Merhaba kızlar, biraz uzun olacak ama artık içimi döküp akıl almak istiyorum.
1 yıl 2 aylık evliyim eşim 34 yaşında bende 27 yaşındayım.
37 haftalıkta hamileyim
Eşimle hem görücü usulü evlendik hemde birbirimizi sevdik aşık olduk.
Her şey evlilikten sonra başladı , eşim nişanlilikta her isteğime saygı duyan, benimle ilgilenen biriydi, beni hiç ailesinin evine götürmedi ara sıra ailelerle görüştük onun dışında hep baş başaydık, eşyalarimizi kına salonumuzu vs. Her şeyi tek başımıza seçtik asla ailesini dahil etmedi, bu arada onun ailesi ve benim ailem aynı şehirde yaşıyor bizim evimiz ise eşimin işi gereği başka şehirde olacaktı. Yaz tatili boyunca izinli olduğu için her şeyi birlikte kolaylıkla halledebildik.
evlendik balayına gittik, geldik ailesinin evinde kaldık bir süre ama onlar gorumcemgilde kaldılar, eşyalarim 10 gün kadar geciktiği için evimi düğünden sonra kurabildik.
Onun annesini ve benim annemi alıp evime gittik eşyalarimiz kuruldu evimizi temizledik. Ve bu süreçte hiç annesine düşkün bir erkek göremedim karşımda açıkçası hatta annesine çok daralıyordu.
Her neyse evimiz kuruldu annem tabiki 4 gün sonra biz artık gidelim dedi ama kayinvalidem hep bi kalma taraftarıydı o zamandan anlamıştım aslında ama anneme bir şey diyemediği için ve aynı şehire otobüsle dönecekleri için annemle dönmek zorunda kaldı.
O zamanlar kayinvalidemle bir sorunum yoktu gayet samimiydik evimi gönlümce dizayn ettim tabi o da anne kız ne kadar düzenli olduğumuzu gördükçe pek müdahale edemedi açıkçası.
Evimizde eşimle gayet mutluyduk ilk zamanlar sonra eşim bir garip davranmaya başladı soğuktu yeni evli olmamıza rağmen 4 5 gün benimle birlikte olmamaya başladı, ben hep soruyordum noldu vs hep seninle alakası yok derdi. Bu süreçte bir kaç defa memlekete gittik tabi , o zamanlar istersen ailemin evinde kalma annenlere git arkadaşlarınla buluş kafana öyle şeyleri takma rahat ol felan derdi. Ama belli ki kayınvalidem bunları hep sorun etmiş aileme gitmemi hep laf edermiş. Bir kaç defa daha memlekete gittiğimizde eşimde şunu farkettim ki ailesinin yanında benimle aşırı mutsuzdu hep suratı asıktı, defalarca böyle davranma yanlış anlıyorlar benden bilirler ne derdin var dememe rağmen anlatmadı. Meğer o süreçte kayinvalidem de alttan alttan hep soruyormuş benim bir şey mi yaptığımı niye oğlunun bu kadar mutsuz olduğunu sorup duruyormuş.
Sonra eşimle bir kaç tartışmamızda aslında benim gibi biriyle evli olmak istemediğini daha farklı birini hayal ettiğini söyledi, eşim üniversitede hoca. bende iki üniversite okuyordum ama bir dönem uzatmistim şehir dışına evlilik yapınca 4 yıllık okuduğum üniversitenin stajina gidemedim, 2 yıllık okuduğum bölümünde hocaları uygulamalı dersler olduğu için sınavlarına girmeme musade etmedi, bunu aslında eşimle konuşmustum hatta bu konuya üzüldüğümü acaba acikogretime mi geçirip bitirsem vs diyordum.
Meğer her şeyimden rahatsız oluyormuş bu konular onun kafasını kurcalıyormuş haberim yoktu tabi, aslında yine de bana şefkatli merhametliydi azda olsa beni sevdiğini hissederdim.
Ama bu soğukluk gitgide arttı. Üstüne bir de her memlekete gittiğimizde kayinvalidem eşimin beni sevmediğini farkettikçe bana aşırı karışır aşırı saygısızlık yapar oldu. Her şeyime laf söz sahibi oldu. Çünkü benim oğluna bir şey yaptığımı ve oğluşunun çok mutsuz olduğunu düşünürdü. Eşim bana anlatmadigi gibi annesi de sordukca eşimle alakası yok ona laf soyleme dermiş.
Her neyse her şey bir bayram tatili başladı,
5 aylık evliliğimin sonunda yanlışlıkla hamile kaldım sadece bir gece prezervatif patladı ve o gece hamile kaldım çok sıkı korunuyorduk zaten düzensiz bir evlilikti ve çocuk düşünmüyorduk.bu arada ikimizde allahtan korkan namaz kılan insanlarız. O yüzden aldırmayı o vebale girmeyi düşünmedik.
hamileliğim ramazan boyu kusarak geçti son iki haftası memleketimize gittik aşırı kusuyordum o süreçte 7 8 kilo verdim, eşimle yine sorunlarımız vardı memlekette yine ailesinin yanında benimle asla konuşmuyordu, sanki onların yanında bilerek mutsuzluk rollerine giriyordu. Bayramın son günü gibiydi hep beraber oturuyorduk, kayinvalidem eşim gorumcem ve ben, sonra konu bir şekilde mutsuzluğa geldi vs yani hatırlamıyorum ama bir şekilde konu açıldı yani, ve ben içimdekileri dökmeye başladım kayinvalideme anlattım oğlunun evlendigimizden beri beni sevmediğini soğuduğunu çocuk olmasa bosanmamiz gerektiğini vs. Oğlunu ben mutsuz ediyorum sanıyorsun ama tam tersi ben ona asla kötü birsey yapmadım dedim. Bu arada gerçekten eşime ve ailesine çok iyi davrandım hep, eşimle de evimizin içinde asla tartışmamız olmadı sadece arada soğukluk vardı ama onu işin gelince hep güzel karşıladım güzel yolcu ettim. Zaten yapı gereği mutsuz aksi biri değilimdir yapıcı biriyimdir.
O gece 1 buçuğa kadar konuşuldu gorumcem de 21 yaşında olmasına rağmen benim yanımda oldu abisinin yaptığının çok yanlış olduğunu söyledi. Sonra yattik uyuduk. Ben ertesi gün arkadaşlarımla buluşmaya çıktım. Sonra eşim beni aldı cicek felan almıştı yemeğe gittik ama tabi bu konular hakkında birsey konuşmadık. Genelde zaten canımı sıktığı zaman ertesi gün mutlaka çiçek alıp gelirdi. Bebek olmadan ki 5 aylık süreçte ben defalarca sevmiyorsan boşanalım desemde hiç boşanma taraftarı olmadı hep bu günlerin geçeceğini söylerdi, ertesi günde çiçek alıp ben seni bırakmam vs derdi.
Her neyse biraz uzun oluyor ama tüm süreci anlatmak istiyorum. Bayram tatili bitti tabiki evimize döndük, yine her şey normal ilerliyordu ama ben kayinvalidemin davranışlarından hiç memnun değildim sürekli akıl veriyordu telefonda bile, adeta eşimin beni sevmemesi ona bir cesaret vermişti ve gerçek yüzünü gitgide görür olmuştum. Oğluna aşırı düşkün bir anne vardı karşımda, bu zamana kadar kendini tutmuştu belliki. O gece her şey konuşulunca da kadına bir cesaret geldi.
3 aylık hamileyken kanamam oldu annemi aradım ve bana lütfen bakmaya gel dedim, gurbette yalnız başıma ev işi bana bakarken iyileşmem zor olacaktı. Ve bu süreç beni duygusal olarak çok bitirmişti üstüne verdiğim kilolar, hamilelik, eşimin beni sevmediğini bilmek, içten içe fazlasıyla tüketti beni, ve bu süreçten asla ailemin haberi yoktu. Bir boşanma olmadan onları eşime karşı doldurmak istemedim çünkü ailesi aşırı arkasında olan bir kızım babaminda maddi durumu eşime ve ailesine oranla epey iyi açıkçası. Eğer evliliğimde bu tip sıkıntıları yaşadığımı bilirlerse hemen beni alıp boşanmamı isterlerdi o zamanlar eşimi sevdiğim için bu durumun olmasını istemezdim tabiki.
Annem gelip bana 1 hafta baktı, sağolsunbende onu çok özlemiştim, aslında kanama bahaneydi annemin koynuna girip girip sarıldım ve güçlenmeye çalıştım çünkü psikolojim hiç iyi değildi onun şefkatine sevgisine ihtiyacım vardı. Annemin gelmesi bana çok iyi gelmişti, 65 kilo ile hamile kalmıştım 57 kiloya düşmüştüm. yemeklerimi yaptı bol bol sohbet ettik evimi temizledi.
Pazartesi annemi yolcu ettim çarşamba günü eşimin ayağı ufak bir incinme oldu, kayinvalidem görüntülü aramıştı eşimi, konuşup sohbet ederken ayağının incindiğini söyledim, kadın biden oğlum sana bakmaya geleyimmi dedi niye anne askolsun ben bakamazmiyim dedim.
Ertesi gün kayınvalidem, büyük görümcem, iki küçük çocuğu, kayınbabam, ve gorumcemin kocası memleketten çıkıp evimize gelmislerdi. Akşam belki geliriz dedikleri için hemen banyomu felan temizlemistim. Ama o kadar vücudum bitmiş haldeydi ki, 3 aylık hamileydim ve çok kilo verdiğim ve yiyemediğim için tansiyonum düşüyordu hemen kanepelere uzanıyordum.
Büyük gorumcemi de kayinbabamida çok severim gelmelerine sevindim çokta ikramlamak istedim tabiki. Eşim tabi ailesini görünce yine mutsuzluk hallerine başladı, yüzüme bile bakmıyordu. Perşembeden pazar gününe kadar güzel vakit geçirdik. Tabi bu 4 gün kayinvalidem beni adeta içten içe çökertti, sanki evin sahibi gibi davranıyordu sürekli yatak odamdaydı sanki ben o evde yokumda oğlunun evine gelmiş kendi düzenini arıyordu. Bu arada oturdugumuz ev eşimin eskiden bekar eviydi. Tabi o zaman gelip kafasına göre takıldığı için yine aynısını yapmak istedi.
Banyo için ona temiz misafir havluları cikarttım meğer eskiden o evde havlusu varmış onu sorup durdu bilmiyorum dedim.
Tabi bu arada oğluna bakmaya diye gelen kayinvalidemi asla mutfakta görmedik, tansiyonu şekeri olduğu için dondurma vs yiyip şekerim çıktı diyip uzaniyordu. Gorumcemle çarşıya çıktık diye beni arayıp gelip yemek yapmamı felan söyledi.
Ben gorumcemle disardayken yatak odasindaki giyinme odasına girip oradaki eşimin eski valizini alıp içini boşaltmışti.
Her hareketi falsoydu ve aşırı gözüme battı. Asla bana evime saygısı yoktu özel bir şeyimi vardır diye düşünmedi bile. Yatak odasindan Bir sey alacağı zaman ben veririm dememden bile rahatsız olmuş.
Pazar Son günün sabahıydı, valizleri topladılar gorumcem ve memur olduğu için dönmek zorundalardı. Kayinvalidem de kaç gündür ben kalacağım burda diyip durdu, eşim asla annesine kal demedi gorumcem ne işin var anne burda dedi, eşi de kalma diyip durdu.
Sofrada bir anda sinirlendi benden için "oda yok dese oğlumda yok dese ben kalmaya geldim kalırım" dedi esim Tabi cevap bile vermedi olurmu bura eşiminde evi demesini beklerdim.
Sonra görümcem eşime dönüp annem kalsinmi dedi eşimde kendi bilir dedi.
Sonra eşim içeri gitti, kayinbabam sen ne diyorsun kızım seninde fikrini alalım dedi, bende kendi bilir tabi ama oğlunun bacağı iyi, uzaniyor, ben de çok rahatsızım isterse annem daha güzel bir vakitte gelsin gezelim şuan annemle ilgilenemeyiz onunda tansiyonu şekeri var, hem eşime hem annesine bakabilirmiyim bilmiyorum dedim.
Bu arada hepsi biliyorki hamileligim zor geçiyor. Zaten 4 gündür çoluk çocuk misafir derken ne kadar halsiz olduğum yüzümden belli oluyor, annemi bile yolcu edeli daha 1 hafta olmuş düşünün.
Tabi bunun üstüne kıyametler koptu kayinvalidem sinir ağlama krizlerine girdi neymiş ben onu bu evden koymuşum, eşim geldi eşimi odaya soktu adamı resmen doldurdu.
Sonra toparlanıp yola çıktılar tabi. Aslında oda kalmayacaktı valizi bile hazırdı ama sırf ortalık karışsın diye yaptı bunları.
eşim ilk ailesini yolcu ettiğimizde, sen kötü konuşmuş olsan bizimkiler bu kadar sakin olmazdı bir sorun yok annem zaten kalmayacaktı ama sende keşke bir şey demeseydin felan dedi.
Kayınvalidem daha yoldayken bana sana pabuç bırakmam diye mesajlar atmaya başladı. Eşim telefonumu alıp anne ben oğlun kıza mesaj atma yazdı.
Ertesi gün kayinvalidem sinirinden duramamis annemi aramış neler saymış, hakkımda demediğini bırakmamış, bir dil uzatmadıgi namusum kalmıştı siz düşünün. Ben onun oğlunu aşırı mutsuz ediyormuşum evi oğluna dar ediyormuşum. Daha neler neler ağza alınmayacak ne laflar etmiş. Annem şok olmuş tabi eşimle aramdaki durumları bilmediği için. Annem gorumcemi aramış noldu o evde diye, gorumcemde sadece annesinin yanlış anladığını benim onları çok güzel ağırladığını annesinin de yanlış hareketleri olduğunu söylemiş.
Tabi durum aileme yansımış oldu babam kızımı hemen gidip o evden alalım kalmasın orda felan demiş annem gelelimmi seni eve götürelim felan dedi. Ben yine istemedim. En büyük hatamda bu oldu aslında o gün babamın evine dönmeliydim.
O günden sonra asla eşimle düzelemedik. Tartismalarimiz git gide büyüdü. kaynanamda arayıp bol bol eşimi doldurdu tabi meğer nişanlandigim günden beri neyimi görse eşime söylermiş her hareketimden bir mana çıkarıp eşimi dolduruyormus haberim yokmuş. Tartismalarimiz büyüdükçe eşimde her şeyi ağzından kaçırmaya başladı. Ben asla kaynanamin bana söylediklerini unutmadım. Her olayda gün yüzüne çıkar oldu. Hep bunları eşimin yüzüne vurdum. Ailem zaten sürekli beni arayıp durumu sorar oldu, velhasıl kelam kaynanamin annemi araması her şeyin başlangıcı oldu herkes bir anda birbirine düştü. Memlekete döndük eşimle İstanbula gidecektik, ama ben kayinvalidemgile gitmek istemedim, beni annemin evine birakti, ertesi gün birbirimize geçtik oda zaten bıkmıştı her şeyden, İstanbula onunla gitmedim tek gitti bunlar olduğunda kurban bayramıydi ailesiyle görüşmedim bayramda da sadece kayinbabami ve gorumcemi aradım bayramlastim. Tabi bu arada babamın evindeydim boşanmamı istiyorlardı, eşimin yaptıkları kaynanamin yaptıkları normal degildi, eşimle annemde telefonda tartıştı annem eşime kızımı alır sahip çıkarım vs dedi.
Sonra eşim İstanbuldan geldi konuştuk evimize döndük tabi bu surecte asla aileme ugramadi. Beni kendi evlerine goturdu gece orda yattik sabah yola ciktik. Kaynanamla konustum ama Ama diyorum ya hiç bir şey asla düzelmedi. Sadece evde hiçbir şey yokmuş gibi davraniyorduk, her hangi bir tartışmada da gün yüzüne geri çıkıyordu. Yaşadığım hiç birseyi unutamadım. Yaz tatili oldu 5 6 aylık hamileydim. Tabi okul bitti biz memlekete geldik, ailesinin evine gittik eşimin ailesine iyi davranmaya devam ettim, 1 hafta beni annemlere göndermedi aklınca intikam almaya çalıştı, sonra babamı aradım beni almasını söyledim her şeyi mi toplayıp çıktım o evden abim eşime erkek ol biraz dedi, valizimi aldıkları gibi beni götürdüler. Babama bir haftadır beni gondermedigini söyledim. Akşam babam eşimin ailesini aradı oğlunuzu da alın gelin bize konuşacağız dedi. Geldiler, tabi meğerse beni aileme kötülemeye gelmişler babamda asla fırsat vermedi. Kayinvalidem saçma sapan kendi kayinvalidesiyle olan sorunları anlattı benim katlanmak gerektiğini felan söyledi sonra birden bağırmaya başladı bosansinlar ben istemiyorum diye yeri göğü inletti ablamda kolundan tuttuğu gibi kapının önüne koydu. Bu şekilde evimizden gittiler. Sonra eşim abimi aramış benimle görüşmek istediğini felan söylemiş. Abim bizi buluşturdu. Eşim aşırı annesinin doldurusuyla hareket ediyordu, güya buluşmaya da annesinin lafını dinlemediğini onun lafıyla boşanmiyorum demek için gelmiş.
1 bucuk ay ayrı kaldık asla evlerine adım atmadım. Ailemden için sürekli ben size gelmem sen bize geleceksin diye konuşuyordu bende annesinin yaptiklarini yüzüne vurup kapatiyordum telefonu. En son abim eşimi arayıp dünyanın lafını saymış kufretmis gelip özür dilemeden sana kız yok demiş. Annenin eteğinin altindan çıkmıyorsun demiş.
Sonra eşimin bir kaç büyüğü eşimi uyarmış bunun üstüne eşim beni defalarca aradı 1 hafta boyunca yüz kere aramistir asla açmadım telefonunu, en son müsaitsen gelip ailenden özür dileyeceğim dedi. Geldi özür diledi zaten bu süreçte 7 aylık hamileydim, bosanmayi asla istemiyordu. Ailemde özür dilemesini kabul etti. Bir şeyler düzeldi gibi oldu evimize döndük aramızda gayet iyiydi. Bende onun ailesiyle ilgili bir şey demiyordum. Bu arada 34 haftalik olduk tabi doğuma bir ay kaldı, planımız annemin gelmesi şeklindeydi, tabi kayinvalidemin bu süreçte çocuğun bütün hazırlığından geri kalmasının onu ne kadar kudurttuğunu tahmin edersiniz. Bu kadar oğluna düşkün ve müdahaleci bir kadın illaki yine arayıp arayıp oğlunu kaşıyordu farkediyordum ama yaptıkları yüzünden sürekli gorumcemin kocası vs sen sebep oldun diyip suçladığı için geride durması gerektiğini öğrenmişti. 34 hafta 4 gunlukken sancilanmaya başladım biraz evimi felan temizlemistim hastane müdahale edemedi yenidogan ünitesi yetersizdi, sevk etmek istediler, bizde onun yerine memlekete geldik acilden giriş yaptık ailem geldi sancılarım için ilaçlar vs yapıldı 4 gün hastanede yattım, çıktım eşime tabi yine bir şeyler oldu.
Annem ister istemez kayinvalideme hastanede çok mesafeli davrandı, 10 gün memlekette kaldık ve eşim asla babamın yanına uğramadı. Ben onun ailesine iyiydim ama. Sonra beni aradı abimle görüşmek istemediğini felan söyledi zaten görüşmüyorlar abim hastanede ziyarete geldi selam bile vermedi. Sonra yine birbirimize geçtik bende herseye rağmen annesinin yüzüne baktığımı söyledim. Yapıp edip sonra kendine laf sayilinca zoruna gitmesin dedim.
Velhasıl kelam, 1 senedir kimse olanları unutamadı her kavgada her şey gün yüzüne çıkıyor birbirimize nefret kusuyoruz ne ben onun annesinin yaptiklarini unutabiliyorum ne de o.
Şuan 37 haftalik hamileyim. Bütün hamileligim bu sıkıntılar ile geçti. Doğum burda daha güvenli olur diye ailemin evinde kaldım, eşim evimize geri döndü. Şimdide doğum yaparsın 3 gün sonra annemlere gelirsin vs demeye başladı o halde annemin bakmasının daha doğru olacağını, 3, 5 gunluk lohusayken size nasıl gelebilirim dedim.
Ama psikolojim artık olanları kaldırmıyor. Annesi ölsün diye beddua eder oldum. Hamileligimi burnumdan getirdiler lohusalikta da sanırım devam edecek. Boşanmak çözüm değil arada çocuk varken biliyorum. Ama eşimden artık çok soğudum. Kendiside bunun farkında. Lohusalikta sütüm çekilir diye çok korkuyorum. Beni zorla tabiki annesigile götüremez istemezsem asla gitmem ama artık kavgadan gürültüden onun bu hallerinden çok bıktım.
Benim 1.yil 2 ayda yaşadıklarım bunlar, eminim devamı da gelecek. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum, dua ediyorum ve sadece çok yorgunum...
