- 16 Ekim 2015
- 2.860
- 2.429
- 133
- 43
İnanın evi kırsa dökse umrumda olmaz. Sinirli bir insan değilim. Sahip olduğum herşey onundur. Siz beni anlayamadınız
İnanın evi kırsa dökse umrumda olmaz. Sinirli bir insan değilim. Sahip olduğum herşey onundur. Siz beni anlayamadınızHerkes anne olmak zorunda degil. Ama eger olma kararini verdiysen sorumluluk almak zorunda.
Bi an o cocugun yerine koydum kendimi. O cocuk secmedi dunyaya gelmeyi. O cocukta her yaramazligi bazen goz yumulmak ister . Cocuk sonucta. Anne madem bu kadar netti degismicenden . Oyleyse cocukta yapmamaliydiii !!!
Anladim. Ama olmus birkere. Eskiyi dusunmeyin zamani geri alamiyoruz. Insaallah yaş aldikca kolaylasirİnanın evi kırsa dökse umrumda olmaz. Sinirli bir insan değilim. Sahip olduğum herşey onundur. Siz beni anlayamadınız
Milyon kere uyanmıyorlarda aldı bir gülmeAh ne kadan da güzel, milyon kere uyanmıyorlar demek
O uyudukları an adeta hareli bir melekler, bir sonraki uyanma çığlığına kadar
Tuvalete yalnız girebilirsem kilitliyorum kendimi oraya, ağlayarak yalvarıyorum kızım ne olur babana git, ne olur yavrum, bi tanem diyorum ona.. Nasıl sevgi dolu anayım görüyorsun değil mi
Ya bacım bakma sen bunlara, dibine kadar yaşadım.Çok şükür eşim yardımcı. Tek olumsuz tarafı emzirmedim.Tuhaf geldi. Emzirmek aşırı mutsuzluk yarattı. Şu anda ilk aylara göre daha iyiyiz. Anne duygusallığı yok. Nasıl anlatayım, kedi aşığıyım, deli olurum. Yavru kedi varmış gibi evde. Özenli bakılması gereken, bütün ihtiyaçları acilen karşılanması gereken bir can. Kılına zarar gelmemeli. Benşm sorumluluğumda
İnşallah. Hep bunun hayalini kuruyorum. Bi de insanlar demesin mi bunlar en güzel zamanları, büyüdükçe zorlaşacak. Az önce eşim dedi, başka bebek arabaları görünce çok mutlu oluyorum diye. Neden dedim sadece biz değiliz çok şükür dedi.Anladim. Ama olmus birkere. Eskiyi dusunmeyin zamani geri alamiyoruz. Insaallah yaş aldikca kolaylasir
Neden ki? Belki de çocuk sahibi olan insanlar bize doğruları anlatsalardı, olayın hep iyi yanlarından bahsetmeselerdi böyle olmayacaktı. 15 senedir etmediğimiz kavgaları 5 aydır ediyoruz eşimle. Ne diyorum gerçekten sevimli, ama çok zor. Herşeyi çok zor. Annelik babalık herkese göre değilmiş. Yapanlara takdirle bakıyorum. Biz 5 ayda insanlıktan çıktık. Ev evlikten çıktı. Dünyaya gelince en güzel şekilde bakmak gerekiyor. Artık ben ve eşim yok, sadece o var. Herşeye ona göre. Bana gaz veren arkadaşlarım hiç olumsuz taraflarını anlatmadılar. Keşke burunlarını sokmayıp, kararımızz saygı gösterselerdi
Ben de o günleri bekliyorum. Tepki verdikçe bağımız güçlenir diye umuyorum inşallahYa bacım bakma sen bunlara, dibine kadar yaşadım.
Aha ben salak bir de bebeğim sizinki kadarken bir daha hamile kalma üstün becerisini gösterip, iki ucu boklu değneğe girdim.
Alışıyorsun, zamanla sevgi bağı oluştukça alışıyorsun.
Elbet hayatına özlem duyuyor, bazı günler sinir krizi geçirip ben nasıl bu girdaptan çıkacağım diye ağlıyorsun, bazı gün hayatında hiç sevilmemiş gibi hissedip, onun sevgisiyle dolup taşıyorsun.
Delilik hali, çok normal.
O günlere geri dönsek tamam yapmazdık ama şuanda da bir kirpiğe dünyayı yakarız, bambaşka o.
İnşallah. Hep bunun hayalini kuruyorum. Bi de insanlar demesin mi bunlar en güzel zamanları, büyüdükçe zorlaşacak. Az önce eşim dedi, başka bebek arabaları görünce çok mutlu oluyorum diye. Neden dedim sadece biz değiliz çok şükür dedi.
Pişman olup olmayacağınızı bilemem.Ancak şu hayattan öğrendiğim bir şey varsa asla kesin konuşmamam gerektiğidir.Aynı sizin gibi asla çocuk sahibi olmak istemeyen bir arkadaşım vardı.Sebepleri de sizinkilerle aynıydı.öğrendim ki şuan çocuk sahibi olmak için uğraşıyormuş.Ne oldu Ne yaşadı Bilmem.Ancak sizin şuan hedefiniz evlenmek olsun.Sonrasını akışına bırakın.Zamanla çocuk isterseniz denersiniz.İstemezseniz de böyle devam edersinizMerhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.
Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.
Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..
Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.
Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?
Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.
Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?
Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.
Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?
Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.
Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..
Sevgiler.
AhahahahshMilyon kere uyanmıyorlarda aldı bir gülme
Yok yeaa ne uyanması.
4 yaşındaki 4 kere falan uyanıyor galiba haftanın yarısında.
Geçen sabah bi uyandım eşim yanımda.
Yaşadığım şoku kelimelerle anlatabilir miyim sanıyorsunuz
İnşallah. Hep bunun hayalini kuruyorum. Bi de insanlar demesin mi bunlar en güzel zamanları, büyüdükçe zorlaşacak. Az önce eşim dedi, başka bebek arabaları görünce çok mutlu oluyorum diye. Neden dedim sadece biz değiliz çok şükür dedi.
Ben hep bütün anneler hobi olarak geceleri kalkıp bebelerinin üstünü örtmek zorunda zannederdim.Sanki gözümün ucuyla baksam chucky bebek gibi uyanıp gözlerini açacak gibi oluyor, bakmaya korkuyorum... Kızımı en son uyurken izlediğimde 40 günlük filandı sanırım.
Emzirme biter bitmez ikinciyi yapıp kadınlığı yerle yeksan edenler varmış.O zaman öz hakiki bir gerçeklikten bahsedeyim. Üç yaştan sonra bu kadar kötü olmuyor her şey :) bir tazmanya canavarı anası olarak söylüyorum bunu. Tuvalet rahat gidilen zamanlar da gelecek. He başka sorunlar oluyor o zaman da çenesine vuruyor ama olsun, rahat hacet giderilir en azından.
5 yaştan bildiriyorum "üstüne asit atarım haaa" diyen bir bebe var evde. Ama tuvalete gidiyorum, duş bile alıyorum. Hatta seks bile yapıyorum. Memelerim de bana ait artık. Emcükleme dönemi bitince kadınlık ufaktan geri yükleniyor.
Olacak, yaşayan biri olarak söylüyorum.Ben de o günleri bekliyorum. Tepki verdikçe bağımız güçlenir diye umuyorum inşallah
Merhaba cuma evleniyorum.Merhaba , siz evlendiniz mi ?
Aynı yerde çalışan 20 adet yaşları yakın bayanız. Bir tek benim çocuğum yoktu. Hepsinin 2-3 tane var. İçlerinden hiç biri en ufak bir pişmanlık, zorluk cümlesi kurmadı. Şikayet eden de görmedim. Her gün söylüyorum, takdir ediyorum sizi diye. Nasıl sabır var, nasıl bir annelik gücü. Ben 5 ayda bittim. Gözlerimin altı mosmor oldu. Ne yediğimi bilmiyorum, bazen tuvalete en son ne zaman gitmiştim diye düşünüyorum. Bi de hesap yapıyorum kendimce. Bir çocuk 2 yıl geceleri uyansa, üç çocuk için 6 yıl eder. Demek ki üç çocuğu olan insanlar 6 yıl gece uyuyamıyor. İnanılmaz bir şey buBen böyle bir forumda pişman olduğunuzu söylemenizi takdir ettim. Toplum kadınları öyle baskılıyor ki kadınlar çocuk yapınca pişman olabileceklerini bile bilmiyorlar çünkü hep çocuk yapmaktan memnun olanlar konuşuyor , pişman olan anonimken bile gelebilecek linçten korkuyor.
Emzirme biter bitmez ikinciyi yapıp kadınlığı yerle yeksan edenler varmış.
Duyuyoruz hep.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?