı düşünüyor. sıkmayın bunaltmayın.Bizim bu duruma gelmemizin nedeni çocuk. Ne o ne de ben tek başına bakmayız çünkü şu anda çocuğa.Ikj kişi delirdik,tek kişi kesinlikle intihar ederiz ya da katil oluruz
Şartlar öyleyse yapacak bir şey olmuyor ki maalesef.Sadece anne baba ile kalan çocuklarda böyle tepkilere denk geliyorum, çocuk iyi poliste istiyor şımarmak istiyor anne babadan farklı alanlar istiyor şu an nasıl iletişim kuracağını bilmiyor olabilir ayrıca hissetmiyor hissetmemesi için uğraşıyoruz diyorsunuz ya hayır imkansız bakisinizdan anlar çocuklar sünger gibidir sizin tecrübe ile basedemediginiz durumu o 3 4 yillik tecrübesi ile yaşıyor ne yapacağını bilmiyor ki
Çocuktan evliliğinize düşen bomba her şeyin sorumlusu diye bahsediyorsunuz sonra bunu hissetmiyor diyorsunuz böyle bir şey mümkün değil . Katil olurduk ya da intihar ederdik ne demek ya . Tövbe estağfurullah çocuğu pedigoga, eşinizle birlikte kendinizi de acil psikiyatri uzmanına götürün hiç iyi degilsinizCocuk bunları hissetmiyor işte. Zaten o hissetmesin diye biz bittik.
Çünkü otuz yaş üstü insanların suçu ustlenmesi demek bazı büyük kararlarin verilmesi demek olur (boşanma vs ) ama üç yaşındaki bir çocuga suç atılırsa o kendini savunamaz eh orman kanunu zayıf olani eliyor demek kineden sürekli çocugunuzu suçluyorsunuz? evlilikten beklentiniz eşinizin beklentileri farklı diye çocugun bir suçu olabilir mi?eşler yapışık ikiz değillerdir. Adamcağız biraz kafa dinlemek istiyor olabilir sizde kendinize meşgale bulun . neden bunaltıyorsunuz bir düşünme sürecine girmiş eşiniz belli bırakın düşünsün , eşinizin ailesinin köy evinin tadilatına sizin kadar önem vermiyorsa sizde o konu ile ilgilenmeyin. belki adam ciddi ciddi boşanmauı düşünüyor. sıkmayın bunaltmayın.
Şartlar öyleyse yapacak bir şey olmuyor ki maalesef.
Biz de sadece ikimiz büyütmeye çalışıyoruz. Haftada bir babaanne,dede,amca görüyor o kadar.
Bir de doktor kontrollerinde hastaneye gidiyoruz. Sağlık personellerini görüyor ayda 3,4 defa.
Belki de bizim bebeğimiz de o yaşa gelince bu şekilde davranacak… Bilemedim ki…
İnşallah yeterlidir bilemedim.Yine sizde varmış haftada 1de yeterli burada hiç yok büyük ölçüde anne baba ile, tabiki herkes ister ama ben ufak bir sonuç olarak gözlemledim tüm tecrübeleri anne babadan alan çocuklar bazen tepki verebiliyor ayrica burada mutsuz 2 anne baba var
Çok saçma buldum gece eşimle yatıyoruz sabah uyanıyoruz yatakta beş kişiyiz çocuklarda sessizce yanımıza sokuluyor hiçte sorun etmiyoruz.Bence çocuk eşinizin bahanesi olmuş sizi sevmiyor çocuk ağlasa da onun çocuğu tahammül etmek zorunda erkekler kadınlar kadar sabırlı değildir ama yine size yardımcı olması lazım yatakları ayırmayı yanlış buldum bu evlilik böyle yürümezKızım neredeyse 3 yaşına girecek. Eşimle dönüşümlü bakıyoruz.Eşim sabah gidiyor okula ,ben öğleden sonra. Geceleri çok sık olmasada uyanıyor kızım Özellikle hastaysa sabahlıyoruz .Eşim sabah erken okula gittiği için ayrı odada uyuyor. Uyanınca zor uykuya dalıyor ve oldukça gergin oluyor. Aynı odada yatmak çok sıkıntı oldu.Cocuk ağlarsa diye kapıları açık bıraksam eşim de uyanıyor, yanından kalkıp çocuğa baksam yine uyanıyor. Bu defa sürekli bağırıp ortamı daha çok geriyor. Çocuk daha fazla ağlıyor. Gün içinde de akşam 5 ten sonra üçümüz bir araya geliyoruz.Cocukla kaliteli zaman geçiriyoruz.Esim de güzel etkinlikler yapıyor vs.Cocuk uyuduktan sonra bize 2 saat kalıyor ama o 2 saatte benim eşim yok.Kulakligi takıyor ya dizi izliyor yada güldür güldür falan.her gece bu böyle .sonra kalkıp gidip yatıyor.Birkac defa farklı konular açtım sohbet olsun diye,dinledi,bitti mi dedi bitti dediğimde kulaklığı geri taktı.Hayatjmda kendimi hiç bu kadar yalnız sevgisiz hissetmemiştim.Az önce yaz için onların koy evine lazım olan bir tadilattan konu açtım. Laminant falan buldum İnternette.Yine Bi bakar mısın guzelmisler dedim.Ne yapayım g. Sokayım dedi.Geri kulaklığını taktı. O kadar mallaştim ki anlatamam. Hissedemiyorum artık.
şaka gibisiniz gerçekten. kendi iletişim bozukluğunuzun suçlusunu çocuk ilan etmişsiniz. hayal dünyasından çıkıp problemlerinizin sorumluluğunu alın bence. ufacık bir çocuğu buna sebep göstermek resmen şuursuz bir hareket.Bizim bu duruma gelmemizin nedeni çocuk. Ne o ne de ben tek başına bakmayız çünkü şu anda çocuğa.Ikj kişi delirdik,tek kişi kesinlikle intihar ederiz ya da katil oluruz
Bence çocuk normal ama siz değilsiniz. Çok değişik şeyleri kafaya takip sürekli konular açıyorsunuz. Çocuk olması gerekeni yapıyor. Kimse size kolay olacak demedi değil mi? Siz de bir zamanlar cocuktunuz. Sanki direkt böyle yetişkin yaratılmış gibi davranıyorsunuz. Çocuk hastayken sabahlamaktan kastiniz eminim 15 dakikaya bir ateş ölçümü içindir. Yoksa telefonunu kurarsın 2 saate bir uyanır bakarsın.Bizim bu duruma gelmemizin nedeni çocuk. Ne o ne de ben tek başına bakmayız çünkü şu anda çocuğa.Ikj kişi delirdik,tek kişi kesinlikle intihar ederiz ya da katil oluruz
O zaman çocuk yapmasaydınız.Bizim bu duruma gelmemizin nedeni çocuk. Ne o ne de ben tek başına bakmayız çünkü şu anda çocuğa.Ikj kişi delirdik,tek kişi kesinlikle intihar ederiz ya da katil oluruz