2024 Şubat Anneleri Paylaşım Alanı

Bebeğimin cinsiyeti


  • Ankete Katılan
    303
Çok normal sende insansın bütün hormonlarımız yerinden oynadı bizi anlayan dinleyen yok milyon tane şeyle uğraşıyoruz o kadar güçlüyüz ki aslında. Dün bende öyle oldum ağladı ağladı aşırı sinirlendim aldım dışarı çıktım dışarı çıkmak zaten ayrı zor eve gelince aşırı tükenmiş oluyorum. Baktın yarım saat denedin uyumuyor aş kucağına evi turla bırak uyumazsa uyumasın dr dediği gibi ille de gündüz 3 saat uyuyacak 5 saat uyuyacak diye bişey yok ben bıraktım artık düzeni gözleri kızardıysa ya da gözlerini falan ovuyorsa alıyorum yatağa emziriyorum gerçekten uykusu varsa uyuyor uyumazsa kendimi yoramam yatakta debelenerek çünkü sonra öok sinirleniyorum alıyorum tekrar içeri gidiyorum biraz oyalanıyor tekrar uykunmoduna gelirse yine emziriyorum artık uyuyana kadar böyle kendime süre verdim bazen 15 dk dayanıyorum bazen yarım saat öyle 2 saat yatakta uğraştığımda hem hemen uyanıyor hemde öok sinirli kalkıyor
Bizim hep böyle mücadele ile oluyor gece de öyle. Gündüz çok zorlamıyorum ama akşam uykusuna geçmesi için uğraşıyorum uyusunda biraz dinleneyim diye gözünün içine bakıyorum ama saatler sürüyor uyutmak
 
o kadar güçlüyüz ki aslında.
Bak şu söze istinaden yazıyorum. O kadar doğru ki. Bu gün bana da dediler bunu. İkindi vakitlerinde kv geçtim. Bahçede takıldık biraz. Sonra ağlama krizine girdi. Kv demler bahçeli bi evde 3 aile olarak yasiyolar. Eşimin amcası babaannesi vs de var. Neyse ben kızım bi sebepten ağlayacak olduğunda hemen birinin kucağında ise yada bi sey olduysa ağlamasına musade etmeden yatıştırır yada kucağıma alırdım baskasindaysa. Bugünde kv kucağında iken anne ağlayacak dedim. Yapıştırmaya çalıştı ama iş işten geçti. Bi anda krize girdi. Sebepsiz yada ben hala onun sebebini anlayamadım anlayamıyorum. Neyse hemen bahçede uyaran çok olduğu için görsel ve kuş sesleri vs bahçe katindaki eve girdim. Sessiz bi odaya geçtim. Kv eşimin babaannesi yanıma koştular kiz nefessiz kalircasina agliyo. İkisi de dondu kaldi. Deli dana gibi koşturuyorlar kızı öyle gördükçe. Bense ilk olmadığı için sakin kalmaya çalışıp kızı da sakinleştirmeye çalışıyorum. Durmaksızın 40 dk felan sürdü. Sonra kiz kucağımda ağlamaktan yorgun düştü ama iç cekiyodu artık. Ben bitik haldeyim ama hiç farkında değilim kendimin. Onceden hep söylerdim krize giriyo diye kimse ne demek istediğimi anlamiyodu. Önce kv dedi nasıl dayaniyosun diye. Sonra yenge geldi ne kadar güçlüsün dedi. Annelik dışında dayanilacak bi ssey değil dedi. O an bedenimin ne kadar yoruldugunu fark ettim. Kollarım bacaklarım titriyodu. Zihnim kendi kendime sorduğum sorularla boğulmuş durumdaydi. Ama gene de tüm kuvvetimle devam ediyodum. Anne olmasaydım asla dayanamaz ve çok çabuk sinirlenen biriyimdir öfke patlaması yaşardım. Beni bu denli yoracak herhangi bi durum sebebiyle. Tüm süper kahramanlar erkek karakterde olmuştur oysa tüm güçlerin birleştiği tek süper güçlü kahramanlar annelerdir..
 
Bugünn yurıyıse çıktık benkmkı bende gelcem dedı bebek arabasıyksnbaslsdıgım yürüyüş kucakta son buldu benkm öküz aldı kucagına 5 dakıka falan belım koptu kolum koptu ulan ben kaç dakıka tasıdım bıde esırtımds çanta elımde araba helal sana dıyor bır yanda da efe elı sacımdw kafa gokyuzınde dehşet bır durımdu sonra dedı ver bana çocuk bıraklmadı benı boş arabayı aldı yolda hın hın dıye dıye geldık benım evde 3 erkek çocuğu hele esım hıc buyumeyen
 
Bak şu söze istinaden yazıyorum. O kadar doğru ki. Bu gün bana da dediler bunu. İkindi vakitlerinde kv geçtim. Bahçede takıldık biraz. Sonra ağlama krizine girdi. Kv demler bahçeli bi evde 3 aile olarak yasiyolar. Eşimin amcası babaannesi vs de var. Neyse ben kızım bi sebepten ağlayacak olduğunda hemen birinin kucağında ise yada bi sey olduysa ağlamasına musade etmeden yatıştırır yada kucağıma alırdım baskasindaysa. Bugünde kv kucağında iken anne ağlayacak dedim. Yapıştırmaya çalıştı ama iş işten geçti. Bi anda krize girdi. Sebepsiz yada ben hala onun sebebini anlayamadım anlayamıyorum. Neyse hemen bahçede uyaran çok olduğu için görsel ve kuş sesleri vs bahçe katindaki eve girdim. Sessiz bi odaya geçtim. Kv eşimin babaannesi yanıma koştular kiz nefessiz kalircasina agliyo. İkisi de dondu kaldi. Deli dana gibi koşturuyorlar kızı öyle gördükçe. Bense ilk olmadığı için sakin kalmaya çalışıp kızı da sakinleştirmeye çalışıyorum. Durmaksızın 40 dk felan sürdü. Sonra kiz kucağımda ağlamaktan yorgun düştü ama iç cekiyodu artık. Ben bitik haldeyim ama hiç farkında değilim kendimin. Onceden hep söylerdim krize giriyo diye kimse ne demek istediğimi anlamiyodu. Önce kv dedi nasıl dayaniyosun diye. Sonra yenge geldi ne kadar güçlüsün dedi. Annelik dışında dayanilacak bi ssey değil dedi. O an bedenimin ne kadar yoruldugunu fark ettim. Kollarım bacaklarım titriyodu. Zihnim kendi kendime sorduğum sorularla boğulmuş durumdaydi. Ama gene de tüm kuvvetimle devam ediyodum. Anne olmasaydım asla dayanamaz ve çok çabuk sinirlenen biriyimdir öfke patlaması yaşardım. Beni bu denli yoracak herhangi bi durum sebebiyle. Tüm süper kahramanlar erkek karakterde olmuştur oysa tüm güçlerin birleştiği tek süper güçlü kahramanlar annelerdir..
Çünkü onların sadece bize ihtiyacı var diğer insanlar gelip geçici sevip bırakıyorlar bir de bu günler geçiçi bir anlık sinirle bazen bağırıyoruz kızıyoruz kendi kendimize yapıyoruz aslında ilerde bunları hatırlayıp pişman olmamak adına sakin kalmaya çalışıyoruz
 
Bende zorlanıyorum kendı ıstedıgı zaman uyuyor zorladı mı ağlama zırlama popo yukarı yuksrı kendını arttırma
Aynen öyle önceden zorlardım hani şu kadar uyumalı bu kadar uyumalı muhabbettinden uyumazsa uyumasın yapacak bişey yok çoks zorlayınca benimki baya ağlıyor o yüzden düzen kurabilmek adına uyku konusunda onunbiraz serbest bıraktım zaten en gazla 2 saat uyanık kalabiliyor saati takip ediyorum hareketlerini izliyorum anladığımda doğru yatağa uyumazsa biraz yoruyorum oynuyorum onunla ancak öyle
 
Çünkü onların sadece bize ihtiyacı var diğer insanlar gelip geçici sevip bırakıyorlar bir de bu günler geçiçi bir anlık sinirle bazen bağırıyoruz kızıyoruz kendi kendimize yapıyoruz aslında ilerde bunları hatırlayıp pişman olmamak adına sakin kalmaya çalışıyoruz
Ben çok sinirli fevri öfkeli nasıl anlatsam ateş gibi gezen biriyim. Bomba hatta evet. Ama beni öyle dizginledikj elhamdülillah bazen o kriz anlarında yada uykusuzluk yorgunluk açlık sefillik zamanlarında durup kendime hayret ediyorum. Yalnızlığı çok seven biriyim. Nenkadar çok gezmeyi sosyallik sevsem de günün sonunda mutlaka yalnız kalmaya ihtiyacım olur. Ama dokunmuyor zorlanıyorum ama eski moni gibi bi zorlanma değil. Öfke patlamalarim aksiyete panik atak krizlerim doğumla birlikte uçtu gitti. Hastalıktan başımı alamazdim sürekli hastahaneydim. Hamd olsun sifa oldu bana. Yegenlerime baktığım zamanları anımsıyorum. Tahammülüm kalmıyordu belli günden sonra. Çocuklara yansitmazdim ama zorluğunu herkesten cikartirdim. Bu keşke dememek için gün sonunda vicdan azabı çekmemek için mi bilmiyorum olumsuz duygularımı dibine kadar torpuledi. Ha pamuk gibi biri mi oldum hayır. Mükemmel miyim asla.. sadece eski moniye göre muazzam durumdayım. Yani eminim herkes kendi terazisinde çok büyük farkları olmuştur anne olduktan sonra.
 
Ben çok sinirli fevri öfkeli nasıl anlatsam ateş gibi gezen biriyim. Bomba hatta evet. Ama beni öyle dizginledikj elhamdülillah bazen o kriz anlarında yada uykusuzluk yorgunluk açlık sefillik zamanlarında durup kendime hayret ediyorum. Yalnızlığı çok seven biriyim. Nenkadar çok gezmeyi sosyallik sevsem de günün sonunda mutlaka yalnız kalmaya ihtiyacım olur. Ama dokunmuyor zorlanıyorum ama eski moni gibi bi zorlanma değil. Öfke patlamalarim aksiyete panik atak krizlerim doğumla birlikte uçtu gitti. Hastalıktan başımı alamazdim sürekli hastahaneydim. Hamd olsun sifa oldu bana. Yegenlerime baktığım zamanları anımsıyorum. Tahammülüm kalmıyordu belli günden sonra. Çocuklara yansitmazdim ama zorluğunu herkesten cikartirdim. Bu keşke dememek için gün sonunda vicdan azabı çekmemek için mi bilmiyorum olumsuz duygularımı dibine kadar torpuledi. Ha pamuk gibi biri mi oldum hayır. Mükemmel miyim asla.. sadece eski moniye göre muazzam durumdayım. Yani eminim herkes kendi terazisinde çok büyük farkları olmuştur anne olduktan sonra.
Ben hamilelikle birlikte değiştim annelikle de degisim devam etti. Kızım bana sabırlı olmayı ögretti. Aceleci dedigi dedik ve mükemmeliyetci bir tiptim. Hamilelik ve bebekle birlikte sakinlestim her seyin her zaman istedigim gibi olamayacagini kabullendim. Kendi işimi kendi halleden ve hatta çevesindekilerin işini de hallederim modunda gezen sorumluluk almayi seven biriydim artik talepkar oldum mecburen 🫢
 
Ben çok sinirli fevri öfkeli nasıl anlatsam ateş gibi gezen biriyim. Bomba hatta evet. Ama beni öyle dizginledikj elhamdülillah bazen o kriz anlarında yada uykusuzluk yorgunluk açlık sefillik zamanlarında durup kendime hayret ediyorum. Yalnızlığı çok seven biriyim. Nenkadar çok gezmeyi sosyallik sevsem de günün sonunda mutlaka yalnız kalmaya ihtiyacım olur. Ama dokunmuyor zorlanıyorum ama eski moni gibi bi zorlanma değil. Öfke patlamalarim aksiyete panik atak krizlerim doğumla birlikte uçtu gitti. Hastalıktan başımı alamazdim sürekli hastahaneydim. Hamd olsun sifa oldu bana. Yegenlerime baktığım zamanları anımsıyorum. Tahammülüm kalmıyordu belli günden sonra. Çocuklara yansitmazdim ama zorluğunu herkesten cikartirdim. Bu keşke dememek için gün sonunda vicdan azabı çekmemek için mi bilmiyorum olumsuz duygularımı dibine kadar torpuledi. Ha pamuk gibi biri mi oldum hayır. Mükemmel miyim asla.. sadece eski moniye göre muazzam durumdayım. Yani eminim herkes kendi terazisinde çok büyük farkları olmuştur anne olduktan sonra.
Hadron çarpıştırıcısı benim sinirleri görse oooo atomlara bak hemen ayırmalıyım der. Öyle bir sinir öyle bir öfke kontrolü yoksunluğu. Çok şanslısın atabilmişsin bende kaldı bir miktar. Kriz gelince deliye dönüyorum. Geçenlerde bi aydınlanma geldi. 36 yaşımdayım asla kendim olamadim asla her şeyime rağmen sevilmedim, beni delirtip (hoşlanmıyorum yapma dememe rağmen) sonra sinirlendiğim için beni suclayan ve öfke anındaki davranışlarım için özür dilememi bekleyen bir eşim var. Asla saygı görmedim (unvanıma saygı duyuldu karakterime değil) dost diyebileceğim insanlar olmadı hayatımda ama ben herkese dost oldum ayağı tasa takılsa koştum herkese yolunu temizledim bir daha takılmasın diye. Her şey için çok çabaladığımı ama benim için asla çaba gösterilmediğini farkettim. Travmatik bir çocukluğum ve ergenliğim oldu. Onların gölgesinde yetişkin olmaya çalıştım, tum eksikliklerimle, ve icime attıklarımın savunma mekanizmama olan savaşında yarım bir insan oldum. Tüm öfkemin nedeni bu ancak her şeyi affedip kendimi kucaklayamiyorum. Çok uzattım anksiyeteni öfkeni gercekten yenebildin mi? Yoksa sadece çocuğuna mı yansıtmıyorsun? Çünkü anne olduktan sonra çocuğum haric herkese bana yaşattıkları için intikam alırcasına saldırmak istiyorum ve bu duyguya engel olamıyorum.
 
Ben hamilelikle birlikte değiştim annelikle de degisim devam etti. Kızım bana sabırlı olmayı ögretti. Aceleci dedigi dedik ve mükemmeliyetci bir tiptim. Hamilelik ve bebekle birlikte sakinlestim her seyin her zaman istedigim gibi olamayacagini kabullendim. Kendi işimi kendi halleden ve hatta çevesindekilerin işini de hallederim modunda gezen sorumluluk almayi seven biriydim artik talepkar oldum mecburen 🫢
Hele şu talepkar olma kısmı beni en en zorlayan. Şimdiye kadar her işimi hep kendim gördüm kimseden bir şey istemedim neredeyse. Şimdi ise mecbur kalıyorum
 
Hadron çarpıştırıcısı benim sinirleri görse oooo atomlara bak hemen ayırmalıyım der. Öyle bir sinir öyle bir öfke kontrolü yoksunluğu. Çok şanslısın atabilmişsin bende kaldı bir miktar. Kriz gelince deliye dönüyorum. Geçenlerde bi aydınlanma geldi. 36 yaşımdayım asla kendim olamadim asla her şeyime rağmen sevilmedim, beni delirtip (hoşlanmıyorum yapma dememe rağmen) sonra sinirlendiğim için beni suclayan ve öfke anındaki davranışlarım için özür dilememi bekleyen bir eşim var. Asla saygı görmedim (unvanıma saygı duyuldu karakterime değil) dost diyebileceğim insanlar olmadı hayatımda ama ben herkese dost oldum ayağı tasa takılsa koştum herkese yolunu temizledim bir daha takılmasın diye. Her şey için çok çabaladığımı ama benim için asla çaba gösterilmediğini farkettim. Travmatik bir çocukluğum ve ergenliğim oldu. Onların gölgesinde yetişkin olmaya çalıştım, tum eksikliklerimle, ve icime attıklarımın savunma mekanizmama olan savaşında yarım bir insan oldum. Tüm öfkemin nedeni bu ancak her şeyi affedip kendimi kucaklayamiyorum. Çok uzattım anksiyeteni öfkeni gercekten yenebildin mi? Yoksa sadece çocuğuna mı yansıtmıyorsun? Çünkü anne olduktan sonra çocuğum haric herkese bana yaşattıkları için intikam alırcasına saldırmak istiyorum ve bu duyguya engel olamıyorum.
Ah canımsın :KK43:
 
Canım evet dün çok kötüydü merkezdeyiz ama çok fena evin içi is duman oğlumun sabaha kadar burnu tıkandı hep çektim serumla çok kötü bir geceydi malesef
Söndürüldü şükürler olsun ama her yer yandı ilçe girişinde yangında hayvanlar öldü :KK43: çok üzgünüz 🙏🏻 çok büyük bir alan yandı gitti kül oldu gökten evlerimize hala kül yağıyor
Çok çok geçmiş merhaba olsun canım
 
Hele şu talepkar olma kısmı beni en en zorlayan. Şimdiye kadar her işimi hep kendim gördüm kimseden bir şey istemedim neredeyse. Şimdi ise mecbur kalıyorum
Beni zorlamiyor simdiye kadar yaptiklarima saysinlar. Daha acigim dogrudanim artik insan iliskilerinde. Her işimi kendimiz gördüğümüz için madalya takmadi kimse. Yardima ihtiyacim varsa apaçık söylüyorum anne baba kardes koca arkadas her kimse.
 
Bugünn yurıyıse çıktık benkmkı bende gelcem dedı bebek arabasıyksnbaslsdıgım yürüyüş kucakta son buldu benkm öküz aldı kucagına 5 dakıka falan belım koptu kolum koptu ulan ben kaç dakıka tasıdım bıde esırtımds çanta elımde araba helal sana dıyor bır yanda da efe elı sacımdw kafa gokyuzınde dehşet bır durımdu sonra dedı ver bana çocuk bıraklmadı benı boş arabayı aldı yolda hın hın dıye dıye geldık benım evde 3 erkek çocuğu hele esım hıc buyumeyen
Beniö eşimde kucağına alsa hemn yoruluyo ben anlamıyorum nasıl yorulabilir erkek hani bendendaha güçlü olmalı
 
X