Kıyamam size ya o kadar içe dokundu ki anlatamam. Psikolojinizi düzeltmen için terapileri sakın aksatma. Kardeşin gibiler boş atar anca, kendince erkeklik taslıyo annesini koruyo. Kesip atman lazım bu kangren olmuş insanları. İmkan varsa şehir değiş, tel değiş her şeyi değiş izini kabettir. Yere göğe koyamadığı oğluyla yaşasınÇok teşekkür ederim fakat bir şey daha söylemek istiyorum onlar beni yollarca farklı açılardan kullandıkları için ben uzaklaşınca bana bilenşp zarar verirler mi , beni üzmek için bir şey yaparlar mı gibi şeyler düşünüyorum çünkü erkek kardeşim kısasa kısas a inanan tuhaf düşünceleri olan bence rahatsız biri . Annem de küçükten beri beni babama ve ona dolduruyor . Onlarla iyi olsam morali bozulan bir kadın . Şimdi annem küçüklükte olduğu gibi derse bu kız beni üzdü rahatsızlandm onun yüzünden felan erkek kardeşimde bana zarar verirse diye korku var içimde . Daha doğrusu bana değil evladıma
Çok üzüldüm okurken. Annelerimiz aynı düşüncesiz bencilliğe sahip malesef. Ben de tüp bebek transferi oldum, o kadar darladı ki beni ruh hastası akrabalarıyla bile muhattap olmamı istedi ben ise sadece eşimle ve karnımdaki minik embriyoyla muhattap olamk istdim çok üzdü çok ağlattı o kadar farkında değil ki eşim farketti hep ve ona artık patladı karımı üzme diye. Anlatsam ben de dağ olur. Tabi benim transfer nanay tutmadı. Hala gebe değilim ve hala kırıyor beni hiç acımadan çatır çatır üzüyor. Artık ona karşı sevgim kalmadı sadece üzülüyorum bazen, böyle yaptıkça yalnız kalıyor diye ama bazen o gördüğümüz yalnız yaşlılar var ya kimbilir kime neler çektirdi de o haldeler. Seni çok iyi anlıyorum kızkardeşimMerhaba kızlar bu siteye sırf bu üzüldüğüm konu için fikir almak amacıyla katıldım lütfen gören arkadaşlar yorum yapabilirseniz bu lohusa arkadaşınıza yardımcı olursanız çok sevinirim , anlaşılmaya çok ihtiyacım var .
Konuyu çok uzatıp sizleri sıkmak istemem ama önemli detayları vereceğim .
Annem evlat ayrımı yapan biri şöyle ki küçüklükten beri kardeşimi daha çok sevdiğini hissettim ve psikolojim bozuldu beni küçükken psikoloğa getirdiler sen kardeşini kıskanıyorsun dediler ama hayır ben annemi kıskanıyordum çünkü bana sanki ben yükmüşüm gibi davranıyordu .
Yıllarca bu duruma üzüldüm sonra bir gün tüm arkadaşlarının içerisinde itiraf etti ben oğlumu daha çok seviyorum çünkü o küçükken hastaydı dedi . Be oğlunu kendi babasına benzetiyormuş .
Annem okb panik atak rahatsızlıkları olan ama asla tedavi almayan hatta kanser olsam dahi bana tedavi yaptırmayın diyen biri .
Ben doğum yaptım bebeğim yoğun bakıma alındı annem bana bakkk insan hasta çocuğuna ne düşkün oluyormuş dimi dedi aniden çok ağrıma gitti burda bile bana evlat ayrımcılığını onaylamam için evladımdan en zor zamanımda beni vurdu .
Ben anksiyete bozukluğu olan biriydim öfkelerim okuyordu bazen kendime hakim olamıyorum. Ailem aşırı baskıcı gülmeye oturmaya kalkmaya bakışa herşeyden anlam çıkaran tuhaf tipler . Babam aşırı şiddet uyguladı bana hem de bi espiriden bi odadan çıkınca ayak uzatmam gibi basit sebeplerden dolayı . Hem çalıştım para getirdim hem şiddet uygulandı bana üniversite zamanım düşünün .
Hiçbir zaman yaranamadım hep sinirim konuşuldu . Stresten üetiker oldum 6 yıl kaşındım bana sen hastalık hastasısın, sen tımarhaneliksin , sen sorunlusun dediler .
Aklımda sorun yoktu evde ders çalışarak Türkiye dereceleri yaptım . Bi kutlanmadı bile .
Annem babam ne alsam beğenmez sen zevksizsin derler . Özellikle annem beni hep kusurlu bulurdu nedense . Küçğktwn beri kendimi beğenmem kaygılıyım ve bunlar seninle alakalı der kendinde hata bulmaz . Sen babana benziyorsun der . Bu tip bi aile .
Doğum arefesinde sürekli istediği olmayınca yaptığı ısrarlarla bana sinir krizi geçirtti .
İstediği olmayınca her gün 20 defa istediği şeyi tekrar söylüyor . Sinirlenince de duygusal manipülasyon yapıp sen sinirlisin diyor . Küçükten beri bana böyle . Sen sinirlendin özür dileme , yanıma gelme , bana sarılma . Hiç sarılmadı bana üzüldüğümde . Başımı okşamadı . Babam dövdü vücudum mosmor yanıma bile gelmedi . Kardeşin gibi sussan dayak yemezdin dedi . Ben de yıllarca kendimi suçladım . Taa ki bu doğum olayına kadar .
Bebeğimin yoğun bakıma alındığı gün çok aşırı kötü oldum zaten doğumum kötü geçti çok travmatikti . Annem bile ben senin doğumun gibi doğum görmedim dediği bi doğumdu . 3 gün sonra bebeğimi yoğun bakıma aldılar . O gün gerginim diye yine bana anne çok üzgünüm sarılalım mı dediğimde hayır sen sinirlisin sana sarılmıcam dedi . O gün patladım artık . Ben pislik miyim dedim bana sarılmıyorsun .
Sonra bana iyiki eşinle ayrılmadın başta kavga ediyordunuz ya iyiki aldırmadın bu çocuğu çok tatlı felan dedi . Daha 2 gün olmuş doğum yapalı bana kötü anıları hatırlattı . Defalarca ona anne bak benle sürekli geçmişi konuşuyorsun yapma ben üzülüyorum , bak terapi alıyorum uğraşıyorum yapma dememe rağmen yine yaptı . Üzüldüm diyince de baakkkk üzülmek nası duyguymuş sen benim anneliğimi beğenmiyordun ben de üzülmüştüm dedi .
Çocuğuma hediyeler geldi halaları tarafından altınlar vs odaya gelmiyor bakmıyor ne zaman birileri benimle ilgilense morali bozuluyor huzursuz oluyor . Ben mi uyduruyorum diye düşündüm en son eşimle konuştum eşim ise bunların 1 buçuk yıldır zaten farkındaymış bana üzülmiyim diye söylememiş annemi arkadan da uyarmasına rağmen annem sırf ben üzüleyim diye istemediğim konuları konuşuyormuş .
Çok ağrıma gidiyor . Ben de bir whatsapp durumu paylaştım . Sadece ailem görecek şekilde . Psikoloğa gittiğim günden yoruldum tarzında . Anneme duygularımı anlattım kabul etmiyorum dedi . Ben de o zaman araya birbirimizi üzmeyeceğimiz mesafe koyalım dedim . Yolun açık olsun dedi .Kardeşim bana rest çekti . Ve dediki senin derdin önemli değil annemi üzemezsin dertlerini kendin hallet işim düşerse bana yazma felan dedi . Annem durumlar paylaşıyor ben onu arkadan hançerlemişim felan . Bana sürekli yıllardır böyle yapıyor . Anlatıyorum anlatıyorum sen istesen düzelirsin biz naptık ki felan diyor ama istediği insana da böyle davranmıyor . Hani bana kasten yapıyor artık gören diyor ki annen seni mi kıskanıyor . Sürekli sen çocuğunu kilolu doğurdun çünkü istediğini yedin ben sizde yiyememiştim. Sen küçükken çok uğraştırdın beni çok süt taşıdık biz sana çok iştahlıydın . Yıllardır sürekli biz senle çok uğraştık diyor . Yediğimi içtiğimi konuşup duruyor . Yok sen hamilelik mi geçirdin ki eşin hep sana yardım etti , yok ben şöyle zorlandım sen rahatsın . Hep kendiyle beni kıyaslıyor .
Ben de yıllarca kendimi ezik değersiz suçlu yük iğrenç hissettim psikolojim bozuldu gittim onlara herşeyi aldım mobilyadan telefona kıyafete herşeyi . Hep yaranmaya çalıştım . Meğer fiyasko içindeymişim . Psikoloğumda onlar seni manipüle etmişler dedi kadın bile halime üzüldü .
Şimdi ben değersizlik eksiklik kusurluluk şemalarımı düzeltmeye çalışıyorum psikologlarda . Hem çocuğuma tek başıma bakmaya çalışıyorum bu kafayla . Çok moralim bozuk bunları lohusayken farketmek çok ağrıma gitti . Bana yardımcı olun lütfen . Sanki bana zarar verecekler beni öldürmek istiyorlar dertten diye düşünüyorum .1 ay oldu bir kere bile arayıp nasılsın kızım demedi . Hep kendi duyguları önemli benimkiler değersiz . Çok ağrıma gidiyor arkadaşlar .
Ne kadar kötü insanlarmış, bağı koparsam bile bana,çocuğuma zarar verebilirler diye korkuyorsunuz. Kademeli olarak iletişimi kesin o halde.. “görüşmek isterdim ama fırsat olmuyor” imajı verin bir süre
Merhaba kızlar bu siteye sırf bu üzüldüğüm konu için fikir almak amacıyla katıldım lütfen gören arkadaşlar yorum yapabilirseniz bu lohusa arkadaşınıza yardımcı olursanız çok sevinirim , anlaşılmaya çok ihtiyacım var .
Konuyu çok uzatıp sizleri sıkmak istemem ama önemli detayları vereceğim .
Annem evlat ayrımı yapan biri şöyle ki küçüklükten beri kardeşimi daha çok sevdiğini hissettim ve psikolojim bozuldu beni küçükken psikoloğa getirdiler sen kardeşini kıskanıyorsun dediler ama hayır ben annemi kıskanıyordum çünkü bana sanki ben yükmüşüm gibi davranıyordu .
Yıllarca bu duruma üzüldüm sonra bir gün tüm arkadaşlarının içerisinde itiraf etti ben oğlumu daha çok seviyorum çünkü o küçükken hastaydı dedi . Be oğlunu kendi babasına benzetiyormuş .
Annem okb panik atak rahatsızlıkları olan ama asla tedavi almayan hatta kanser olsam dahi bana tedavi yaptırmayın diyen biri .
Ben doğum yaptım bebeğim yoğun bakıma alındı annem bana bakkk insan hasta çocuğuna ne düşkün oluyormuş dimi dedi aniden çok ağrıma gitti burda bile bana evlat ayrımcılığını onaylamam için evladımdan en zor zamanımda beni vurdu .
Ben anksiyete bozukluğu olan biriydim öfkelerim okuyordu bazen kendime hakim olamıyorum. Ailem aşırı baskıcı gülmeye oturmaya kalkmaya bakışa herşeyden anlam çıkaran tuhaf tipler . Babam aşırı şiddet uyguladı bana hem de bi espiriden bi odadan çıkınca ayak uzatmam gibi basit sebeplerden dolayı . Hem çalıştım para getirdim hem şiddet uygulandı bana üniversite zamanım düşünün .
Hiçbir zaman yaranamadım hep sinirim konuşuldu . Stresten üetiker oldum 6 yıl kaşındım bana sen hastalık hastasısın, sen tımarhaneliksin , sen sorunlusun dediler .
Aklımda sorun yoktu evde ders çalışarak Türkiye dereceleri yaptım . Bi kutlanmadı bile .
Annem babam ne alsam beğenmez sen zevksizsin derler . Özellikle annem beni hep kusurlu bulurdu nedense . Küçğktwn beri kendimi beğenmem kaygılıyım ve bunlar seninle alakalı der kendinde hata bulmaz . Sen babana benziyorsun der . Bu tip bi aile .
Doğum arefesinde sürekli istediği olmayınca yaptığı ısrarlarla bana sinir krizi geçirtti .
İstediği olmayınca her gün 20 defa istediği şeyi tekrar söylüyor . Sinirlenince de duygusal manipülasyon yapıp sen sinirlisin diyor . Küçükten beri bana böyle . Sen sinirlendin özür dileme , yanıma gelme , bana sarılma . Hiç sarılmadı bana üzüldüğümde . Başımı okşamadı . Babam dövdü vücudum mosmor yanıma bile gelmedi . Kardeşin gibi sussan dayak yemezdin dedi . Ben de yıllarca kendimi suçladım . Taa ki bu doğum olayına kadar .
Bebeğimin yoğun bakıma alındığı gün çok aşırı kötü oldum zaten doğumum kötü geçti çok travmatikti . Annem bile ben senin doğumun gibi doğum görmedim dediği bi doğumdu . 3 gün sonra bebeğimi yoğun bakıma aldılar . O gün gerginim diye yine bana anne çok üzgünüm sarılalım mı dediğimde hayır sen sinirlisin sana sarılmıcam dedi . O gün patladım artık . Ben pislik miyim dedim bana sarılmıyorsun .
Sonra bana iyiki eşinle ayrılmadın başta kavga ediyordunuz ya iyiki aldırmadın bu çocuğu çok tatlı felan dedi . Daha 2 gün olmuş doğum yapalı bana kötü anıları hatırlattı . Defalarca ona anne bak benle sürekli geçmişi konuşuyorsun yapma ben üzülüyorum , bak terapi alıyorum uğraşıyorum yapma dememe rağmen yine yaptı . Üzüldüm diyince de baakkkk üzülmek nası duyguymuş sen benim anneliğimi beğenmiyordun ben de üzülmüştüm dedi .
Çocuğuma hediyeler geldi halaları tarafından altınlar vs odaya gelmiyor bakmıyor ne zaman birileri benimle ilgilense morali bozuluyor huzursuz oluyor . Ben mi uyduruyorum diye düşündüm en son eşimle konuştum eşim ise bunların 1 buçuk yıldır zaten farkındaymış bana üzülmiyim diye söylememiş annemi arkadan da uyarmasına rağmen annem sırf ben üzüleyim diye istemediğim konuları konuşuyormuş .
Çok ağrıma gidiyor . Ben de bir whatsapp durumu paylaştım . Sadece ailem görecek şekilde . Psikoloğa gittiğim günden yoruldum tarzında . Anneme duygularımı anlattım kabul etmiyorum dedi . Ben de o zaman araya birbirimizi üzmeyeceğimiz mesafe koyalım dedim . Yolun açık olsun dedi .Kardeşim bana rest çekti . Ve dediki senin derdin önemli değil annemi üzemezsin dertlerini kendin hallet işim düşerse bana yazma felan dedi . Annem durumlar paylaşıyor ben onu arkadan hançerlemişim felan . Bana sürekli yıllardır böyle yapıyor . Anlatıyorum anlatıyorum sen istesen düzelirsin biz naptık ki felan diyor ama istediği insana da böyle davranmıyor . Hani bana kasten yapıyor artık gören diyor ki annen seni mi kıskanıyor . Sürekli sen çocuğunu kilolu doğurdun çünkü istediğini yedin ben sizde yiyememiştim. Sen küçükken çok uğraştırdın beni çok süt taşıdık biz sana çok iştahlıydın . Yıllardır sürekli biz senle çok uğraştık diyor . Yediğimi içtiğimi konuşup duruyor . Yok sen hamilelik mi geçirdin ki eşin hep sana yardım etti , yok ben şöyle zorlandım sen rahatsın . Hep kendiyle beni kıyaslıyor .
Ben de yıllarca kendimi ezik değersiz suçlu yük iğrenç hissettim psikolojim bozuldu gittim onlara herşeyi aldım mobilyadan telefona kıyafete herşeyi . Hep yaranmaya çalıştım . Meğer fiyasko içindeymişim . Psikoloğumda onlar seni manipüle etmişler dedi kadın bile halime üzüldü .
Şimdi ben değersizlik eksiklik kusurluluk şemalarımı düzeltmeye çalışıyorum psikologlarda . Hem çocuğuma tek başıma bakmaya çalışıyorum bu kafayla . Çok moralim bozuk bunları lohusayken farketmek çok ağrıma gitti . Bana yardımcı olun lütfen . Sanki bana zarar verecekler beni öldürmek istiyorlar dertten diye düşünüyorum .1 ay oldu bir kere bile arayıp nasılsın kızım demedi . Hep kendi duyguları önemli benimkiler değersiz . Çok ağrıma gidiyor arkadaşlar .
Benzer şeyler yaşayan tipleriz, gel sarılayım sana kardeşimMerhaba kızlar bu siteye sırf bu üzüldüğüm konu için fikir almak amacıyla katıldım lütfen gören arkadaşlar yorum yapabilirseniz bu lohusa arkadaşınıza yardımcı olursanız çok sevinirim , anlaşılmaya çok ihtiyacım var .
Konuyu çok uzatıp sizleri sıkmak istemem ama önemli detayları vereceğim .
Annem evlat ayrımı yapan biri şöyle ki küçüklükten beri kardeşimi daha çok sevdiğini hissettim ve psikolojim bozuldu beni küçükken psikoloğa getirdiler sen kardeşini kıskanıyorsun dediler ama hayır ben annemi kıskanıyordum çünkü bana sanki ben yükmüşüm gibi davranıyordu .
Yıllarca bu duruma üzüldüm sonra bir gün tüm arkadaşlarının içerisinde itiraf etti ben oğlumu daha çok seviyorum çünkü o küçükken hastaydı dedi . Be oğlunu kendi babasına benzetiyormuş .
Annem okb panik atak rahatsızlıkları olan ama asla tedavi almayan hatta kanser olsam dahi bana tedavi yaptırmayın diyen biri .
Ben doğum yaptım bebeğim yoğun bakıma alındı annem bana bakkk insan hasta çocuğuna ne düşkün oluyormuş dimi dedi aniden çok ağrıma gitti burda bile bana evlat ayrımcılığını onaylamam için evladımdan en zor zamanımda beni vurdu .
Ben anksiyete bozukluğu olan biriydim öfkelerim okuyordu bazen kendime hakim olamıyorum. Ailem aşırı baskıcı gülmeye oturmaya kalkmaya bakışa herşeyden anlam çıkaran tuhaf tipler . Babam aşırı şiddet uyguladı bana hem de bi espiriden bi odadan çıkınca ayak uzatmam gibi basit sebeplerden dolayı . Hem çalıştım para getirdim hem şiddet uygulandı bana üniversite zamanım düşünün .
Hiçbir zaman yaranamadım hep sinirim konuşuldu . Stresten üetiker oldum 6 yıl kaşındım bana sen hastalık hastasısın, sen tımarhaneliksin , sen sorunlusun dediler .
Aklımda sorun yoktu evde ders çalışarak Türkiye dereceleri yaptım . Bi kutlanmadı bile .
Annem babam ne alsam beğenmez sen zevksizsin derler . Özellikle annem beni hep kusurlu bulurdu nedense . Küçğktwn beri kendimi beğenmem kaygılıyım ve bunlar seninle alakalı der kendinde hata bulmaz . Sen babana benziyorsun der . Bu tip bi aile .
Doğum arefesinde sürekli istediği olmayınca yaptığı ısrarlarla bana sinir krizi geçirtti .
İstediği olmayınca her gün 20 defa istediği şeyi tekrar söylüyor . Sinirlenince de duygusal manipülasyon yapıp sen sinirlisin diyor . Küçükten beri bana böyle . Sen sinirlendin özür dileme , yanıma gelme , bana sarılma . Hiç sarılmadı bana üzüldüğümde . Başımı okşamadı . Babam dövdü vücudum mosmor yanıma bile gelmedi . Kardeşin gibi sussan dayak yemezdin dedi . Ben de yıllarca kendimi suçladım . Taa ki bu doğum olayına kadar .
Bebeğimin yoğun bakıma alındığı gün çok aşırı kötü oldum zaten doğumum kötü geçti çok travmatikti . Annem bile ben senin doğumun gibi doğum görmedim dediği bi doğumdu . 3 gün sonra bebeğimi yoğun bakıma aldılar . O gün gerginim diye yine bana anne çok üzgünüm sarılalım mı dediğimde hayır sen sinirlisin sana sarılmıcam dedi . O gün patladım artık . Ben pislik miyim dedim bana sarılmıyorsun .
Sonra bana iyiki eşinle ayrılmadın başta kavga ediyordunuz ya iyiki aldırmadın bu çocuğu çok tatlı felan dedi . Daha 2 gün olmuş doğum yapalı bana kötü anıları hatırlattı . Defalarca ona anne bak benle sürekli geçmişi konuşuyorsun yapma ben üzülüyorum , bak terapi alıyorum uğraşıyorum yapma dememe rağmen yine yaptı . Üzüldüm diyince de baakkkk üzülmek nası duyguymuş sen benim anneliğimi beğenmiyordun ben de üzülmüştüm dedi .
Çocuğuma hediyeler geldi halaları tarafından altınlar vs odaya gelmiyor bakmıyor ne zaman birileri benimle ilgilense morali bozuluyor huzursuz oluyor . Ben mi uyduruyorum diye düşündüm en son eşimle konuştum eşim ise bunların 1 buçuk yıldır zaten farkındaymış bana üzülmiyim diye söylememiş annemi arkadan da uyarmasına rağmen annem sırf ben üzüleyim diye istemediğim konuları konuşuyormuş .
Çok ağrıma gidiyor . Ben de bir whatsapp durumu paylaştım . Sadece ailem görecek şekilde . Psikoloğa gittiğim günden yoruldum tarzında . Anneme duygularımı anlattım kabul etmiyorum dedi . Ben de o zaman araya birbirimizi üzmeyeceğimiz mesafe koyalım dedim . Yolun açık olsun dedi .Kardeşim bana rest çekti . Ve dediki senin derdin önemli değil annemi üzemezsin dertlerini kendin hallet işim düşerse bana yazma felan dedi . Annem durumlar paylaşıyor ben onu arkadan hançerlemişim felan . Bana sürekli yıllardır böyle yapıyor . Anlatıyorum anlatıyorum sen istesen düzelirsin biz naptık ki felan diyor ama istediği insana da böyle davranmıyor . Hani bana kasten yapıyor artık gören diyor ki annen seni mi kıskanıyor . Sürekli sen çocuğunu kilolu doğurdun çünkü istediğini yedin ben sizde yiyememiştim. Sen küçükken çok uğraştırdın beni çok süt taşıdık biz sana çok iştahlıydın . Yıllardır sürekli biz senle çok uğraştık diyor . Yediğimi içtiğimi konuşup duruyor . Yok sen hamilelik mi geçirdin ki eşin hep sana yardım etti , yok ben şöyle zorlandım sen rahatsın . Hep kendiyle beni kıyaslıyor .
Ben de yıllarca kendimi ezik değersiz suçlu yük iğrenç hissettim psikolojim bozuldu gittim onlara herşeyi aldım mobilyadan telefona kıyafete herşeyi . Hep yaranmaya çalıştım . Meğer fiyasko içindeymişim . Psikoloğumda onlar seni manipüle etmişler dedi kadın bile halime üzüldü .
Şimdi ben değersizlik eksiklik kusurluluk şemalarımı düzeltmeye çalışıyorum psikologlarda . Hem çocuğuma tek başıma bakmaya çalışıyorum bu kafayla . Çok moralim bozuk bunları lohusayken farketmek çok ağrıma gitti . Bana yardımcı olun lütfen . Sanki bana zarar verecekler beni öldürmek istiyorlar dertten diye düşünüyorum .1 ay oldu bir kere bile arayıp nasılsın kızım demedi . Hep kendi duyguları önemli benimkiler değersiz . Çok ağrıma gidiyor arkadaşlar .
Günahı yok bunun, sana insan gibi davranmayan anne babanın ne hakkı olacak üzerinde, içinden geldiği gibi davran. Hatta canını sıkıyorsa babanın telefonlarını da açmayabilirsin. Sen üzüleceğine bırak onlar üzülsün. Kimse senden ve evladından değerli değil, çıkarma aklından, aile kursalsa artık sen de kutsalsın, anne oldun. Kutsallığına saygı göstermeyenin cehenneme kadar yolu var. Lohusalığın onlarsız daha sağlıklı geçecek emin ol.Konuşmuyorum annemle , babam arayıp duruyor . Şöyle ki ben kindarlık felan yapamıyorum çok merhametli biriyim hatta benle dalga geçiyordular senin tek iyi huyun merhamet felan . Hep böyle beni duygusal olarak üzüp özür dilettiriyorlardı . Ağrıma giden şu görüşmeyelim tamam engelliyim ama ben doğum yaptım lohusayım daha . Anne olarak hiç mi sütümü beni vs düşünmez bir de bana diyor ki babamla haber yolluyor çocuğun fotoğraflarından atsın . Günah olmasın diye attım bi kaç kes . Ya anne baba diye düşünüyorum . Ama öyle üzgünüm ki stresten midem ağrıyor . Ben bunu haketmedim diye üzülüyorum .
Ahaaaaa, sen ben misin kız, bu cümle benim kocama ait.Ve eşimde diyor ki yine de anne baba ara sor günaha girmeyelim diyorum ne biliyim ama bmyle de iyice üzülmeye başladım
Bu hale getirdiklerine beni üzülüyorum . Sanki hiçbir şeye gücüm kalmıyor gibi hissediyorum gittikçe . Boşa yaşanmış bi hayat gibi . Çok ağrıma gidiyor . Fobilerim var korkularım var anksiyetem var ve bana ağır geliyor . Bir arkadaşım bile yok doğru düzgün. Hayatımdaki herşeyi onlar uğuruna onlara yaranmak uğruna vazgeçtim ama yine kötü ben oldum . Bi kızımmmm evladımmm diye seslenen yok sevdiğini hissettiren yokbu yara kapanmaz . Tedavisi yok ne yazık ki. Bununla yaşamak zorundasın. Sebebi de onlar.
Senin hayatını yok etmişler. Seni yok etmişler. Üzüldüğün şeyler aslında kızman gereken şeyler farkındaysan. Neden üzülüyorsun? Sen onları seviyor musun gerçekten? Sevebiliyor musun?
Neden hala mahsun gibi sitemkâr durular paylaşıyorsun. Hala sevin beni mesajı gönderiyorsun. Egolarını bu kadar şişirirsen kardeşin olacak herif de kısas mısas yazacak kadar güçlü görür kendini.
üzüntüyü öfkeye çevirmen lazım.
Eşim çok iyi bana karşı her konuda destek evlendik ilk 6 ay kötüydük sonra ailemi de farkedip hikayemi öğrenince çok destek olmaya başladı . Tabi el oğlu sonuçta nereye kadar bu sorunlarımla beni götürür bilmem çünkü kendimi güçsüz mutsuz hissediyorum o da o kadar uğraşıyor mutlu olmak istiyordur illaAilesinden değer görmeyen kadınları , bunun farkında olan eşleri de maalesef değer vermiyor...
istisna illaki vardır.
Ben eşinizle aranız nasıl onu çok merak ettim?
inşallah mutlusunuzdur?
Ailenize gelince, böyle aile olmasada olur
Hatta olmamaları çok daha iyi olur !
Zaten evlendim ilk 6 ay eşimle kavga gürültü benim psikolojim zaten çok bozuktu kaç kere aradım gelin buraya diye gelmediler . Ya onu bırak ben işten gece 10 da çıkıyordum bulunduğum muhit biraz kuytu babama diyordum beni metrobüsten al bari (eve arabayla 5 dk) orda köprü var laf atanlar oluyor vs almıyordu düşün . Solunum zorluğu çekiyordum stresten ürtiker olmuştum bana boş duracağına kaşın daha iyi , hastalık hastasısın sen diyordu . İş ciddileşince doktora getirdiler . Ya neler neler ne çok ağrıma giden şeyler . Kaldıramıyorum sanki bu dünya bana dar geliyor . Kocam çok iyi çok destek hayatıma bakamıyorum mutlu olamıyorum hep üzülecek bir şey hissediyorum içimde . Lohusalık da etkili sanırım …
Terapistime göre de annem narsist evet mesafe koymamı söyledi . Ama çok ağrıma gitti lohusayım ya kaldıramadım doğum yaptım 20. Gün psikologdaydım . Doğumum o kadar zor geçti ki sonra yoğun bakım olayları sonra bunlar kaldıramadım hep ağlayasım geliyor eşim bana destek ama onu da bıktırmakta korkuyorum çünkü mutlu olayım diye herşeyi yapıyor . Sorun şu ki bu insanlarla büyüdüğüm için bazı sorunlarım var çok hassasım , özşefkat eksikliğim anksiyetem var . Sağlıklı insanlar gibi düşünemeyeviliyırum en kötü üzüldüğümde beynim sürekli olumsuz şeyler düşünüyor . Ya bana zarar verirseler ya üstüme gelirseler ben çocuğumu anneanne dede dayı kimsesi olmadan mı büyütcem bi kahve içeceğim arkadaşım bile yok . Çocuğum beni sorunlu görür mü niye çevremde kimse yok diye ona nası anlatcam . Evde bunalıyorum bi kapımı vuran yok . Çok daraldımCanım güzelim benim sizi o kadar iyi anlıyorum ki… terapist de dahil herkes araya mesafe koymanız gerektiğini söyleyecektir. Annenizin size bir faydası yokmuş ki bir aydır aramamasını dert edesiniz. Kendi çekirdek ailenizle huzurunuza bakın lütfen. Kimsenin size vicdan yaptırmasına izim vermeyin siz zaten terapistle görüşüyordunuz bir yanlışınız varsa o zaten sizi bilgilendirir.
Lohusalıktan mı böyleyim evden dışarı çıksam diyorum bebiş daha yeni hasta olur eder tek olsam alıp başımı çıkcam dolaşcam kendimi eve hapsolmuş gibi hissediyorum bunalıyorum kapımı vuran yok ailemden arayanım yok . Eşim çok destek sağ olsun ama içimde çok büyük bi yara varGörüşmeyeceksin.
Değişmezler, sana hiçbir zaman saygı duymacaklar.
Ben bir kadın tanıdım. Kadını ailesi aynı bu şekilde ötelemiş, kakalamış, ayırmış.
Kadın evlenmiş vay neden evlenirsin diye de kızmışlar.
Kadını hiç arayıp sormuyorlar, kadın gene ara ara gitmiş.
Annesi öldüğünde haber bile vermemişler.
Kadının olayları anlatırken ki ağlamasını unutmam.
Görüşme öldüler say.
Yoksa hasta olursun. Şimdi tabi daha duygusalsın yeni anne oldugun icin ama geciyor hepsi…