- 6 Şubat 2018
- 11.205
- 14.570
- 298
Yardımcı olan yok mu peki size? Ailenizden biri ve ya eşiniz? Elbetteki sorumluluğu zor. Insan hata yapmamaya çalışıyor bide.Ne yazık ki yaşla ilgili değil. Hayata bakış açısıyla ilgili. Ben zaten yapı itibariyle bencil bir insanım. Sorumluluğu zor geldi
Eşim var çok şükür. Hamilelikten itibaren pişman olduğum için, o ben bakarım dedi. Bakıyorda.Özellikle ilk 3 ay.Sütüm vardı, ilk 2 ay emdi. Ama o emdikçe ben iyice dibe vurdum. Mamaya döndük. Mamaya dönünce biraz daha rahatladım.Yardımcı olan yok mu peki size? Ailenizden biri ve ya eşiniz? Elbetteki sorumluluğu zor. Insan hata yapmamaya çalışıyor bide.
İstemek .. aslında kilit nokta bu. İstediginiz için yapacaksınız. Istediginiz için katlanacaksiniz zorluklara. Kilolar .. krizleer ..sosyal hayat engeli......Açıkçası aynı psikolojideyim. Bir yandan biyolojik yaş baskı yapıyor artik çocuk dogurmalısın diye, bir yandan da çocuk olayı bana aşırı zor geliyor. Yani diyorum niye şimdi hayatımı ona bağlayım. Hayatım bitecek gibi geliyor. Artık onun için yaşıyorsun kendin için değil. Yani çocukları seviyorum ama o zorluğa katlanabilir miyim ya da katlanmali miyim düşünceleri var. Bir yandan da ileride çocuk sahibi olmadım diye pişman olur muyum düşüncesi... 30 yaşından sonra bunları düşüyor sanırım çoğu kadın. Çok zor bir karar gerçekten. Umarım bizi mutlu edecek yolu buluruz...
Neden dibe vurdunuz?. Bende emzirirken zorlanıyorum gerçekten. Baya yorucu oluyor. Hamileyken düşününce hic emzirmek istemiyordum.Simdi yazik emsin diyorum ama bizimde emzirme maceramız cok uzun sürmeyecek gibi. Herkesin psikolojisi aynı degil gerçekten.Eşim var çok şükür. Hamilelikten itibaren pişman olduğum için, o ben bakarım dedi. Bakıyorda.Özellikle ilk 3 ay.Sütüm vardı, ilk 2 ay emdi. Ama o emdikçe ben iyice dibe vurdum. Mamaya döndük. Mamaya dönünce biraz daha rahatladım.
Zorlandım ben de. Ne kadar emecek, doydu mu, gece her ses çıkardığında emmeli mi, süt var mı acaba, ne yedim de bugün gaz oldu... gibi belirsizlik tekrarları beni iyice kötü yaptı. Sonra mama aldık. İnternette yazıyor. 1 aylık bebek 2 saatte şu kadar cc içer. Verdim. İçti. O an oh ne dedim.Bütün belirsizlik kaygıları bitti. Bir de emzirmenin anne üzerindeki kısıtlayıcılığı. O da beni yordu. Onu yapma, onu yeme, onu sürme. Ben bu kadar uzun süre kendimden vazgeçemem dedim sanırımNeden dibe vurdunuz?. Bende emzirirken zorlanıyorum gerçekten. Baya yorucu oluyor. Hamileyken düşününce hic emzirmek istemiyordum.Simdi yazik emsin diyorum ama bizimde emzirme maceramız cok uzun sürmeyecek gibi. Herkesin psikolojisi aynı degil gerçekten.
İlk çocuğum hiç emmedi, sağarak da zaten kısıtlı bir süre aldı.Zorlandım ben de. Ne kadar emecek, doydu mu, gece her ses çıkardığında emmeli mi, süt var mı acaba, ne yedim de bugün gaz oldu... gibi belirsizlik tekrarları beni iyice kötü yaptı. Sonra mama aldık. İnternette yazıyor. 1 aylık bebek 2 saatte şu kadar cc içer. Verdim. İçti. O an oh ne dedim.Bütün belirsizlik kaygıları bitti. Bir de emzirmenin anne üzerindeki kısıtlayıcılığı. O da beni yordu. Onu yapma, onu yeme, onu sürme. Ben bu kadar uzun süre kendimden vazgeçemem dedim sanırım
Aynen anlattığınız gibi. Herkese emzirmek kolay geldi. Bana mama. Hele ölçüler var ya. Baş döndürücü. Net. Az mı çok mu yanılma payı yok. Emdikten yarım saat sonra ağlayıp ortalığı yıktığında acaba doymadı mı da ağlıyor düşüncesi var. Mama da biliyorum ki ağlama nedeni açlık değil. Yanımda dev çantam yok. Öğleden sonra dışarı çıkarken biberon ve sıvı hazır mama alıyorum, akşam dışarı çıkarken mamayı biberona yapıp el çantama yaaa cebime koyuyorum, gecede termos kullanıyorum, yaklaşık 15 saat aynı ısıda tutuyor suyu, gayet pratik oluyor. Her yerde yiyebiliyor.İlk çocuğum hiç emmedi, sağarak da zaten kısıtlı bir süre aldı.
Hiç aklım aç mı tok mu diye düşünmekle geçmedi.
İkinci emdi, o ne zorluk!
5 dk bir emmek istiyor, sütüm mü gelmedi, çok mu emdi, sürekli memede!
İşkenceler çektim ki çocuk tecrübem olmasına rağmen gerçekten hüngür hüngür ağladım uzun bir süre.
Bir gün tak emmedi, ne kadar uğraştıysak da döndüremedik, 4. Ay meme reddi yaşadık.
Sonra kendime geldim:)
Halbuki saatlerce biberon yıkamak, yanında adeta küçük bir bavulla gezmek, verilecek mamanın su derecesini ayarlamak bana zor gelmemişti.
Sanırım mükemmeliyetçi, biraz da kontrol mekanizması fazla gelişmiş anneler; emzirme sürecinde zorlanıyor ve aşırı kötü etkileniyor.
Bilmemek, yetersizlik hissini körüklüyor.
Sevgi bağından önce sorumluluk baskın çıkıp, anlar kaçırılıyor.
Yapışık yaşamak adeta hapis hayatı gibi geliyor ve hamster gibi çark içinde hissettiriyor.
Ben yazmışım gibi, çok tanıdıkAynen anlattığınız gibi. Herkese emzirmek kolay geldi. Bana mama. Hele ölçüler var ya. Baş döndürücü. Net. Az mı çok mu yanılma payı yok. Emdikten yarım saat sonra ağlayıp ortalığı yıktığında acaba doymadı mı da ağlıyor düşüncesi var. Mama da biliyorum ki ağlama nedeni açlık değil. Yanımda dev çantam yok. Öğleden sonra dışarı çıkarken biberon ve sıvı hazır mama alıyorum, akşam dışarı çıkarken mamayı biberona yapıp el çantama yaaa cebime koyuyorum, gecede termos kullanıyorum, yaklaşık 15 saat aynı ısıda tutuyor suyu, gayet pratik oluyor. Her yerde yiyebiliyor.
Ayy neden o kadar çok sürdü biberon yıkama işi. Ben mamayı bitirince musluk altında yıkayop ters çeviriyorum biberonu. Haftada bir de mikrodalgada dezenfekte ediyorumBen yazmışım gibi, çok tanıdık
Benim oğlan aksi bir bebekti, hala öyle.
O sebeple mama saati gelir ama 30 cc içer bırakırdı, dolayısıyla çöp olurdu o mama.
Yarım saat sonra açlıktan inletirdi yeniden.
Hiç o ölçülere uymadı benimki ama yine de mide kapasitesini öğrenmek için 2 gün takip etmek yeterli.
Gerçekten 4 5 biberon, litrelik termos ve ölçülü mama kaplarıyla gezdim.
Herkes acırdı bana o yıkama, kaynatma serüvenime.
15 16 biberon kirletiyordu günde ve yıkamak gerçekten 1 saati aşıyordu, tırnak yapım hasar gördü o zamandan kalma, artık yok gibiler ama bana çok kolaydı, içim rahattı çünkü:)
İnanın büyüdükçe öncelikle layığıyla bakmak arzusu yerine sevgi dolu bakma sonra ise ‘aman pilav yese ne olur her çocuk x şeyi bulabiliyor mu, biraz keyif yapalım ne olacak’ a geçirecek:)
Keçi sütü maması kullanıyordum, tok bir mama olduğundan suda da kolay çözünmüyor, yağları donuk ya da taneli kalıyordu.Ayy neden o kadar çok sürdü biberon yıkama işi. Ben mamayı bitirince musluk altında yıkayop ters çeviriyorum biberonu. Haftada bir de mikrodalgada dezenfekte ediyorum
Golden goat. Biz de ilk onu aldık, sevmedi. Aptamil candır dedik. Bendensiniz. Bedenim yorulsun ama zihnim asla. Yoksa mutsuz oluyorumKeçi sütü maması kullanıyordum, tok bir mama olduğundan suda da kolay çözünmüyor, yağları donuk ya da taneli kalıyordu.
Ondan bayağı sıcak su altında, biberon deterjanıyla ovma şeklinde ancak yağdan arındırırdım.
E malum en az 12 tane kullansa gerçekten 1 saati rahat geçiyor süre.
Stelizasyon cihazım vardı, aynı anda 5 tane alıyordu, 3 tur steril et sonra cihazı yıka derken bayağı işkence çektim ben
Ama emzirmekten gerçekten çok daha kolay çünkü zihnim ya da vicdanım değil, bedenim yoruluyor
Şu an çok yakınımda yeni anne olmuş bir kadın sabahı sabah ediyor, bebeğin sesi bizim eve kadar ulaştığından saat başı üveeee üveee sesleri duyuyorum:) bebeler ınga diye ağlamıyor muyduAh ne kadan da güzel, milyon kere uyanmıyorlar demek
O uyudukları an adeta hareli bir melekler, bir sonraki uyanma çığlığına kadar
Karariniza saygim sonsuz. Yalnizca bisey eklicem. Yegen sevgisiyle evlat sevgisi bir degil. Evlat bambaska. Evlat cok agir basiyor. Anne babadan hata kendinden bile once geliyor. Bu sekil sevgi istemiyorsaniz tabi yapmayin. Cunki gercekten iyi yanlari kadar zorlu yanlarida varCevapları merak ettiğim için okumaya çalıştım. Ne kadar çeşit insan varsa, o kadar çeşit düşünce var işte... Kesin pişman olursun ya da olmazsın cevabını ya verememişler ya da kendi fikirlerince yorum yapmışlar.
Kendimce yorumlamak gerekirse yazdıklarının altına imzamı atarım o kadar söylüyorum. Ben 3. Çocuğum. Anneme hep beni neden yaptın ne gerek vardı diye sorarım. Hayır 2 çocuğun var zaten ve maalesef öyle huzurlu bir aile ortamıda sağlanmadı bize. O yüzden bana sorsalar kesinlikle gelmek istemezdim dünyaya. Ama maalesef geldik yaşıyoruz. Bir üye yazmış çok huzurlu güzel yuvamız var, güzel yetiştireceğime inandım yaptım diye. Helal olsun diyorum. Böyle şartları sağlayacak olan varsa yapsın zaten. Ama öyle değilse kendi sorunlu hayatımıza birde onları ortak etmek bencillik geliyor bana.
Herkes anne olacak/olmak zorunda diye bir şeyde yok. Kimisinin hayattan beklentileri farklıdır istemez, kimisinin korkuları vardır istemez, kimisi de sadece istemez. Niyesi nasılı yok bunun.
Toplumumuzda bide bu var. Evlenir mesela evlilikten mutlu değildir ama ısrarla çevresinde ki bekarlara evlen evlen diye baskı yapar. Çocuğu olur zorlanır yapamaz ama ısrarla başkalarına çocuk yap diye diretir. Neden yani??
Aynı kaygıları taşıyorum. Çok şükür huzurlu bir aile ortamı sunabilecek olmama rağmen istemiyorum bende. Eşimde aynı fikirde. Yeğenlerim elimde büyüdü hepsi, sevgilerini doyasıya yaşadım. Ama bu şartlarda onlar için kalbim titrerken, birde kendi çocuğum için yaşamak istemiyorum.
Freud amca zamanında da çok eleştirildi şimdi de eleştiriliyor. Ben her dediğine katılmıyorum. Ama bu konuda dediği ilgimi çekmişti..Bu senin verebileceğin bir karar sonuçta,annelik duygusu elbette farklı ama bunu derinden hissetmeyen bir çok kadın var artık.
Anne olunca keşke daha önce olsaydı diyende var.
Freud amcaya şu konuda katılmıyorum, ilk doğumu yapan kadın hayattan mennunmu acaba budatartışılır elbette.
Ben ki çocuk delisi kadın 1 tanede kaldım,kızıma diyorum şu hayata 2. bir çocuk düşünme diyorum.
Freud amca zamanında da çok eleştirildi şimdi de eleştiriliyor. Ben her dediğine katılmıyorum. Ama bu konuda dediği ilgimi çekmişti..
Benim için zaten 2.çocuk yok. Annem bile 2.cocuk durumuna karşı. Biz 2 kardeşiz. Bir kız kardeşim var. Ikide bir tek çocukta kalın. Devir çok çocuk devri değil diyor. Benim durum ya 1 ya hiç durumu..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?