Ayyy nasıl atlattın bunları ben bu kadar güçlü neden hissetmiyorum kendimi benim içimde sürekli bi kaygı korku var
Ayyy nasıl atlattın bunları ben bu kadar güçlü neden hissetmiyorum kendimi benim içimde sürekli bi kaygı korku varHayir yok.
2 cocugum var.
Hic kimse olmadan baktim.
Hatta; Ameliyat oldum.
Hic kimseye haber vermedim.
Yemeklerimi yaptim, evi temizledim. Cuma gününe aldim ameliyat gününü cumartesi çiktik eve geldik.
Hafta sonu esim bakti cocuklara.
1 hafta zordu ama onu bile atlattık.
Cocuklarima sadece yemek yedirip yatiyordum.
3 gun sonra toparladim.
Sonra bi sebepten annemle konustuk ameliyat oldugumu öğrendi. Hic merak etme bitti gitti dedim.
Konunun üzerinde bile durmadım.
Merak etme hersey yoluna giriyor.
İçimi rahatlattın ben de hasta oluyorum sandım lohusalıktan belki de dediğin gibi 1000 katı hissediyorum olmayacak şeyler düşünüyorum çocuğuma iyi gelmek çok istiyorum o kadar terapi destek aldım kitaplar okudum müzikler dinlettim benim gibi olmasın o iyi olsun diye hamilelikten beri öyle kendim ve onun içim uğraştım ki şimdi kafamda sürekli bana çocuğuma bir şey olursa ya yalnız kalırsa düşüncesi dönüp duruyor . Dua et inşallah atlatayım . Dökerim olurDaha çok yeni anne olduğun için duygularını korkularını 1000le çarp, öyle bi etkisi var işte. Biraz daha zaman geçsin duygularını daha kontrollü tutabileceksin, sana bunları düşündüren anksiyeten sürekli kaygı halinde olumsuz senaryolar beynini dolar olmadık zamanda. Bu geçmeyecek bir şey değil emin ol geçicek, sen değişeceksin evrileceksin herkese ittiri çekip yoluna bakacaksın, o zaman iyileşeceksin.
Herkesten her şeyden önce sen değerlisin ve çok önemlisin, yalnız değilsin.
En kötü çok bunalırsan yaz buraya dök içini
Evet Şuan tam olarak böyleyim sokağa bile çıkmak istemiyorum kardeşim bu muhitte çalışıyor bana bir şey yapar diye . Çocuğuma zarar gelir diye korkuyorum özgüvenim çok düştü. Nasıl büyüyecek nasıl okula yollucam ben de annem gibi panik korkulu biri mi olcam gibi düşünceler oluyor çünkü benim annem panik atak ve okb idi ondan dolayı bende kaygılı bağlanma var. Haberleri izleyince iyice kötü oldum uzun süredir tv izlemiyordum . Sanki her an bi musibet bizi bulacakmış gibi hissedip mutlu olamıyorum .Ben de benzer şeyler yaşadım. Tek tavsiyem var: bütün bağını kopar ve terapilerini bırakma. Ben ipleri ilk kopardığımda, başka bir şehirde olmama rağmen, annemi veya babamı sürekli sokakta gördüğümü zannedip korkardım. Yanımda erkeğin biri yüksek sesle öksürünce aklım çıkardı babam geldi diye. Uzunca bir süre gelip bana veya eşime zarar verirler, rezil ederler diye korktum. Terapiler ilerleyip, kendini daha iyi hissettikçe sana hiçbir şey yapamayacaklarını anlayacaksın. Bebeğin büyüdükçe, yaşadığın şeylerle ilgili hiçbir suçun olmadığını, tek eksiğinin anne baba sevgisi olduğunu göreceksin. Şunu hiç unutma: sen sadece sevilmek isteyen bir çocuktun ve bunu senden esirgediler. Bu hayatta bir şeyleri yanlış yaptıysan bile, annen, baban seni suçlamak, yalnız bırakmak yerine, yol göstermeliydi. Asıl onlar 'bize emanet olan çocuğumuzu sarıp sarmalayamadık, diğer tarafta bunu hesabını nasıl vereceğiz?' diye düşünsün. Bebeğin sağlıkla büyüsün.
Tamam öabalıcam . Aklıma saçma sapan acaba çocuğuma kötü bi anne mi olcam düşünceleri geliyor . Nasıl büyüyecek bu çocuk nasıl halledicem ben bunca şeyiYaşamaz mıyım, günlerce hatta aylarca kendime gelemediğim oldu ama dediğim gibi düşünmemek için çaba göster, başka şeyler düşün, dediğim gibi dizi izle.
Pamuklara sarılıp büyütülen kadınları bile lohusalık nasıl vuruyor etkiliyor birde senin uğraştıklarını düşün. Her kadın lohusayken benzer anksiyetik düşünceler yaşar, yetebilecek miyim, ya bana bir şey olursa, ya bebeğime bir şey olursa ve bunlar senaryolarla destelenir.İçimi rahatlattın ben de hasta oluyorum sandım lohusalıktan belki de dediğin gibi 1000 katı hissediyorum olmayacak şeyler düşünüyorum çocuğuma iyi gelmek çok istiyorum o kadar terapi destek aldım kitaplar okudum müzikler dinlettim benim gibi olmasın o iyi olsun diye hamilelikten beri öyle kendim ve onun içim uğraştım ki şimdi kafamda sürekli bana çocuğuma bir şey olursa ya yalnız kalırsa düşüncesi dönüp duruyor . Dua et inşallah atlatayım . Dökerim olur
Öyle düşündüğünde git sarıl bebeğe, ya da elini bebeğin kalbinin üzerine koy çarpışını dinle, o duyguyu hisseden insanın kötü anne olması imkansız. Onun her hareketinde senin beklediğin ama onların yapmadığı şeyleri yap, bak nasıl güzel anne olacaksın. Biz kötü anne nasıl olunur biliyoruz, tersini yapınca iyi anne oluyorsun zaten.Tamam öabalıcam . Aklıma saçma sapan acaba çocuğuma kötü bi anne mi olcam düşünceleri geliyor . Nasıl büyüyecek bu çocuk nasıl halledicem ben bunca şeyi
Zor ama alışıyorsun ve geçiyor.Ayyy nasıl atlattın bunları ben bu kadar güçlü neden hissetmiyorum kendimi benim içimde sürekli bi kaygı korku var
hayır annen gibi olmayacaksın, aksine annen gibi olmanın bir çocuğa neler yaptığını bildiğin için daha iyi bir anne olacaksın. Hep doğru mu davranacaksın, tabi ki hayır. Ama sen yaptığın şeyin çocuğunu üzdüğünü, ona zarar verdiğini görürsen, hatanı kabul edip, düzeltirsin, bu yüzden annenden farklısın.Evet Şuan tam olarak böyleyim sokağa bile çıkmak istemiyorum kardeşim bu muhitte çalışıyor bana bir şey yapar diye . Çocuğuma zarar gelir diye korkuyorum özgüvenim çok düştü. Nasıl büyüyecek nasıl okula yollucam ben de annem gibi panik korkulu biri mi olcam gibi düşünceler oluyor çünkü benim annem panik atak ve okb idi ondan dolayı bende kaygılı bağlanma var. Haberleri izleyince iyice kötü oldum uzun süredir tv izlemiyordum . Sanki her an bi musibet bizi bulacakmış gibi hissedip mutlu olamıyorum .
Ben de çok benzer şeyler yaşadım maalesefMerhaba kızlar bu siteye sırf bu üzüldüğüm konu için fikir almak amacıyla katıldım lütfen gören arkadaşlar yorum yapabilirseniz bu lohusa arkadaşınıza yardımcı olursanız çok sevinirim , anlaşılmaya çok ihtiyacım var .
Konuyu çok uzatıp sizleri sıkmak istemem ama önemli detayları vereceğim .
Annem evlat ayrımı yapan biri şöyle ki küçüklükten beri kardeşimi daha çok sevdiğini hissettim ve psikolojim bozuldu beni küçükken psikoloğa getirdiler sen kardeşini kıskanıyorsun dediler ama hayır ben annemi kıskanıyordum çünkü bana sanki ben yükmüşüm gibi davranıyordu .
Yıllarca bu duruma üzüldüm sonra bir gün tüm arkadaşlarının içerisinde itiraf etti ben oğlumu daha çok seviyorum çünkü o küçükken hastaydı dedi . Be oğlunu kendi babasına benzetiyormuş .
Annem okb panik atak rahatsızlıkları olan ama asla tedavi almayan hatta kanser olsam dahi bana tedavi yaptırmayın diyen biri .
Ben doğum yaptım bebeğim yoğun bakıma alındı annem bana bakkk insan hasta çocuğuna ne düşkün oluyormuş dimi dedi aniden çok ağrıma gitti burda bile bana evlat ayrımcılığını onaylamam için evladımdan en zor zamanımda beni vurdu .
Ben anksiyete bozukluğu olan biriydim öfkelerim okuyordu bazen kendime hakim olamıyorum. Ailem aşırı baskıcı gülmeye oturmaya kalkmaya bakışa herşeyden anlam çıkaran tuhaf tipler . Babam aşırı şiddet uyguladı bana hem de bi espiriden bi odadan çıkınca ayak uzatmam gibi basit sebeplerden dolayı . Hem çalıştım para getirdim hem şiddet uygulandı bana üniversite zamanım düşünün .
Hiçbir zaman yaranamadım hep sinirim konuşuldu . Stresten üetiker oldum 6 yıl kaşındım bana sen hastalık hastasısın, sen tımarhaneliksin , sen sorunlusun dediler .
Aklımda sorun yoktu evde ders çalışarak Türkiye dereceleri yaptım . Bi kutlanmadı bile .
Annem babam ne alsam beğenmez sen zevksizsin derler . Özellikle annem beni hep kusurlu bulurdu nedense . Küçğktwn beri kendimi beğenmem kaygılıyım ve bunlar seninle alakalı der kendinde hata bulmaz . Sen babana benziyorsun der . Bu tip bi aile .
Doğum arefesinde sürekli istediği olmayınca yaptığı ısrarlarla bana sinir krizi geçirtti .
İstediği olmayınca her gün 20 defa istediği şeyi tekrar söylüyor . Sinirlenince de duygusal manipülasyon yapıp sen sinirlisin diyor . Küçükten beri bana böyle . Sen sinirlendin özür dileme , yanıma gelme , bana sarılma . Hiç sarılmadı bana üzüldüğümde . Başımı okşamadı . Babam dövdü vücudum mosmor yanıma bile gelmedi . Kardeşin gibi sussan dayak yemezdin dedi . Ben de yıllarca kendimi suçladım . Taa ki bu doğum olayına kadar .
Bebeğimin yoğun bakıma alındığı gün çok aşırı kötü oldum zaten doğumum kötü geçti çok travmatikti . Annem bile ben senin doğumun gibi doğum görmedim dediği bi doğumdu . 3 gün sonra bebeğimi yoğun bakıma aldılar . O gün gerginim diye yine bana anne çok üzgünüm sarılalım mı dediğimde hayır sen sinirlisin sana sarılmıcam dedi . O gün patladım artık . Ben pislik miyim dedim bana sarılmıyorsun .
Sonra bana iyiki eşinle ayrılmadın başta kavga ediyordunuz ya iyiki aldırmadın bu çocuğu çok tatlı felan dedi . Daha 2 gün olmuş doğum yapalı bana kötü anıları hatırlattı . Defalarca ona anne bak benle sürekli geçmişi konuşuyorsun yapma ben üzülüyorum , bak terapi alıyorum uğraşıyorum yapma dememe rağmen yine yaptı . Üzüldüm diyince de baakkkk üzülmek nası duyguymuş sen benim anneliğimi beğenmiyordun ben de üzülmüştüm dedi .
Çocuğuma hediyeler geldi halaları tarafından altınlar vs odaya gelmiyor bakmıyor ne zaman birileri benimle ilgilense morali bozuluyor huzursuz oluyor . Ben mi uyduruyorum diye düşündüm en son eşimle konuştum eşim ise bunların 1 buçuk yıldır zaten farkındaymış bana üzülmiyim diye söylememiş annemi arkadan da uyarmasına rağmen annem sırf ben üzüleyim diye istemediğim konuları konuşuyormuş .
Çok ağrıma gidiyor . Ben de bir whatsapp durumu paylaştım . Sadece ailem görecek şekilde . Psikoloğa gittiğim günden yoruldum tarzında . Anneme duygularımı anlattım kabul etmiyorum dedi . Ben de o zaman araya birbirimizi üzmeyeceğimiz mesafe koyalım dedim . Yolun açık olsun dedi .Kardeşim bana rest çekti . Ve dediki senin derdin önemli değil annemi üzemezsin dertlerini kendin hallet işim düşerse bana yazma felan dedi . Annem durumlar paylaşıyor ben onu arkadan hançerlemişim felan . Bana sürekli yıllardır böyle yapıyor . Anlatıyorum anlatıyorum sen istesen düzelirsin biz naptık ki felan diyor ama istediği insana da böyle davranmıyor . Hani bana kasten yapıyor artık gören diyor ki annen seni mi kıskanıyor . Sürekli sen çocuğunu kilolu doğurdun çünkü istediğini yedin ben sizde yiyememiştim. Sen küçükken çok uğraştırdın beni çok süt taşıdık biz sana çok iştahlıydın . Yıllardır sürekli biz senle çok uğraştık diyor . Yediğimi içtiğimi konuşup duruyor . Yok sen hamilelik mi geçirdin ki eşin hep sana yardım etti , yok ben şöyle zorlandım sen rahatsın . Hep kendiyle beni kıyaslıyor .
Ben de yıllarca kendimi ezik değersiz suçlu yük iğrenç hissettim psikolojim bozuldu gittim onlara herşeyi aldım mobilyadan telefona kıyafete herşeyi . Hep yaranmaya çalıştım . Meğer fiyasko içindeymişim . Psikoloğumda onlar seni manipüle etmişler dedi kadın bile halime üzüldü .
Şimdi ben değersizlik eksiklik kusurluluk şemalarımı düzeltmeye çalışıyorum psikologlarda . Hem çocuğuma tek başıma bakmaya çalışıyorum bu kafayla . Çok moralim bozuk bunları lohusayken farketmek çok ağrıma gitti . Bana yardımcı olun lütfen . Sanki bana zarar verecekler beni öldürmek istiyorlar dertten diye düşünüyorum .1 ay oldu bir kere bile arayıp nasılsın kızım demedi . Hep kendi duyguları önemli benimkiler değersiz . Çok ağrıma gidiyor arkadaşlar .
Kalbim sıkıştı bir anne olarak bunu okurken inanın.Ne anneler var böyle.Uzak durun o anneden epey bir süre bebeğinize odaklanın.Merhaba kızlar bu siteye sırf bu üzüldüğüm konu için fikir almak amacıyla katıldım lütfen gören arkadaşlar yorum yapabilirseniz bu lohusa arkadaşınıza yardımcı olursanız çok sevinirim , anlaşılmaya çok ihtiyacım var .
Konuyu çok uzatıp sizleri sıkmak istemem ama önemli detayları vereceğim .
Annem evlat ayrımı yapan biri şöyle ki küçüklükten beri kardeşimi daha çok sevdiğini hissettim ve psikolojim bozuldu beni küçükken psikoloğa getirdiler sen kardeşini kıskanıyorsun dediler ama hayır ben annemi kıskanıyordum çünkü bana sanki ben yükmüşüm gibi davranıyordu .
Yıllarca bu duruma üzüldüm sonra bir gün tüm arkadaşlarının içerisinde itiraf etti ben oğlumu daha çok seviyorum çünkü o küçükken hastaydı dedi . Be oğlunu kendi babasına benzetiyormuş .
Annem okb panik atak rahatsızlıkları olan ama asla tedavi almayan hatta kanser olsam dahi bana tedavi yaptırmayın diyen biri .
Ben doğum yaptım bebeğim yoğun bakıma alındı annem bana bakkk insan hasta çocuğuna ne düşkün oluyormuş dimi dedi aniden çok ağrıma gitti burda bile bana evlat ayrımcılığını onaylamam için evladımdan en zor zamanımda beni vurdu .
Ben anksiyete bozukluğu olan biriydim öfkelerim okuyordu bazen kendime hakim olamıyorum. Ailem aşırı baskıcı gülmeye oturmaya kalkmaya bakışa herşeyden anlam çıkaran tuhaf tipler . Babam aşırı şiddet uyguladı bana hem de bi espiriden bi odadan çıkınca ayak uzatmam gibi basit sebeplerden dolayı . Hem çalıştım para getirdim hem şiddet uygulandı bana üniversite zamanım düşünün .
Hiçbir zaman yaranamadım hep sinirim konuşuldu . Stresten üetiker oldum 6 yıl kaşındım bana sen hastalık hastasısın, sen tımarhaneliksin , sen sorunlusun dediler .
Aklımda sorun yoktu evde ders çalışarak Türkiye dereceleri yaptım . Bi kutlanmadı bile .
Annem babam ne alsam beğenmez sen zevksizsin derler . Özellikle annem beni hep kusurlu bulurdu nedense . Küçğktwn beri kendimi beğenmem kaygılıyım ve bunlar seninle alakalı der kendinde hata bulmaz . Sen babana benziyorsun der . Bu tip bi aile .
Doğum arefesinde sürekli istediği olmayınca yaptığı ısrarlarla bana sinir krizi geçirtti .
İstediği olmayınca her gün 20 defa istediği şeyi tekrar söylüyor . Sinirlenince de duygusal manipülasyon yapıp sen sinirlisin diyor . Küçükten beri bana böyle . Sen sinirlendin özür dileme , yanıma gelme , bana sarılma . Hiç sarılmadı bana üzüldüğümde . Başımı okşamadı . Babam dövdü vücudum mosmor yanıma bile gelmedi . Kardeşin gibi sussan dayak yemezdin dedi . Ben de yıllarca kendimi suçladım . Taa ki bu doğum olayına kadar .
Bebeğimin yoğun bakıma alındığı gün çok aşırı kötü oldum zaten doğumum kötü geçti çok travmatikti . Annem bile ben senin doğumun gibi doğum görmedim dediği bi doğumdu . 3 gün sonra bebeğimi yoğun bakıma aldılar . O gün gerginim diye yine bana anne çok üzgünüm sarılalım mı dediğimde hayır sen sinirlisin sana sarılmıcam dedi . O gün patladım artık . Ben pislik miyim dedim bana sarılmıyorsun .
Sonra bana iyiki eşinle ayrılmadın başta kavga ediyordunuz ya iyiki aldırmadın bu çocuğu çok tatlı felan dedi . Daha 2 gün olmuş doğum yapalı bana kötü anıları hatırlattı . Defalarca ona anne bak benle sürekli geçmişi konuşuyorsun yapma ben üzülüyorum , bak terapi alıyorum uğraşıyorum yapma dememe rağmen yine yaptı . Üzüldüm diyince de baakkkk üzülmek nası duyguymuş sen benim anneliğimi beğenmiyordun ben de üzülmüştüm dedi .
Çocuğuma hediyeler geldi halaları tarafından altınlar vs odaya gelmiyor bakmıyor ne zaman birileri benimle ilgilense morali bozuluyor huzursuz oluyor . Ben mi uyduruyorum diye düşündüm en son eşimle konuştum eşim ise bunların 1 buçuk yıldır zaten farkındaymış bana üzülmiyim diye söylememiş annemi arkadan da uyarmasına rağmen annem sırf ben üzüleyim diye istemediğim konuları konuşuyormuş .
Çok ağrıma gidiyor . Ben de bir whatsapp durumu paylaştım . Sadece ailem görecek şekilde . Psikoloğa gittiğim günden yoruldum tarzında . Anneme duygularımı anlattım kabul etmiyorum dedi . Ben de o zaman araya birbirimizi üzmeyeceğimiz mesafe koyalım dedim . Yolun açık olsun dedi .Kardeşim bana rest çekti . Ve dediki senin derdin önemli değil annemi üzemezsin dertlerini kendin hallet işim düşerse bana yazma felan dedi . Annem durumlar paylaşıyor ben onu arkadan hançerlemişim felan . Bana sürekli yıllardır böyle yapıyor . Anlatıyorum anlatıyorum sen istesen düzelirsin biz naptık ki felan diyor ama istediği insana da böyle davranmıyor . Hani bana kasten yapıyor artık gören diyor ki annen seni mi kıskanıyor . Sürekli sen çocuğunu kilolu doğurdun çünkü istediğini yedin ben sizde yiyememiştim. Sen küçükken çok uğraştırdın beni çok süt taşıdık biz sana çok iştahlıydın . Yıllardır sürekli biz senle çok uğraştık diyor . Yediğimi içtiğimi konuşup duruyor . Yok sen hamilelik mi geçirdin ki eşin hep sana yardım etti , yok ben şöyle zorlandım sen rahatsın . Hep kendiyle beni kıyaslıyor .
Ben de yıllarca kendimi ezik değersiz suçlu yük iğrenç hissettim psikolojim bozuldu gittim onlara herşeyi aldım mobilyadan telefona kıyafete herşeyi . Hep yaranmaya çalıştım . Meğer fiyasko içindeymişim . Psikoloğumda onlar seni manipüle etmişler dedi kadın bile halime üzüldü .
Şimdi ben değersizlik eksiklik kusurluluk şemalarımı düzeltmeye çalışıyorum psikologlarda . Hem çocuğuma tek başıma bakmaya çalışıyorum bu kafayla . Çok moralim bozuk bunları lohusayken farketmek çok ağrıma gitti . Bana yardımcı olun lütfen . Sanki bana zarar verecekler beni öldürmek istiyorlar dertten diye düşünüyorum .1 ay oldu bir kere bile arayıp nasılsın kızım demedi . Hep kendi duyguları önemli benimkiler değersiz . Çok ağrıma gidiyor arkadaşlar .