- 1 Ocak 2022
- 3.619
- 12.778
Ana baba hakkı varda evlat hakkı yok mu??? Geçin bunlari geçin..... inatla ilgilensinler ,sevsinler diye diye hasta olmuşsunuz değer mi ??? Gitmeyin, görmeyin ,silin yok sayın.....
Ana baba hakkı varda evlat hakkı yok mu??? Geçin bunlari geçin..... inatla ilgilensinler ,sevsinler diye diye hasta olmuşsunuz değer mi ??? Gitmeyin, görmeyin ,silin yok sayın.....Doğumdan sonra babam memleketten gelince bir kere araba kiralamıştık o gün görmesi için getirdim başka gitmedim ama kendileri bir kere gelmediler hamileyken de dediğim gibi oldu . Ya ben bu insanlarla muhattap hiç olmasam günaha girer miyim Allah katında . Ya rahmimde sorun oluşmuş doğumdan sonra geçen babama bunu söyledim zaten rahatsızım . Annem ertesi gün durum paylaşıyor onca iyilik etmiştim arkamdan hançerlendim felan . Yani ben hasta mıyım yorgun muyum üzülür müyüm düşünmüyor . Zorda olduğumda hep beni bi yerden vuruyor . Ve içimde acayip öfke oluştu hayal kırıklığı oluştu . Kaldıramıyorum napıcağımı bilmiyorum
Psikoterapi görüyorum zaten . Lohusalık döneminde annemin bana böyle laf söylemeleri bana süprizler hediyeler yapıldığında moralinin bozulması vs bunlar çok ağrıma gitti . Kaldıramadım sanırım ..Ben çok büyük şeyler olmadıkça aileyi tamamen silmeyi doğru bulmuyorum. En güzeli iletişimi tamamen koparmadan, arada sırada kısa süreli görüşmek.
Onlardan ilgi alaka beklemeden, niye öyle dediler niye böyle yaptılar diye sorgulamadan, bayramda seyranda eşinizle birlikte gidip, görüşün, arada bir telefon edip mesafeli davranın. Farzedinki onlar anne baba değil, uzak bir akraba. Beklentinizi ne kadar düşürürseniz o kadar az üzülürsünüz.
Sosyal medyadan mesaj göndermeyide bırakın. Yangına körükle gitmeyin. Sandığınız gibi ailenizin size bir şey yapacağını düşünmüyorum ama size karşı kinlerini artırmış olursunuz.
Şu anda hem lohusasınız hem de yaşadıklarınız sebebiyle ruhsal sağlığınız bozulmuş. Önce tedavi olun, çocuğunuza eşinize odaklanın.
Yaşadıklarım aynı . Anne olunca anladım nasıl kıyılır ki evlada babam beni yerlerde öldürürcesine döverek ezerek işgence uygularken bir kere araya girmedi bir kere . Dediki babana karşı tamamen sussaydın dayak yemezdin bak erkek kardeşin susuyor yemiyor . Ve ben onlara bir kere dahi küsmemiştim hayatta hep kendimi suçlayıp kendimi hasta etmiştim . Lohusayken anladım ben hakikatleri … çok ağrıma gitti . Kaldıramıyorum onlara benzemekten korkuyorum psikolojim bozuldu diye korku girdi içime çocuğumu etkilerim diye korkuyorum çünkü bu düşünceleri onların bana yaşattıkları bu ağır şeyleri düşünmeden duramıyorum . Biz naptık sen hakettin demeleri beni deli yerine koymaları … ve sonuçta ailem yok . Anne sevgisi diye kandırılmışım yıllarca . Boğazımdan geçenle iki derdimin dinlenmesi ne çok büyütülmüş .Ben yazsam roman olur.
Eskiden çok üzülürdüm ne zaman anne oldum….
He dedim bu kadın bana çok büyük bir travma yaşatmış.
Vallahi evlatlarımı ayırmıyorum.
Pasta dilimi ayırmak, yemek ayırmayı çok ulvi gören annelik olmuyor.
Yedimi yesin önünden almıyorum, diğerine aynısını yapar yada istedigi baska bir seyi alıyorum.
Ama sevgi, şevkat, ilgi asla ayırmam.
Bu tarz anneler hep bi bahane ile karşı tarafı suçlar: ama o hasta ama o çok sakin ama o laf çevirmez ama o benim dediğimi yapar…. Ama o lar bitmez.
Çünkü kendi içlerinde ki o pis sevgiyi mutlaka haklı çıkaracaklar.
Ben hasta oldum. Şu an görüşmüyorum, görüşsem de dağ gibi mesafe koydum.
Hala adam olmadı… Değişir diye bekleyip kendini avutma değişmiyorlar.
Sen kendini kurtar bu çiğ ortamdan, kendine gelirsin.
PsiBen çok büyük şeyler olmadıkça aileyi tamamen silmeyi doğru bulmuyorum. En güzeli iletişimi tamamen koparmadan, arada sırada kısa süreli görüşmek.
Onlardan ilgi alaka beklemeden, niye öyle dediler niye böyle yaptılar diye sorgulamadan, bayramda seyranda eşinizle birlikte gidip, görüşün, arada bir telefon edip mesafeli davranın. Farzedinki onlar anne baba değil, uzak bir akraba. Beklentinizi ne kadar düşürürseniz o kadar az üzülürsünüz.
Sosyal medyadan mesaj göndermeyide bırakın. Yangına körükle gitmeyin. Sandığınız gibi ailenizin size bir şey yapacağını düşünmüyorum ama size karşı kinlerini artırmış olursunuz.
Şu anda hem lohusasınız hem de yaşadıklarınız sebebiyle ruhsal sağlığınız bozulmuş. Önce tedavi olun, çocuğunuza eşinize odaklanın.
Bebeğinizi güzellikle büyütün.Artik ayağa kalkma zamanı size ihtiyacı olan bir canlı var artık,siz güçlü olursanız ona faydaniz olur.Cok sert biliyorum ama zamanında size şiddet uygulayan,aşağılayan, çocukluğunuzun, gençliğinizin içine edenlere fazla anlam yüklemeyin bir kalemde silin evet silin zaten yakın olmaya çalıştıkça daha çok darbe yiyorsunuz ama inatla ilgi bekliyorsunuz.Yapmayin eski zavallı ,ezik kız olmayı bırakın silin herşeyi herkesi sıfırdan başlayın hiç yokmuş, olmamışlar gibi ....
Bunu yapmam gerekiyor ama kendimi toparlayamadım lohusalıktan mı bilmiyorum çok ağrıma gitti çok üzgünün hayatımda ilk kez midem bu kadar ağrıyor . Bunalıma giriyorum sanırım kafam o kadar yorgun ki çocukluğumu mahvettiler ergenliğimi mahvettiler gençliğim geldi çocuğum oldu lohusalığımı mahvettiler . Ben onları hayatından sildim tamam sildim görüşmüyorum aramıyorum peki içimdeki bu eksiklik bu acı bu boşluk hissi ? Kaygı bozukluğum var çok takıyorum üzülüyorum korkuyorum bana miras bıraktılar bu rahatsızlığı . Onca doktora gittim iyi bile kurtulmuşsun dediler . Yani iyi çıkmışsın ordan bu sorunla dediler . Ben tüm gün bunlara üzülüyorum hasta olmaktan korkmaya başladımBebeğinizi güzellikle büyütün.Artik ayağa kalkma zamanı size ihtiyacı olan bir canlı var artık,siz güçlü olursanız ona faydaniz olur.Cok sert biliyorum ama zamanında size şiddet uygulayan,aşağılayan, çocukluğunuzun, gençliğinizin içine edenlere fazla anlam yüklemeyin bir kalemde silin evet silin zaten yakın olmaya çalıştıkça daha çok darbe yiyorsunuz ama inatla ilgi bekliyorsunuz.Yapmayin eski zavallı ,ezik kız olmayı bırakın silin herşeyi herkesi sıfırdan başlayın hiç yokmuş, olmamışlar gibi ....
Kendimi manipüle etmiyorum duygusal çarpıtma veya sömürü içerisinde de değilim üstelik psikoterapi de görüyorum . Yaşadıklarım ağır sadeceBana biraz siz de kendi kendinizi manipüle ediyorsunuz gibi geldi. Psikolojiniz çok bozulmuş. Önce iyileşin bunları sağlıklı düşünmeye başladıktan sonrasına bırakın.
Boşver diyorlar da insan boşveremiyor.Yaşadıklarım aynı . Anne olunca anladım nasıl kıyılır ki evlada babam beni yerlerde öldürürcesine döverek ezerek işgence uygularken bir kere araya girmedi bir kere . Dediki babana karşı tamamen sussaydın dayak yemezdin bak erkek kardeşin susuyor yemiyor . Ve ben onlara bir kere dahi küsmemiştim hayatta hep kendimi suçlayıp kendimi hasta etmiştim . Lohusayken anladım ben hakikatleri … çok ağrıma gitti . Kaldıramıyorum onlara benzemekten korkuyorum psikolojim bozuldu diye korku girdi içime çocuğumu etkilerim diye korkuyorum çünkü bu düşünceleri onların bana yaşattıkları bu ağır şeyleri düşünmeden duramıyorum . Biz naptık sen hakettin demeleri beni deli yerine koymaları … ve sonuçta ailem yok . Anne sevgisi diye kandırılmışım yıllarca . Boğazımdan geçenle iki derdimin dinlenmesi ne çok büyütülmüş .
Evet bunu yapamıyorum sürekli neden böyle neden bana bunları yaşattılar ne pislik insanlar ben haketmedim neden aramıyorlar gelmiyorlar sürekli böyle düşünüyorum . Kabul edemiyorum çünkü ben onlara küçükten beri yaranmak için psikolojik sağlığımdan oldum sonucu bu nasıl olabilir . Arkadaşlarımla küstüm arkadaşım kalmadı sırf onlara yaranmak için , istediğim mesleği yapamadım ailem kabul etmediği için . Yani bugün dahi hayatımı etkileyen tüm olayları onlar yüzünden yaşadım . Şuan kaygı bozukluğum var annem yüzünden . Kaldıramıyorum . Yaşadıklarımı . Onlara göre ben sorunluyum biz naptık ki biz bişe yapmadık kafasındalar . Beni suçluyorlar belki de içlerinden . Bu malak insanlar keşke beni dövdüklerinde polisi arasaydım .keşke o evden gitseydim . Yıllarca kendimi suçlu ezik hissettim atandım yine onlara telefon süpürge aklına ne gelirse aldım . Evlenirken beş para yardım etmediler desem abartmış olmam . Benim ailem neden böyle kabul edemiyorum ve bu beni hasta ediyorBen size ne zaman iyileseceginizi soyleyeyim.
Boyle bir anneniz ve aileniz oldugunu KABUL ettiginiz zaman iyilesmeye baslayacaksiniz.
Boyle olmalari sizin sucunuz degil, bunu da kabul edin.
Neden? Niye beni ayiriyor? Bunu nasil yapabiliyor? Vb. Sorgulamalar hala kabullenemediginizi ve sanki bir sebep arayip o sebebi bulsaniz, tekrar onlara pervane olmak isteyeceginizin gostergesi.
Buna gerek yok. Bazi insanlar, annemiz babamiz da olsa, nedensiz nicinsiz, farkli olabiliyorlar. Bunun bazen nedeni taa kendi cocukluklarina da uzanabiliyor ama kendisi kotu bir cocukluk yasadi diye, kendi cocuguna kotu davranmayi secmekte bir tercih, bu sekilde dusunun.
Yeni cocugunuz olmus, simdi aslinda her seyi daha net gorebileceginiz bir doneme gectiniz. Siz muhtemelen cocugunuz icin caninizi verirsiniz, sebebi ne olursa olsun, ona bu sekilde davranmazsiniz. O zaman anneniz de bir sorun oldugunu kabul etmekle baslayin.
Bir sorun oldugunu kabul etmek, annenizi ya da kendinizi suclamak degil. Karistirmayalim.
"Benim annem de boyle" diyebilin. "Benim annemden bu beklenmez, bu soylenmez" seklinde kendinizi motive edin. Beklentiniz olmazsa uzulmezsiniz.
Ailenizi bu sekilde kabul edince, küsmenize ya da onlara tepki gostermenize de gerek kalmaz ve gunaha da girmezsiniz bence.
Onlara bir kotuluk yapmayacaginiz icin, abinizden cekinmenize de gerek kalmaz.
Sizi ya da torunlarini gormek mi istiyorlar? Gelsinler gorsunler gitsinler? Sizi arayip laf mi soktular? Kalbinizle degil, aklinizla dinleyin, laflari kalbinize degmesin. Benim mutsuzlugum cocugumu da etkiler diye dusunun, bir kulaginizdan girsin, bir kulaginizdan ciksin.
Bunlari yapabildiginiz zaman, inanin uzerinizden cok buyuk bir yuk kalkacaktir.
Zaten evlendim ilk 6 ay eşimle kavga gürültü benim psikolojim zaten çok bozuktu kaç kere aradım gelin buraya diye gelmediler . Ya onu bırak ben işten gece 10 da çıkıyordum bulunduğum muhit biraz kuytu babama diyordum beni metrobüsten al bari (eve arabayla 5 dk) orda köprü var laf atanlar oluyor vs almıyordu düşün . Solunum zorluğu çekiyordum stresten ürtiker olmuştum bana boş duracağına kaşın daha iyi , hastalık hastasısın sen diyordu . İş ciddileşince doktora getirdiler . Ya neler neler ne çok ağrıma giden şeyler . Kaldıramıyorum sanki bu dünya bana dar geliyor . Kocam çok iyi çok destek hayatıma bakamıyorum mutlu olamıyorum hep üzülecek bir şey hissediyorum içimde . Lohusalık da etkili sanırım …Boşver diyorlar da insan boşveremiyor.
“Herkesin uçurumu kendine derin” bu lafı asla unutma.
Konuşmayacaksın mesafeli olacaksın.
Sanıyormusun, eşinle olumsuz bir durum olsa sana destek olacaklarını….
Kader, tekamül, dünya sınavı, kader planı vs vs ne dersen de bu duyguyu deneyimlemeye gelmişiz.
Ben deneyimledim hoşuma gitmiyor ve artık o duyguları yaşamak istemedigim icin görüşmüyorum.
Onlarında beni merak ettiği yok bu arada.
Ben çok dik bi insanımdır, kurallarımı bilir ihlal ettirmem, düşüncemi söylerim cekinmem.
Ama konu bu oldugunda hüngür hüngür ağlamak isterim, icin burkula burkula acır.
Benzeri bir durumu okumustum daha once. Basrolde ki erkek cocuktu. Babasina yillarca her seyi almis, hatta ise girip calistigi zaman kendi arabasi yokken babasina araba almis hediye olarak. Ve babasi tesekkur bile etmemis.Evet bunu yapamıyorum sürekli neden böyle neden bana bunları yaşattılar ne pislik insanlar ben haketmedim neden aramıyorlar gelmiyorlar sürekli böyle düşünüyorum . Kabul edemiyorum çünkü ben onlara küçükten beri yaranmak için psikolojik sağlığımdan oldum sonucu bu nasıl olabilir . Arkadaşlarımla küstüm arkadaşım kalmadı sırf onlara yaranmak için , istediğim mesleği yapamadım ailem kabul etmediği için . Yani bugün dahi hayatımı etkileyen tüm olayları onlar yüzünden yaşadım . Şuan kaygı bozukluğum var annem yüzünden . Kaldıramıyorum . Yaşadıklarımı . Onlara göre ben sorunluyum biz naptık ki biz bişe yapmadık kafasındalar . Beni suçluyorlar belki de içlerinden . Bu malak insanlar keşke beni dövdüklerinde polisi arasaydım .keşke o evden gitseydim . Yıllarca kendimi suçlu ezik hissettim atandım yine onlara telefon süpürge aklına ne gelirse aldım . Evlenirken beş para yardım etmediler desem abartmış olmam . Benim ailem neden böyle kabul edemiyorum ve bu beni hasta ediyor
Evet haklısınız babamın bana bi güzel şekilde bakması teşekkür bile etmesine gerek yok beni öyle heyecanlandırıyordu ki . Annem zaten hep olumsuz biri ne alınsa mutlu olmaz tam beğenmez . Kusur bulan bi tip . Beni de beğenmez ne alsam kendime zevksiz der . Peki bu duygusal yaralar peki insanın algıları bozuluyor Yıllarca bunları yaşayınca . Onlar yüzünden kaygı bozukluğum var . Kendimi değersiz hissediyorum . Eşim bana o kadar düşkün ki ama tam mutlu olamıyorum . O da diyor hayatına önüne odaklan ben yanındayım diyor ama içimde hep bir şey eksik gibi hissediyorum . O zaman annemden farkım kalmayacak diye korkuyorum . Beni böyle mutlu etmeye çalışan bir adama kendini eksik hissettiriyorum resmenBenzeri bir durumu okumustum daha once. Basrolde ki erkek cocuktu. Babasina yillarca her seyi almis, hatta ise girip calistigi zaman kendi arabasi yokken babasina araba almis hediye olarak. Ve babasi tesekkur bile etmemis.
Buradaki mevzu bir psikologtan dinledigim kadariyla, kendini aileye kabullendirmek, sevdirme cabasi. Yani cocuk (yani siz), basinizin oksanmasindan, bir aferinden ya da tesekkurden o kadar yoksun birakiliyorsunuz ki aileniz tarafindan, tek bir tesekkurleri icin, ya da bir aferin lafini duyabilmek icin, onlara hediyeler aldikca alip, kendinizden fedakarliklar yapip, gozlerinin icine bakarak onaylanma sevilme isigi gormeye calisiyorsunuz. Ama sorun sizde olmadigi icin o tepki hic gelmiyor. Gelmedikte siz hediyelerin ve fedakarliklarin boyutunu farkina varmadan buyutuyorsunuz. Buna inanin hic gerek yok. Bu insanlar degismezler, boyleler. Kendinize edersiniz, yillarca yasamissiniz zaten. Cok zor oldugunu anlayabiliyorum ama biraz gercekci olmak belki de bundan sonraki hayatinizda sizi rahatlatacaktir. Degeri, sizin degerinizi bilene verin.
Bakin burada cok onemli bir ayrim noktasi var.Evet haklısınız babamın bana bi güzel şekilde bakması teşekkür bile etmesine gerek yok beni öyle heyecanlandırıyordu ki . Annem zaten hep olumsuz biri ne alınsa mutlu olmaz tam beğenmez . Kusur bulan bi tip . Beni de beğenmez ne alsam kendime zevksiz der . Peki bu duygusal yaralar peki insanın algıları bozuluyor Yıllarca bunları yaşayınca . Onlar yüzünden kaygı bozukluğum var . Kendimi değersiz hissediyorum . Eşim bana o kadar düşkün ki ama tam mutlu olamıyorum . O da diyor hayatına önüne odaklan ben yanındayım diyor ama içimde hep bir şey eksik gibi hissediyorum . O zaman annemden farkım kalmayacak diye korkuyorum . Beni böyle mutlu etmeye çalışan bir adama kendini eksik hissettiriyorum resmen
Bana daha 4-5 yaşımdan beri lanetli muamelesi yapıldı paranoyak anneannem ve annem tarafından . Bana diyordu ki annen ilerde verem olursa senin yüzünden ,annen hastalanırsa sebebi sensin . Annemde bana sürekli ben senle çok uğraştım seni çok dinledim en çok sana vakit ayırdım beni en çok sen yıprattın diyip duruyor . Küçükken beni bırakıp şehir dışına giden , sırf kurtulmak için beni yaşım tutmamasına rağmen okula kaydeden, ameliyatıma bile anneannemle yollayan insanlar , yanımdan geçerken bi tane yapıştırmalar . Ben kendimi çok iğrenç hissettim . Erkek kardeşim çok kindar annem gibi. Şimdi yine annem ona bu beni üzdü ben hasta olursam onun yüzünden felan derse erkek kardeşim bana veya sevdiğim birine zarar verir diye korkuyorum çünkü manyakça şeyler paylaşan biri kısasa kısas şeriat felan böyle düşünceleri olan biri . Şuan çocuğum var diye böyle bi korkuya girdim . Kendim için değil evladım eşim için korkuyorum . Çünkü onlar beni kullanmak istiyorlar .duygularımı paramı hayatımı . Ben uzaklaşınca bilendiler banaMerhametini doğru yere-kişilere yönlendirirsen rahatlarsın. Çocuğuna, hak eden kişilere, çiçeğe, yavru bir kediye… mazluma…
Çok teşekkür ederim fakat bir şey daha söylemek istiyorum onlar beni yollarca farklı açılardan kullandıkları için ben uzaklaşınca bana bilenşp zarar verirler mi , beni üzmek için bir şey yaparlar mı gibi şeyler düşünüyorum çünkü erkek kardeşim kısasa kısas a inanan tuhaf düşünceleri olan bence rahatsız biri . Annem de küçükten beri beni babama ve ona dolduruyor . Onlarla iyi olsam morali bozulan bir kadın . Şimdi annem küçüklükte olduğu gibi derse bu kız beni üzdü rahatsızlandm onun yüzünden felan erkek kardeşimde bana zarar verirse diye korku var içimde . Daha doğrusu bana değil evladımaBakin burada cok onemli bir ayrim noktasi var.
Ben buna iyi insanla kotu insan olmak arasindaki fark diyorum.
İnsanlarin bir kismi, "ben zorluk yasadim, aman banane sen de yasa" derler. Bunlar kotu insanlar bence.
Diger bir kismi ise, " ben zorluk yasadim, ne kadar kotu oldugunu biliyorum, karsimdaki yasamasin, evladim yasamasin" derler. Bunlar ise iyi insanlar diye dusunuyorum.
Siz simdi her seyin farkina varmissiniz. Yolunuzu secmeniz gerekiyor. "Ben yasadim, esim de cocugum da yasasin" seceneginiz var, diger yandan, "ben sorunlu bir ailede buyudum, bunu esime cocuguma yasatmiycam" seceneginiz var. Soyle de bir avantajiniz var, yasadiginiz ve tecrube edindiginiz icin nelerin bir evlada kotu gelebilecegini en iyi siz bilirsiniz. Bu kotu deneyimlerinizi, cocugunuz ve esiniz icin iyi ve olumlu adimlar atabileceginiz tecrubeler olarak dusunun.
Farkindasiniz, sadece harekete gecmeniz lazim, kabul edin, arkaniza yaslanin, hayatinizin tadini cikarin.size verebilecegim tavsiyeler bunlar, umarim psikologunuzun faydasini gorursunuz.
Cok fazla dusunmemeye calisin, sorunlar dusundukce buyurler.muzik dinlerken bile ozellikle mutlu, umutlu sozleri olanlari dinleyin, film dizi izlerken, komedi turu tercih edin ve kendinizi hep bir sekilde mesgul etmeye bakin.
Bir bagimliliktan kurtulur gibi kendinize meydan okuyun. Bu konulara uzulmeden 1ay gecirdim, diye kendinizle gurur duyun, sonra sureyi yavas yavas uzatmaya calisin.
Biliyorum saçma geliyor belki ama herşeyi beklemeye başladım onlardan . Kasten beni üzüyorlar çünkü . Erkek kardeşim bana direkt şunu dedi senin derdin ve üzülmen önemli değil annemin üzülmesi önemli . Rest çekti bana . Heryerden engelledi sildi . Annemi üzmüşüm diye . Halbuki onlar beni üzdü . Ben de bağırdım ve duygularımı söyledim . Yeter artık dedim .Çok teşekkür ederim fakat bir şey daha söylemek istiyorum onlar beni yollarca farklı açılardan kullandıkları için ben uzaklaşınca bana bilenşp zarar verirler mi , beni üzmek için bir şey yaparlar mı gibi şeyler düşünüyorum çünkü erkek kardeşim kısasa kısas a inanan tuhaf düşünceleri olan bence rahatsız biri . Annem de küçükten beri beni babama ve ona dolduruyor . Onlarla iyi olsam morali bozulan bir kadın . Şimdi annem küçüklükte olduğu gibi derse bu kız beni üzdü rahatsızlandm onun yüzünden felan erkek kardeşimde bana zarar verirse diye korku var içimde . Daha doğrusu bana değil evladıma