Çok teşekkür ederim . Bugün götürdük ağzımızın payını aldık. Artık bi şekilde devlete gideceğiz. Doktor bize 15 gün sonra kontrole gelin dedi, krem verdi etkisini gördük mü görmedik mi diye bakacakmış. Onda da tekrar kayıt lazım dediler. Sadece verdiği ilacın etkisine bakması için 360 tl verecekmişiz tekrarMuayenelere beyaz örtü götürüp o örtüyü eve gelince çamaşır suyu eklediği makinede yüksek ısıda yıkıyordu bir tanıdığım. Ben de yaptım bunu. Tavsiye ederim.
Evet çok haklısınız kavga boyutunda olmuyor zaten yanlarında sürtüşme gibi diyelim ki onun da olmaması gerekir ama insanız bazen tutamıyoruz kendimizi malesefHalbuki tam tersi cocuklarin yaninda normal olmak gerekli
Bazen olmasinda sknti yok bence.. aglamak gulmek kadar normal.. tartismak arada olabilir.. cocuklar varken hep oluyorsa cocuklar cokEvet çok haklısınız kavga boyutunda olmuyor zaten yanlarında sürtüşme gibi diyelim ki onun da olmaması gerekir ama insanız bazen tutamıyoruz kendimizi malesef
Şu mesaja tonla beğenmedim gelmiş, halbuki ne güzel bir şey, beklentiler uyuyor. Yapmayın cocuk , pişman falan olmazsınız. Asıl siz de çok çok istemiyorken sorumluluk almak istemeyen adamı sırf ilerde pişman olurum diye baba seçerseniz o çocuğu tek büyütmek zorunda kaldığınız için pişman olursunuz.Eşimin de isteği yok. Çocuk kararını tamamen bana bıraktı. Ben istediğim için yaparmış ama çocuğa sen bakacaksın ben bakmam diyor en başından.
Bencede öyle. Çocuğun dunyadan haberi yok sen istiyorsun diye oluyor. Madem zor gelecekti keşke olmasaydı denecekti baştan yapilmamali. Bu hadi olmadı geri git sen denecek bişey değil ki. O çocuklarin güzellikle sabırla bakılan çocuklardan ne eksiği var? İyi ki olmuş denilenlerden. Tabiki insan arada yorulur bunalir bazen kizabilirsin sınırları aştığında bu ayrı ama keşke olmasalardi pişmanım onlarsiz iyiyiz demek o kuzulara haksızlık. Kim ister annesi babası kendi için boyle düşünsunAynen..zaten gordun anyayi konyayi1. Cocukta.. 2. De nasil esin kandiriyor ya da baskalariki kaza kursunu filanda degil. bunu anlayamam ben. Yapip o guzelligi gorup pisman olmak yapmayip pisman olmaktan daha kotudur bencede.
Simdi boyle yazdin diye, kadina psikolojik baski vs derlerBencede öyle. Çocuğun dunyadan haberi yok sen istiyorsun diye oluyor. Madem zor gelecekti keşke olmasaydı denecekti baştan yapilmamali. Bu hadi olmadı geri git sen denecek bişey değil ki. O çocuklarin güzellikle sabırla bakılan çocuklardan ne eksiği var? İyi ki olmuş denilenlerden. Tabiki insan arada yorulur bunalir bazen kizabilirsin sınırları aştığında bu ayrı ama keşke olmasalardi pişmanım onlarsiz iyiyiz demek o kuzulara haksızlık. Kim ister annesi babası kendi için boyle düşünsun
Bence bu meseja beğenmedim gelmesinin nedeni iki tarafında ortak çocuk düşünmeme sebebi değilde çocuk konusunu bu kadar basite indirgenmesinden dolayı. Eşinin ona bırakması istersen olsun kendisi için farketmemesi. Bide destek olmayacağını belirtmiş eşi sen bakarsın gibi. Bunlardan dolayı o begenmedimler bence. Yoksa karı koca ortak karar alınmıştır istenmez bu ayrı tabiki bunda begenmedimlik bişey olmaz.Şu mesaja tonla beğenmedim gelmiş, halbuki ne güzel bir şey, beklentiler uyuyor. Yapmayın cocuk , pişman falan olmazsınız. Asıl siz de çok çok istemiyorken sorumluluk almak istemeyen adamı sırf ilerde pişman olurum diye baba seçerseniz o çocuğu tek büyütmek zorunda kaldığınız için pişman olursunuz.
Ben evlenirsem sırf çocuk için derdim :) hep istemisimdir çocuğum olsun ve oldu...ben onla hayaller kuruyorum bana yoldaş bir arkadaş...eş bir gün gidebilir hayat bu ama evlat herzaman senindir :) bence yaşınız ideal şimdi hemen yapın 40 li yaşlarda arkadaşça dolasirsiniz :)33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.
Aynen öyle ilkinde asla bilmediğin bir dünya. Cahilliği de oluyor insanın tecruben yok olusabilecek durumlarda. Sudan cikmis balığa dönüyor insan en başta. Ama 2-3 için anlayamam.Simdi boyle yazdin diye, kadina psikolojik baski vs derlerama ilk cocugu degil. 2. De ne nane yedigini az cok hesap ediyorsun zaten. Ilkinde dese gene ok anlarim… ama sksnca o kandirdi bu kandirdi.
Düz bakinca adam haklı, ben istemiyorum sen istiyorsan tek bakarsın demiş. Belki çocuk olunca sevme ihtimali var ama cocuk gibi büyük sorumluluk üzerinden bu kumar oynanmamali. Evlilik de konu sahibinin çok istemesi ile olmuştu zaten. Adam genel olarak böyle sorumlulukların insanı değil. Çok da zorlamamak lazım, elde patlar sonra.Bence bu meseja beğenmedim gelmesinin nedeni iki tarafında ortak çocuk düşünmeme sebebi değilde çocuk konusunu bu kadar basite indirgenmesinden dolayı. Eşinin ona bırakması istersen olsun kendisi için farketmemesi. Bide destek olmayacağını belirtmiş eşi sen bakarsın gibi. Bunlardan dolayı o begenmedimler bence. Yoksa karı koca ortak karar alınmıştır istenmez bu ayrı tabiki bunda begenmedimlik bişey olmaz.
33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğ
Ben de 30’lu yaslarimda istemiyorum diye dusunurken (o donemde ilk evliligimi yapmis olmama ragmen) , 38 yasimda ne kadar istesem de olmayacagini soyleyen bir doktordan sonra tam bir pismanlik haline girmesem de cok uzulmustum.. 2 dusuk sonrasinda artik yas 43’e geldiginde ise cok kez keske dedim. ve sans bu ya hamile kaldim.. simdi bebegim kucagimda.. tanidigim en ben merkezli insanlardan biriyimdir ve kafam is disinda hicbirsey kaldirmaz ancak bu gercekten baska birsey.. enteresan bir enerji ile yukleniyorsunuz.. bu oneriye kapalisiniz biliyorum ama bir gun gercekten isler degisebilir, haddim olmayarak tavsiyem cok kendinizi zorlamadan yumurta dondurmaniz olurdu.33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.
Katılıyorum...ama bişey sormak istiyorum 18 i mi bekleyecez arkadaş olmak içinCocuk yapmak bir yatirim gibi. Hamilelik kimine gore kolay, kimine gore zor geciyor. Cocugun dogdugu ilk sene tamamen degisik bir iskence oluyor. ozgurlukten, annelige gecis hic kolay degil. uykusuz geceler, surekli aglayan bir cocuk, ay yemek yedimi, yeterince ilgilendim mi, dusucek mi, kalkacak mi, uykusu mu geldi derken surekli kafa cocukta yasamaya basliyorsun. ilerki senelerde yurumeye baslayinca hep bi tehlike arz ediyor. okulu bilmem nesi..
Seviliyor mu? Seviliyor elbette. Ama nasil universite bir sorumluluk, gelecege bir yatirimsa, cocukta oyle iste. cok uzun sureli bir sorumluluk.. karsiliginda 18 - 20 yaslarina geldiginde eger hayirli bir evlatsa artik sana hayat boyu bir arkadas gibi oluyor. kendi ayaklari ustunde durdugunda sana acilan bir kapi haline geliyor. onunla hayata baglaniyorsun tekrar. torundu bilmem neydi, hayatina manalar yukleniyor vs vs
Cocuk istemek ne kadar dogalsa, istememekte o kadar normal geliyor bana. bir insani 60 yaslarina kadar genc, 60-80 arasi da saglikliysa, orta yasli goren bi insanim. cocuk yapmazsaniz, hayatiniz boyunca kendinize odakli, kendinizi eglendirmeye calisan, mis gibi kaygisiz bir hayatiniz olur. Suanda bu kadar istemezken, ilerde keske diyeceginizi dusunmuyorum acikcasi
Ben de gelen hastalara bunu öneriyorum cok. Yanlarında yoksa muhakkak yedek battaniyeleri oluyor onu serdirip gidince kullanmadan yıkayın diyorum. Ne gerek var yıkamaya diyenlerde var ama ben covidle beraber bebişlere karşı daha hassas davranıyorum.Muayenelere beyaz örtü götürüp o örtüyü eve gelince çamaşır suyu eklediği makinede yüksek ısıda yıkıyordu bir tanıdığım. Ben de yaptım bunu. Tavsiye ederim.
Size katılıyorum.Çocuk sadece egoyla alakalı bir şey.Benim de travmalarım var.Otizmli bir kardeşim var onunla beraber büyüdüm annemin caresizliklerini bize annelik yapmadığını sadece kardeşime yetmeye çalıştığını gördüm.Toplum baskısından bir dönem evlilik üzerine çok takıntı yaptım ama evlensem nolcak ki çocuksuz evlilik kimsenin hükmün de değil resmen geçerli sayılmıyor.Bazen annemin suratına haykırarak ağladım böyle bir travma olmasaydı mutlu evli çocuklu olabilecektim belki de.Sağlıklı bir çocuk dünyaya getirmeme ihtimali yüzünden korkuyorum ben de.İnsanlari yargılamadan önce neler yaşadıklarını bilseler keşke.Hâlâ yeni evli sayilirim, 1 senelik evliyim. Çocuk yapmaya hicbirzaman istekli değildim, zaten evlenmeden önce eşime de bu kararimi ona göre evlenelim ya da evlenmeyelim diyerek bildirmistim.
Evlendik, bir sene gecti, fikrimizde en ufak degisiklik olmadi. Esim de simdi benim fikirlerimi tamamen benimsemis durumda ve akrabalarindan, arkadaslarindan durumun ne kadar stresli, cetrefilli oldugunu gorup ohh biz iyi ki cocuk yapmayacagiz diyor. :)
Kendi adima pisman olacagima zerre ihtimal vermiyorum, cunku kararimda cok netim.
Bu karar da garipsenecek bir karar degil, bazen insanlar aa olur mu cocuksuz deseler de, neden olmasin sorusuna oyle gelmis oyle giderden baska elle tutulur sebep gosteremiyorlar zaten.
Ben kendime neden yapmamaliyim deyince onlarca cevap buluyorum.
Hayatim bir daha eskisi hicbirzaman eskisi gibi olmayacak. Maddi manevi hep vermem gerekecek. Hep bi kaygi halinde olacagim. Ozgurlugumu, bireyselligimi seviyorum, bir daha hic ozgur ve bireysel kendi halime kalamayacagim. Cocuklar cok uzun yillar yavru kanguru gibi annelerine yapisik geziyor ben boyle bir hayat istemiyorum.
Surekli birini koruyarak, ona faydali olmaya calisarak kendi hayatimdan gecmek istemiyorum.
Calisiyorum ve isimde basarili olmak beni mutlu ediyoe. Kocamla dunyayi gezmek beni cok mutlu ediyor. Kurslara aktivitelere katiliyorum hayatim sosyal ve aktif. Bos zamanimda da sakin kalmak elime kitabimi ya da onume filmimi acip sakin olmayi seviyorum. Hayatim gayet aktif ve bu hayat akisimda bir cocuga ve onun kaygilarina yer yok.
Neden yapmaliyim sorusuna da sadece sevgi cevabi vereblirim ama bu benim icin fazla romantik bakis acisi. Ben bu kadar romantik bi insan degilim. Hayatimda sevdigim bir suru sey var zaten, neden sifirdan stresli bir canli türetip sevgimi ona vermeye calisayim , amac ne? Dunya zaten fütursuzca uruyor, ben uremedim diye nüfusa kıran girmeyecek zaten..
Yani bilemiyorum ama benim yaptigim bisey hayatima basari katmali, keyif katmali, kalite katmali. Cocuk benden sadece alacak birsey bana gore, aksine ben ona hep katacagim. Neden bi kere geldigim omurde kendimi bu kadar bunaltayim? Neden o kadar yasadigim ve yasayabilecegim mutluluk varken , canlinin mamasini yemesinden gazini ckarmasindan uykusunu uyumasindan mutlu olmaya kendimi sartlandirayim. :)
O yuzden ben pisman olmayacagim ama siz olabileceginizi dusunuyorsaniz, cok iyi dusunun. Yine de kendinizi cok yipratmayin. Evcil hayvan alabilirsiniz ona da anne olabilirsiniz ya da evlat da edinebilirsiniz, bunlar da gayet ulvi seyler sonucta. Hatta kendin dogurmaktan daha da ulvi...
Size katılıyorum.Çocuk sadece egoyla alakalı bir şey.Benim de travmalarım var.Otizmli bir kardeşim var onunla beraber büyüdüm annemin caresizliklerini bize annelik yapmadığını sadece kardeşime yetmeye çalıştığını gördüm.Toplum baskısından bir dönem evlilik üzerine çok takıntı yaptım ama evlensem nolcak ki çocuksuz evlilik kimsenin hükmün de değil resmen geçerli sayılmıyor.Bazen annemin suratına haykırarak ağladım böyle bir travma olmasaydı mutlu evli çocuklu olabilecektim belki de.Sağlıklı bir çocuk dünyaya getirmeme ihtimali yüzünden korkuyorum ben de.İnsanlari yargılamadan önce neler yaşadıklarını bilseler keşke.
çocuk hiç istemiyordum.ilerde pişman olurum diye ilkini yaptım sonra ona kardeş yapmazsam ilerde üzülür pişman olurum diye 2. yaptım hamileyim33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.
İlişkilere olan inancımı da yitirdim zaten.Birisi vardı ilk kez çok heyecanlanmıştım ve evlilik hissi gelmişti ama tabi yine kardeşimin durumunu öğrenince tepkisi ne olur falan böyle düşüncelerde vardı.Ama zaten amacı duygusal bı ilişki değilmiş en basın da anladım.30 yaşındayım zaman geçiyor her şeye geç kaldım.Annem ve babam bize sorumluluk yüklemiyor bize bişey olursa sizin sorumluluğunuz yok diyorlar ama kan bağı var ötesi yok.Annem korkmamam gerektiğini söylüyor artık sağlık teknoloji eskisi gibi değil genetik tarama sağlık destekleri var diyor gerisi tabi bizim elimizde değil.Annem durumu benimsemiş ve sindirmis durumda.Bazen diğer kadınlara bakıp ne kadar şanslılar anne olma tutkusuyla yanıp tutusuyorlar bile diyorum.
Ama travmalariniz icin destek alsaniz keske. Belli bir yastan sonra her ne kadar aci izler birakmis olsa da gecmisi suclamak bize fayda saglamaz. Onunuze bakmalisiniz, gecmis gecti ama gelecek sizin elinizde. Kendi gucunuzle yapamiyor olabilirsiniz ama lutfen bir destek alin.
Anneniz de hasta bir cocugu olunca istemsizce ustune dusmustur muhtemelen ama keske o da bir destek alsa. Birbirinize sarilip yaralarinizi beraber sarsaniz...
Ayrica sevdim evlendim cok da mutluyum. Cocuk yapmayacagiz, boyle keyfimiz cok yerinde kimseye de hesap vermek ya da toplumda kabul gormek gibi bi amacimiz istegimiz yok. Bu benim hayatim insanlarin ne dusundugu zerre umrumda degil. Sizin de olmasin. Sizin gibi cocuk istemeyen, anlastiginiz, eglendiginiz, sevdiginiz sevildiginiz biriyle pek ala evlenebilirsiniz. Insanin her daim her kosulda yaninda bir hayat arkadasi olmasi cok guzel cok huzurlu bence. Hee evlenmek istemeyenlere de sonsuz saygim var , siz evlenmek istiyorum ama cocuk yapmicagim icin evlenemiyorum dediginiz icin belirtiyorum.
Bir kere geldigimiz bir dahasi mechul olan hayatinizi caninin nasil istiyorsa oyle yasayin.
Zaten bizde sevmiyoruz diyip kenara atmıyoruz. Çıkarttığınız anlam o kadar olağan üstü ki. Elbette onları çok seviyoruz ve tüm enerjimizi onlara veriyoruz. Kendimize almak istediklerimizden önce onlara alıyoruz. Ama fragmanını yaşasam istemezdim. Konu sahibi o kadar akıllıca düşünüyor ki. Benim aklıma hiç gelmedi. Bana birşeyleri ağlayarak yaptırmaya çalışacağı örneğin. Çocuk yapmayıp gezip dolaşıp hayatını yaşamak daha akıllıca sadece.Kesinikle. Bu geri dönüşü olan bi şey değil. Bin kere düşünmek lazım. Eşya değil bu pişman oldum deyip kenara atasın. Bin türlü ilgiye sevgiye muhtaç bi canlı