Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Sizce ileride pişman olur muyum?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Ne yazık ki yaşla ilgili değil. Hayata bakış açısıyla ilgili. Ben zaten yapı itibariyle bencil bir insanım. Sorumluluğu zor geldi
Yardımcı olan yok mu peki size? Ailenizden biri ve ya eşiniz? Elbetteki sorumluluğu zor. Insan hata yapmamaya çalışıyor bide.
 
Yardımcı olan yok mu peki size? Ailenizden biri ve ya eşiniz? Elbetteki sorumluluğu zor. Insan hata yapmamaya çalışıyor bide.
Eşim var çok şükür. Hamilelikten itibaren pişman olduğum için, o ben bakarım dedi. Bakıyorda.Özellikle ilk 3 ay.Sütüm vardı, ilk 2 ay emdi. Ama o emdikçe ben iyice dibe vurdum. Mamaya döndük. Mamaya dönünce biraz daha rahatladım.
 
Yazdıklarınızda haklisiniz ama evlendikten sonra isteyebilirsiniz. Evet üzerinde cok fazla düşünülmesi gereken bir konu ve çokta önemli bir konu. Zaten her önüne gelen kesinlikle anne olmamalı. (Bunu sizin icin demiyorum) ama ilerde pişman olabilirsiniz bence . Evliliginin ilk senelerinde cocuk istemeyip,sonra isteyenler ve istedikleri vakitte cocugu olmayanlar pişman oluyor keşke yapsaydık falan diye. Halbuki alakası yok. Onlarda boşuna kendilerini suçluyor ama boyle bisey de var gerçekten. Insanın hayatta tutunacak dali oluyor evlat. Ha şunu da soyleyim yanlis anlaşılma olmasin bazen eşimiz de dostumuz değil. Ve ne yazık ki bazen insanın kendi evlâdı da dost olmuyor ona. Bu da olayın düşünülmeyen tarafı tabi.. siz yinede keskin düsünmeyin biraz akışına bırakın..
 
Cevapları merak ettiğim için okumaya çalıştım. Ne kadar çeşit insan varsa, o kadar çeşit düşünce var işte... Kesin pişman olursun ya da olmazsın cevabını ya verememişler ya da kendi fikirlerince yorum yapmışlar.

Kendimce yorumlamak gerekirse yazdıklarının altına imzamı atarım o kadar söylüyorum. Ben 3. Çocuğum. Anneme hep beni neden yaptın ne gerek vardı diye sorarım. Hayır 2 çocuğun var zaten ve maalesef öyle huzurlu bir aile ortamıda sağlanmadı bize. O yüzden bana sorsalar kesinlikle gelmek istemezdim dünyaya. Ama maalesef geldik yaşıyoruz. Bir üye yazmış çok huzurlu güzel yuvamız var, güzel yetiştireceğime inandım yaptım diye. Helal olsun diyorum. Böyle şartları sağlayacak olan varsa yapsın zaten. Ama öyle değilse kendi sorunlu hayatımıza birde onları ortak etmek bencillik geliyor bana.

Herkes anne olacak/olmak zorunda diye bir şeyde yok. Kimisinin hayattan beklentileri farklıdır istemez, kimisinin korkuları vardır istemez, kimisi de sadece istemez. Niyesi nasılı yok bunun.

Toplumumuzda bide bu var. Evlenir mesela evlilikten mutlu değildir ama ısrarla çevresinde ki bekarlara evlen evlen diye baskı yapar. Çocuğu olur zorlanır yapamaz ama ısrarla başkalarına çocuk yap diye diretir. Neden yani??

Aynı kaygıları taşıyorum. Çok şükür huzurlu bir aile ortamı sunabilecek olmama rağmen istemiyorum bende. Eşimde aynı fikirde. Yeğenlerim elimde büyüdü hepsi, sevgilerini doyasıya yaşadım. Ama bu şartlarda onlar için kalbim titrerken, birde kendi çocuğum için yaşamak istemiyorum.
 
İstemek .. aslında kilit nokta bu. İstediginiz için yapacaksınız. Istediginiz için katlanacaksiniz zorluklara. Kilolar .. krizleer ..sosyal hayat engeli......
Minik topik eller mis kokular annecim !! Dediğinde kuzun o hazzı. . İstediğin için olacak.
 
Neden dibe vurdunuz?. Bende emzirirken zorlanıyorum gerçekten. Baya yorucu oluyor. Hamileyken düşününce hic emzirmek istemiyordum.Simdi yazik emsin diyorum ama bizimde emzirme maceramız cok uzun sürmeyecek gibi. Herkesin psikolojisi aynı degil gerçekten.
 
Zorlandım ben de. Ne kadar emecek, doydu mu, gece her ses çıkardığında emmeli mi, süt var mı acaba, ne yedim de bugün gaz oldu... gibi belirsizlik tekrarları beni iyice kötü yaptı. Sonra mama aldık. İnternette yazıyor. 1 aylık bebek 2 saatte şu kadar cc içer. Verdim. İçti. O an oh ne dedim.Bütün belirsizlik kaygıları bitti. Bir de emzirmenin anne üzerindeki kısıtlayıcılığı. O da beni yordu. Onu yapma, onu yeme, onu sürme. Ben bu kadar uzun süre kendimden vazgeçemem dedim sanırım
 
İlk çocuğum hiç emmedi, sağarak da zaten kısıtlı bir süre aldı.
Hiç aklım aç mı tok mu diye düşünmekle geçmedi.
İkinci emdi, o ne zorluk!
5 dk bir emmek istiyor, sütüm mü gelmedi, çok mu emdi, sürekli memede!
İşkenceler çektim ki çocuk tecrübem olmasına rağmen gerçekten hüngür hüngür ağladım uzun bir süre.
Bir gün tak emmedi, ne kadar uğraştıysak da döndüremedik, 4. Ay meme reddi yaşadık.
Sonra kendime geldim:)
Halbuki saatlerce biberon yıkamak, yanında adeta küçük bir bavulla gezmek, verilecek mamanın su derecesini ayarlamak bana zor gelmemişti.
Sanırım mükemmeliyetçi, biraz da kontrol mekanizması fazla gelişmiş anneler; emzirme sürecinde zorlanıyor ve aşırı kötü etkileniyor.
Bilmemek, yetersizlik hissini körüklüyor.
Sevgi bağından önce sorumluluk baskın çıkıp, anlar kaçırılıyor.
Yapışık yaşamak adeta hapis hayatı gibi geliyor ve hamster gibi çark içinde hissettiriyor.
 
Aynen anlattığınız gibi. Herkese emzirmek kolay geldi. Bana mama. Hele ölçüler var ya. Baş döndürücü. Net. Az mı çok mu yanılma payı yok. Emdikten yarım saat sonra ağlayıp ortalığı yıktığında acaba doymadı mı da ağlıyor düşüncesi var. Mama da biliyorum ki ağlama nedeni açlık değil. Yanımda dev çantam yok. Öğleden sonra dışarı çıkarken biberon ve sıvı hazır mama alıyorum, akşam dışarı çıkarken mamayı biberona yapıp el çantama yaaa cebime koyuyorum, gecede termos kullanıyorum, yaklaşık 15 saat aynı ısıda tutuyor suyu, gayet pratik oluyor. Her yerde yiyebiliyor.
 
Ben yazmışım gibi, çok tanıdık
Benim oğlan aksi bir bebekti, hala öyle.
O sebeple mama saati gelir ama 30 cc içer bırakırdı, dolayısıyla çöp olurdu o mama.
Yarım saat sonra açlıktan inletirdi yeniden.
Hiç o ölçülere uymadı benimki ama yine de mide kapasitesini öğrenmek için 2 gün takip etmek yeterli.
Gerçekten 4 5 biberon, litrelik termos ve ölçülü mama kaplarıyla gezdim.
Herkes acırdı bana o yıkama, kaynatma serüvenime.
15 16 biberon kirletiyordu günde ve yıkamak gerçekten 1 saati aşıyordu, tırnak yapım hasar gördü o zamandan kalma, artık yok gibiler ama bana çok kolaydı, içim rahattı çünkü:)

İnanın büyüdükçe öncelikle layığıyla bakmak arzusu yerine sevgi dolu bakma sonra ise ‘aman pilav yese ne olur her çocuk x şeyi bulabiliyor mu, biraz keyif yapalım ne olacak’ a geçirecek:)
 
Ayy neden o kadar çok sürdü biberon yıkama işi. Ben mamayı bitirince musluk altında yıkayop ters çeviriyorum biberonu. Haftada bir de mikrodalgada dezenfekte ediyorum
 
Ayy neden o kadar çok sürdü biberon yıkama işi. Ben mamayı bitirince musluk altında yıkayop ters çeviriyorum biberonu. Haftada bir de mikrodalgada dezenfekte ediyorum
Keçi sütü maması kullanıyordum, tok bir mama olduğundan suda da kolay çözünmüyor, yağları donuk ya da taneli kalıyordu.
Ondan bayağı sıcak su altında, biberon deterjanıyla ovma şeklinde ancak yağdan arındırırdım.
E malum en az 12 tane kullansa gerçekten 1 saati rahat geçiyor süre.
Stelizasyon cihazım vardı, aynı anda 5 tane alıyordu, 3 tur steril et sonra cihazı yıka derken bayağı işkence çektim ben
Ama emzirmekten gerçekten çok daha kolay çünkü zihnim ya da vicdanım değil, bedenim yoruluyor
 
Golden goat. Biz de ilk onu aldık, sevmedi. Aptamil candır dedik. Bendensiniz. Bedenim yorulsun ama zihnim asla. Yoksa mutsuz oluyorum
 
Ah ne kadan da güzel, milyon kere uyanmıyorlar demek
O uyudukları an adeta hareli bir melekler, bir sonraki uyanma çığlığına kadar
Şu an çok yakınımda yeni anne olmuş bir kadın sabahı sabah ediyor, bebeğin sesi bizim eve kadar ulaştığından saat başı üveeee üveee sesleri duyuyorum:) bebeler ınga diye ağlamıyor muydu

İsteyen herkes bebeğine tez vakitte kavuşsun inşaallah ama bebeğin sesini duydukça kadına üzülüyorum, geçmiş geliyor aklıma, aylarca uykusuzluktan bastığım yeri bilemediğim günler, hiç özlememişim o günleri, isteyenler müstesna ama istemeyenleri kimse gaza getirmesin, zaten belki doğuştan anaç olanlarımız vardır ama annelik duygusu bebeğin doğumundan sonra gelişiyor bence.

Bir de burada çok sık denk gelmeye başladım, doğum şeklinizden emzirmenize kadar sorgulayıp anneliğinizi bununla ölçüyorlar, oysa gerçekte kimse kimsenin bebeğine nasıl bir anne olduğunu bilemez, doğum şeklimiz veya emzirmek yerine mama vermemiz bizi kötü anne yapmıyor, ne zaman kötü anne oluruz?
Çocuğumuzu sevgisiz saygısız bir evlilikte kurtarıcı gibi görürsek bence, kimse kusura bakmasın ama ben sorsak belki doğmak istemeyecek minik masum bebeklere bu yükü yüklemeyi adil bulmuyorum.
 
annemin arkadaşı vardı kadın beni gördü bir tane olaydı diye beni sevdi bende 21 yasındaydım kendimi o an cocuk gibi hissettim olmamış ne yapsın Allah vermezse. 33 yaşta insan gençken yokluğunu hissetmez ama yaşlandığında bir tane olaydı der. Ha zalim evlat olur olmasaydı bundan iyiydi de dersin. belli olmaz kısacası yaşamadan bilemezsin. Şu kaotik ortam vs bunlara takılma gün olur devran döner birde ortam ne kadar kaotik olursa olsun prenses gibi hayat sürenler yokmu var çocuğunun ileride nasıl bir hayat yaşayacağını da bilemezsin. Hersey nasip kader kısmet cAnım o yuzden herseyin hayırlısını iste.
 
Benim icimde her zaman annelik içgüdüsü vardı , enflasyondan ölsek de bir cocik sahibi mutlaka olurdum. İkinciyi yapma nedenim ilkini o kadar çok sevdim ki iki tane çocuk olsun evimiz şenlensin mutlu bir aile olalimdi. Tabi maddi gücüme güveniyorum şimdi üçüncüyü yapmam mesela çünkü önce ilk ikisini düzgün yetistirmem için çok param olması lazım ki üçüncü gelince imkanları azalmasın.
Enflasyon vb gibi ekonomik nedenlerle çocuk yapmamayı saçma buluyorum siz bu bilinçle yapmayacaksiniz da doğuda orda burda açlık sınırında gezen aileler 5 6 tane yapacak sonra ülke kötüye gidince neden kötü diyoruz eğitimli çocuk yetismicek çünkü
Ama benim içimde istek yok çocuk sahibi olmak istemiyorum hayatımı yaşamak istiyorum derseniz o mantıklı işte , istemeyen kimse çocuk yapıp kendini de çocuğu da hayatı zindan etmesin
 
Hayatta çilesiz yönü olan ne var ki çocuğun olsun.
Yumuk yumuk da bakacak yamuk yamuk da çakacak valla. :)

Böyle olacağını bilmiyordum diyene şaşarım.

Zorluklarına rağmen hayatımızda bazı şeyleri isteriz.
Güzellikleri için zorluklarına katlanmaya değer çünkü.
Biraz düz bakmak lazım.
 
Karariniza saygim sonsuz. Yalnizca bisey eklicem. Yegen sevgisiyle evlat sevgisi bir degil. Evlat bambaska. Evlat cok agir basiyor. Anne babadan hata kendinden bile once geliyor. Bu sekil sevgi istemiyorsaniz tabi yapmayin. Cunki gercekten iyi yanlari kadar zorlu yanlarida var
 
Freud amca zamanında da çok eleştirildi şimdi de eleştiriliyor. Ben her dediğine katılmıyorum. Ama bu konuda dediği ilgimi çekmişti..

Benim için zaten 2.çocuk yok. Annem bile 2.cocuk durumuna karşı. Biz 2 kardeşiz. Bir kız kardeşim var. Ikide bir tek çocukta kalın. Devir çok çocuk devri değil diyor. Benim durum ya 1 ya hiç durumu..
Tek çocukta kalmanız bence iyi bir karar..
 

Artık bu zamanda değil 2.çocuk 1 tanesine bile bakmak zor geliyor artık.
Annende benim gibi düşünüyormuş,aynısını kızımada söylüyorum gerçi 2 düşünüyor 2.bir bebeği.
Şuda varki fikirler zaman içinde değişebiliyor,bu senin verebileciğin bir karar olacaktır zamanla.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…