Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Sizce ileride pişman olur muyum?

anderunmastisi · 6 Ağustos 2020

Canım çocuk sahibi olmak istemiyorsan olmazsın bu senin kararın elbette. Ancak sana bir tavsiyem olacak ki bence bunu dikkate almalısın. İleride fikrinin değişme ihtimali var. Yok deme bu ihtimal her zaman vardır. Bu çok ciddi bir karar olduğu için ve fikrin değişirse aynı ölçüde pişmanlık ve üzüntü hissetme ihtimalin olduğu için yumurtalarını dondur 35 yaşından önce. Benim bunu yapmadığı için sonradan pişman olan tanıdıklarım var. Belki buna hiç ihtiyaç hissetmeyeceksin hayatın boyunca. Ama yine de fikrinin ileride değişmesi ihtimaline karşı yap bunu. Bir şey kaybetmezsin

000 · 6 Ağustos 2020

Loreth .!.:
2 çocuğum var. Kişisel hayatımdan çok memnunum, eşimle 12 yıldır birlikteyim, bir 120 yıl daha birlikte yaşasak bize yetmeyecek, biliyorum. Böyle bir ilişkiye çocuk yaptık, bundan asla pişman değilim, hatta çocuklarıma sağladığım aile ortamı içimi ısıtıyor, onlar mutlu, biz mutluyuz. Gelin görün ki dünyanın, ülkenin hali perişan, bundan elbette memnun değilim. Bu dünyaya iki çocuk getirmiş olmak bir yanıyla beni rahatsız ediyor, kimi etmez ki? Bu demek değil ki pişmanım. Zorluklar, tehlikeler, yobazlıklar, savaşlar, hastalıklar... Karşı durmaları gereken çok şey var. Ancak bu her zaman böyleydi. Dünya asla barış dolu bir harikalar diyarı olmadı ama her zaman uğruna yaşanmaya değecek şeyler var. Belki çok fazla şeyle baş etmeleri gerekecek ama buna değeceğine inanıyorum. Dünya berbat durumda ama ona göre savaşçı ruhlu kızlar yetiştirmek niyetindeyim. Kıyamet kopmadıkça dünyanın iyi, güçlü insanlara ihtiyacı var. Ben iyi bir insan olduğuma, iyi insanlar yetiştireceğime inanıyorum, bunu yapacak gücüm, sabrım, zamanım olduğunu, çocuklarımı yetiştirecek örnek bir ilişki yaşadığımı düşündüm, o yüzden doğurdum. Freud bir yanıyla haklı belki de.

Bu ortamda çocuk yetiştirmek bencilce mi? Çocuğa vereceğiniz güzel şeylerin, dünyayla baş etmesine yetmeyeceğini düşünüyorsanız evet bencilce. Ben yeteceğimizi düşünüyorum.

Pişmanlık konusuna gelirsek, bunun bir matematiği yok. Sizin hayattan beklentilerinizi, önceliklerinizi bilemem. Ama insanlar pek ala evlilik karşıtı da olabilir, çocuksuz olmak da isteyebilir ve hayatlarını böyle tamamlayabilirler, bunları da normal buluyorum. Bir dostum var; şuan 40 yaşında. Tam da buna örnek; evlilik karşıtı ve hiçbir zaman çocuk istemedi. Bir an bile pişman olduğunu görmedim ki, çok şeffaf bir insandır. (ay yine uzun yazıyorum, bu benim lanetim )Kısacası; kendinizi en iyi siz tanıyorsunuz, en doğru neticeyi ancak siz varırsınız.

Bahsettiğim önermeyi sizin için yazmışım demek ki..
Ne mutlu size ki mutlu bir yuvada iki evlat yetiştiriyorsunuz..
Keşke herkes böyle bir bilinçte olsa da mutsuz sevgisiz çocuklar büyümese..
Herkes bakmayı maddiyat sanıyor. Ben maneviyat kismindayim da..iki taraflı da hazır olmak lazım..
Sanırım çocuk sahibi olmadan pişman olup olmayacağını anlamanın yolu yok. Yani risk almak gerek..

000 · 6 Ağustos 2020

HanimKelesimiGetir .!.:
Artık bu zamanda değil 2.çocuk 1 tanesine bile bakmak zor geliyor artık.
Annende benim gibi düşünüyormuş,aynısını kızımada söylüyorum gerçi 2 düşünüyor 2.bir bebeği.
Şuda varki fikirler zaman içinde değişebiliyor,bu senin verebileciğin bir karar olacaktır zamanla.

Evet bir tanesine bile bakmak zor.
Bizim apartmanda yaşıtım bir kadın var. Annesi bizim apartmanda. Pes peşe iki çocuk yaptı. Şimdi çocuklar hep anneannede. Hatta ikinci çocuk doğduğunda ilk çocuğunu 3 ay annesi evinde baktı. Kadın annesine bırakıp gitti çocuğu. Işte bu da evlat yetiştirmek. Tabi sözde..

Ben çok ciddi maddi ve manevi şartlar yoksa tek çocuk taraftariyim. Benim annemde öyleymiş. Ki annemler 6 kardeş. Malesef toplum baskısı yemiş. Bir çocuk olur mu, kardeşsiz olur mu vs demişler.
Iyi ki kardeşim var. Ona hep şükrederim. Ama devir iki çocuk devri bence değil.
Kızınız da istiyorsa tabi ki tekrar anne olur. Tamamen kişisel tercih..

HanimKelesimiGetir · 6 Ağustos 2020

cikolataveturkkahvesi .!.:
Evet bir tanesine bile bakmak zor.
Bizim apartmanda yaşıtım bir kadın var. Annesi bizim apartmanda. Pes peşe iki çocuk yaptı. Şimdi çocuklar hep anneannede. Hatta ikinci çocuk doğduğunda ilk çocuğunu 3 ay annesi evinde baktı. Kadın annesine bırakıp gitti çocuğu. Işte bu da evlat yetiştirmek. Tabi sözde..

Ben çok ciddi maddi ve manevi şartlar yoksa tek çocuk taraftariyim. Benim annemde öyleymiş. Ki annemler 6 kardeş. Malesef toplum baskısı yemiş. Bir çocuk olur mu, kardeşsiz olur mu vs demişler.
Iyi ki kardeşim var. Ona hep şükrederim. Ama devir iki çocuk devri bence değil.
Kızınız da istiyorsa tabi ki tekrar anne olur. Tamamen kişisel tercih..

İşte böyle annelerde var,bir süre sonra anneye bırakmak kendi hayatına bakmak maalesef.
Çok kardeşli olunca bazen onlarıda anlıyorum,kalabalık oluyorlar kardeşlik kavramını yaşıyorlar.
Bazende tam tersi olup bıkıyorlar işte,kendi evladına bu yönde telkin ediyorar çok çocuğun da faydasız olduğunu anlatıyorlar.
Hep şunu söylerim hayırlı evlatlar olsunlar,kaç tane olursa olsun merhametli vicdan sahibi olsunlar yeterki.

000 · 6 Ağustos 2020

worship .!.:
Bir evlat olarak bu dünyaya geldiğime çok üzülüyorum. İsteğim dışında yaşamaya zorlandım ve bu berbat şartlarda yaşamak için sürekli kendimi yıpratıyorum.
Keşke bana sorulsaydı kesinlikle doğmak istemezdim.
İnsanların gerek çevre etkisi gerek kendine muhtaç bir canlıya bakmak kişiye kendini güçlü hissettirdiği için, küçük şeylerin otomatik olarak sevme, mıncırma duygularını tetiklediğini için ürediğini düşünüyorum.
İyi evlat olur okursa gurur kaynağı oluyor aynı zamanda, belirlenmiş standartlarda tabii.
Bugünün psikolojik doyurucusu yarının güvencesi olarak ürüyoruz.
Çoğu çocuk gerekli maddi manevi imkana sahip bile değil. Ama var. Çocuğun var mı? Var. Vatana millete anasına babasına hayırlı olsun inşallah.
Bu toplum bizi birey olarak görmüyor, kendimiz için yaşayamıyoruz.

Sanki ben yazmışım gibi..
Size katılıyorum.
Geçmiş yıllarda bir hintli avukat adam anne babasına dava açmıştı. Bana sormadan beni bu kötü dünyaya getirdiler diye..
Zaten bu sorgulamalar çoğunlukla gelişmemiş ülkelerin bilinçli bireylerinde çıkıyor. Norveçli birinin neden beni dünyaya getirdiniz diyeceğini çok sanmıyorum. Ama bizim gibi ülkelerde durum farklı..

Artık dünyadayız. Geri dönemeyiz ama kendinizi kurtarmak için çalışıyorsunuz. Bence bilinçli birisiniz ileride siz bu durumu çocuğunuza yasatmazsiniz. Zaten buradan okuyorum kadınlar artik bilinçli.
Önce şartlarını düzeltiyorlar sonra çocuk düşünüyorlar..

Size o haberi paylaşayım. Anne babasına doğduğu için dava açan hintli..
27 yaşındaki Samuel'den ilginç dava

000 · 6 Ağustos 2020

HanimKelesimiGetir .!.:
İşte böyle annelerde var,bir süre sonra anneye bırakmak kendi hayatına bakmak maalesef.
Çok kardeşli olunca bazen onlarıda anlıyorum,kalabalık oluyorlar kardeşlik kavramını yaşıyorlar.
Bazende tam tersi olup bıkıyorlar işte,kendi evladına bu yönde telkin ediyorar çok çocuğun da faydasız olduğunu anlatıyorlar.
Hep şunu söylerim hayırlı evlatlar olsunlar,kaç tane olursa olsun merhametli vicdan sahibi olsunlar yeterki.

3 ay o çocuk sırf anneannede kaldı. Arada duyardık anne diye ağlıyordu akşam. Bu yapılır mı o çocuğun günahı ne..madem annen bakıyor bari akşam yatmaya eve gelsin. Beni de annem çalışırken babaannem büyütmüş. Ama hiç kalmamışım. Işten gelip hemen alırmış. Bana ters. O daha süt kuzusu 1 2 yaşında. Anneyi ister..

Ben kardeşim olmasından çok memnunum. Arkadaşım gibi. Iki kız olunca guzel oluyor. Ama iki çocuk zor iş. Allah isteyene versin..annelik farklı ablalık farklı.. herkes gerçekten maddi ve manevi ilgilenebileceği kadar çocuk sahibi olmalı.

000 · 6 Ağustos 2020

Ehveniser .!.:
Zaman bana ağzıma tıkama konusunda çok iyi olduğunu öğretti.
"Evlenmek mi, o kadar delirmedim."
"Ne çocuk mu? Aman siz yapın ben sizinkileri severim."
"İkinci mi? Tövbeler olsun."
BUnlar benim cümlelerim ve bu tip konularda büyük büyük kararlar almamak gerektiğini öğrendim.
Şimdi istemez yapmazsınız üç yıl sonra ister yaparsınız. Niye geri dönülmez ufuklara yelken açıyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz ki?
38 yaşınızda, 40'ta halen çocuk istemeyeceğinizi bilemezsiniz.
İstemiyorsanız da yapmazsınız. Bu kadar.
Şimdiki aklınızla 5-10 yıl sonrasını yargılamayın, o kararları ona bırakın.

Haklisiniz.
Büyük konuşmuyorum. Ama yaş 33.
Bence çocuk sahibi olunacaksa elde imkan varsa 38 40 gibi en fazla doğurma limiti. Sonrası hem çok risk hem çok zor. O yüzden 5-7 yılım var. Ondan şu an sorguluyorum. Bir de hiç istemezsem de erkek arkadaşımla bu konuda konuşmamız gerekecek.
Gerçi zaten az çok biliyor.

HanimKelesimiGetir · 6 Ağustos 2020

cikolataveturkkahvesi .!.:
3 ay o çocuk sırf anneannede kaldı. Arada duyardık anne diye ağlıyordu akşam. Bu yapılır mı o çocuğun günahı ne..madem annen bakıyor bari akşam yatmaya eve gelsin. Beni de annem çalışırken babaannem büyütmüş. Ama hiç kalmamışım. Işten gelip hemen alırmış. Bana ters. O daha süt kuzusu 1 2 yaşında. Anneyi ister..

Ben kardeşim olmasından çok memnunum. Arkadaşım gibi. Iki kız olunca guzel oluyor. Ama iki çocuk zor iş. Allah isteyene versin..annelik farklı ablalık farklı.. herkes gerçekten maddi ve manevi ilgilenebileceği kadar çocuk sahibi olmalı.

Kolayına gelmiş demekki,gecede anneannede kalınca keyfine bakmış sadece.
Arada kalır sorun olmazda sürekli gece de kalırsa sorun orada başlar.

Kardeş elbette güzel bir duygudur bizde 3kardeşiz beni küçüğümle yaş farkımız vardır elimde doğdu yedirdim gezdirdim hep.
Ben tek çocukta kaldım mesela,pişmanmıyım asla değilim neden 2. bir çocuk demedim hiç kendime.

000 · 6 Ağustos 2020

Filozof89 .!.:
Eskiden ben de asla çocuk istemediğimi söylerdim çünkü doğurabileceğime karşı inancım vardı da burun kıvırıyordum sanırım. Benim yaşım 31, evlenmem ekonomik şartlardan dolayı 34’ü bulur. Evlenir evlenmez hemen çocuk da olmaz, evlenmeyi düşündüğüm kişinin durumu çok iyi değil. Hatta belki de hiç olmaz. Kiloluyum ve doğurganlık yaş ilerledikçe her gün azalıyor. Adet düzensizliğim var. Korkuyorum. Etrafa sizin yazdıklarınız gerekçeleri söylüyorum, yani hala istemediğimi söylüyorum. Ama içimi bir korku sardı. Ben de keşke erken evlenseydim diye pişmanlık oldu açıkcası. Sevgilimi çok sevmesem ayrılıp bugün ilk bulduğumla evleneceğim çocuk için. Yine de olursa çocuğum dönüp bana beni neden doğurdun der diye de korkuyorum günümüz şartlarından. Kafam karışık, çok zor bir durum. Konunuzu takipteyim.

Sizi anlıyorum..
Şu an bu forumda kim masraf kalemlerini düşünmüyor ki..cok az bir azınlık. Yüzde 5.
Yenidoğan masrafı çok fazla. Kenarda paran olmalı. Hamile kaldığın an masraflar başlıyor. Yaşım itibariyle yaşıtlarımın çoğunun çocuğu oldu. Masraflarını gördüm.. zor iş...

Çocuk konusu nasip kısmet. Korkmayın.benim annem kardeşimi normal yolla hamile kalıp 37de doğurdu. Olacağı varsa olur. Ama tabi 40 ve sonrası risk.

Çok çocuk istiyorsanız düğün yapmadan evlenebilirsiniz. Şu an pandemi var. Düğüne çoğunluk gelmiyor. 2+1 ev tutarsınız. Az eşya alırsınız. Maddiyat çözülür bence..

Fineas · 6 Ağustos 2020

cikolataveturkkahvesi .!.:
Merhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.

Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.

Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..

Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.

Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?

Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.

Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?

Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.

Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?

Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.

Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..
Sevgiler.

Klişelerle bezeli, özenti bi yazı olmuş ama olmamış

Khomyuk · 6 Ağustos 2020

tivoli26 .!.:
Aslında toplum olarak farklı düşünce tarzlarına açık değiliz. İşte benim çevremde aynen böyle yaptı.Nasıl olur da bir kadın çocuk istemez. Böyle bir şey olamaz dedi. Hatta seneler önce bir sohbet sırasında çocuk istemediğimi söylediğim arkadaşım, psikolojik destek almalısın. Bir danış istersen dedi

Çocuk istememek normal. Ama istemediğinden bu kadar eminken çocuk yapmak normal değil. Hadi yaptınız diyelim lohusalıktan sonra bir çözüm aramalısınız. Bebekler bizden daha duyarlılar, çevrelerini özellikle annelerinin ne hissettiklerini daima anlıyorlar. Bu sevgisizliğinizi, pişmanlığınızı mutlaka hissediyor. İlk yıl en zoru zaten, başaramama hissi, korkmak normal, hepimiz yaşadık. Ama geri dönme şansınız olsa yapmazdım demek bana korkutucu geldi açıkçası. Yardım almalısınız.

Samsonn · 6 Ağustos 2020

nscckts .!.:
aslında Samsonn dogru soylemıs :) hayatın gerceklerını konusuyoruz bunun ıcınde hersey var

Canım ne desen boş...benim anlatmak istediğim bir ülkenin en büyük dinamiği, zenginliği genç, çalışan aktif nüfusudur. O olmasa her türlü sistem işlemez. Ayrıca görürüm 40 yıl çalışan insan 2 ay üst üste emekli maaşı almasa ne oluyor o ülkede... neyse, birileri eğlenmiş en azından

Bu ülke diye başlayan söylemlere ayrıca bitiyorum. BDV'nin %70 i gerçekliğini hiç yaşamadığı bir batının hayranı. Her fırsatta yaşadığımız vatanı yermeyi biliyoruz ama batının o zenginliğin altında kaç mazlumun kanı var, en ufak bir fikirleri yok. En basitinden iki örnek ABD'nin petrol hırsının milyonlarca öksüz çoçuk bıraktığından, Fransa'nın hala bugün bile kene gibi kanını emdiği, haraca bağladığı için belini asla doğrultamayan sömürgeleri olduğundan bihaberler...

000 · 6 Ağustos 2020

Mihail Zoscenko .!.:
Bu gözlemim ne kadar doğru bilemiyorum ama çocuk istemeyenlerin maddi kaygılardan çok daha güçlü sebepleri oluyor, geçmiş travmalar vs. Veya sebeplerden bağımsız öteden beri içinde anaç hisleri olmuyor bazısının. Böyle insanlar zaten tereddütte kalmıyorlar pek. Her kadın anne olmalıdır demiyorum ama eğer sebepleriniz sadece saydıklarınızsa pişman olursunuz gibi geliyor. Ayrıca bu kirli dünyaya bir çocuk getirmek istemiyorum düşüncesini de oldum olası anlamam. Dünya zaten yaratıldığından beri böyle bir yer, bazen güllük gülistanlık bazen kaos. Üreme iç güdüsü olan birinin salt bu sebeplerle çocuk yapmaktan vazgeçeceğine inanmıyorum, vazgeçse bile pişman olacağını düşünüyorum. Maddi, sosyal koşullar değişken oluyor çünkü insan hayatında.

Benim çocukluk travmalarım yok. Ama çok anaç hislerim yok. Çocuk severim ama hiç çocuğum olursa şunu şunu yaparım gibi tasarılarım olmadi..

Dünya hiç cennet olmadi. Haliyle ülkemiz de.
Ama hiç bu kadar kaotik de olmamıştı. Hem ekonomik sorunlar hem pandemi hem demografik huzursuzluklar her yönden çıkmazda gibiyiz. Kendimi distopyada hissediyorum. Ondan çocuk sahibi olma düşüncem cok yok. Çünkü stabil bir ülke değiliz. Bir günde bile dünya kadar şey değişebiliyor. Bunlar beni yoruyor. Gündem o kadar hızlı değişiyor ki adapte bile olamıyorum. Bunlarda ciddi etken..
kısacası çok kararsızım.

pelin- · 6 Ağustos 2020

Öncelikle cocuklara bayilirim, ozellikle bebekler ve hayvanlar konusunda sonsuz bir sabrim ve sevgim var.
Evliligimin 7. İliskimizin 11. Yılında anne oldum, ne kafayla yaptigimi hatirlamiyorum bile, tek hatirladigim 2011 in başında bir muhabbette cocuk mu assslaaa derken ortasinda hamile oldugumdu.
Kizim su an 8 yaşında, bana gore muhtesem bir cocuk, ama simdiki aklim olsa cocuk sahibi olur muydum? Asla.
O gun elime bir cam küre verip bugünümu gosterselerdi, ilk is gider tuplerimi baglatirdim, o derece.
Evet 2011 de de dunya cennet degildi, ama bu kadar da kötü degildi, en azindan maskesiz disari cikabiliyorduk, iki insan ortalama birer maasla ortalama bir hayat surdurebiliyordu, cocuklar orgun egitim alabiliyordu, kadin cinayetleri bu rakamlara yaklasmamisti bile, paramiz doviz karsisinda bu kadar degersiz degildi, yurt disinda egitim almak ve tatil yapmak hayal degil, gercekti, elektronik alisverisi icin 60 ay vadeli kredi cekmek zorunda kalmiyorduk, sosyal medyada düşüncelerimizi dile getirebiliyorduk, kuresel isinma ve cevre kirliliginin bu kadar hizli katlanabilecegini on goremiyorduk.
Kisacasi dunya, iyi insanlarin cocuklarini haketmeyecek kadar cirkin ve rezil bir yere dönüştü, 7 milyar insani 3-5 tane iyi yetistirilmis cocugun kurtaracagina da inanmıyorum, simdi bir kafami cevirip dunyaya bakiyorum, bir de guzel kalpli kizima, hissettigim tek sey vicdan azabi, keske onu bu cehenneme getirmeseydik.

000 · 6 Ağustos 2020

allymcbeal .!.:
Düşününce çocuk yapmanın bir tane mantıklı sebebi yok. Masraf, dert ve sıkıntı getirir çocuk. Hasta veya sakat doğabilir ilerde büyüyünce suçlu olabilir başınızı belaya sokabilir. Mantıken düşününce tek artısı bile yok o yuzden düşünmeyin his olarak istiyorsanız, yapın

His olarak da yok. Geleceğini de sanmıyorum.
Gelse gelirdi. Ben 33 yaşındayım..
Bakalım gelecek mi..

000 · 6 Ağustos 2020

bahar09876 .!.:
Biyolojik saatin gelince sende istersin..bende çok çocuk aşkıyla yanıp tutuşan biri değildim.5 yıl olmuştu.eşim çok istiyordu. .şimdi çocuğumuz 6.5 yaşında.iyiki de var diyorum.yani bence herkesin 1 tane çocuğu olmalı.benim de bunlar gibi kaygılarım vardı ama bazen insanın aklından herşey siliniyor ve tehlikeleri unutuyor

Size kaç yaşında geldi biyolojik istek?
Ben çok genç degilim ki. 30 üstüyüm.
Ben daha çok istiyorsam bilinçli yapacağım gibi geliyor. Bakalım zaman ne gösterecek..

000 · 6 Ağustos 2020

-Alinda- .!.:
Tam olarak kafamdakileri yazmışsınız. Tek fark benim 21 yaşında olmam. Şu an zaten hayli erken çocuk sahibi olmam için. 25 yaşından önce hiç düşünmüyorum, ona göre önlemimi alıyorum. Bazen anne olmayı çok istiyorum ama yukarıda yazdıklarınız çok doğru ne yazık ki, özellikle eşimin de hep söylediği şeyler. Ona en iyi şekilde eğitim imkanı sağlamak istiyorum, refah içinde yaşamasını istiyorum ama daha kendimize ait araba ve evimiz bile yok. Olsa da kredi borcuyla olacak. Hadi onlar ödendi diyelim üstüne bebek için masraf çıkacak. Beziydi, mamasıydı, beşiğiydi, bebek arabasıydı, büyüdüğünde eğitim gereçleriydi...Konuyu takipteyim. Umarım hem siz ve eşiniz hem de olursa çocuğunuz için en doğru kararı verebilirsiniz.

Bence çocuk sahibi olmadan araba alın.
Arabasız zor. Araba olmadan yeni doğan ile zorlanırsinız.
Bir de yaşınız genç. Çocuk sahibi olmayı ben olsam en az 29 30 gibi düşünürdüm.
O 9 yılda da tüm istediklerimi yapmaya çalışırdım.

Bu kaygıları az kadın yaşıyor. Biz bilinçli kesimiz.
Çoğunluk hop diye çocuk sahibi oluyor.

Mihail Zoscenko · 6 Ağustos 2020

cikolataveturkkahvesi .!.:
Benim çocukluk travmalarım yok. Ama çok anaç hislerim yok. Çocuk severim ama hiç çocuğum olursa şunu şunu yaparım gibi tasarılarım olmadi..

Dünya hiç cennet olmadi. Haliyle ülkemiz de.
Ama hiç bu kadar kaotik de olmamıştı. Hem ekonomik sorunlar hem pandemi hem demografik huzursuzluklar her yönden çıkmazda gibiyiz. Kendimi distopyada hissediyorum. Ondan çocuk sahibi olma düşüncem cok yok. Çünkü stabil bir ülke değiliz. Bir günde bile dünya kadar şey değişebiliyor. Bunlar beni yoruyor. Gündem o kadar hızlı değişiyor ki adapte bile olamıyorum. Bunlarda ciddi etken..
kısacası çok kararsızım.

Yani çocuk sahibi olmak-olmamak çok kişisel kararlar. Bugün tereddütte kalırsınız bakarsınız yarın istersiniz. Veya yine istemezsiniz. Sonuçta tüplerinizi bağlatmıyorsunuz bugünkü tedirginliğiniz geleceği etkileyecek bir şey değil o yüzden şimdilik pişman olacağınız bir durum yok. Allah gönlünüze göre versin.

000 · 6 Ağustos 2020

uftade .!.:
çocuk yapmak için özel bir motivasyona gerek yok. tüm insanlarda üreme sistemi varsa, bunun bir nedeni var. yaradılış bu şekilde. şartlar hazır olduğunda (nikah - aile) bir sonraki aşamaya geçilir.

Bu sizin dediğiniz insan olmayan canlılarda olan bir durum.
Onlarda iç güdüsel Üreme vardır. Üreme dönemine girdiklerinde şartları ne olursa olsun ürerler. Bu konuda düşünmezler. Ic güdüsel olur.

Ben bilişsel kapasitesi olan biriyim. Ve haliyle sorgulama yapıyorum. Iç güdülerimde Üreme isteği olabilir. Ama önce sorgulama yapabiliyorum. Yani öncelik benim için düşünerek karar verme ile şekilleniyor. Mesela bu sorgulama kapasitesi kedilerde de olsaydı sokakta yaşayan kediler üremezdi. Çoğu yavrusu ölmezdi. Ama onlar iç güdüsel ürer ben değil..

O yüzden sorgulamaya devam..

000 · 6 Ağustos 2020

darkmore .!.:
Anne olmayi istemek kadar istememek de normal bana gore, cevremde de var hatta gayet mutlu bir ciftler,15 yillik evliler cocuk da istemiyorlar. Aileleri de peslerini biraksin diye olmuyor cocugumuz diyorlar. Insanlar bir tuhaf,bunu bile sorguluyorlar. Ama basetmek elinizde tabi. Cocugu olup da cok pisman olanlar da fazla fazla var. ailesinden memnun olmayan,nefret eden pek cok cocuk da var. ustelik yas ilerledikce belli olan seyler bunlar. Yeni dogmus cocugundan pisman degil kimse,50 yasina gelip de hala 80-90lik ana babasina eziyet eden onlar uzerinden gecinenler de fazla fazla var. demem o ki simdi anlayamazsiniz belki,ileride belli olur seciminizin sonuclari. Dunyanin binbir turlu hali var, kimi varligindan pisman kimi yoklugundan mutlu. Belli olmuyor. Allah her seyin en hayirlisi ne ise onu versin size ♥

Teşekkür ederim..

Evet risk almak lazım. Risk de almak istemiyorum ama..hayatta risk almadan hicbir şeye sahip olamazsın..

Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Sizce ileride pişman olur muyum?

Guru

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

SüperAnneAnne

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

SüperAnneAnne

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

25/11/2014

Nirvana

Nirvana

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Pelin-

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Nirvana

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Benzer Konular