- 19 Mayıs 2024
- 1.469
- 963
-
- Konu Sahibi Buffalosos
- #62.201
Maşallah ya negüzel bende eskisi gibi sinirli değilim ama şu desteksizlik olayı aklıma gelince bazen sinirler oynuyor
Maşallah ya negüzel bende eskisi gibi sinirli değilim ama şu desteksizlik olayı aklıma gelince bazen sinirler oynuyorBen çok sinirli fevri öfkeli nasıl anlatsam ateş gibi gezen biriyim. Bomba hatta evet. Ama beni öyle dizginledikj elhamdülillah bazen o kriz anlarında yada uykusuzluk yorgunluk açlık sefillik zamanlarında durup kendime hayret ediyorum. Yalnızlığı çok seven biriyim. Nenkadar çok gezmeyi sosyallik sevsem de günün sonunda mutlaka yalnız kalmaya ihtiyacım olur. Ama dokunmuyor zorlanıyorum ama eski moni gibi bi zorlanma değil. Öfke patlamalarim aksiyete panik atak krizlerim doğumla birlikte uçtu gitti. Hastalıktan başımı alamazdim sürekli hastahaneydim. Hamd olsun sifa oldu bana. Yegenlerime baktığım zamanları anımsıyorum. Tahammülüm kalmıyordu belli günden sonra. Çocuklara yansitmazdim ama zorluğunu herkesten cikartirdim. Bu keşke dememek için gün sonunda vicdan azabı çekmemek için mi bilmiyorum olumsuz duygularımı dibine kadar torpuledi. Ha pamuk gibi biri mi oldum hayır. Mükemmel miyim asla.. sadece eski moniye göre muazzam durumdayım. Yani eminim herkes kendi terazisinde çok büyük farkları olmuştur anne olduktan sonra.
Şu son cümlen bende de var çocuğuma öfkem sinirim asla yok ona şefkatin sonsuz ama çevreme karşı bir öfkem var zaman kolluyor gibiyim çok tuhaf bir hisHadron çarpıştırıcısı benim sinirleri görse oooo atomlara bak hemen ayırmalıyım der. Öyle bir sinir öyle bir öfke kontrolü yoksunluğu. Çok şanslısın atabilmişsin bende kaldı bir miktar. Kriz gelince deliye dönüyorum. Geçenlerde bi aydınlanma geldi. 36 yaşımdayım asla kendim olamadim asla her şeyime rağmen sevilmedim, beni delirtip (hoşlanmıyorum yapma dememe rağmen) sonra sinirlendiğim için beni suclayan ve öfke anındaki davranışlarım için özür dilememi bekleyen bir eşim var. Asla saygı görmedim (unvanıma saygı duyuldu karakterime değil) dost diyebileceğim insanlar olmadı hayatımda ama ben herkese dost oldum ayağı tasa takılsa koştum herkese yolunu temizledim bir daha takılmasın diye. Her şey için çok çabaladığımı ama benim için asla çaba gösterilmediğini farkettim. Travmatik bir çocukluğum ve ergenliğim oldu. Onların gölgesinde yetişkin olmaya çalıştım, tum eksikliklerimle, ve icime attıklarımın savunma mekanizmama olan savaşında yarım bir insan oldum. Tüm öfkemin nedeni bu ancak her şeyi affedip kendimi kucaklayamiyorum. Çok uzattım anksiyeteni öfkeni gercekten yenebildin mi? Yoksa sadece çocuğuna mı yansıtmıyorsun? Çünkü anne olduktan sonra çocuğum haric herkese bana yaşattıkları için intikam alırcasına saldırmak istiyorum ve bu duyguya engel olamıyorum.
Valla benimkide yoruluyor ama asla belli etmiyo yoruldum demiyor sadece al şunu yapacam al bunu yapacam diyip kaçıyor. Çünkü bana hep niye yoruluyorsun ki ne var yorucu bişey değil dediği için kendi yapınca yorulsa bile çaktırmıyorBeniö eşimde kucağına alsa hemn yoruluyo ben anlamıyorum nasıl yorulabilir erkek hani bendendaha güçlü olmalı
Benimki sıkılıyorum bir süre sonra dedi kucakta olunca yani bence onlar bizim gibi değil bunalıyorlarValla benimkide yoruluyor ama asla belli etmiyo yoruldum demiyor sadece al şunu yapacam al bunu yapacam diyip kaçıyor. Çünkü bana hep niye yoruluyorsun ki ne var yorucu bişey değil dediği için kendi yapınca yorulsa bile çaktırmıyor
1 saat içinde ellimkere şekil değiştiriyor yatağı uzunlamasına değşl enlemesine kullanıyor istediğim şekilde yatırayım yani başına buyruk asi oğlumKizlar tatlı bebisler gece uyurken nasıl yatiyorsunuz. Çocuğum hep sırt üstü yatıyor. Yan yatırmaya çalıştım kivirila düz yatiyo.
Anasının nazlı gülü ninay da nay nay nanay da nayBeniö eşimde kucağına alsa hemn yoruluyo ben anlamıyorum nasıl yorulabilir erkek hani bendendaha güçlü olmalı
Tarifsiz evetŞu son cümlen bende de var çocuğuma öfkem sinirim asla yok ona şefkatin sonsuz ama çevreme karşı bir öfkem var zaman kolluyor gibiyim çok tuhaf bir his
Biberondan daha hızlı geliyor mama o rahatlığı memede bulamadıysa sinirleniyor olabilir. Ya da diş dönemindesiniz ondan yapıyor olabilir.Ya kızlar bişey soracağım. Geçenlerde yazmıştım işe başlıyorum mecburen mamayla destekleyeceğim diye. Bir haftadır ufaktan manaya başladık. Ama benim göğüslerde süt mü azaldı yoksa mama daha mı tatlı neden bilmiyorum, çocuğum emerken sinir yapıyor ve mama yemeden karnı asla doymuyor. Uykuya bile dalamıyor. Mama içirip öyle uyutuyorum. Emmeye devam ettiriyorum ama tek başına asla yeterli değil. Üzüldüm açıkçası ama yapacağım da bir şey yok. Bir de 60 ya da 80 cc falan mama veriyorum. Bitince ağlıyor. 120 cc falan da çok değil mi ya?
Hadi ya. Baya aç bırakıyorum o zaman çocuğu. Artırayım bari cc yi:) teşekkür ederim.Biberondan daha hızlı geliyor mama o rahatlığı memede bulamadıysa sinirleniyor olabilir. Ya da diş dönemindesiniz ondan yapıyor olabilir.
Bildigim kadarıyla 180mle kadar icebiliyorlar su an sanırım ideali 120-150 arası bu aylarda. 60-80 az sadece mama yiyorsa o esnada az geliyordur
Ben 8 aylık hamileyken doktora tezimi savundum. Sırf sonraya kalmasın, çocuğuma odaklanayım diye karnık burnunda tez yazdım. Çocuk doğdu. Annem 10 günlükken bırakıp gitti. Hayatımda hiç bebek falan bakmamıştım. Öksürse ağlıyorum falan. Videolara baka baka, okuya okuya öğrendim. Çocuğu göğsüme bağladım kongreye katıldım. Bu arada evimin yemekleri çamaşırları falan bende hep. Sonra bakıcı bulduk. Ama o sadece çocuğa bakıyor. Onun da öğle yemeğini ben yapıyorum. Mesela yarın sabah işe gidicem. 2 toplantım var. Bugün haftalık yemeğimi yaptım. Çeşit çeşit. Bakıcı abla için ayrı ayrı paketledim. Temizlil yaptım. 2 saat makale yazdım. Yarın da iki toplantı arası gelip çocuğumu emzirip bir iki bişeyi ütülüycem. Bu dediklerimi bir erkeğin yapması imkansız. Bizi anlamaları da imkansız.Bak şu söze istinaden yazıyorum. O kadar doğru ki. Bu gün bana da dediler bunu. İkindi vakitlerinde kv geçtim. Bahçede takıldık biraz. Sonra ağlama krizine girdi. Kv demler bahçeli bi evde 3 aile olarak yasiyolar. Eşimin amcası babaannesi vs de var. Neyse ben kızım bi sebepten ağlayacak olduğunda hemen birinin kucağında ise yada bi sey olduysa ağlamasına musade etmeden yatıştırır yada kucağıma alırdım baskasindaysa. Bugünde kv kucağında iken anne ağlayacak dedim. Yapıştırmaya çalıştı ama iş işten geçti. Bi anda krize girdi. Sebepsiz yada ben hala onun sebebini anlayamadım anlayamıyorum. Neyse hemen bahçede uyaran çok olduğu için görsel ve kuş sesleri vs bahçe katindaki eve girdim. Sessiz bi odaya geçtim. Kv eşimin babaannesi yanıma koştular kiz nefessiz kalircasina agliyo. İkisi de dondu kaldi. Deli dana gibi koşturuyorlar kızı öyle gördükçe. Bense ilk olmadığı için sakin kalmaya çalışıp kızı da sakinleştirmeye çalışıyorum. Durmaksızın 40 dk felan sürdü. Sonra kiz kucağımda ağlamaktan yorgun düştü ama iç cekiyodu artık. Ben bitik haldeyim ama hiç farkında değilim kendimin. Onceden hep söylerdim krize giriyo diye kimse ne demek istediğimi anlamiyodu. Önce kv dedi nasıl dayaniyosun diye. Sonra yenge geldi ne kadar güçlüsün dedi. Annelik dışında dayanilacak bi ssey değil dedi. O an bedenimin ne kadar yoruldugunu fark ettim. Kollarım bacaklarım titriyodu. Zihnim kendi kendime sorduğum sorularla boğulmuş durumdaydi. Ama gene de tüm kuvvetimle devam ediyodum. Anne olmasaydım asla dayanamaz ve çok çabuk sinirlenen biriyimdir öfke patlaması yaşardım. Beni bu denli yoracak herhangi bi durum sebebiyle. Tüm süper kahramanlar erkek karakterde olmuştur oysa tüm güçlerin birleştiği tek süper güçlü kahramanlar annelerdir..
Harika yazmıssın benı anlatmışsın ınankıHadron çarpıştırıcısı benim sinirleri görse oooo atomlara bak hemen ayırmalıyım der. Öyle bir sinir öyle bir öfke kontrolü yoksunluğu. Çok şanslısın atabilmişsin bende kaldı bir miktar. Kriz gelince deliye dönüyorum. Geçenlerde bi aydınlanma geldi. 36 yaşımdayım asla kendim olamadim asla her şeyime rağmen sevilmedim, beni delirtip (hoşlanmıyorum yapma dememe rağmen) sonra sinirlendiğim için beni suclayan ve öfke anındaki davranışlarım için özür dilememi bekleyen bir eşim var. Asla saygı görmedim (unvanıma saygı duyuldu karakterime değil) dost diyebileceğim insanlar olmadı hayatımda ama ben herkese dost oldum ayağı tasa takılsa koştum herkese yolunu temizledim bir daha takılmasın diye. Her şey için çok çabaladığımı ama benim için asla çaba gösterilmediğini farkettim. Travmatik bir çocukluğum ve ergenliğim oldu. Onların gölgesinde yetişkin olmaya çalıştım, tum eksikliklerimle, ve icime attıklarımın savunma mekanizmama olan savaşında yarım bir insan oldum. Tüm öfkemin nedeni bu ancak her şeyi affedip kendimi kucaklayamiyorum. Çok uzattım anksiyeteni öfkeni gercekten yenebildin mi? Yoksa sadece çocuğuna mı yansıtmıyorsun? Çünkü anne olduktan sonra çocuğum haric herkese bana yaşattıkları için intikam alırcasına saldırmak istiyorum ve bu duyguya engel olamıyorum.
Ben düz yatırıyorum artıkKizlar tatlı bebisler gece uyurken nasıl yatiyorsunuz. Çocuğum hep sırt üstü yatıyor. Yan yatırmaya çalıştım kivirila düz yatiyo.
Maşallah sana ya nasıl yapıyosun helal olsun ciddenBen 8 aylık hamileyken doktora tezimi savundum. Sırf sonraya kalmasın, çocuğuma odaklanayım diye karnık burnunda tez yazdım. Çocuk doğdu. Annem 10 günlükken bırakıp gitti. Hayatımda hiç bebek falan bakmamıştım. Öksürse ağlıyorum falan. Videolara baka baka, okuya okuya öğrendim. Çocuğu göğsüme bağladım kongreye katıldım. Bu arada evimin yemekleri çamaşırları falan bende hep. Sonra bakıcı bulduk. Ama o sadece çocuğa bakıyor. Onun da öğle yemeğini ben yapıyorum. Mesela yarın sabah işe gidicem. 2 toplantım var. Bugün haftalık yemeğimi yaptım. Çeşit çeşit. Bakıcı abla için ayrı ayrı paketledim. Temizlil yaptım. 2 saat makale yazdım. Yarın da iki toplantı arası gelip çocuğumu emzirip bir iki bişeyi ütülüycem. Bu dediklerimi bir erkeğin yapması imkansız. Bizi anlamaları da imkansız.
Ahhh hiç yapmadığım şeydi birinden yardım istemek ve o kadR zoruma gidiyor ki hala.. herseyi kendi yapmış birinin 1 bRdak su istemesi bile çok ağır geliyorBen hamilelikle birlikte değiştim annelikle de degisim devam etti. Kızım bana sabırlı olmayı ögretti. Aceleci dedigi dedik ve mükemmeliyetci bir tiptim. Hamilelik ve bebekle birlikte sakinlestim her seyin her zaman istedigim gibi olamayacagini kabullendim. Kendi işimi kendi halleden ve hatta çevesindekilerin işini de hallederim modunda gezen sorumluluk almayi seven biriydim artik talepkar oldum mecburen