Hiçbir şey yapamaz o hastalar. Anca uzaktan konuşurlar. Korktuğunu bilirlerse daha da cesur olurlar. Neden aramadın derlerse vaktim yok, telefonu duymadım, şarjım bitmiş, bebeğim uyumuyor telefona bakamıyorum merak eden gelsin görsün ben artık evden çıkamıyorum, diyeceksin bitecek.
Kardeşim o kısasa kısası yeni paylaşmadı hani görüşü o eskiden beri anksiyetemden sanırım kafamda kuruyorum bana bişe yapar mı diye evladım doğdu ya böyle streslere girdim
Ya zaten anneme duygularımı anlattım ve eğer bana iyi davranmayacaksa mesafe koyalım dedim . Üzülüyorum dedim . Bana yolun açık olsun mutlu ol dedi . Babam aramazdı o aramaya başladı ama hiçbirini samimi bulmuyorum olan bana oldu yalnızım ailem akrabam kardeşim kimsem yok o taraftan . Üstüne psikolojik sıkıntılar bıraktılar canım çok yanıyor . Aylardır öyle iyidimmki terapiler çok işe yaramıştı . Bile bile üzüldüğüm şeyleri yaptılar yalvardım dinlemedi . Hatırlatma dedim bak ben travma tedavisi alıyorum dedim hatırlattı . Yine ben depresif moddayım
Ben de sizinle benzer bir hikayeye sahibim. Öfke sorunum vardı bu hem eşimle çift terapisi hem de bireysel terapiye gittim. Eşimle olan karıkoca ilişkime bile laf ediyorlardı. Eşimle işlerim var onlarla her buluşmaya gidemiyorum diye laf yiyordum. Bunun haricinde aile bireyleri sizinkiler gibi. Terapi sürecinde hep bu olaylar konuşulduğu için günlerim aşırı mutsuz geçiyordu ama bunlar iyileşmenin bir parçası. Aileme derdimi anlattım sizinkiler gibi umursamadılar nankörlükle suçlandım kardeşimle açık şekilde şiddet sorunundan dolayı görüşmeyi reddettiğim için uzun süre yepki gördüm telefondan aranıp hep rahatsız edildim hep kavga etmeye çalıştılar. Sonra da okey dedim sorun değil hiçbişiy demedim varsayın içiniz rahat olsun. Bunu terapistim önermezdi ama ben mecburen böyle yaptım. Sonrasında da yoğun hayatımı bahane edip onlarla görüşmeyi azalttım. Belirli seviyede özel hayatımdan elimden geldiğince uzak tutarak iletişim kuruyoruz. Yalnızca istedikleri kelimeler kurup günü kurtarıyorum. İstemedikleri bir laf ettiğimde tepki gelmeye başladığında üstelemiyorum okey sen ne diyosan odur diyip geçiyorum. Artık kafam rahat. Size de öneririm
Bende aynısını yaşadım.
Terapiye devam et, geçecek zamanla. Sana sığınak tanımlamadı mı terapistin? Oraya git. Benimki kayaların üzerinden kumsala bakan cam duvarlı taş bir ev, salep ve sıcak çikolata kokuyor. Git güvenli bölgene, nefes al derin derin. Yolun açık olsun mu dedi, şahane. Aç yolunu geride kalsınlar
git dedin ben de gittim dersin 
lohusalık çarpmış seni, düne ağlamaktan yarını kurtaramıyorsun, kalan ömrün gidenden daha uzun, kabustu geçti. Şimdi güç sende, kardeşin de anasını alsın koynuna pışpışlasın.Bana kutuya kapatmayı öğretti ama şöyle bi durum oldu . Geçen babam aradı hal hatır sormaya , rahmimde bi sorun çıktığını söyledim . Zaten üzülmüştüm buna . Kontrolüm var bu haftasonu .Annem de üzüldüm felan dedi . Ama sonra ne aradı ne sordu . Ve bu durumun ertesi günü ınstagramdan ben sana çok iyilik etmiştim sen beni hançerledin tarzında bi paylaşım yaptı . O günden beri kendimi toparlayamıyorum. Nasıl benim rahatsızlığım varken bunu bile bile öyle bir şey paylaşır . Instahrandan sildim hemen onu .Yaşadıklarım çok ağrıma gidiyor . Sanki ölürsem daha iyi olcak kimseye kendime dahi faydam yok gibi hissetmeye başladımTerapiye devam et, geçecek zamanla. Sana sığınak tanımlamadı mı terapistin? Oraya git. Benimki kayaların üzerinden kumsala bakan cam duvarlı taş bir ev, salep ve sıcak çikolata kokuyor. Git güvenli bölgene, nefes al derin derin. Yolun açık olsun mu dedi, şahane. Aç yolunu geride kalsınlar
bu durumları aşamayacağım , kimle konuşcam çare bulamıyorum eşimi de artık darlamak istemiyorum . Ona da iyi gelemiyorum gibi hissediyorum . Yetersizlik hissi oluştu bende .Bundan 2 ay önce cıvıl cıvıl olan ben şimdi halim hal değil …Senin yanında bacın ne bileyim bi başkası var mı peki ? Eşim dostun nasıl sana karşı
Geçmiş olsun bu arada gerçekten zor şeyler yaşamışsın
Gerçekten aynı şeyleri yaşamışız sayılır . Ben de sırf oraya gidemiyorum diye bi ton ısrar tripler eşime bana tuhaf davranışlar . Gittiğimde televizyondan başlaeınınkaldırmazlar . Ben çok acı çekiyorum sanki kimseye artık iyi gelemem kendime de gelemem bittim gibi hissetmeye başladım . Çok aşırı ağırıma gidiyor kabul edemiyorum . Kaygı bozukluğum psikolojik sorunlarımı kafama takıyorum . Benim de öfke sorunum vardı terapiyle aştım . Yani benim eşim etrafımda dört dönerken ben mutluluk saçmam gerekirken Şuan oturmuş ağlayarak burda bunları konuşuyorum . Hayatımdan hala daha çalıyorlar ya da ben istemsiz buna izin veriyorum . Bu da bana çok koyuyor
Hepsinin sosyal medya ve hikayelerini engelle. Bunları görmek zorunda değilsin. Hatta engellemene bile gerek yok bakmayacaksın hepsi bu kadar. Senin baktığını gördükçe daha fazla paylaşım yapıyorlardır. Ayrıca sen hasta olmuşsun hançer ne alaka, sana yolladığını nereden çıkardın ki, alsın hançeri üzerine otursun haspam. Bak sen kendini korumazsan kimse seni korumaz. Caba ne yapıyorlar diye bile düşünme.Bana kutuya kapatmayı öğretti ama şöyle bi durum oldu . Geçen babam aradı hal hatır sormaya , rahmimde bi sorun çıktığını söyledim . Zaten üzülmüştüm buna . Kontrolüm var bu haftasonu .Annem de üzüldüm felan dedi . Ama sonra ne aradı ne sordu . Ve bu durumun ertesi günü ınstagramdan ben sana çok iyilik etmiştim sen beni hançerledin tarzında bi paylaşım yaptı . O günden beri kendimi toparlayamıyorum. Nasıl benim rahatsızlığım varken bunu bile bile öyle bir şey paylaşır . Instahrandan sildim hemen onu .Yaşadıklarım çok ağrıma gidiyor . Sanki ölürsem daha iyi olcak kimseye kendime dahi faydam yok gibi hissetmeye başladım
Buraya yazıp ağlamak da iyi geliyor insana, ben yazdıktan ve insanlarla konuştuktan sonra çok daha iyi hissetmiştim. Yazılanları okudukça ferahlayacaksın. Çünkü aslında yalnız değilsin
Evet güvenli alan oluşturmadık bana . Meditasyon felan önerdi öyle .. yalnız değilim gerçekten bir çok insan farklı şeyler yaşamış görüyorum .ama galiba ben çok duygusal yaklaşıyorum ve Şuan buna hakim olamıyorum .
Hormonlar ve anksiyetenin etkisi, mücadele ederek çıkılıyor bu noktaya, sen haksızlık evresindesin biz ittir et evresine varmışız, zamanla bunlar, ama durup durup düşünürsen geçmez. İlgini çekip kafanı oyalayacak bir dizi izle iş yaparken de bebeği emzirirken de izle, kendine düşünme fırsatı bırakma, o zaman daha iyi hissedeceksinEvet güvenli alan oluşturmadık bana . Meditasyon felan önerdi öyle .. yalnız değilim gerçekten bir çok insan farklı şeyler yaşamış görüyorum .ama galiba ben çok duygusal yaklaşıyorum ve Şuan buna hakim olamıyorum .
O evreye varırken bunları yaşadınız mı sizde ? Evet ben tüm gün bunları düşünüyorum sanırım
Yaşamaz mıyım, günlerce hatta aylarca kendime gelemediğim oldu ama dediğim gibi düşünmemek için çaba göster, başka şeyler düşün, dediğim gibi dizi izle.
Daha çok yeni anne olduğun için duygularını korkularını 1000le çarp, öyle bi etkisi var işte. Biraz daha zaman geçsin duygularını daha kontrollü tutabileceksin, sana bunları düşündüren anksiyeten sürekli kaygı halinde olumsuz senaryolar beynini dolar olmadık zamanda. Bu geçmeyecek bir şey değil emin ol geçicek, sen değişeceksin evrileceksin herkese ittiri çekip yoluna bakacaksın, o zaman iyileşeceksin.Kardeşim o kısasa kısası yeni paylaşmadı hani görüşü o eskiden beri anksiyetemden sanırım kafamda kuruyorum bana bişe yapar mı diye evladım doğdu ya böyle streslere girdim
Hayir yok.
Hastalıkla alakası yok annen klasik pipi sevicilerden, uzak dur rahat et ...
Uzak duruyorum fakat Şuan psikolojik tedavi almış olmayı aklıma gelen saçma sapan düşüncelerin onlar yüzünden olması o kadar ağrıma gidiyor ki
