Memelilerin olayı bu.Ama yazık değil mi anneye de? Kendisine hiç vakit ayıramayan bir insanın Psikolojisi bozulur. Psikolojisi bozuk bir anne de cocuguna ne kadar yarar sağlayabilir. Kısırdongu bi olay resmen.
33 yasiniza kadar cocuk istemediyseniz bundan sonra da istemezsiniz bence. Ablam tercihen yapmadi. Suan 48 yasinda hic keske yapsaydim dedigini duymadim en basindan istemedi.33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.
Yok size demedim zaten soruyu soran kişiye dedim…gidip zenci çocuk doğur demiyorum zaten annelik duygusunu bu şekilde yaşayan bile varken doğurganlık zamanını geçirme demek istiyorum…Teşekkürler, ben almayayım.
Çocuğun zencisi, beyazı yoktur. Çocuk çocuktur, evlat evlattır. Dünyadaki tek masum varlıklar çocuklar ve hayvanlardır.Yok size demedim zaten soruyu soran kişiye dedim…gidip zenci çocuk doğur demiyorum zaten annelik duygusunu bu şekilde yaşayan bile varken doğurganlık zamanını geçirme demek istiyorum…
Tabii ki öyle…benim bir arkadaşım iki kez evlendi ikisindende çocuk yapmadı sonra Malta’ya gidip zenci spermi aldı hamile kaldı bu şekilde anne oldu onu demek istedimÇocuğun zencisi, beyazı yoktur. Çocuk çocuktur, evlat evlattır. Dünyadaki tek masum varlıklar çocuklar ve hayvanlardır.
Beni altındı yaptığınız için bana diyorsunuz sandım.
Bir tane kedi oğlum var. Sorumluluğu çok fazla yaşıyorum bu duyguyu.
Zenci değil siyahi.Tabii ki öyle…benim bir arkadaşım iki kez evlendi ikisindende çocuk yapmadı sonra Malta’ya gidip zenci spermi aldı hamile kaldı bu şekilde anne oldu onu demek istedim
Arkadaşınız bence en iyisini yapmış. Şahsen benim böyle bir düşüncem olsaydı bende böyle düşünürdüm. Tebrik ederim.Tabii ki öyle…benim bir arkadaşım iki kez evlendi ikisindende çocuk yapmadı sonra Malta’ya gidip zenci spermi aldı hamile kaldı bu şekilde anne oldu onu demek istedim
Çok benzer olaylar yaşamışız, yaşamaya da devam edeceğiz bu gidişle. Kahvaltıda bu tabakla yemem bu bardağı istemem. Evde olmayan bardak türlerinden isteme huyları, en güzel kıyafetleri alsak da onu giymem bu sıkıyor bu bol geliyor, okuldan aldığımızda sürekli olumsuz konuşup bizi paronaya yapma, sokaktan eve gelmeme, bas bas bağırma, gelse yemek yemem ama açım, tuvaletim var ama gitmicem, üstümü değişmek istemiyorum, duşa girmem, arkadaşının bisikletinin olmadığı halde daha büyük olduğunu iddia edip yenisini isteme, kışın çıplak gezip yaz gelince yün çorap giyme, bana uzaktan bakınca küçük görünüyormuşum sırf bunun için saatlerce ağlama ve daha bissürü saçma sapan şey. Gezerken biraz daha rahat artık belki ama ben anladım ki hiçbir zaman arkadaş gibi olamayacağız, artık bunu kabullendim sanki. İnanın yedirmesi içirmesi en basiti. Herşeyleri ve her imkanları varken bize bu kadar olumsuz yaklaşmaları onlar için de zor olsa gerek. Eşimde bende imkanlarımız doğrultusunda herşeyin en iyisini sunuyoruz. Bakalım. Umarım daha iyi günler görürüz. Bunları yaşamayanlar bizi anlayamaz.İnsan yaşamadan anlamıyor. Bende yeğen de var mesela ben onlara baktım buna da bakarım derdim. Halbuki arada bir gelip özlemiş olarak iki saat parka götürmek çocuk bakmak değilmiş. Bir bütün günü bir çocuğa baktırsalar gerçekten anne olan kadın sayısı azalır. Bazen çocuksuz teyzem geliyor mesela bana sevmeye, üç saat bırakıp gitsem suratı asık oluyor. Zamane çocukları şımarık her geldiğimde daha da şımarık oluyor ne yapıyorsan yanlış yoldasın diyor bana. Teyze diyorum büyüyor. Kendi karakteri oluşuyor, kendi istekleri oluyor. Bir konuda tuttururken AA kuş geçiyor yöntemi iki yaşında güzeldi mesela şimdi yer mi? Yemez. İkna etmek, uzlaşmak daha da zorlaşıyor her geçen gün.
Sabah kahvaltısı desen onu yemem bunu az yerim pazarlığı, bu tabağı istemedim ben krizleriyle başlıyor. Yaz ortasında yağmur çizmesi giyeceğim diye kapıda böğür böğür ağlama, kış ortası terlikle okula gideceğim inadıyla devam ediyor. Okuldan alıyorum okulun gerginliğini daha kapıda çok saçma şeylere ağlayarak veriyor. Akşam yemeği krizleri, uyku saati krizleri derken koltuğa kendimi nasıl atıyorum ben biliyorum. Ve bınu tek başına bir koca gün bir çocuğun sorumluluğunu almadan anlamıyorsun. Anlayamazsın da. Sabahtan akşama yedirmesi, giydirmesi, oynaması, krizlerini yaşayıp ancak öyle anlayabilirsin.
Hepimiz anne olurken el ele yürümek, sahilde kumdan kale yapmak, geceleri kitap okuyarak uyutmayı hayal ederek yaptık. Ama gerçekte el tutmam diye sokaktan caddeye fırlayıp kalp çarpıntısı yapan, sahilde kumdan kale yapmak yerine gözüne kum atan, ayağına kum değmesin diye ağlayan, kendi kepçesini tanımayıp kepçemi çaldılar diye ağlayıp buna tatil diyeceğin bir çocuğun oluyor.
Olamaz mı?Niçin evlendi sizinle ozaman ? Seks ve masrafları yarıya indirmek için mi ?
Babasi yali kazigiimiÇocuklu arkadaşlarla dışarı çıktığımızda akşam 8 olmadan eve dönüyorlar, cocugu uyutmamız lazim diye. Nerden baksan hayatından minimum 5 sene böyle gidiyor. Akşam dışarı çıkıp eglenemiyorsun bile.
Niçin evlendi sizinle ozaman ? Seks ve masrafları yarıya indirmek için mi ?
Karı koca bu kadar isteksizseniz, doğacak çocuğa yazık değil mi? Kafam kaldırmaz, zorlanırım, uğraşamam diyorsunuz fakat bir küçük kıvılcımla çocuk yaparsanız da ben önce o bebeğe üzülürdüm.Eşimin de isteği yok. Çocuk kararını tamamen bana bıraktı. Ben istediğim için yaparmış ama çocuğa sen bakacaksın ben bakmam diyor en başından.
Bu konuda anlayamazlar eğer boşanabilirler. Bu insanın hayatını 1. Dereceden etkileyen çok önemli bir karar. Çocuk başkası mutlu olsun diye yapılmaz ki. İnsan iyi bir ebeveyn olabileceğinden, çocuk sahibi olmak istediğinden emin olmadan bu yola girmemeli.eğer evliyseniz bu tek başınıza karar verebileceğiniz bire şey değil. Kimsenin anne baba olma hakkını elinden alamazsınız. eşiniz ile en başından konuşup anlaştıysanız ve ikinizde hem fikir iseniz yapmayabilirsiniz
Bu düşüncedeki adama çocuk yapmayın iskele babası olacağına hiç olmasın çocuğun hayrına olurEşimin de isteği yok. Çocuk kararını tamamen bana bıraktı. Ben istediğim için yaparmış ama çocuğa sen bakacaksın ben bakmam diyor en başından.
Birde 2-3 kisiyle hep sikayet edenlerle sohbet ediyor konu sahibi.. biz bisey sorunca cevap dahi vermiyor. Ha yok arkadasiyla aksam 8 e kadar gorusebiliyormus cunku kostur kostur cocuk yatirmaya gidiyormus arkadasiŞükür herkes sizler gibi çocuk yapmanın kotu olduğunu düşünmüyor....o kadar çok kötülediniz ki bu durumu, dusuncenizi savunacak her türlü materyali ortaya koyup içinizi rahattınız.. keşke hayatı oluruna bıraksanız.belki daha mutlu olurdunuz
Hani sormuş ya düşüncemizi , benim düşünceme göre ise çocuksuz aile kavramı eksik kalıyor. Ayrıca kocası çocuktan bir obje gibi bahsediyor. Cocuk yapıp sevemeyecek ve ona gereken ilgiyi gösteremeyeceklerse bencede cocuk yapmamaları isabet olur…Olamaz mı?
Zaten ilk başta anne yada baba olmadan kimsede doğru düzgün çocuk sevgisi olmuyor.Kuzum içinde çocuk sevgisi yoktur