Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Sizce ileride pişman olur muyum?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Tamamen benim hislerim. Görev gibi gerçekten. Umut oldunuz bana. Çok teşekkür ederim
 
Her kadın anne olacağım gibi duygular barındırmıyor. Çocuğuna eziyetler eden nice kadınlar var. Onlar içinde uygun gördükleri bir şey değildi muhtemelen annelik. Gel görki sürece mahkum gibi evlendiysen çocuğun olacak mantığından hamile kalıyorlar... O nedenle kişi en iyi kendisini tanır, sizde böyle bir istek yoksa hiç istek oluşturmak için zorlamayın kendinizi... nedenler bahaneler oluşturmayın bebek yapma için. İstememeniz çok normal, istemenizde normal olurdu. Kişiye özgü duygular bunlar. Eşiniz ilerde ısrar edceğini düşünüyorsanız tüplerinizi bağlatırsanız, adamın belki ikna ederim ümidi kalmaz, dolayısıyla ileride sizi zorlamaz diye düşünüyorum. Emin olur istemediğinizden.
 
2 çocuğum var ,ilki evlendikten 3 yıl sonra oldu gayet isteyerek uğraşarak 2 yıl istemedik
.2.çocuğa tövbeler ettim ama sonra yine bilerek isteyerek yine uğraşarak 2.oldu
Iyi ki de oldu çok şükür.

Ama öyle herkes anne olmalı diyenlerden değilim. Şu an istemiyorsunuz hiç kafa yormayin ,içinize o istek gelirse denersiniz ,nasipse olur .
Ama o istek gelmezse zaten pişman da olmazsınız.
Çocuklarım herşeyim iyi ki varlar .
Aldığım en doğru karar onlar ama çok ta yıprandım bebeklikleri çok zor oldu .
Eğer gerçekten istemiyorsanız pişman olmazsınız ama sanki olur muyum diye kafa yordugunuza göre bi ışık var
Bence zamana bırakın evet herkes anne olmak zorunda degil, annelik içgüdüsü gelir sizi bulur .
Bulmazsa da ortada pişman olacak bisey yoktur .öyle başkasının çocuğu var görünce canım çekecek mi denecek bisey degil.bence .
Icinize o istek gelince oluyor benim 2.ye hamile olduğuma herkes çok şaşırdı çünkü asla derdim pes peşe yapana bile kızardım kendimce .Ama fikrim değişti
Akışa bırakın kendinizi öyle ister miyim acaba denecek bisey degil o duygu gelince tanıyacaksınız zaten
 
Aklıma geldi aslında, acaba biz de çekelim diye mi dediler. Ve o gün bu konuda kararsızlık yaşayanlara herşeye tüm gerçeklerle anlatma sözü verdim
 

4 kişi yatamayız biz, temas sevmez küçk bey.
Babasını kafalıyor, bi o oda bi bu oda yatak yapıp duruyorlar, karşılıklı yatıyorlar.
Bi küvet kaldı bizim evde yatak yapılmayan.
 
Belki anne babana sorulsa milyonlarca sperm içinden sizi secmezlerdi? Ama üreme işi şans işte o da size gülmüş. Belki onlara danissalardi hangimiz gidelim yumurtaya diye dünyaya gelmemis olurdunuz. Kısmet.
Beni bir seçenek olarak değil “e evlendik ikinci aşama çocuk” olarak gördükleri için hayatlarının bir sonraki evresiydim, üzerimde enine boyuna bir proje kurmadıkları muhakkak.
Hım daha iyi XY XX kombinasyon seçenekleri varsa keşke seçme şansları olsaydı. Tıpkı kendim için dilediğim gibi.
 
Enine boyuna proje kurulacak bir olay değil zaten çocuk öyle olsa proje ürünü olurdunuz.
Her şey genelde sırayla gider. Bazen sira sapar ama iki insanın üremek istemesi kadar doğal bir şey yok.
 

4 kişi yatamayız biz, temas sevmez küçk bey.
Babasını kafalıyor, bi o oda bi bu oda yatak yapıp duruyorlar, karşılıklı yatıyorlar.
Bi küvet kaldı bizim evde yatak yapılmayan.
Şaka bir yana, bu durumu yaşayan bir anne olduğumdan kendi ailem tarafından bile anormal görüldüm.
Malum yaşıt çevre sebebiyle doğuran her arkadaşım ‘gadasını aldığım’ minvalindeyken ben ‘ayakları yamuk bu bebeğin, aman yine kustu, uyumuyor delircem’ diye serzenişte olunca insanlığıma kadar irdelendim.

Kadının kadına yaptığı eziyet tarifsiz, hissetirlen şey hep yetersizlik.
‘Siz nasıl annesiniz de babasıyla uyuyor çocuk sizi istemiyor’ cular da gelir birazdan.
Bizlere yapışık olduğundan, baba sperm olarak baba ya çünkü.

Neyse efendim, ikinci çocuk pek dadlu oluyor yapsanıza akshsjsksksj
 
Galiba yaşınızdan dolayı bu ruh halindesiniz birazda. Anne olmanın elbette yaşı yoktur ama 25 yaşındaki birinin tahammülü bedeni ve enerjisi ve bazen hayata bakısıyla 39 yaşındaki biri bir olmaz. Ha yaşınızda bisey yok gayet güzel de bir yaş ama belki 10 sene once olsaydı boyle hissetmezdiniz
Ev evlikten çıktı demissiniz . Benimde 1 aylik oğlum var benim evimde öyle. Yardımcı gelmesine ragmen öyle. Ben ve esim yokuz demissiniz bizde öyle. Eskiden yemeğe gider gece yarısına kadar otururduk gezerdik falan simdi yemeğe gidip hemen kalkıp eve geliyoruz emzirme saati geliyor diye mesela. Peki neden kavga ediyorsunuz ki cok mu yoruluyorsunuz gun içinde zor bir bebek mi
.ama bence bu günler gelip geçici. En güzel şekilde bakılması gerektiğinin bilincindesiniz sonuçta. Biraz büyüdüğünde rahata erersiniz bence bu küçük halinin tadını çıkarmak lazım bir daha böyle olmayacaklar .Ben 20 gun önceki resmine bakınca bile bir tuhaf oldum
 
Doğurur doğurmaz sevgi dolu bir anne olmadım. Herkese çok zor olduğundan da bahseden bir insanım ama yazdıklarınız bana gaddarca geldi.
İlk yıl zaten en zoru. İlk sene her şeye ağlar öok mutsuz olurdum ama asla neden yaptım diyemem. Ya giderse, bir aksilik olursa diye korkuma diyemezdim.
Bence sizin bir destek almanız lazım.
 
Enine boyuna proje kurulacak bir olay değil zaten çocuk öyle olsa proje ürünü olurdunuz.
Her şey genelde sırayla gider. Bazen sira sapar ama iki insanın üremek istemesi kadar doğal bir şey yok.
Üremek doğal bir eylem ve istek buna karşı çıkmıyorum.
Her kadın anne olabilir ya da olmamayı tercih edebilir.
Ben bir çocuk olarak o bakış açısıyla yazdım.
Onların doğal eylemi sonucu istemeden dünyaya getirilmiş ve bu şartlar altında yaşamaya mecbur bırakılmış biri olarak bundan hoşnut olmadığımı belirttim.
Herkesin içsel tetikleyicileri farklıdır ve ben böyle düşünüyorum; onların doğallığının cefasını ben çekmek istemezdim.
Olana, olmak isteyene de saygı duyuyorum.
İyi geceler diliyorum.
 
Amaç çocuktan soğutmak değil, amaç zorlanmanın, bıkmanın ne kadar normal olduğunu duyurmak.
Duyuralım ki anneler o kadar yükün üstüne vicdan yükünü de taşımasınlar.

Çocuk gerçekten çok tatlı, sevgisi tarifsiz.
Ama uykusuzluk çok kötü.
Muhabbeti çok tatlı, bağırması çağırması ağlaması çok kötü.
Geçen 4 yılımı izletmiş olsalar zaten çocuk istemeyen ben asla kalkışmazdım, ama iyi ki oldular.
İyi ki oldular ama başa dönersek uykusuzluk çok kötü, bi gülüşü falan yetmiyor.
Hayat başka yöne evriliyor.
İnişli çıkışlı bir şey.

İkinci çocuk da çok tatlı ayrıca, ikincide tutmadıysa üçüncüde kesin tutar
 
Benim gibi düşünen kimse yok derken varmış. Ben bile bu günümüz dünyasında tedirgin yaşarken çocuk dünyaya getirip ona da sebep olmak istemiyorum. Bu kirli dünyaya çocuk getirmek istemiyorum :) daha benim yarınımın bile garantisi yok diye düşünürken neye güvenip çocuk yapmalıyım. Eşim buara şakayla karışık biz de yapsak mı bitane ya diyip gülüyo hehe diyip susuyorum :)
 
Ne yazık ki yaşla ilgili değil. Hayata bakış açısıyla ilgili. Ben zaten yapı itibariyle bencil bir insanım. Sorumluluğu zor geldi
 
Aslında toplum olarak farklı düşünce tarzlarına açık değiliz. İşte benim çevremde aynen böyle yaptı.Nasıl olur da bir kadın çocuk istemez. Böyle bir şey olamaz dedi. Hatta seneler önce bir sohbet sırasında çocuk istemediğimi söylediğim arkadaşım, psikolojik destek almalısın. Bir danış istersen dedi
 
Açıkçası aynı psikolojideyim. Bir yandan biyolojik yaş baskı yapıyor artik çocuk dogurmalısın diye, bir yandan da çocuk olayı bana aşırı zor geliyor. Yani diyorum niye şimdi hayatımı ona bağlayım. Hayatım bitecek gibi geliyor. Artık onun için yaşıyorsun kendin için değil. Yani çocukları seviyorum ama o zorluğa katlanabilir miyim ya da katlanmali miyim düşünceleri var. Bir yandan da ileride çocuk sahibi olmadım diye pişman olur muyum düşüncesi... 30 yaşından sonra bunları düşüyor sanırım çoğu kadın. Çok zor bir karar gerçekten. Umarım bizi mutlu edecek yolu buluruz...
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…