- 7 Ağustos 2024
- 286
- 339
- 39
Ben de ilk yavrumu 25 yaşımdayken kucağıma aldım; ama iş hayatından hiç kopmadım. Sadece 4 ay ara verdim sonra hemen geri döndüm. O günden beri de full çalışıyorum. Şimdi ikinciye hamileyim aradan 13 sene geçti :)Kızlar belki benim yaşım küçük olduğu için mi bu şekilde hissediyorum bilmiyorum ama bugünlerde çok stresliyim. Yaşim 25 İlk zamanları çok zor geçirdiğim için mi böyle oldu karar veremiyorum. Planlı bir gebelik değildi ama aslında hayatımda her şey yolundaydı atandım 3 yıldır çalışıyorum eşim ile güzel bir iletişimimiz var yine de sanki çok şeyden eksik kalıyorum gibi geliyor çocuk yapma ve evlilik yaşı da bir hayli ileri yaşa taşındı. Normalde herkese evlilik konusunda da çocuk konusunda da hızlı karar vermeyin vs diyen bir insandım ve düşünmeden evlenen çocuk yapanları kendi içimde eleştirirdim şimdi sanki insanlar kendi içinde beni eleştiriyor gibi geliyor. Birde benim mesleğim hareketli ve zor bir meslek çocuktan sonra 2 yıl 8-5 çalışacağım işimden uzak kalmam gerekecek bunları düşünüyorum ve sürekli stres oluyorum işimi gerçekten çok seviyorum aslında gelecek için değil de şuan var olan şeylere katılamamak beni mutsuz ediyor. Gelecekte sanki yapabileceklerimi görmeyeceğim için bu kadar stres olmam ya da bebişle zaman geçirirken takmam gibi.
Birde bunları aşmak benim için şu açıdan zor hep koruyucu aile olmak istemiştim hem iş hayatıma ara vermek istemediğim için hem de çocukluktan beri hayalimdi şuan koruyucu aile olmak istesem de ileri bir tarihe ertelemek durumundayım. Aslında düşüncelerimi tam yazamadım. Kafam o kadar dolu ki anlamlı cümleler kuramadım kafamdakileri de tam aktaramadım sadece biraz biraz yazmış oldum. Kusura bakmayın
Bana annem; gerekirse tüm maaşını ver bakıcı tut iş hayatından uzak kalma demişti. Başkaları kazandığını bakıcıya veriyorsun zaten çalışmasan mı diyordu ama hiç sallamadım. Sonuçta benim kariyerim büyüyordu; ve şimdi çok faydasını görüyorum. Stres yapmayın doğan büyüyor valla; anne rahatsa çocuk da öyle bir uyumlu oluyor ki…
. Bilenler bilir, devlet Hastanesi'nde pek serum takmayı sevmezler) 10 gündür raporluyum.
çook kötü düşündüğüm kaygılandığım oldu burayla paylaştım zaten ama hep kötü yazacak değiliz şimdi kaygılarım azaldı hafifledim sanki, bunları da paylaşmak lazım. Artık şöyle bakıyorum o benden ve sevdiğimden bi parça 
düşünsenize hamileyiz bu bi mucize bir de kendinin ve eşinin en minik en masum hali bunu düşünmek belki saçma geliyo ama düşündükçe kuduruyorum ayyy djfjdj hiç tanımadığım, kafede denk geldiğim bana gülen bebekle bile nasıl bi bağ kuruyoruz nasıl şefkat gösteriyoruz kendi bebişimize olan bağı hayal edince iş güç vakit para enerji meseleleri gerçekten hafif geliyor bence. Dilerim hepimiz keyif alırız bu süreçten ve bebeğimizden
